Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2014r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Marek Motuk

Sędziowie: SA – Paweł Rysiński

SO (del.) – Marek Celej (spr.)

Protokolant: – st. sekr. sąd. Katarzyna Rucińska

przy udziale oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. i Prokuratora Elżbiety Kozakiewicz-Jackowskiej

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 r.

sprawy

1. S. S. (1),

2. S. S. (2),

3) A. B.,

4) L. P.,

5) K. P.,

6) R. S. (1),

7) M. M. (1),

8) M. M. (2)

oskarżonych z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońców oskarżonych oraz pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych (...) S.A., L. A. B., (...) Ltd

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 11 marca 2014 r. sygn. akt XVIII K 273/13

wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy;

zasądza od oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. oraz oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w częściach równych oraz tytułem opłaty: od oskarżonych S. S. (1) i S. S. (2) kwoty po 5300 zł, od oskarżonych A. B., L. P., R. S. (1) i M. M. (1) kwoty po 3180 zł zaś od oskarżonego M. M. (2) kwotę 4180 zł.

UZASADNIENIE

S. S. (1) został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012 r. w P. i na terenie województwa (...) wspólnie i w porozumieniu ze S. S. (2) kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 20 ml i 8 ml oraz opakowań tych wyrobów w ilości nie mniejszej niż 118 662 sztuki oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L. D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C., T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami,

tj. o czyn z art. 258 § 1 i 3 k.k.

2.  w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012 r. w P. i na terenie województwa (...), kierując wspólnie i w porozumieniu ze S. S. (2) zorganizowaną grupą przestępczą w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, dokonywał obrotu towarami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L. D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C., T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę: P. C. D., (...), C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...)., G. V. (...), G. G. (1) (...), G. S., L' O., (...), P. R. S. (2), (...), M. S., (...) S.A. (...) Ltd, P. (...)reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...)k., (...), reprezentowanej przez D. G. i(...), (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. (...), (...), (...) (...), (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. G. G. reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12k.k.wzw.zart. 65 §1 k.k.

S. S. (2) został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012r. w P. i na terenie województwa (...) wspólnie i w porozumieniu z S. S. (1) kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 20 ml i 8 ml oraz opakowań tych wyrobów w ilości nie mniejszej niż 118 662 sztuki, oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C.,L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C., T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami,

tj. o czyn z art. 258 § 1 i 3 k.k.

2.  w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012 r. w P. i na terenie województwa (...), kierując wspólnie i w porozumieniu z S. S. (1) zorganizowaną grupą przestępczą w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, dokonywał obrotu towarami oznaczonymi podrobionymi znakami towarowymi: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., b. b., M., A., C., A. C., T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę: P. C. D., (...),, C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...)k., G. V. (...), G. G. (1) (...), G. S.,
L' O., (...), P. R. S. (2), (...), M. (...)A, (...) S.A. (...) Ltd, P. F. reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...). k., (...), reprezentowanej przez D. G. i (...)., (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. (...), (...), (...) (...), (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. (...)reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

A. B. został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w J. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 20 ml i 8 ml oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D. K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C., T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

2.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu wprowadzenia do obrotu, napełniał mieszaniną alkoholu i komponentów zapachowych szklane pojemniki o pojemności 20 ml i 8 ml oznaczone podrobionymi znakami towarowymi: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C., T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę: P. C. D., (...),, C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...) k., G. V. (...), G. G. (1) (...), G. S., L., (...), P. R. S. (2), (...), M. (...), (...) S.A. (...) Ltd, P. F.reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...) k., (...)reprezentowanej przez D. G. i (...), (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. M., (...), (...)&Co, (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. (...)reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12k.k.wzw. z art. 65 § 1 k.k.

L. P. został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012 r. w W. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 20 ml i 8 ml oraz opakowań tych wyrobów w ilości nie mniejszej niż 118 662 sztuki, oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

2.  w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012 r. w W., działając w zorganizowanej grupie przestępczej w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu wprowadzenia do obrotu, oznaczał towary podrobionymi znakami towarowymi, poprzez nanoszenie na tekturowych opakowaniach perfum w ilości nie mniejszej niż 118 662 sztuki, podrobionych znaków towarowych: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę: P. C. D., (...),, C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...) k., G. V. (...), G. G. (1) (...)A, G. S.,
L. O., (...), P. R. S. (2), (...), M. (...), (...) S.A. (...) Ltd, P. (...) reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...), (...), reprezentowanej przez D. G. i (...)., (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. (...), (...), (...) (...), (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. G. G.reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

K. P. został oskarżony o to, że:

1. w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012 r. w W. gmina G. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 20 ml i 8 ml oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., C., T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

2. w okresie od kwietnia 2011 r. do 6 marca 2012 r. w W. gmina G., działając w zorganizowanej grupie przestępczej w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu wprowadzenia do obrotu, oznaczał towary podrobionymi znakami towarowymi, poprzez nanoszenie na szklanych opakowaniach perfum w ilości nie mniejszej niż 89 927 sztuk, podrobionych znaków towarowych: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C., T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę: P. C. D., (...),, C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...) k., G. V. (...)A, G. G. (1) (...)A, G. S., L' O., (...), P. R. S. (2), (...), M. (...)A, (...) S.A. (...) Ltd, P. F.reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...) k., (...), reprezentowanej przez D. G. i (...), (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. (...), (...), (...) (...), (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. (...)reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

R. S. (1) został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w O. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 20 ml oraz opakowań tych wyrobów w ilości nie mniejszej niż 118 662 sztuki, oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

2.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w O., działając w zorganizowanej grupie przestępczej w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu wprowadzenia do obrotu konfekcjonował towary oznaczone podrobionymi znakami towarowym: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę: P. C. D., (...),, C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...) k., G. V. (...)A, G. G. (1) (...)A, G. S., L' O., (...), P. R. S. (2), (...), M. (...)A, (...) S.A. (...) Ltd, P. (...)reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...) k., (...), reprezentowanej przez D. G. i (...), (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. (...), (...), (...) (...), (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. (...)reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12k.k.w zw.zart. 65 §1 k.k.

M. M. (1) został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w O. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 20 ml oraz opakowań tych wyrobów w ilości nie mniejszej niż 118 662 sztuki, oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

2.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w O., działając w zorganizowanej grupie przestępczej w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu wprowadzenia do obrotu konfekcjonował towary oznaczone podrobionymi znakami towarowymi: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę:P. C. D., (...), C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...) k., G. V. (...)A, G. G. (1) (...)A, G. S., L' O., (...), P. R. S. (2), (...), M. (...)A, (...) S.A. (...) Ltd, P. (...)reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...). k., (...), reprezentowanej przez D. G. i (...) sp.j., (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. (...), (...), (...) (...), (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. (...)reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12k.k.w zw. z art. 65 § 1 k.k.

M. M. (2) został oskarżony o to, że:

1.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w O. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na wytworzeniu znacznej ilości, nie mniejszej niż 89 927 sztuk, kosmetyków w postaci perfum o pojemności 8 i 20 ml, opakowań tych wyrobów w ilości nie mniejszej niż 118 662 sztuki oraz obrotem wyrobów oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., K. H., A., F., J. G., E. A. w celu wprowadzenia ich do obrotu i dokonywaniu obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

2.  w okresie od listopada 2011 r. do 6 marca 2012 r. w O., działając w zorganizowanej grupie przestępczej w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, dokonując obrotu konfekcjonował towary oznaczone podrobionymi znakami towarowymi: D., G., K., C., B., C. D., G. V., G., L., D.&G., A., C., L., D., K., C. C., J., P., D., M., D., G. S., H. B., E., D. B., B. B. (1), M., A., C., A. C.e, T. (...), P. R., N. R., C. H., A., F., J. G., E. A., przy czym z popełnienia tego przestępstwa uczynił stałe źródło dochodu, czym działał na szkodę: P. C. D., (...),, C. S., B. (...), (...) S.A.- reprezentowanych przez W. i (...) k., G. V. (...)A, G. G. (1) (...)A, G. S., L' O., (...), P. R. S. (2), (...), M. (...)A, (...) S.A. (...) Ltd, P. (...)reprezentowanej przez (...) Ł. D. i (...) k., (...), reprezentowanej przez D. G. i (...)., (...) S.A., C. (...), L. A. (...), T. (...) - reprezentowanych przez (...) C. (...), (...), (...) (...), (...), B. B. (...) reprezentowanych przez (...) Sp. z o.o., C. (...) reprezentowanej przez M. M. (3),

tj. o czyn z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 11 marca 2014 r. sygn. akt XVIII K 273/13 uznał:

- S. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż działał wspólnie i w porozumieniu ze S. S. (2), A. B., L. P., K. P., R. S. (1), M. M. (1) i M. M. (2) i inną nieustaloną osobą, zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 250 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec S. S. (1) na okres 5 (pięciu) lat próby;

na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał S. S. (1) w okresie próby pod dozór kuratora;

orzekł od S. S. (1) nawiązkę na rzecz pokrzywdzonych:

- (...) S.A., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 15 430,65 zł (piętnaście tysięcy czterysta trzydzieści złotych sześćdziesiąt pięć groszy),

- L. A. (...).V., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 540,09 zł (pięćset czterdzieści złotych dziewięć groszy),

- T. M. S., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 1 784,31 zł (jeden tysiąc siedemset osiemdziesiąt cztery złote trzydzieści jeden groszy),

- B. B. (...), reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 1 452,25 zł (jeden tysiąc czterysta pięćdziesiąt dwa złote dwadzieścia pięć groszy),

- (...) S.A., reprezentowanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. - w kwocie 18943,25 zł (osiemnaście tysięcy dziewięćset czterdzieści trzy złote dwadzieścia pięć groszy),

- P. C. D., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 9 945,70 zł (dziewięć tysięcy dziewięćset czterdzieści pięć złotych siedemdziesiąt groszy),

- (...) S.A., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 3 546,61 zł (trzy tysiące pięćset czterdzieści sześć złotych sześćdziesiąt jeden groszy),

- C. S., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 17 893,07 zł (siedemnaście tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt trzy złote siedem groszy),

- B. (...), reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 464,08 zł (czterysta sześćdziesiąt cztery złote osiem groszy);

- S. S. (2) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż działał wspólnie i w porozumieniu z S. S. (1), A. B., L. P., K. P., R. S. (1), M. M. (1) i M. M. (2) i inną nieustaloną osobą, zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 250 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec S. S. (2) na okres 4 (czterech) lat próby;

orzekł od S. S. (2) nawiązkę na rzecz pokrzywdzonych:

- (...) S.A., reprezentowanego przez kancelarię (...)

(...) z siedzibą w W. - w kwocie 15 430,65 zł (piętnaście tysięcy czterysta trzydzieści złotych sześćdziesiąt pięć groszy),

- L. A. (...).V., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 540,09 zł (pięćset czterdzieści złotych dziewięć groszy),

- T. M. S., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 1 784,31 zł (jeden tysiąc siedemset osiemdziesiąt cztery złote trzydzieści jeden groszy),

- B. B. (...), reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 1 452,25 zł (jeden tysiąc czterysta pięćdziesiąt dwa złote dwadzieścia pięć groszy),

- (...) S.A., reprezentowanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. - w kwocie 18943,25 zł (osiemnaście tysięcy dziewięćset czterdzieści trzy złote dwadzieścia pięć groszy),

- P. C. D., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 9 945,70 zł (dziewięć tysięcy dziewięćset czterdzieści pięć złotych siedemdziesiąt groszy),

- (...) S.A., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 3 546,61 zł (trzy tysiące pięćset czterdzieści sześć złotych sześćdziesiąt jeden groszy),

- C. S., reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 17 893,07 zł (siedemnaście tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt trzy złote siedem groszy),

- B. (...), reprezentowanego przez kancelarię (...) z siedzibą w W. - w kwocie 464,08 zł (czterysta sześćdziesiąt cztery złote osiem groszy);

- A. B. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż działał wspólnie i w porozumieniu z S. S. (1) i inną nieustaloną osobą, zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec A. B. na okres 3 (trzech) lat próby;

- L. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż czynu dopuścił się w okresie od grudnia 2011 r. oraz iż działał wspólnie i w porozumieniu ze S. S. (2), zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec L. P. na okres 3 (trzech) lat próby;

- K. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż działał wspólnie i w porozumieniu ze S. S. (2), zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec K. P. na okres 3 (trzech) lat próby;

- R. S. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż działał wspólnie i w porozumieniu z S. S. (1), S. S. (2), M. M. (1) i M. M. (2), zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec R. S. (1) na okres 3 (trzech) lat próby;

- M. M. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż działał wspólnie i w porozumieniu z S. S. (1), S. S. (2), R. S. (1) i M. M. (2), zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec M. M. (1) na okres 3 (trzech) lat próby;

- M. M. (2) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 czynu z tym, że przyjął, iż działał wspólnie i w porozumieniu z S. S. (1), S. S. (2), R. S. (1) i M. M. (1), zaś z opisu czynu wyeliminował okoliczność, iż czynu dopuścił się działając w zorganizowanej grupie przestępczej, i za to na podstawie art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej w zw. z art. 12 k.k. skazał go, a na podstawie art. 305 ust. 3 ustawy Prawo własności przemysłowej wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzył mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny w wysokości po 200 zł (dwieście złotych);

na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności wobec M. M. (2) na okres 3 (trzech) lat próby;

uniewinnił S. S. (1), S. S. (2), A. B., L. P., K. P., R. S. (1), M. M. (1) i M. M. (2) od czynów zarzucanych im w pkt 1;

na podstawie art. 630 k.p.k. wydatki związane z oskarżeniem w części

uniewinniającej oskarżonych poniósł Skarb Państwa;

na podstawie art. 627 k.p.k. obciążył oskarżonych kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w częściach na nich przypadających, a to:

- oskarżonego S. S. (1) - w kwocie 5864,32 zł (pięć tysięcy osiemset sześćdziesiąt cztery złote trzydzieści dwa grosze), w tym 5300 zł (pięć tysięcy trzysta złotych) tytułem opłaty,

- oskarżonego S. S. (2) - w kwocie 5864,32 zł (pięć tysięcy osiemset sześćdziesiąt cztery złote trzydzieści dwa grosze), w tym 5300 zł (pięć tysięcy trzysta złotych) tytułem opłaty,

- oskarżonego A. B. - w kwocie 3744,32 zł (trzy tysiące siedemset czterdzieści cztery złote trzydzieści dwa grosze), w tym 3180 zł (trzy tysiące sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty,

- oskarżonego L. P. - w kwocie 5680,32 zł (pięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt złotych trzydzieści dwa grosze), w tym 3180 zł (trzy tysiące sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty,

