Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2013r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Małgorzata Mojkowska

Sędziowie: SA – Józef Ciurko (spr.)

SO (del.) – Marek Celej

Protokolant: – sekr. sąd. Kazimiera Zbysińska

przy udziale Prokuratora Leszka Woźniaka

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2013 r.

sprawy M. D.

oskarżonego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego W. P. w. W.

z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. akt V K 120/11

I.  Zmienia wyrok w zaskarżonej części wobec oskarżonego M. D. w ten sposób, że:

- za podstawę prawną wymiaru kary przyjmuje art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 3 k.k.;

- uchyla wobec niego zapisane w punkcie IV wyroku rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i okresie próby;

- na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 30 grudnia 2010 r. do 22 lipca 2011 r.

II. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie w części na niego przypadające, w tym opłatę w kwocie 300 złotych.

UZASADNIENIE

Prokurator oskarżył M. D. o to, że:

- w dniu 30 grudnia 2010r. w Kancelarii Notarialnej w W. przy ul. (...) lok. 4, działając wspólnie i w porozumieniu z G. R. oraz z innymi nieustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.350.000 zł poprzez zawarcie umowy kupna-sprzedaży działki zlokalizowanej w W. przy ul. (...), stanowiącej własność B. W. i wprowadzenie w błąd co do tożsamości osoby podającej się za właściciela przedmiotowej działki, przy użyciu podrobionego dowodu osobistego serii (...) wystawionego na nazwisko B. W., działając tym na szkodę E. i P. G., a także B. W., którego to celu nie osiągnięto z uwagi na zatrzymanie przez Policję

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 §1 k.k. w zw. z art. 294 §1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Okręgowy W. –. P. w. W. wyrokiem z dnia
21 grudnia 2012 r. sygn. akt VK 120/11 uznał oskarżonego M. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu przyjmując, że dopuścił się go przy użyciu podrobionego dowodu osobistego serii (...) wystawionego na nazwisko B. W. i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., przyjmując na zasadzie art. 11 § 3 k.k. za podstawę wymiaru kary przepis art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., na podstawie tegoż przepisu skazał oskarżonego na karę 2 lat pozbawienia wolności.

W pkt IV na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 lat.

Apelację od wyroku wywiódł prokurator zaskarżając go w części orzeczenia o karze pozbawienia wolności na niekorzyść oskarżonego, zarzucając:

- rażącą niewspółmierność kary wymierzonej M. D. za czyn z art. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w postaci dwóch lat pozbawienia wolności, której wykonanie Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres próby 5 lat - w stosunku do stopnia jego winy, społecznej szkodliwości czynu oraz względów prewencji indywidualnej i generalnej;

- błąd w ustaleniach faktycznych, mających wpływ na treść orzeczenia w zakresie środka probacyjnego, polegający na błędnym przyjęciu przez Sąd, że w stosunku do oskarżonego M. D. istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca na wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności ocena jego uprzedniej karalności, jego postawy, właściwości i warunków osobistych, dotychczasowego sposobu życia oraz zachowania się po popełnieniu przestępstwa prowadzi do wniosku przeciwnego.

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze wobec oskarżonego M. D. poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się zasadna w całości.

Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie zawinienia oskarżonego i właściwie ocenił ujawniony materiał dowodowy zgodnie z regułami art. 7 k.p.k., należycie uzasadniając swoje stanowisko. Natomiast wymierzył karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, która okazała się rażąco niewspółmiernie łagodna do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu oraz nie spełnia swoich celów, bowiem została wymierzona wbrew dyrektywom art. 53 k.k. i art. 69 § 1 k.k.

