Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I ACa 85/22 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2023-02-16

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2023-02-16
Data orzeczenia:
16 lutego 2023
Data publikacji:
15 maja 2023
Data uprawomocnienia:
16 lutego 2023
Sygnatura:
I ACa 85/22
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Warszawie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
Sędzia Marzena Konsek-Bitkowska
Protokolant:
Monika Walczuk
Hasła tematyczne:
Ochrona konkurencji i konsumentów
Podstawa prawna:
art. 3851 k.c.
Teza:
I. Unijna zasada równoważności wymaga, by całość uregulowań krajowych, dotyczących środków ochrony prawnej, znajdowała zastosowanie jednakowo do środków prawnych opartych na naruszeniu prawa unijnego, jak i podobnych środków opartych na naruszeniu prawa wewnętrznego. Wobec powyższego przepis art. 455 k.c. w zakresie ochrony konsumenckiej należy zasadniczo wykładać w ten sam sposób jak ma to miejsce w odniesieniu do podobnych roszczeń wynikających wyłącznie z naruszenia prawa krajowego. Roszczenie o zwrot nienależnych świadczeń w przypadku spraw nie zawierających elementu unijnego, w szczególności świadczeń spełnionych na postawie umów nieważnych z powodu wad oświadczenia woli (art. 82, art. 88 w zw. z art. 84, 86 lub 87 k.c.), uznawane jest za roszczenie bezterminowe, a termin wymagalności określa przepis art. 455 k.c., który łączy wymagalność z wezwaniem dłużnika do zapłaty i nie stawia żadnych dodatkowych wymogów. Tak samo zatem powinien być ten przepis stosowany w odniesieniu do spraw unijnych. Sąd Apelacyjny nie znajduje bowiem podstaw, aby w przypadku spraw objętych zakresem zastosowania dyrektywy 93/13 odstąpić od zasady równoważności i drogą szczególnych zabiegów interpretacyjnych wprowadzić rozwiązanie mniej korzystne dla konsumentów, niż to wynikające z art. 455 k.c. II. Ścisła akcesoryjność ubezpieczenia w stosunku do umowy kredytu wynika z treści umów kredytu, a ponadto z oświadczeń k. 836 v. i n., również sporządzonych na formularzu pozwanego, gdzie każda zgoda na ubezpieczenie jest wyrażana tylko w przypadku przyznania powodom przez bank kredytu. (…) Skoro umowy kredytu okazały się nieważne ex lege i ab initio, to uznać należy, że nie powstała także ważna względem powodów postawa, umożliwiająca pozwanemu pobór z konta powodów powyższych składek ubezpieczeń. Nieważność umów kredytu rozciąga się bowiem także na treść ich § 3.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewelina Borowska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Marzena Konsek-Bitkowska
Data wytworzenia informacji: