Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSA Beata Kozłowska

Sędziowie: SA Roman Dziczek (spr.)

SA Katarzyna Jakubowska-Pogorzelska

Protokolant: sekr. sądowy Sławomir Mzyk

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko E. G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 21 października 2016 r., sygn. akt XXIV C 330/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

- w punkcie pierwszym w części w ten sposób, że oddala powództwo o zapłatę odsetek karnych od kwoty 92 878,92 zł (dziewięćdziesiąt dwa tysiące osiemset siedemdziesiąt osiem złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) od dnia 8 marca 2016 roku do dnia zapłaty oraz zastrzega pozwanej prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jej odpowiedzialności do nieruchomości obciążonej hipoteką kaucyjną na rzecz powódki,

- w punkcie drugim i trzecim w ten sposób, że oddala powództwo o zapłatę 76.612,77 zł (siedemdziesiąt sześć tysięcy sześćset dwanaście złotych siedemdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 marca 2016 roku do dnia zapłaty,

- w punkcie czwartym w ten sposób, że zasądza od E. G. na rzecz (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 548 zł (pięćset czterdzieści osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  zasądza od (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W. na rzecz E. G. kwotę 4.350 zł (cztery tysiące trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;

III.  nakazuje pobrać od (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 3.531 zł (trzy tysiące pięćset trzydzieści jeden złotych) tytułem części opłaty od apelacji, od uiszczenia której pozwana była zwolniona.

Katarzyna Jakubowska-Pogorzelska Beata Kozłowska Roman Dziczek

Sygn. akt I ACa 2233/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 marca 2016 r., (...) S.A. z siedzibą we W. domagał się zasądzenia od E. G. łącznie kwoty 169.491,69 zł na którą to składała się: kwota 92.878,92 zł tytułem wymagalnej kwoty kapitału wraz z dalszymi odsetkami karnymi liczonymi od dnia 8 marca 2016 r. do dnia zapłaty w wysokości 18,84%, ale nie więcej niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym i nie więcej niż odsetki maksymalne za opóźnienie, kwota 73.027,77 zł tytułem odsetek karnych naliczanych za opóźnienia w spłacie rat do dnia 7 marca 2016 r. wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwota 3.585 zł tytułem kosztów windykacji oraz kosztów ubezpieczenia, wynikających z Tabel Opłat i Prowizji. Nadto powód domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 1 grudnia 2006 r. pomiędzy A. Z. i J. Z., a (...) S.A. z siedzibą we W. zawarta została umowa pożyczki hipotecznej nr (...), przy czym pożyczkobiorcy zobowiązali się spłacać powyższą pożyczkę hipoteczną w miesięcznych ratach. W celu zabezpieczenia wierzytelności Banku z tytułu udzielonej pożyczki ustanowiono hipotekę kaucyjną do wysokości 213.255,28 zł na nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), oznaczonej jako działka ew. nr (...), dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie, XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) jako właściciela nieruchomości wpisano dłużnika rzeczowego S. Z.. Dalej wskazano, iż dłużnik rzeczowy S. Z. zmarł w dniu 10 września 2007 r., zaś spadek po nim na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia za Rep. (...) z dnia 3 kwietnia 2014 r., nabyli wprost córka E. G. i syn A. Z. na podstawie ustawy po ½ każde z nich. Podkreślono również, iż w związku z naruszeniem przez pożyczkobiorców warunków umowy – brakiem spłat pożyczki, Bank wypowiedział umowę pożyczki. Nadto podkreślono, iż po upływie okresu wypowiedzenia, w dniu 27 maja 2011 r., całe zobowiązanie zostało postawione w stan natychmiastowej wykonalności. Jednocześnie wskazano, że pomimo zakreślenia ostatecznego terminu na spłatę zobowiązań, pożyczkobiorcy nie zwrócili całości zobowiązania. Ostatecznie wskazano również, że pozwana została powiadomiona pismem z dnia 23 września 2014 r., o wstąpieniu przez nią w prawa i obowiązki zmarłego dłużnika rzeczowego, a następnie pismem z dnia 21 listopada 2014 r. pozwana została wezwana do zapłaty zobowiązania wynikającego z zawartej umowy pożyczki hipotecznej nr (...), które to zobowiązanie nie zostało uregulowane.

Na rozprawie w dniu 7 października 2016 r. pozwana E. G. wniosła o oddalenie powództwa w całości (stanowisko pozwanej E. G. 00:19 – 1:17 nagrania z rozprawy z dnia 7 października 2016 r.).

