II AKa 66/21 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2022-12-09
Sygn. akt II AKa 66/21
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 09 grudnia 2022 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSA Katarzyna Capałowska
Sędziowie: SA Przemysław Filipkowski
SO (del.) Anna Gąsior – Majchrowska (spr.)
Protokolant: starszy sekretarz sądowy Małgorzata Reingruber
przy udziale Prokuratora Marka Deczkowskiego
po rozpoznaniu w dniu 09 grudnia 2022 roku
sprawy:
1. S. Z., syna K. i A. z domu J., urodzonego w dniu (...) w W.
oskarżonego o czyny z art. 258§1 kk, art. 286§1 kk w zw. z art. 65§1 kk
2. A. W., syna K. i G. z domu T., urodzonego w dniu (...) w W.
oskarżonego o czyny z art. 258§1 kk, art. 286§1 kk w zw. z art. 65§1 kk i inne
na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych
od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie
z dnia 16 października 2020 roku sygn. V K 98/20
I. zmienia wyrok w zaskarżonej części w stosunku do oskarżonego S. Z. w ten sposób, że:
1. uchyla rozstrzygnięcie o karze łącznej zawarte w punkcie 3;
2. obniża orzeczoną w punkcie 1 karę pozbawienia wolności do 10 (dziesięciu) miesięcy;
3. obniża orzeczoną w punkcie 2 karę pozbawienia wolności do 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy;
4. na podstawie art. 85§1 kk, art. 86§1 kk i art. 91§2 kk w zw. z art. 4§1 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego S. Z. i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
5. na podstawie art. 63§1 kk zalicza oskarżonemu S. Z. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 28 września 2017 roku godzina 07:00 do dnia 17 sierpnia 2018 roku;
II. zmienia wyrok w zaskarżonej części w stosunku do oskarżonego A. W. w ten sposób, że:
1. uchyla rozstrzygnięcie o karze łącznej zawarte w punkcie 9;
2. obniża orzeczoną w punkcie 6 karę pozbawienia wolności do 10 (dziesięciu) miesięcy;
3. przyjmuje, że czyny zarzucane w punktach II, III, IV, V, VI, VII i VIII, a przypisane oskarżonemu w punktach 7 i 8 stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91§1 kk i za to na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
4. na podstawie art. 85§1 kk, art. 86§1 kk i art. 91§2 kk w zw. z art. 4§1 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego A. W. i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
5. na podstawie art. 63§1 kk zalicza oskarżonemu A. W. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 13 września 2017 roku godzina 17:35 do dnia 17 sierpnia 2018 roku;
III. utrzymuje w mocy wyrok w pozostałej zaskarżonej części w stosunku do oskarżonych S. Z. i A. W.;
IV. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. H. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych, powiększoną o stawkę 23 % VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu S. Z. z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
V. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. C. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych, powiększoną o stawkę 23 % VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu A. W. z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
VI. zwalnia oskarżonego S. Z. od opłaty za obie instancje i od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym;
VII. zwalnia oskarżonego A. W. od opłaty za obie instancje i od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE
UZASADNIENIE |
|||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
II AKa 66/21 |
|
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 16 października 2020 roku w sprawie V K 98/20. |
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ oskarżyciel posiłkowy |
☐ oskarżyciel prywatny |
☒ obrońca |
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
☐ inny |
1.3. Granice zaskarżenia |
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
|||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
||
☒ |
co do kary |
|||
☒ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||
☐ |
||||
☐ |
brak zarzutów |
1.4. Wnioski |
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
1.5. Ustalenie faktów |
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.1.1. |
||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
2.1.2.1. |
1.6. Ocena dowodów |
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||
Lp. |
Zarzut |
|
3.1. |
Zarzut rażącej niewspółmierności kary i środka karnego poprzez orzeczenie kar jednostkowych oraz kary łącznej w zbyt wysokim wymiarze oraz niezastosowaniu instytucji warunkowego zawieszenia kary w sytuacji, gdy oskarżony nie był dotychczas karany, jest sprawcą młodocianym, a okoliczności jego popełnienia nie budziły wątpliwości, zaś oskarżony już na początku przyznał się do zarzucanych czynów, współpracował z organami ścigania oraz zobowiązał się do naprawienia szkody. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||
Odnosząc się do zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej stwierdzić należy, że jest on częściowo słuszny. Zdaniem sądu odwoławczego, w przedmiotowej sprawie, Sąd Okręgowy prawidłowo wyważył okoliczności przedmiotowe i podmiotowe czynów oskarżonego A. W. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości (wskazując, że jest on znaczny, albowiem oskarżony działał w sposób świadomy i przemyślany w zorganizowanej grupie przestępczej, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a swoim działaniem wyrządził szkodę finansową osobom starszym, łatwowiernym pozbawiając ich jedynych oszczędności). Działania podsądnego były przemyślane, realizowane z premedytacją i w wyrachowany sposób. Motywacją jego było zaś łatwe i szybkie zdobycie pieniędzy. Niemniej jednak Sąd Okręgowy pominął – jak wynika z analizy pisemnych motywów wyroku – okoliczności łagodzące, a mianowicie takie jak niekaralność oskarżonego w chwili czynów, jego młody wiek (posiadanie statusu osoby młodocianej – popełnienie czynów zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu 17 lat), czy też przyznanie się do zarzucanych czynów, podjęcie współpracy z organami ścigania, wyrażenie skruchy i przeproszenie pokrzywdzonych oraz zobowiązanie do naprawienia wyrządzonej szkody. W aspekcie powyższego, Sąd pierwszej instancji niesłusznie uznał, że adekwatną reakcją karną będą jednostkowe kary pozbawienia wolności odpowiednio w rozmiarze 1 roku, 4 lat i 6 miesięcy, a ostatecznie bezwzględna kara łączna w rozmiarze 4 lat pozbawienia wolności, która okazała się zbyt surowa. W tym kontekście, pamiętać trzeba, że z racji na ocenny charakter zasad wymiaru kary, niewspółmierność kary musi być natury zasadniczej, tzn. w stopniu niedającym się zaakceptować. W orzecznictwie podkreśla się ugruntowany pogląd, iż „rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, czyli zasłużoną.” (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30.05.2017 r., sygn. II KK 156/17, opubl. Legalis nr 1604497). Zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen można trafnie podnosić, gdy wymierzona kara nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przypisanego czynu, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy jest w odczuciu społecznym karą niesprawiedliwą (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11.04.1985 r., V KRN 178/85, Lex 20053). Jak wskazuje się w orzecznictwie, zarzut niewspółmierności nie wymaga wskazania nowych, nieustalonych przez sąd okoliczności, polegać bowiem może na wykazaniu, że okoliczności prawidłowo ustalone mają takie znaczenie i ciężar gatunkowy, których orzeczona kara bądź nie uwzględnia w ogóle, bądź uwzględnia je w stopniu niedostatecznym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23.10.1974 r., V KRN 78/74, Lex 18899). Podkreślić również należy, iż orzekanie o karze ma charakter indywidualny i jest procesem do pewnego stopnia subiektywnym, obejmującym dokonanie wyboru oraz zastosowanie odpowiedniej represji karnej właściwej dla konkretnej sytuacji i konkretnego sprawcy. Z tych powodów zasady i dyrektywy orzekania w przedmiocie kary zawarte w art. 53 k.k. pozostawiają organowi orzekającemu pewien zakres swobody w procesie jej wymierzania. W ocenie Sądu Apelacyjnego, dolegliwość wymierzonych oskarżonemu A. W. kar jednostkowych 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności - a więc na poziomie ukształtowanym orzeczeniem sądu odwoławczego - jest współmierna w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów, który uwzględniając ich następstwa uchodzić musi jako znaczny i spełnia zadania społecznego oddziaływania kary i cele szczególno - prewencyjne. Jest wynikiem trafnej oceny okoliczności przedmiotowych i podmiotowych czynu oraz właściwości i warunków osobistych oskarżonego A. W. i jako spełniająca wymogi zakreślone dyrektywami przepisu art. 53 k.k., uznana być musi za karę prawidłowo wyważoną. Należy przy tym mieć nadzieję, że kary wymierzone oskarżonemu w niniejszym postępowaniu spełnią swoje cele nie tylko w indywidualnym zakresie, ale zwiększy także świadomość innych osób. Przypisane oskarżonemu A. W. czyny miały charakter zawiniony. W ustalonym bowiem stanie faktycznym oskarżony mógł zachować się zgodnie z prawem i nie zachodziły żadne okoliczności, które z uwagi na osobowość oskarżonego mogłyby wpływać ograniczająco na możliwość jego zachowania się w sposób zgodny z prawem, czy też okoliczności, które wyłączałyby jego winę. Trudno wobec tych okoliczności uznać, że możliwe jest – jak postulował skarżący - takie ukształtowanie kary wobec oskarżonego, aby zastosować wobec niego instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary. W związku z tym, pomimo incydentalności zdarzeń w dotychczasowym życiu oskarżonego (który w chwili czynów nie był osobą uprzednio karaną) w kontekście powyższych wniosków oraz mając na uwadze całokształt okoliczności związanych z naruszeniem przez oskarżonego porządku prawnego, w tym również okoliczność, że naruszenie porządku prawnego miało charakter umyślny, a także fakt, iż w istocie rzeczy wina i stopień społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu, są znaczne - w ocenie sądu odwoławczego – karą adekwatną jest kara pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym. W konsekwencji powyższego, Sąd Odwoławczy nie zgodził się z argumentami przytoczonymi przez obrońcę oskarżonego i w związku z tym, brak podstaw zarówno do jeszcze większego obniżenia orzeczonej wobec niego kary, jak i zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. |