- oskarżonego K. P. - w kwocie 3744,32 zł (trzy tysiące siedemset czterdzieści cztery złote trzydzieści dwa grosze), w tym 3180 zł (trzy tysiące sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty,

- oskarżonego R. S. (1) - w kwocie 3405,24 zł (trzy tysiące czterysta pięć złotych dwadzieścia cztery grosze), w tym 3180 zł (trzy tysiące sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty,

- oskarżonego M. M. (1) - w kwocie 3405,24 zł (trzy tysiące czterysta pięć złotych dwadzieścia cztery grosze), w tym 3180 zł (trzy tysiące sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty,

- oskarżonego M. M. (2) - w kwocie 4405,24 zł (cztery tysiące czterysta pięć złotych dwadzieścia cztery grosze), w tym 4180 zł (cztery tysiące sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty, a także zasądził od oskarżonych solidarnie na rzecz oskarżycieli posiłkowych C. S., P. C. D., B. (...), (...) S.A. reprezentowanej przez adw. W. S. wydatki w kwocie 4560 zł (jeden tysiąc sto czterdzieści złotych).

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonych S. S. (1), S. S. (2), A. B., R. S. (1), M. M. (1), M. M. (2) i L. P. oraz pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych (...) S.A, T. M. S., L. A. (...).V., B. B. (...).

Obrońca oskarżonych S. S. (1), S. S. (2), A. B., R. S. (1), M. M. (1) i M. M. (2) zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonych.

W oparciu o przepis art. 438 pkt. 1 i 4 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

- obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 46§2 k.k. mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez jego błędne zastosowanego wobec oskarżonych S. S. (1) i S. S. (2), w sytuacji nieudowodnienia przez oskarżycieli posiłkowych faktu szkody i związku przyczynowego pomiędzy szkodą, a czynem inkryminowanym oskarżonym, który miałby ją wywołać,

- rażącą niewspółmierność kar wymierzonych wszystkim oskarżonym zawierającą się w naruszeniu dyrektyw sądowego wymiaru kary wskutek niedostatecznego uwzględnienia okoliczności łagodzących, co w konsekwencji doprowadziło do nie nadania tym okolicznościom odpowiedniego znaczenia dla kwalifikowania wymiaru kary w zakresie jej indywidualnego oddziaływania.

Mając to na uwadze wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze i środku karnym poprzez:

- złagodzenie wobec S. S. (1) kary pozbawienia wolność do 1 roku 3 miesięcy z warunkowym zawieszaniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, kary grzywny do 100 stawek dziennych po 150 zł. każda, uchylenie orzeczenia o środku karnym w postaci nawiązki na rzecz oskarżycieli posiłkowych i wydatków związanych z ich udziałem w sprawie,

- złagodzenie wobec S. S. (2) kary pozbawienia wolności do 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, kary grzywny do 100 stawek dziennych po 150 zł. każda, uchylenie orzeczenia o środku karnym w postaci nawiązki na rzecz oskarżycieli posiłkowych i wydatków związanych z ich udziałem w sprawie,

- złagodzenia wobec A. B. kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata, kary grzywny do 50 stawek po 50 zł. każda, zwolnienie od ponoszenia kosztów i opłat w sprawie,

- zastosowanie wobec M. M. (1), M. M. (2) i R. S. (1) dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego na okres próby wynoszący 2 lata z orzeczeniem świadczenia pieniężnego w kwocie po 1000 zł na rzecz Pomocy Postpenitencjarnej, zwolnienie oskarżonych od kosztów i opłat w sprawie.

Obrońca oskarżonego L. P. zaskarżył wyrok w całości, kierując apelacje co do winy.

Na podstawie art. 438 k.p.k. wyrokowi zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, iż oskarżony L. P. dopuścił się przypisanego mu czynu, czyniąc sobie z przestępstwa stałe źródło dochodu,

- rażącą niewspółmierność orzeczonych karnoprawnych konsekwencji przypisanego czynu

i wniósł o zmianę wyroku poprzez zakwalifikowanie występku oskarżonego z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej oraz wyeliminowanie z opisu czynu uczynienia sobie przez oskarżonego stałego źródła dochodu i warunkowe umorzenie postępowania karnego na określony przez Sąd okres próby.

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych zaskarżył wyrok:

- w pkt I,II, III, IV na niekorzyść oskarżonego S. S. (1),

- w pkt V, VI, VII na niekorzyść oskarżonego S. S. (2),

- na niekorzyść oskarżonych- A. B., L. P., K. P., R. S. (1), M. M. (4), M. M. (2) [nazwisko w mianowniku liczby pojedynczej- M.] w zakresie w jakim nie orzeczono względem tychże obowiązku naprawienia szkody.

Na podstawie art. 427 § 2 i art. 438 pkt 1,2 i 4 k.p.k. zarzucił:

- naruszenie prawa materialnego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez niezastosowanie przez Sąd regulacji wynikającej z art. 46 § 1 k.k., a odnoszącej się do orzeczenia o obowiązku naprawienia przez ww. oskarżonych szkody w określonej przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych wartości w sytuacji, gdy poprawny pod względem formalnym oraz księgowym wniosek w tym zakresie został w toku rozprawy złożony, a po stronie oskarżycieli posiłkowych wystąpiła szkoda znacznej wartości;

- naruszenie prawa materialnego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez błędne zastosowanie art. 46 § 2 k.k. skutkujące orzeczeniem od oskarżonych S. S. (1) oraz S. S. (2) nawiązki w rażąco niskiej wysokości nieprzystającej do realiów przedmiotowej sprawy, pomimo, że w sprawie zaistniały wszelkie przesłanki ku temu, by orzeczony został obowiązek naprawienia szkody w żądanej i dowiedzionej kwocie, która stanowiłaby stosowną kompensatę dla licznych oskarżycieli posiłkowych,

- naruszenie prawa procesowego - art. 193 § 1 k.k. poprzez zdeprecjonowanie wagi opinii biegłych i nieprzydanie im znaczenia w sprawie pomimo, że wnioski biegłych są spójne i zasługują na nadanie im przymiotu relewantności, miarodajności oraz późniejsze, pełne odniesienie się do nich przez organ orzekający,

- naruszenie prawa procesowego - art. 424 k.p.k. polegające na sporządzeniu uzasadnienia skarżonego wyroku w sposób wydatnie utrudniający kontrolę instancyjną, a to z uwagi na zbyt ogólnikowe i zbyt skrótowe odniesienie się do węzłowych w sprawie kwestii takich jak przyjęta przez sąd metodyka ustalenia wysokości nawiązki na kwotę 70.000 zł (zasądzonej odrębnie od oskarżonego S. oraz S.) stosownie do której uznano, że kwoty te będą wystarczającymi,

- rażącą niewspółmierność kary, która zaznacza się w tym, że w stosunku do oskarżonych S. S. (1) oraz S. S. (2) orzeczono kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania na okres (odpowiednio) 5 i 4 lat oraz kary grzywny, których wysokość nie jest adekwatna do osiągniętych przez nich korzyści majątkowych, nie znajduje uzasadnienia w ich sytuacji majątkowej, a w realiach przedmiotowej sprawy nie stanowi dla ww. wystarczającej dolegliwości oraz środka odstręczającego ich do ponownego wstąpienia na drogę działalności przestępczej, a przez to nie spełnia wymogów wynikających z art. 53 kk oraz nie realizuje podstawowego celu postępowania karnego sprecyzowanego w art. 2 § 1 pkt 2 i 3 k.p.k.

i wniósł o orzeczenie w stosunku do oskarżonych S. S. (1), S. S. (2), A. B., L. P., K. P., R. S. (1), M. M. (4), M. M. (2) solidarnie obowiązku naprawienia szkody względem oskarżycieli posiłkowych w łącznej kwocie 33.690.349,535 zł stosownie do wniosków uprzednio złożonych przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych - radcę prawnego E.'a R.,

zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego stosownie do regulacji art. 633 w zw. z art. 634 k.p.k.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońców oskarżonych i oskarżyciela posiłkowego nie zasługują na uwzględnienie.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do apelacji obrońców, jako dalej idących, stwierdzić trzeba, że chybiony jest zarzut, iż Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów prawa materialnego a konkretnie zasad związanych z wymiarem kary tj. art. 53 k.k.

Obrońca oskarżonego S. S. (1), S. S. (2) i A. B. podnosi, iż wymierzone im kary pozbawienia wolności są niewspółmierne, niedostatecznie uwzględniają okoliczności łagodzące jak np. motywy i oceny ich zachowań świadczące o tym, że żałują tego co zrobili i mają świadomość nagminności swojego przestępstwa.

Tenże obrońca w stosunku do oskarżonych M. M. (1), M. M. (2) i R. S. (1) uznał, iż powinni skorzystać z dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania, gdyż Sąd nie uwzględnił takich okoliczności, które doprowadziły do popełnienia przez nich przestępstw, jak również nie wziął pod uwagę zachowań oskarżonych, zwłaszcza ich skruchy.

Również obrońca oskarżonego L. P. wnosi o warunkowe umorzenie postępowania podnosząc, iż Sąd I instancji nie raczył zauważyć okazjonalnego raczej incydentu w jego działaniu niż stałej akceptacji realizacji przestępstwa przeciwko własności przemysłowej.

Obaj obrońcy podnoszą, iż aktualne staje się rozważenie możliwości zastosowania wobec L. P., R. S. (1), M. M. (1) i M. M. (2) warunkowego umorzenia postępowania karnego, zwłaszcza wobec wystąpienia wobec nich pozytywnych elementów, o których jest mowa w art. 66 k.k.

Z tak wyrażonym poglądem i wnioskami obrońców apelujących nie może się zgodzić.

Sąd Apelacyjny uznał, iż Sąd I instancji dostrzegł wszystkie elementy, które wpływają na wymiar kary, które oparte są o zasadę wyrażoną w art. 53 k.k. Dokładnie przedstawił sytuację wszystkich oskarżonych, ich udział w przestępstwie dotyczącym prawa własności przemysłowej. Ustosunkował się zarówno do zadań i roli poszczególnych osób, w tym zwłaszcza S. S. (1) i S. S. (2), którzy jako pomysłodawcy a zarazem pracodawcy zapewnili pracę na wiele miesięcy pozostałym współoskarżonym. Ustalając, kto i jakie pełnił zdania Sąd I instancji miał na uwadze – przy wymiarze kary podział zadań i funkcji poszczególnych osób.

Sąd Apelacyjny w pełni zaaprobował stanowisko Sądu I instancji, że wszyscy oskarżeni działali z czystej chęci uzyskania korzyści majątkowej. Oskarżeni S. S. (1) i S. S. (2) popełniając zarzucane im przestępstwa pełnili równorzędną rolę, koordynując działania pozostałych osób. Byli, – co trzeba podkreślić a co przedstawił Sąd meriti – pomysłodawcami tego przestępstwa. To oni, opracowali sposób popełnienia tego przestępstwa, zapewnili komponenty do produkcji wyrobów perfumeryjnych, a także koordynowali logistykę, infrastrukturę i transport. Byli pomysłodawcami całego przedsięwzięcia w realizacji przestępstwa z art. 305 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Tym samym Sąd Apelacyjny podzielił trafność argumentacji Sądu Okręgowego, że społeczna szkodliwość czynu jakiego dopuścili się S. S. (1) i S. S. (2) była znaczna, czego dowodem może być chociażby wielkość wyprodukowanych przez nich perfum, czasookres trwania tego procederu, a także osiągnięte korzyści majątkowe.

Słusznie też podnosi Sąd I instancji, iż S. S. (1) był już karany i to dwukrotnie wyrokami Sądów Rejonowych za czyny z art. 305 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Tym samym orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności w rozmiarze 1 roku i 6 miesięcy nie można uznać za karę zbyt wygórowaną, naruszającą dyrektywę sędziowskiego wymiaru kary.

Taką samą argumentację należy odnieść do wymierzonej kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec drugiego oskarżonego, S. S. (2), którego rola w popełnieniu tego przestępstwa także była znaczna.

Podnieść też należy, co nie uszło uwadze Sądowi I instancji, iż pozostali oskarżeni – tak jak i główni pomysłodawcy - dopuścili się zarzucanego im przestępstwa z motywacji finansowych, pełnili rolę wykonawczą w przestępczym pomyśle S. S. (1) i S. S. (2).

Nie można zgodzić się z apelującymi obrońcami w kwestii możliwości warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonych: R. S. (1), M. M. (1), M. M. (2) i L. P. na określony okres próby.

Żaden z obrońców nie dostarczył Sądowi odwoławczemu jakichkolwiek nowych, nieznanych argumentów, które mogłyby skutecznie podważyć wywody Sądu I instancji w zakresie trafności orzeczonych wobec nich kar.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, sporządzonego z zachowaniem reguł przewidzianych w art. 424 k.p.k. odniósł się – w ramach dyrektyw sędziowskiego wymiaru kary – do oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, mając na względzie okoliczności wymienione w art. 115 § 2 k.k. – a więc elementy podmiotowe i przedmiotowe zgodnie z utrwalonym poglądem doktryny (wyrok SN z 18 lutego 1984 roku – OSNPG 1987, nr 6, poz. 51).

Zdaniem Sądu Apelacyjnego przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu nie jest wystarczające ogólnikowe powołanie się na stronę przedmiotową i podmiotową czynu zabronionego, jak uczynili to skarżący obrońcy, ale należy wykazać, jakie to elementy natury podmiotowej i przedmiotowej przemawiają za przyjęciem danego pomiaru stopnia społecznej szkodliwości czynu. Apelujący obrońcy takich argumentów nie dostarczyli.

Wyrażona w art. 438 pkt 4 k.p.k. rażąca niewspółmierność kary ma miejsce wówczas, gdy orzeczone kary nie uwzględniają w stopniu należytym określonych w k.k. dyrektyw sądowego wymiaru kary. Takiego zarzutu nie można uczynić, gdyż Sąd I instancji ujął wszystkie niezbędne okoliczności, które zadecydowały o konkretnych karach wobec wszystkich sprawców.

Sąd Apelacyjny uznał, iż w zakresie przedstawienia wszelkich okoliczności, mających wpływ na wymiar kary – Sąd I instancji nie dopuścił się jakiegokolwiek błędu logicznego rozumowania i uzasadnienia swojego stanowiska w zakresie zarówno orzeczonych kar i środków karnych.

Należy przypomnieć apelującym obrońcom, iż zgodnie z poglądami doktryny i bogatym orzecznictwem Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych, podstawą odwoławczą w ramach art. 438 pkt 4 k.p.k. jest tylko taka niewspółmierność kary, która ma charakter rażący, co powoduje, że niewspółmierność musi się już przy wstępnym oglądzie rzucać w oczy i być nie do zaakceptowania. Muszą to być różnice o charakterze zasadniczym, które powodują, że orzeczona kara jest „oczywiście niesprawiedliwa”, nie do zaakceptowania.

Wymierzone kary pozbawienia wolności przez Sąd I instancji nie noszą cech rażącej niewspółmiernej surowości albowiem są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonych przestępstwa oraz w dostatecznym stopniu uwzględniają występujące w sprawie okoliczności obciążające – czerpanie zysków z nielegalnej produkcji i sprzedaży towarów oznaczonych podrobionymi znakami towarowymi, jak i łagodzące – przyznanie się do winy, uprzednią ich niekaralność, rolę i zadania poszczególnych osób.

Nadto, co jest niezauważone przez apelujących powyższe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonych zostały przez Sąd I instancji warunkowo zawieszone na odpowiednie okresy próby, co również wyklucza rozważania o niewspółmierności orzeczonych kar.

Sąd uwzględnił to, że sprawcy prowadzą ustabilizowane życie zawodowe i osobiste, co pozwoliło przyjąć tezę, że mimo niewykonania wobec nich jednostkowych kar, cele kary zostaną osiągnięte, a zwłaszcza, że nie popełnią ponownie przestępstwa.

Sąd Apelacyjny w pełni podzielił powyższą argumentację Sądu I instancji i uznał, iż apelacja obrońców w zakresie orzeczonych kar nie zasługuje na uwzględnienie i są w stopniu zbliżonym do oczywistej bezzasadności.

Sąd odwoławczy podzielił także wywody Sądu meriti, co do niezastosowania wobec L. P. instytucji przewidzianej w art. 66 § 1 k.k. z uwagi na właściwą ocenę jaką stwierdził w zakresie stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony się dopuścił.

Odnosząc się do kolejnego wywodu obrońcy oskarżonych S. S. (1) i S. S. (2), jak i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych o błędnym zastosowaniu przez Sąd I instancji wobec nich środka karnego przewidzianego w art. 46 § 2 k.k., jak również argumentacji obrońcy oskarżonego L. P., iż Sąd meriti przyjął w wyroku, w opisie czynu, że oskarżony uczynił sobie z przestępstwa stałe źródło dochodu, należy stwierdzić, iż poglądy skarżących nie zasługują na aprobatę.

Po przeanalizowaniu uzasadnienia obu apelacji, należy stwierdzić, że ich autorzy nie przedstawili argumentów na tyle przekonywujących, aby dawały podstawę do uznania, iż poczynione ustalenia Sądu Okręgowego w przedmiocie zastosowania środka karnego bądź zapisu o stałym źródle dochodu były wadliwe.

Zawarta w motywach apelacji argumentacja w istocie rzeczy sprowadza się do negowania de facto okoliczności faktycznych i prawnych związanych z popełnieniem przestępstwa z ustawy o własności przemysłowej. Przyjęcie przez Sąd I instancji postaci kwalifikowanej art. 305 § 3 tejże ustawy statuuje działanie oskarżonych (w tym też L. P.) w celu uzyskania stałego źródła dochodu z tego przestępstwa. O stałym źródle dochodu świadczyć może nie tylko sam okres działania (może być stosunkowo krótki, jak przyjął Sąd meriti u oskarżonego L. P.: od grudnia 2011 r. do 6 marca 2012r.), ale też ilość wytworzonych i wprowadzonych do obrotu towarów oznaczonych znakami szeregu firm kosmetycznych.

Nie ulega wątpliwości, co słusznie podkreślił Sąd I instancji, iż „żaden z oskarżonych nie miał prawa posługiwać się znakami towarowymi” wymienionych firm, które na skutek ich podrobienia, czyli użycia w sposób bezprawny tychże znaków – znalazły się w obrocie i przyniosły określoną korzyść majątkową wszystkim oskarżonym.

Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko Sądu Okręgowego w zakresie winy wszystkich oskarżonych jak i szkody, jaka powstała, na skutek ich działalności przestępczej, co powoduje, że zbędnym staje się przytaczanie tej argumentacji. Dlatego też i w tym zakresie Sąd Apelacyjny nie podzielił stanowiska skarżących obrońców.

Przechodząc zaś do zarzutu oskarżyciela posiłkowego, który zarzuca Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 46
§ 1 k.k. w sytuacji, kiedy można było obliczyć szkodę w określonej wysokości wskazanej przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych metodzie obliczeniowej, a tym samym, błędnym przyjęciu art. 46 § 2 k.k., skutkującym orzeczeniem od oskarżonych S. S. (1) i S. S. (2) nawiązki, kiedy istniały przesłanki, by orzeczony został obowiązek naprawienia szkody – Sąd Apelacyjny uznał, iż powyższe zarzuty nie są trafne, a argumentacja i wnioski pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych są polemiką z prawidłowymi ustaleniami Sądu meriti.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyraźnie wskazał, dlaczego nie jest w stanie przyjąć w wyroku środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody z art. 46 § 1 k.k., a zamiast tego obowiązku orzekł nawiązkę z art. 46 § 2 k.k. i to tylko wobec dwóch oskarżonych S. S. (1) i S. S. (2).

Analizując w tym zakresie uzasadnienie Sądu Okręgowego, odnoszące się do powodów, dla których nie można było wyliczyć szkody, Sąd Apelacyjny w pełni podzielił te wywody i nie dostrzegł w nich luk lub uchybień tego rodzaju, które ocenę tę mogłyby wzruszyć.

Sąd I instancji prawidłowo rozważył wszystkie wskazane w sprawie elementy, które dotyczą możliwości ustalenia rozmiarów szkody po stronie pokrzywdzonych, a zwłaszcza uwzględnił brak choćby przybliżonych wyliczeń z ich strony, pozwalających zweryfikować żądane przez pokrzywdzonych kwoty w zakresie szkody.

Nadto trzeba zwrócić uwagę, iż do obrotu wprowadzano wyroby perfumeryjne znanych marek, których oryginalne recepty produkcji zapachu nie są do zdobycia dla kogokolwiek. Są tajemnicą każdej firmy. To, że można legalnie nabyć komponent do produkcji perfum konkretnej firmy np. K. czy C. to nie oznacza, że nawet po uzyskaniu licencji mamy do czynienia z oryginalnym wyrobem. Będzie to produkt o podobnym zapachu do K. czy C., ale nie oryginalnym. Oznacza to, iż metoda jaką posłużył się pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych do wyliczenia szkody, którą przedstawił w toku rozprawy przed Sądem I instancji jak i we wniosku apelacji, jest metodą nieodzwierciedlającą rzeczywiste straty firm kosmetycznych, których pełnomocnik reprezentuje.

Jest oparta o błędne parametry, które nie odzwierciedlają rzeczywistych szkód powstałych w tych firmach kosmetycznych.

Sąd Apelacyjny podzielił też trafny i wyważony pogląd Sądu I instancji, co do sposobu obliczenia nawiązki (str. 27 uzasadnienia) jak i powodów, dla których słuszne było orzeczenie nawiązki tylko wobec S. S. (1) i S. S. (2).

Swoje stanowisko Sąd I instancji uzasadnił zgodnie z zasadą logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego, która wyrażona jest w art. 7 k.p.k.

Sąd Apelacyjny nie podzielił też stanowiska pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych, co do zbyt niskich kar orzeczonych wobec oskarżonych, o czym wspomniał ustosunkowując się do apelacji obrońców w zakresie niewspółmierności kary. Chybiony jest też zarzut dotyczący zdeprecjonowania przez Sąd I instancji opinii biegłych a także sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób „wydatnie utrudniający jego kontrolę”.

Odnośnie tej argumentacji, która jak należy rozumieć, dotyczy metodyki ustalenia przez Sąd wysokości nawiązki, Sąd Apelacyjny nie znalazł w sprawie podstaw do zakwestionowania sposobu ustalenia wysokości nawiązki. W tym zakresie stanowisko Sądu I instancji jest oparte o określone, wymierne parametry, dotyczące ilości zabezpieczonych wyrobów perfumeryjnych poszczególnych firm.

Tak więc nie można mówić o obrazie przepisów postępowania tj. zarówno art. 7 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.

Należy przypomnieć skarżącemu, iż Sąd I instancji uwzględnił, jako wiarygodne wszelkie opinie, w tym opinie biegłego w zakresie oznaczenia ilościowego zawartości wody, etanolu i komponentów zapachowych, zaznaczając, że ta opinia jak i opinia biegłego z zakresu badań fizykochemicznych nie miały w sprawie istotnego znaczenia.

Sąd Okręgowy w realiach tej sprawy słusznie ocenił wartość dowodową niniejszych opinii i nie można mu czynić zarzutu, jaki postawił skarżący o zdeprecjonowanie wagi tych opinii, gdyż jest to zarzut gołosłowny.

Również nietrafny jest zarzut naruszenia prawa procesowego – art. 424 k.p.k.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, uzasadnienie Sądu I instancji spełnia wymagania umożliwiające dokonanie właściwej i wnikliwej kontroli odwoławczej w zakresie stawianych przez skarżącego zarzutów apelacyjnych, w tym odnoszących się do metod obliczenia nawiązki.

Z tych względów Sąd Apelacyjny nie podzielił żadnej argumentacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, uznając je za obudowaną subiektywną ocenę autora – zwłaszcza w kwestii wysokości powstałej szkody i metod, jakimi Sąd powinien się posłużyć, aby obliczyć jej wysokość. Te wywody autora apelacji mają charakter polemiki i nie mogą być uwzględnione wobec logicznych wywodów Sądu I instancji.

O kosztach sądowych i opłatach na rzecz Skarbu Państwa orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k., 633 k.p.k., 634 k.p.k. i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U.
z 1983 r. Nr. 49, poz. 223 ze zmianami)

Mając to na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.