Wyrokiem z dnia 21 października 2016 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od pozwanej E. G. na rzecz (...) SA we W. kwotę 92 878,92 złotych wraz z odsetkami karnymi od dnia 8 marca 2016 roku do dnia zapłaty w wysokości 18,84%, nie więcej niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym i nie więcej niż odsetki maksymalne za opóźnienie; zasądził od E. G. na rzecz (...) SA we W. kwotę 73 027,77 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 marca 2016 roku do dnia zapłaty; zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3 585 złotych oraz kwotę 8217 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 grudnia 2006 r. pomiędzy (...) S.A. z siedzibą we W., a A. Z. i J. Z. została zawarta umowa pożyczki hipotecznej w PLN NR (...). Zgodnie z § 1 niniejszej umowy pożyczka została przeznaczona na sfinansowanie dowolnego celu nie związanego z prowadzoną przez pożyczkobiorców działalnością gospodarczą. W myśl postanowień § 2 ust. 1 pożyczka została udzielona w wysokości 106.627,64 zł. Pożyczkobiorcy zobowiązali się do spłaty udzielonej pożyczki w 240 równych ratach kapitałowo odsetkowych w terminie do 30 dnia każdego miesiąca począwszy od miesiąca, w którym pożyczka została wypłacona w całości, pod warunkiem, że okres między wypłatą pożyczki, a deklarowanym dniem spłaty jest dłuższy niż 15 dni. Jednocześnie zgodnie z § 11 ust. 1 wskazanej umowy pożyczki oraz zgodnie z oświadczeniem o ustanowieniu hipoteki z dnia 1 grudnia 2006 r., w celu zabezpieczenia wierzytelności Banku, S. Z. ustanowił hipotekę kaucyjną do kwoty 213.255,28 zł na zabudowanej nieruchomości położonej w G., przy ul. (...) oznaczonej jako działka ew. nr (...), dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie, XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) (umowa pożyczki hipotecznej w PLN NR (...) z dnia 1 grudnia 2006 r., k. 4 – 6; oświadczenie o ustanowieniu hipoteki z dnia 1 grudnia 2006 r., k. 7, odpis zupełny księgi wieczystej KW nr (...) k. 12 – 16v, haromonogram spłat do umowy NR (...) z dnia 1 grudnia 2006 r., k. 17 – 19; zeznania pozwanej 2:19 – 15:25 nagrania z rozprawy z dnia 7 października 2016).

W związku z brakiem regulowania zobowiązań (...) S.A. z siedzibą we W. rozwiązał umowę pożyczki z dnia 1 grudnia 2006 r., nr (...) zawartą z A. Z. i J. Z. ze skutkiem na dzień 27 maja 2011 r. (przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 21 listopada 2014 r., k. 24; haromonogram spłat do umowy NR (...) z dnia 1 grudnia 2006 r., k. 17 – 19; haromonogram zarejestrowanych spłat dla umowy nr (...) za okres od dnia 27 grudnia 2006 r., do dnia 7 marca 2016 r., k. 20 – 22; zestawienie zaległości do umowy nr(...) k. 30).

Aktem poświadczenia dziedziczenia za Rep. (...) z dnia 3 kwietnia 2014 r., sporządzonym przez notariusza J. S. spadek po S. Z. zmarłym w dniu 10 września 2007 r., na podstawie ustawy nabyli wprost córka E. G. i syn A. Z. po ½ części każde z nich (Akt poświadczenia dziedziczenia za Rep. (...) z dnia 3 kwietnia 2014 r., k. 8 – 11; zeznania pozwanej 2:19 – 15:25 nagrania z rozprawy z dnia 7 października 2016).

Pismem z dnia 23 września 2014 r., (...) S.A. z siedzibą we W. poinformował E. G., iż w związku z przyjęciem spadku po S. Z., wstąpiła ona w prawa i obowiązki dłużnika rzeczowego (...) S.A. z siedzibą we W. (pismo z dnia 23 września 2014 r., k. 23).

Pismem z dnia 21 listopada 2014 r. E. G. w związku z rozwiązaniem ze skutkiem na dzień 27 maja 2011 r., umowy nr (...) oraz związku z przyjęciem spadku po S. Z. i tym samym wstąpieniem przez nią w miejsce dłużnika rzeczowego Banku tj. właściciela nieruchomości będącej zabezpieczeniem w/w kredytu, została wezwana przez (...) S.A. z siedzibą we W. do zapłaty w nieprzekraczalnym terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, wszelkich wymagalnych należności Banku wynikających ze wskazanej umowy pożyczki, które według stanu na dzień 21 listopada 2014 r., wyniosły łącznie 161.849,42 zł (przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 21 listopada 2014 r., k. 24).

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał, że powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Strona powodowa domagała się od strony pozwanej zapłaty łącznie kwoty 169.491,69 zł na którą to składała się: kwota 92.878,92 zł tytułem wymagalnej kwoty kapitału wraz z dalszymi odsetkami karnymi liczonymi od dnia 8 marca 2016 r., do dnia zapłaty w wysokości 18,84%, ale nie więcej niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym i nie więcej niż odsetki maksymalne za opóźnienie; kwota 73.027,77 zł tytułem odsetek karnych naliczanych za opóźnienia w spłacie rat od dnia 7 marca 2016 r., wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwota 3.585 zł tytułem kosztów windykacji oraz kosztów ubezpieczenia, wynikających z Tabel Opłat i Prowizji. Istnienie tej wierzytelności jak również jej wysokość nie była przez stronę pozwaną kwestionowana. Strona pozwana nie kwestionowała również zakresu swojej odpowiedzialności.

Sąd przywołał art. 922 § 1 k.c. i stwierdził, że w skład spadku wchodzą również długi spadkowe. Zgodnie z art. 1030 k.c. do chwili przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko ze spadku. Od chwili przyjęcia spadku ponosi odpowiedzialność za te długi z całego swego majątku. Przepis art. 1031 § 1 zdanie pierwsze k.c. stanowi zaś, że w razie prostego przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczenia.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego – zdaniem Sądu pierwszej instancji - pozwana E. G. jako następca prawny S. Z. wstąpiła w dokładnie taką samą sytuację prawną i faktyczną, która istniała w chwili śmierci tego spadkodawcy. Skoro więc spadkodawca był dłużnikiem rzeczowym strony powodowej, to jego następcy prawni również odpowiadają za to zobowiązanie.

Poza sporem pozostawał fakt, iż spadkodawca S. Z. był dłużnikiem rzeczowym strony powodowej, albowiem spłata kredytu zaciągniętego przez A. Z. i J. Z. była zabezpieczona m.in. hipoteką kaucyjną do kwoty 213.255,28 zł na nieruchomości stanowiącej jego własność, tj. zabudowanej nieruchomości położonej w G., przy ul. (...) oznaczonej jako działka ew. nr (...), dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie, XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...).

Przez ustanowienie hipoteki powstaje zaś odpowiedzialność rzeczowa, polegająca na tym, że wierzyciel może dochodzić zaspokojenia swojej wierzytelności z przedmiotu zabezpieczenia w wysokości jego wartości, bowiem do tej wysokości ogranicza się odpowiedzialność dłużnika hipotecznego. Sens hipoteki polega na tym, aby w sytuacji nieuzyskania zaspokojenia od dłużnika osobistego, wierzyciel może uzyskać zaspokojenie od dłużnika rzeczowego – do wysokości hipoteki – pomimo tego, że żaden stosunek obligacyjny pomiędzy nimi nie istnieje. Jeżeli zatem zobowiązany osobiście nie wykonuje należnego świadczenia pieniężnego, wierzyciel może wszcząć egzekucję przeciwko dłużnikowi rzeczowemu, przedtem jednak musi uzyskać przeciwko niemu tytuł wykonawczy (wyrok SN z dnia 25 sierpnia 2004 r., IV CK 606/03, LEX nr 188488; postanowienie SN z dnia 26 marca 1971 r., III CRN 553/70, OSNC 1971/10/185).

Skoro wysokość dochodzonego roszczenia nie była kwestionowana przez pozwaną, a przy tym potwierdzona dokumentami przedłożonymi przez powodowy Bank, Sąd przyjął, że pozwana powinna zapłacić stronie powodowej kwotę 92.878,92 zł wraz z odsetkami karnymi liczonymi od dnia 8 marca 2016 r., do dnia zapłaty w wysokości 18,84%, ale nie więcej niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym i nie więcej niż odsetki maksymalne za opóźnienie, kwotę 73.027,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 30 marca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3.585 zł.

Sąd Okręgowy podkreślił, że E. G. jako dłużniczka hipoteczna, która nie jest dłużnikiem osobistymi, ponosi odpowiedzialność tylko z nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), oznaczonej jako działka ew. nr (...), dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie XIII Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). Skoro zaś w wyroku nie zostało zastrzeżone prawo powoływania się na ograniczoną odpowiedzialność tylko z tej nieruchomości Sąd, zgodnie z przepisem art. 792 k.p.c., zastrzeże to prawo w klauzuli wykonalności.

O kosztach procesu Sąd pierwszej instancji orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c.

Od wyroku tego apelacją wniosła pozwana.

Zaskarżyła wyrok w części co do należności odsetkowych i kosztów windykacji oraz braku zastrzeżenia, że pozwanej służy prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności do nieruchomości obciążonej hipoteka na rzecz powódki (art. 319 k.c.).

Podniosła także zarzut przedawnienia roszczenia powódki i wniosła o oddalenie powództwa ponad kwotę 92 878,92 zł oraz obciążenie stron kosztami postępowania w pierwszej instancji z uwzględnieniem stopnia wygranej/przegranej, zamieszczenie w sentencji wyroku zastrzeżenia, że pozwanej przysługuje prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jej odpowiedzialności do nieruchomości obciążonej na rzecz powódki hipoteką ewentualnie uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Wniosła także o zasądzenie od powódki kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja jest w całości usprawiedliwiona.

I. Trafny był zarzut apelacji naruszenia art. 319 k.p.c., poprzez brak zastrzeżenia o prawie pozwanej powoływania się w toku postepowania egzekucyjnego na ograniczenie jej odpowiedzialności do nieruchomości obciążonej na rzecz powódki hipoteką. Okoliczność bowiem, że pozwana jest jedynie dłużniczką rzeczową, nie była w istocie sporna i poprawnie ustalona przez Sąd pierwszej instancji. I jakkolwiek ma rację Sąd pierwszej instancji, że nie zamieszczenie stosownej wzmianki (zastrzeżenia), nie pozbawiałoby pozwanej ochrony w toku postępowania egzekucyjnego, niemniej brak takiego zastrzeżenia w sentencji był naruszeniem przez sąd art. 319 k.p.c., albowiem sąd powinien ją zamieścić z urzędu, skoro ustalił, że pozwana jest tylko dłużniczką rzeczową. Apelacja trafnie podniosła ten zarzut we wniesionym środku zaskarżenia i rzeczą Sądu drugiej instancji było uwzględnienie tego zarzutu i zamieszczenie wymaganej wzmianki (zastrzeżenia) w sentencji zmienionego wyroku.

II. Skuteczny okazał się także podniesiony w apelacji zarzut przedawnienia roszczenia powoda, jako przedsiębiorcy (art. 118 in fine k.c.).

Pozwana odwołała się do ustalonych w sprawie faktów: postawienia w stan wymagalności całości zobowiązania, co miało miejsce w dniu 27 maja 2011 r. oraz wskazanie, że pozew do sądu wpłynął 23 marca 2016 r. (k. 40 – data stempla pocztowego nadania pozwu).

Zarzut ten, podniesiony przez dłużnika rzeczowego, nie zwalnia tego ostatniego od odpowiedzialności w ogóle, ale ogranicza zakres odpowiedzialności.

W myśl art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece (dalej – „u.k.w.h.”), przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej. Jednakże przepisu tego nie stosuje się do roszczeń o świadczenia uboczne, a więc m.in. odsetki i – jak w sprawie niniejszej – koszty windykacji.

Jak wskazuje się w doktrynie, na co trafnie zwróciła uwagę apelacja, r atio legis art. 77 stanowi wzmocnienie pozycji prawnej wierzyciela hipotecznego w stosunku do właściciela obciążonej nieruchomości. Przepis ten wyłącza skutki przedawnienia zabezpieczonej wierzytelności w takim zakresie, w jakim wierzycielowi na podstawie hipoteki przysługuje prawo do zaspokojenia z obciążonej nieruchomości. Zgodnie z art. 77 zd. 1 hipoteka pozostaje w mocy niezależnie od tego, jak długo istnieje i jest wymagalna zabezpieczona wierzytelność. Nie dotyczy to roszczeń o świadczenia uboczne (art. 77 zd. 2). Zgodnie z tym drugim przepisem, przedawnienie hamujące roszczenia o świadczenie uboczne, które objęto hipoteką według art. 69, uniemożliwia wierzycielowi hipotecznemu zaspokojenia w odniesieniu do tego roszczenia z obciążonej nieruchomości (zob. też art. 73). Art. 77 zd. 2 u.k.w.h. odnosi się zarówno do odsetek kapitałowych, jak i do odsetek za opóźnienie (arg. lege non distinguente).

Podobne stanowisko zajmuje judykatura.

W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2016 r., I CSK 616/15 (L EX nr 2135543) trafnie wskazano, że zarzut przedawnienia wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie przysługuje właścicielowi przedmiotu hipoteki jako jego zarzut osobisty (hipoteka jako taka nie ulega przecież przedawnieniu), lecz wyłącznie jako zarzut dłużnika osobistego (art. 73 u.k.w.h., który może powołać dłużnik rzeczowy; notabene, o przedawnieniu można mówić tylko w odniesieniu do wierzytelności zabezpieczonej hipoteką). Istnienie tego zarzutu zależy zatem od sytuacji dłużnika osobistego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2016 r., I CSK 616/15, nie publ.; odmiennie Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 1 kwietnia 2011 r., OSNC 2011, Nr 12, poz. 130, i w wyroku z dnia 2 marca 2012 r., III CSK 282/11, nie publ.). Ma to ten skutek, że właściciel przedmiotu hipoteki jest narażony na skuteczne dochodzenie od niego zapłaty w celu zaspokojenia wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, choćby wierzytelność ta uległa przedawnieniu. Ale jego ochronie służy w takiej sytuacji to, że zaspokojenie z przedmiotu hipoteki nie obejmie roszczeń o świadczenia uboczne (np. odsetki), jeżeli dojdzie do skutecznego podniesienia przysługującego dłużnikowi osobistemu, zarzutu przedawniania.

Po podniesieniu w apelacji zarzutu przedawnienia wierzytelności hipotecznej, strona powodowa nie złożyła odpowiedzi na apelacji i nie zajęła stanowiska na rozprawie apelacyjnej. W szczególności nie zakwestionowała istotnych dla skuteczności tego zarzutu, czasokresu i zdarzeń, istotnych dla przedawnienia, tj. faktów odnoszących się do biegu przedawnienia w stosunku do dłużników osobistych. Skoro tak. Na podstawie art. 230 k.p.c. okoliczności te należało uznać za przyznane.

III. Z tych względów, podzielając stan faktyczny ustalony przez Sąd Okręgowy, uzupełniony o procesowy i materialny zarzut przedawnienia i zaistnienie okoliczności wskazywanych w apelacji, a istotnych dla jego zaistnienia, powódka nie mogła skutecznie dochodzić należności ubocznych. Stąd, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. oraz art. 319 k.p.c. Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji wyroku, sprostowanej postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2018 r.

O kosztach procesu w pierwszej instancji orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. stosownie do zmienionego wyniku sprawy, a w drugiej instancji na podstawie art. 98 k.p.c..

Sąd Okręgowy zasądził łącznie – 169 491,69 zł. Apelacja pozwanej co do 76 612,77 zł była w całości zasadna (wygrana pozwanej przed Sądem drugiej instancji – 100%).

Wygrana pozwanej przed Sądem pierwszej instancji – 45,20%

Koszty przed Sądem pierwszej instancji:

Powód:

Opłata od pozwu – 1 000 zł

Pozwana: 0

Łącznie koszty: 1 000 zł

Powód przegrał w 45,20%, więc powinien ponieść 452 zł, a poniósł 1 000 zł. Różnica – 548 zł.

Pozwana przegrała w 54,80%, więc powinna ponieść 548 zł, a poniosła 0 zł.

Pozwana powinna zatem zwrócić powodowi 548 zł.

Koszty przed Sądem drugiej instancji:

Powódka:

0 zł

Pozwana:

Opłata od apelacji – 300 zł

Zastępstwo procesowe – 4 050 zł

Łącznie koszty: 4 350 zł

Powód przegrał w 100%, więc powinien ponieść 4 350 zł, a poniósł 0 zł.

Powód powinien zatem zwrócić pozwanej 4 350 zł.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 u,k.s.c.

Nieuiszczone koszty postępowania apelacyjnego: opłata od apelacji (ustalona na 3 831 zł; nieuiszczona w części, w której pozwana była zwolniona - 3 531 zł.

Tę kwotę należało pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego.

SSA Katarzyna Jakubowska – Pogorzelska SSA Roman Dziczek SSA Beata Kozłowska