Jak wynika z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wymierzając karę oskarżonemu miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości i jego uprzednią karalność, niemniej jednak powyższe okoliczności nie znalazły odpowiedniego odzwierciedlenia w wysokości wymierzonej kary, zaś przecenił okoliczności łagodzące w postaci sytuacji rodzinnej i zdrowotnej oskarżonego.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa, rażąca niewspółmierność kary zachodzi wtedy gdy suma zastosowanych kar, wymierzonych za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, oceniając wymiar kary pozbawienia wolności dokonanej przez Sąd I instancji przez pryzmat wymogów określonych w art. 53 k.k. z sytuacją taką mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Stosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności w myśl art. 69 k.k., nawet mając na uwadze to, że oskarżony usiłował dokonać czynu, ma duże walory wychowawcze. Niemniej jednak koniecznym warunkiem zastosowania tej instytucji jest uzasadniona prognoza, że oskarżony – mimo nie wykonywania kary – będzie przestrzegał porządku prawnego. Podstawą takiej dodatniej prognozy powinna być ocena m.in. osobowości sprawcy dokonana na tle pobudek, celów i sposobu działania.

W ocenie Sądu Apelacyjnego w sprawie oskarżonego brak jest tego rodzaju dodatkowej prognozy. Rację ma skarżący prokurator, że oskarżony popełnił czyn o znacznej społecznej szkodliwości z uwagi na wagę naruszonego dobra, rozmiar szkody, postać zamiaru i motywację.

Oskarżony był już karany sądownie. Z końcem stycznia 2010 r. został prawomocnie skazany na karę bezwzględną pozbawienia wolności za czyn z art, 61 ustawy z 29 lipca 2005 r., o przeciwdziałaniu narkomanii. Wyrok uprawomocnił się na początku marca, a już na przełomie marca i kwietnia 2010 r. oskarżony rozpoczął przestępczą działalność w niniejszej sprawie, będąc jej głównym organizatorem. Działał w przemyślany sposób, a jego rola była dominująca.

Jak wynika z ujawnionych dowodów i poczynionych ustaleń faktycznych to oskarżony zaplanował i zorganizował przedmiotową transakcję, wytypował nieruchomość i znalazł osoby, które nakłonił do wzięcia w niej czynnego udziału, w tym oskarżoną G. R..
To oskarżony zamówił i dostarczył oskarżonej podrobiony dowód osobisty na nazwisko pokrzywdzonej, udzielając oskarżonej na bieżąco instrukcji, jakie czynności ma wykonywać w sądzie i innych urzędach w celu realizacji planu przestępczego. Nie miał skrupułów w realizacji powyższych czynności, chcąc pozbawić pokrzywdzoną działki nieruchomości o wielkiej wartości.

Wprawdzie działalność oskarżonego skończyła się na usiłowaniu, niemniej jednak nie było to zasługą oskarżonego lecz funkcjonariuszy CBŚ, którzy interweniując udaremnili zawarcie aktu notarialnego i przeniesienie prawa własności na inną osobę poprzez sprzedaż nieruchomości.

Słusznie podkreślił prokurator, że oskarżony postępując w ten sposób w wysokim stopniu naruszył porządek prawny, godził w wielorakie dobra prawne, takie jak bezpieczeństwo obywateli, wiarygodność dokumentów, prawidłowe funkcjonowanie obrotu prawnego, umyślnie i bezpośrednio dążąc do celu jakim było doprowadzenie pokrzywdzonej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, zapewniając sobie i innym w ten sposób korzyść majątkową, której wysokość niewątpliwie motywowała do skutecznego działania.

Tego rodzaju naganna postawa oskarżonego sprawiała, że przyjęte przez Sąd I instancji okoliczności łagodzące nie pozwoliły Sądowi Apelacyjnemu nabrać uzasadnionego przekonania, że skazany przebywając na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego, a tym, samym nie występuje dodatnia prognoza na przyszłość uzasadniająca zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary w oparciu o art. 69 k.k.

Karą współmierną do stopnia zawinienia oskarżonego, społecznej szkodliwości czynu, która spełni swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze będzie tylko kara bezwzględna pozbawienia wolności, dlatego Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok zgodnie z kierunkiem apelacji prokuratora i orzekł jak w pkt I wyroku, przyjmując jednoznacznie za podstawę prawną wymiaru kary art. 14 § 1 k.k. oraz uchylając rozstrzygnięcie zawarte w punkcie IV zaskarżonego wyroku o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i okresie próby.

Na poczet bezwzględniej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 30 grudnia
2010 r. do 22 lipca 2011 r.

Wobec dobrej sytuacji materialnej oskarżonego, Sąd Apelacyjny zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w sprawie oraz wydatki w części na niego przypadające.