||
Wniosek |
||
Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kar jednostkowych i kary łącznej w niższym wymiarze umożliwiającym zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary nawet na najdłuższy okres 5 lat, ewentualnie o uchylenie wyroku w części i przekazanie w uchylonej części sądowi pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||
Wniosek częściowo zasadny z przyczyn wskazanych szczegółowo powyżej. |
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|
4.1. |
W trakcie kontroli odwoławczej Sąd Apelacyjny dostrzegł, że Sąd Okręgowy przypisując oskarżonemu A. W. dokonanie czynów opisanych w punktach od II do VII (oszustwa popełnione w zorganizowanej grupie przestępczej) wyczerpujących dyspozycje art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (popełnionych odpowiednio w dniach 18.08.2017 r., 18.07.2017 r., 24.08.2017 r., 24.08.2017 r., 29.08.2017 r., 13.09.2017 r.) i przyjmując, że stanowią one ciąg przestępstw, nie uwzględnił, że również czyn ujęty w punkcie VIII (polegający na usiłowaniu oszustwa w zorganizowanej grupie przestępczej) wyczerpujący dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i dokonany w dniu 13 września 2017 roku, został popełniony w krótkim odstępie czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności – a zatem podobnie jak sześć przestępstw opisanych w punktach II, III, IV, V, VI, VII - zanim zapadł wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Przy czym, zważyć należy, że warunek tożsamości podstawy wymiaru kary za wszystkie czyny objęte ciągiem realizuje zbieg tych samych przestępstw popełnionych w formie dokonania i usiłowania (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11.08.2000 r., I KZP 17/00, Legalis; J. Majewski, Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 11.08.2000 r., s. 245; J. Giezek, w: Giezek (red.), Kodeks karny, 2012, s. 574; P. Kardas, w: Wróbel, Zoll (red.), Kodeks karny, t. 1, 2016, s. 700–701) lub w różnych formach zjawiskowych ( J. Majewski, Kodeks karny. Komentarz do zmian, s. 345; P. Kardas, w: Wróbel, Zoll (red.), Kodeks karny, t. 1, 2016, s. 701–702). A zatem, sytuacja taka zaistniała w analizowanym przypadku. |
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|
Instytucja ciągu przestępstw jest instytucją prawa materialnego, której stosowanie przez sądy jest obligatoryjne (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.05.2021 r., II KK 343/19, Legalis). A zatem, regulację przewidzianą w art. 91 § 1 k.k., jako instytucję prawa karnego materialnego, przy spełnieniu określonych przesłanek, sąd nie może, lecz ma obowiązek zastosować. Zaniechanie realizacji tego wymogu, do respektowania którego sąd jest zobowiązany, stanowi więc obrazę, i to zazwyczaj rażącą, prawa materialnego, uzasadniającą ingerencję w zaskarżony wyrok nawet poza granicami wniesionego środka odwoławczego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16.04.2021 r., IV KK 264/20, Legalis). W aspekcie powyższego, zważywszy, na ustalenia faktyczne poczynione na kanwie przedmiotowej sprawy przez Sąd pierwszej instancji - determinujące spełnienie przesłanek instytucji z art. 91 § 1 k.k. - stwierdzić należy, że tenże Sąd dopuścił się rażącej obrazy prawa materialnego mającej oczywisty wpływ na treść skarżonego wyrok poprzez zaniechanie objęcia ciągiem przestępstw czynu opisanego w punkcie VIII i wymierzenie kary na zasadach określonych w art. 91 § 1 k.k. jedynie za czyny z punktów II – VII. |
|
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
Utrzymanie w mocy wyroku w zakresie nie podlegającym modyfikacji orzeczeniem sądu odwoławczego opisanej w punkcie 3.1 oraz 4.1. |
|
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|
Wyrok we wskazanym zakresie słuszny i odpowiadający prawu. |
|
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
- uchylenie rozstrzygnięcia o karze łącznej zawartego w punkcie 9 - obniżenie orzeczonej w punkcie 6 kary pozbawienia wolności do 10 miesięcy - przyjęcie, że czyny zarzucane w punktach II, III, IV, V, VI, VII i VIII, a przypisane oskarżonemu w punktach 7 i 8 stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91§1 k.k. i za to na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. wymierzenie mu kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności - na podstawie art. 85§1 k.k., art. 86§1 k.k. i art. 91§2 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. połączenie kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonego A. W. i wymierzenie mu kary łącznej 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności - na podstawie art. 63§1 k.k. zaliczenie oskarżonemu A. W. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 13 września 2017 roku godzina 17:35 do dnia 17 sierpnia 2018 roku |
|
Zwięźle o powodach zmiany |
|
Zważywszy na motywy wskazane w punktach 3.1 oraz 4.1 niezbędna była modyfikacja rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego przez Sąd Apelacyjny w tym zakresie. Zważyć wszak należy, iż analiza sprzecznych z prawem zachowań oskarżonego A. W. zarzucanych w punktach II, III, IV, V, VI, VII i VIII (a nie jak wskazał Sąd meriti w punkach od II do VII), będących przedmiotem osądu, wskazuje, że zostały one popełnione w krótkich ostępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności, co w pełni przemawia za przyjęciem, że działał on w warunkach ciągu przestępstw, o jakich traktuje treść art. 91 § 1 k.k. (powyższa modyfikacja jest zgodna z kierunkiem zaskarżenia, albowiem w ostatecznym rozrachunku jest na korzyść oskarżonego). Powyższa okoliczność doprowadziła do tego, że należało ukształtować na nowo orzeczenie o karze łącznej. Stąd też Sąd Okręgowy uchylił rozstrzygnięcie o karze łącznej pozbawienia wolności zawarte w punkcie 9 wyroku i połączył oskarżonemu A. W. karę orzeczoną za czyn opisany w punkcie I (w rozmiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności) oraz karę wymierzoną za ciąg przestępstw opisanych w punktach II – VIII (w rozmiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności). Jednocześnie wskazać należy, że orzekając o karze łącznej, w myśl art. 4 § 1 k.k., Sąd zastosował regulację obowiązującą w chwili popełnienia przypisanych oskarżonemu czynów jako względniejszą, tj. sprzed nowelizacji wprowadzonej w dniu 24 czerwca 2020 roku na mocy ustawy z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID – 19. Wymiar kary łącznej określony został z zastosowaniem tej samy zasady, która legła u podstaw orzeczenia o karze łącznej w zaskarżonym wyroku, a więc wedle zasady pełnej absorpcji. Zważając na okoliczności przedmiotowej sprawy, orzeczenie kary w postaci określonej przez Sąd Apelacyjny będzie stanowiło dla oskarżonego A. W. wymierną i odczuwalną dolegliwość wpływającą na zmianę jego postawy i skłaniającą go do przestrzegania w przyszłości społecznie akceptowanych norm zachowania, a jednocześnie zaspokoi społeczne potrzeby poczucia sprawiedliwości – w szczególności uwidoczni, iż lekceważenie norm prawnych zawsze będzie wiązało się z odpowiednio dostosowaną do wagi tego czynu reakcją karną. Ponieważ wymierzona została oskarżonemu A. W. nowa kara łączna pozbawienia wolności, a do tego rodzaju kary, z tymże orzeczonej przez Sąd Okręgowy, odnosiło się rozstrzygnięcie o zaliczeniu temu oskarżonemu okresu jego rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci tymczasowego aresztowania w sprawie, należało na nowo orzec o owym zaliczeniu w oparciu o art. 63 § 1 k.k. Mając zatem na uwadze, iż tymczasowe aresztowanie oskarżonego A. W. trwało od dnia 13 września 2017 roku godz. 17:35 do dnia 17 sierpnia 2018 roku, Sad Apelacyjny dokonał korekty wyroku w powyższym zakresie. |
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||
5.3.1.1.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||
5.3.1.4.1. |
|||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||
6. Koszty Procesu |
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
V |
Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu A. W. z urzędu w postępowaniu odwoławczym w kwocie 720 złotych, powiększone o stawkę 23% VAT, które zasądzono na rzecz adwokata P. C., ustalono na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., § 17 ust. 2 pkt 5 w zw. z § 4 ust. 3, § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 18 z późn. zm.). |
VII |
Biorąc pod uwagę sytuację osobistą i możliwości zarobkowe oskarżonego A. W., jak również to, że spoczywa na nim obowiązek częściowego naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych W. L. w kwocie 22.500 złotych, na rzecz pokrzywdzonej E. N. w kwocie 15.000 złotych, na rzecz pokrzywdzonego L. L. w kwocie 7.500 złotych i na rzecz pokrzywdzonej B. L. w kwocie 1.200 złotych, oraz uiszczenia należności sądowych poniesionych przed Sądem pierwszej instancji w łącznej kwocie 970 złotych, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), zwolnił go od uiszczenia opłaty za obie instancje oraz od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym. |
7. PODPIS |
SSA Katarzyna Capałowska SSA Przemysław Filipkowski SO (del.) Anna Gąsior–Majchrowska |
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
Obrońca oskarżonego A. W.. |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 16 października 2020 roku w sprawie V K 98/20. |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
||||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☒ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Katarzyna Capałowska, Przemysław Filipkowski
Data wytworzenia informacji: