Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2013 roku

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący Sędzia SA – Adam Wrzosek

Sędziowie SA – Anna Prokopiuk

SA – Hanna Wnękowska (spr)

Protokolant – st. sekr. sąd. Katarzyna Rucińska

przy udziale Prokuratora Danuty Drösler

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2013 roku

sprawy S. K.

oskarżonego o przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 10 grudnia 2012 roku

sygn. akt XVIII K 238/12

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. J. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 zł (w tym 23% VAT) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu przed Sądem Apelacyjnym.

UZASADNIENIE

S. K. oskarżony został o to, że:

1.  w dniu 17 grudnia 2011 roku w W. przy ul (...) w sklepie ogólnospożywczym dokonał rozboju na osobie E. D. w ten sposób, że wymierzył w kierunku w/wym. przedmiot przypominający broń palną, którą przeładował, doprowadzając w/w do stanu bezbronności, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 1.530,00 zł stanowiące utarg sklepu na szkodę M. K., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

2.  w dniu 17 grudnia 2011 roku w W. przy ul. (...) w kiosku (...) groził H. G. pozbawieniem życia przy użyciu przedmiotu przypominającego broń palną, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej obawę, że zostaną spełnione, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06 za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

3.  w dniu 17 grudnia 2011 roku w W. przy ul (...) w kiosku (...) groził G. P. pozbawieniem życia przy użyciu przedmiotu przypominającego broń palną, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej obawę, że zostaną spełnione, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06 za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

4.  w dniu 17 grudnia 2011 roku w kwiaciarni przy ul. (...) w W. usiłował dokonać rozboju na osobie A. M. w ten sposób, że przystawił jej nóż do brzucha żądając od ww. wydania mu pieniędzy znajdujących się w kasie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na wejście do sklepu klientów, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

5.  w dniu 18 grudnia 2011 roku w W. w kwiaciarni przy ul. (...) posługując się nożem groził D. B. natychmiastowym użyciem przemocy a następnie zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 420,00 zł na szkodę B. D., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

6.  w dniu 19 grudnia 2011 roku w W. przy ul (...) w sklepie (...) usiłował dokonać rozboju na osobie B. Ł. w ten sposób groził w/w trzymanym w ręku nożem kuchennym i zażądał wydania pieniędzy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

7.  w dniu 19 grudnia 2011 roku w W., na terenie sklepu (...) przy pl. (...) posługując się nożem groził pracownikowi sklepu (...) użyciem przemocy, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 860,00 zł na szkodę M. W., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

8.  w dniu 19 grudnia 2011 roku w W. przy ul. (...) w pomieszczeniach piekarni (...) dokonał rozboju na osobie A. N. w ten sposób, że grożąc ww. natychmiastowym użyciem przemocy, posługując się przy tym przedmiotem przypominającym broń palną doprowadził ww. do stanu bezbronności i dokonał zaboru z kasy ww. sklepu pieniędzy w kwocie około 1.700,00 zł na szkodę (...) Piekarnia (...), przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

9.  w dniu 20 grudnia 2011 roku w W. przy ul (...) w Zakładzie (...), dokonał rozboju na osobie W. B. w ten sposób, że groził w/wym. trzymanym w ręku nożem kuchennym, popychał ją, przystawiał jej nóż do szyi, doprowadzając pokrzywdzoną do stanu bezbronności, a następnie zabrał pieniądze w kwocie 1.000,00 zł na szkodę w/w. zakładu fryzjerskiego, przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

10.  w dniu 20 grudnia 2011 roku w W. przy ul (...) w sklepie spożywczym grożąc G. O. użyciem noża doprowadził w/wym. do stanu bezbronności, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia z kasy sklepu pieniądze w kwocie 200,00 zł oraz ok. 100 paczek papierosów różnych gatunków na łączną sumę strat 1.200,00 zł na szkodę B. S. (1), przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

11.  w dniu 20 grudnia 2011 roku w W. na terenie sklepu (...) przy pl. (...) posługując się nożem groził pracownikowi sklepu (...) użyciem przemocy, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 100,00 zł na szkodę B. S. (2), przy czym zarzucanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06,

tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.,

12.  w dniu 20 grudnia 2011 roku w W. przy ul (...) posiadał wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii środki odurzające w postaci heroiny w ilości 0,61 g,

tj. o czyn z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zaskarżonym wyrokiem Sądu Okręgowego w. W. z dnia 10 grudnia 2012 roku sygn. XVIII K 238/12

1.  oskarżonego S. K. uznano za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 1 aktu oskarżenia z tym, że ustalono, że oskarżony groził pokrzywdzonej natychmiastowym użyciem przemocy, eliminując z opisu czynu określenie dotyczące doprowadzenia pokrzywdzonej do stanu bezbronności i za to na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazano oskarżonego;

2.  w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu S. K. w pkt 2 aktu oskarżenia uznano go za winnego tego, że w dniu 17 grudnia 2011 roku w W. przy ul. (...) w kiosku (...) posługując się przedmiotem przypominającym broń palną groził H. G. natychmiastowym użyciem przemocy usiłując dokonać zaboru mienia w celu jego przywłaszczenia lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej przy czym przypisanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06 i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazano oskarżonego;

3.  w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu S. K. w pkt 3 aktu oskarżenia uznano go za winnego tego, że w dniu 17 grudnia 2011 roku w W. przy ul. (...) w kiosku (...) posługując się przedmiotem przypominającym broń palną groził G. P. natychmiastowym użyciem przemocy usiłując dokonać zaboru mienia w celu jego przywłaszczenia lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej przy czym przypisanego czynu dopuścił się będąc uprzednio karany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., po odbyciu łącznie kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej roku w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego d. W. P. P. III Wydział Karny z dnia 10 maja 2007 roku o sygn. akt III K 3378/06 i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazano oskarżonego;

4.  oskarżonego S. K. uznano za winnego popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. 8 aktu oskarżenia z tym, że ustalono, iż wartość skradzionych pieniędzy wynosi 1638 zł oraz wyeliminowano z opisu czynu określenie dotyczące doprowadzenia pokrzywdzonej do stanu bezbronności i za to na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazano oskarżonego oraz ustalając, że czynów przypisanych w pkt. 1, 2, 3 i 4 wyroku dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k. na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzono mu za wszystkie te czyny jedną karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

5.  oskarżonego S. K. uznano za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt 4, 5, 6, 7 oraz 9,10 i 11 aktu oskarżenia z tym, że:

a)  w ramach czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt. 5 i 7 aktu oskarżenia, ustalono, że posługując się nożem groził pokrzywdzonym jego użyciem, eliminując z opisu tych czynów określenie dotyczące groźby natychmiastowego użycia przemocy,

b)  w ramach czynu zarzucanego w pkt. 9 aktu oskarżenia, ustalono wartość skradzionych pieniędzy wynosi 1200 zł na szkodę M. M. oraz wyeliminowano z opisu czynu określenie dotyczące doprowadzenia pokrzywdzonej do stanu bezbronności,

c)  w ramach czynu zarzucanego w pkt. 10 aktu oskarżenia wyeliminowano z opisu czynu określenie dotyczące doprowadzenia pokrzywdzonej do stanu bezbronności,

d)  w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt. 11 aktu oskarżenia, ustalano, że posługując się nożem groził pokrzywdzonej jego użyciem, eliminując z opisu czynu określenie dotyczące groźby użycia przemocy,

i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazano go za czyny zarzucane mu w pkt. 4 i 6 aktu oskarżenia, a na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazano za pozostałe czyny przypisane mu w pkt. 5 wyroku i ustalając, że czyny te zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k., na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzono za wszystkie te czyny jedną karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności;

6. oskarżonego S. K. uznano za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 12 aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii skazano go i wymierzono mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

7. na podstawie art. 85 k.k., 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k. orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności połączono i wymierzono oskarżonemu karę łączną 12 (dwunastu) lat pozbawienia wolności.

Od wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego.

Apelacja zaskarżała wyrok w całości zarzucając:

1.  obrazę prawa materialnego tj. art. 280 § 1 k.k. poprzez jego błędną wykładnię i zakwalifikowanie czynu oskarżonego nr 2 z aktu oskarżenia jako przestępstwa rozboju podczas gdy z prawidłowo ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że dopuścił się on groźby karalnej z art. 190 § 1 k.k.;

2.  naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść wyroku tj.:

2.1  art. 5 i 7 k.p.k. poprzez dokonanie jedynie wybiórczej oceny okoliczności i dowodów zebranych sprawie w zakresie czynu nr 3 z aktu oskarżenia, nie uwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego i pominięcie przy wydawaniu wyroku dyrektywy rozstrzygnięcia nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego, co doprowadziło do uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa opisanego pod nr 3 w akcie oskarżenia;

2.2  art. 410 w zw. z art. 424 § 2 k.p.k. w zakresie, w jakim Sąd nie orzekł w wyroku o odbywaniu przez oskarżonego kary w systemie terapeutycznym na oddziale dla osób uzależnionych od środków odurzających lub psychotropowych pomimo, że z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego sprawy wynika, iż oskarżony jest osobą od wielu lat uzależnioną m.in. od heroiny, a przestępstw objętych wyrokiem miał się dopuszczać będąc pod ich wpływem w sytuacji, gdy z uzasadnienia wyroku wynika, iż Sąd uznaje pogłębioną resocjalizację (a więc i terapię odwykową) za niezbędną oraz nie odniesienie się przez Sąd do tej kwestii w uzasadnieniu wyroku pomimo, iż na potrzebę umieszczenia oskarżonego na takim oddziale zwracała uwagę obrona.

Obrońca wnosił o:

1.  przyjęcie, że w odniesieniu do czynu z pkt. 2 aktu oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i wymierzenie mu za to przestępstwo kary 6 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu z pkt. 3 aktu oskarżenia;

i w konsekwencji tych zmian wymierzenie oskarżonemu za wszystkie przestępstwa kary łącznej 10 lat pozbawienia wolności;

3.  orzeczenie o odbywaniu przez oskarżonego kary w systemie terapeutycznym na oddziale dla osób uzależnionych od środków odurzających lub psychotropowych;

ewentualnie

przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zwrócić uwagę, iż zarzut opisany w pkt. 1 apelacji został postawiony nieprawidłowo. Obraza prawa materialnego polega bowiem na wadliwym jego zastosowaniu (lub niezastosowaniu) w orzeczeniu opartym na prawidłowych ustaleniach faktycznych. Nie ma obrazy prawa materialnego, gdy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń przyjętych za jego podstawę.

Kwestionowana przez obrońcę kwalifikacja prawna czynu opisanego w pkt. 2 wyroku jest konsekwencją dokonanych przez Sąd ustaleń faktycznych, jednoznacznie przedstawionych w przyjętym w wyroku opisie czynu - zatem podstawą apelacji w tym zakresie może być tylko zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku (art. 438 pkt 3k.p.k.), a nie zarzut obrazy prawa materialnego określonej w art. 438 pkt 1 k.p.k.

Odnosząc się do tego zarzutu oraz do zarzutu 2.1 apelacji stwierdzić trzeba, że Sąd Okręgowy prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych należycie oceniając ujawniony materiał dowodowy, także w zakresie kwestionowanym przez obrońcę ( to jest w zakresie czynu 2 i 3 ) a uzasadnienie sporządził zgodnie z wymogami przepisu art. 424 k.p.k. Przedmiot analizy stanowiły wszystkie ujawnione dowody , które - wbrew zarzutowi apelacji - zostały ocenione zgodnie z dyrektywami art. 7 k.p.k. Skarżący nie przedstawił argumentów, które mogłyby poddać w wątpliwość prawidłowość tej oceny.

Dokonując ustaleń o winie oskarżonego w odniesieniu do czynu 3 Sąd Okręgowy dokonał bardzo wnikliwej analizy i oceny dowodów w szczególności zeznań G. P. a przedstawiony w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku tok rozumowania Sądu pozostaje w zgodzie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Podniesiony przez obrońcę (w odniesieniu do rozstrzygnięcia w zakresie czynu 2) zarzut obrazy przepisu art. 5 § 2 k.p.k. jest nieuprawniony, bowiem w sprawie brak jest wątpliwości o których mowa w tym przepisie. O naruszeniu zasady in dubio pro reo nie można mówić wówczas, gdy Sąd w wyniku pełnej i poprawnie dokonanej oceny dowodów uznał, że brak jest wątpliwości uniemożliwiających dokonanie ustaleń o winie oskarżonego, a taka właśnie sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Niezasadne jest także kwestionowanie przez obrońcę ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd w zakresie czynu 3.

Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, że celem oskarżonego było dokonanie kradzieży a zastosowana wobec pokrzywdzonej groźba była środkiem do osiągnięcia tego celu. Stanowisko w tym przedmiocie (zarówno w odniesieniu do czynu 3 jak i czynu 2) Sąd wyczerpująco i logicznie uzasadnił a skarżący nie przedstawił argumentów , które mogłyby poddać w wątpliwość zasadność tych ustaleń. Za chybiony uznać trzeba powołany w wywodach apelacji argument odnoszący się do stanu psychofizycznego, w jakim znajdował się oskarżony w chwili czynów. Z opinii biegłych psychiatrów wynika bowiem, że miał on zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Mając na uwadze powyższe okoliczności , przy uwzględnieniu logicznej argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Apelacyjny uznał zarzuty opisane w pkt 1 i 2.1 apelacji za niezasadne.

Wymierzone oskarżonemu kary nie noszą cech rażącej niewspółmierności. Zostały orzeczone z uwzględnieniem wszystkich okoliczności podmiotowych i przedmiotowych a okoliczności te znalazły należyty wyraz w ich wysokości.

Kara łączna orzeczona została prawidłowo , przy zastosowaniu właściwej metody.

Odnosząc się do zarzutu opisanego w pkt. 2.2 apelacji podkreślić należy, że ustalenie w wyroku rodzaju i typu zakładu karnego stanowi uprawnienie, a nie obowiązek sądu orzekającego. Jeżeli sąd orzekający nie skorzysta z tego uprawnienia, o rodzaju i typie zakładu karnego, a także skierowaniu skazanego do określonego systemu odbywania kary decyduje komisja penitencjarna, w skład której wchodzą funkcjonariusze i pracownicy tego zakładu (art. 75, 76 § 1 pkt 1 i 2 k.k.w.). O zmianie określonego w wyroku rodzaju i typu zakładu karnego decyduje sąd penitencjarny (art. 74 § 1 k.k.w.).

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny uznał apelację za oczywiście bezzasadną i orzekł jak w wyroku.