Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 21/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 1 października 2020 r., sygnatura akt VIII K 69/19

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

---------------------

--------------------------------------------------------------

-------------------------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

----------------------

-------------------------------------------------------------

--------------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

------------------

------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

-----------------

-----------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego R. J.

1.  obraza art. 7 k.p.k. , art. 410 k.p.k. polegającą na nieuwzględnieniu przez Sąd Okręgowy w procesie orzekania wszystkich okoliczności ujawnionych w toku rozprawy, naruszeniu zasady obiektywizmu oceny zgromadzonego materiału, poprzez nadawanie w sposób nie znajdujący żadnego racjonalnego i prawnego uzasadnienia waloru wiarygodności jedynie tej części materiału dowodowego, która świadczyła na niekorzyść oskarżonego i pominięciu dowodów świadczących na jego korzyść , przy jednoczesnym braku wyraźnego wskazania, które fakty i w oparciu o jakie dowody Sąd uznawał za udowodnione lub nieudowodnione,

2.  obraza przepisów prawa procesowego tj. art. 366 § 1 k.p.k. mającą wpływ na treść orzeczenia, polegającą na zaniechaniu dążenia do wyjaśnienia wszystkich okoliczności mogących mieć istotne znaczenie dla wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy i pozwalających na dokonanie szerokiej i wszechstronnej oceny całości materiału dowodowego poprzez:

a)  oddalenie wniosku dowodowego składanego przez obrońcę oskarżonego R. J. o przesłuchanie w charakterze świadka I. Ł., jako dowodu nieprzydatnego co do okoliczności mających podlegać udowodnieniu, w sytuacji gdy czynność ta miała na celu dokonanie wszechstronnej oceny zeznań R. P., którego pomówienia stanowiły jedyny materiał dowodowy przeciwko oskarżonemu R. J..

3.  obraza art. 424 k.p.k. poprzez sporządzenia treści uzasadnienia w sposób nie dający możliwości ustalenia, w oparciu o jakie dowody Sąd przyjął jako nie budzące wątpliwości ustalenie, że faktycznie z inicjatywy oskarżonego R. J. doszło do wysyłki dwóch paczek z terenu Polski do USA, które miały rzekomo zawierać środki odurzające, w sytuacji, gdy podstawę tak poczynionych ustaleń faktycznych miały stanowić jedynie niekonsekwentne w istotnych szczegółach pomówienia R. P. , które nie zostały zweryfikowane w oparciu o żaden inny dowód.

4.  rażące naruszenie powszechnie obowiązującej zasady rzetelnego procesu – in dubio pro reo – zwartej w treści art. 5 § 2 k.p.k., poprzez zinterpretowanie jedynie na niekorzyść oskarżonego niekonsekwentnych pomówień R. P., gdy pomimo podejmowanych czynności nie dało się rozstrzygnąć istotnych wątpliwości Odnoszących się zarówno co daty, w której czyn miałby być dokonany, potwierdzenia faktycznego dokonania wysyłki dwóch paczek oraz ustalenia ich zawartości, co z kolei wskazywało na brak poszanowania przyjętych w orzecznictwie i doktrynie zasad oceny tak szczególnego dowodu.

5.  Obraza art. 332 pkt 2 k.p.k. i art. 6 k.p.k. poprzez zaniechanie wskazania istotnych okoliczności, mogących mieć znaczenie dla oceny znamion ewentualnego występku, w zakresie czynu z pkt I przypisanego oskarżonemu, tj. ustalenia dokładnej daty, miejsc oraz okoliczności jego popełnienia oraz brak niewątpliwego określenia przedmiotu i jego wartości, co w konsekwencji uniemożliwiało mu podjęcie jakiejkolwiek racjonalnej obrony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzuty obu apelacji wywiedzionych przez obrońców oskarżonych są niezasadne. Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego oraz dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych.

Zarzut naruszenia art. 5 par 2 k.p.k., który pojawił się w obu apelacjach jest dalece nietrafny skoro lektura uzasadnienia orzeczenia sądu I instancji nie wskazuje aby orzekający w sprawie sąd powziął jakiekolwiek wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych czy wykładni prawa. Tym samym stwierdzić należy, że wywody zawarte w obydwu apelacjach sprowadzają się w zasadzie do odmiennej oceny dowodów, w szczególności dowodu z zeznań świadka R. P. niż ta, która została dokonana przez sąd. Jednocześnie podnosząc zarzuty naruszenia art. 7 i 5 k.p.k. zapominają, że przepisy te mają charakter rozłączny a zatem zastosowanie art. 5 § 2 k.p.k. jest możliwe wówczas gdy mimo przeprowadzenia wszystkich możliwych dowodów oraz dokonania ich oceny, spełniającej wymogi określone w art. 7 k.p.k. pojawią się wątpliwości, których nie da się wyeliminować.

Kwestionowanie prawidłowej oceny dowodu z zeznań świadka R. P. jest w zasadzie polemiką z tą oceną dokonaną w sposób prawidłowy i rzetelny przez Sąd okręgowy. Odnosząc się pokrótce do przedstawionej w apelacjach w tym zakresie argumentacji Sąd apelacyjny stwierdza, że:

Odnośnie apelacji obrońcy R. J.:

- nie można zgodzić się z oceną przedstawioną przez obrońcę przy powołaniu się na orzeczenie SN z 1955 r., że dowód z pomówienia nie stanowi dowodu pełnowartościowego, chyba, że znajduje potwierdzenie w innych dowodach bezpośrednich lub pośrednich. Mamy bowiem często i takie układy procesowe gdzie jedynym dowodem w sprawie jest dowód tego rodzaju i nie jest tak, że automatycznie przekreśla to jego wartość. Zgodzić się przy tym należy z tezą, że tego rodzaju dowód wymaga bardzo skrupulatnej kontroli ze strony sądu. Analiza rozumowania zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia pozwala na uznanie, że temu wymaganiu sąd okręgowy sprostał;

- błędną jest również teza, że zapis zawarty w art. 7 k.p.k. dotyczący tego, że organy postępowania kształtują swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów wprowadza konieczność orzekania w oparciu o wielość a nie w oparciu o jeden dowód. Ponadto czym innym jest wskazane przez obrońcę w opracowaniu Z. Z. poszukiwanie przynajmniej dwóch dowodów, od orzekania na podstawie przynajmniej dwóch dowodów, które nie zawsze z uwagi na sytuację procesową jest możliwe;

- w przedmiotowej sprawie, wbrew twierdzeniom obrony sąd orzekał w oparciu o wszystkie zgromadzone dowody, które ocenił prawidłowo i właściwie uzasadnił dlaczego części z nich (zeznaniom R. P.) wiarę dał a wyjaśnieniom oskarżonego tej wiary odmówił. Szczegółowa argumentacja sądu w tym zakresie znajduje się w treści pisemnego uzasadnienia. Sąd odniósł się przy tym do wszelkich aspektów związanych z kwestią terminu wysyłania paczek, miejsca ich przeznaczenia, odbiorcy itp. W sposób nie budzący zastrzeżeń wyjaśnił dlaczego brak wiedzy czy pamięci w tych aspektach nie może być dyskwalifikujący dla wiarygodności całego dowodu osobowego. Nie ma racji obrońca porównując sytuację świadka R. P. do sytuacji „cwanych” przestępców, którzy kosztem innych osób dostają szansę na uniknięcie odpowiedzialności karnej. Wszak co do żadnego z przypisanych oskarżonym J. i P. czynów świadek R. P. nie krył swojego udziału za co został skazany i wymierzono mu adekwatną karę. Oczywistym jest przy tym i nie powinno budzić zdziwienia w świetle obowiązujących przepisów, że wymiar tej kary uwzględniał jego skruchę, chęć współpracy i ujawnienie okoliczności przestępstw popełnianych przez niego i inne wskazane osoby. Nie znajduje żadnego racjonalnego wytłumaczenia sugerowane przypuszczenie obrony, że R. P. zdecydował się na ujawnienie czynów zabronionych, w których uczestniczył dopiero po upływie dłuższego czasu w tym celu aby nie istniała żadna realna możliwość ustalenia czy „rewelacje” przez niego podawane są prawdziwe;

- wbrew twierdzeniom obrony istniejących rozbieżności sąd nie potraktował pobłażliwie lecz dążył do ich pełnego wyjaśnienia. Prawidłowo skonstatował, że co do zasady związane one były z upływem czasu i zacieraniem się śladów pamięciowych zwłaszcza w obszarach mających subiektywnie dla dokonującego postrzeżeń mniejsze znaczenie. Jednocześnie, mimo tego, że za stan pożądany wszyscy uczestnicy procesu uznają brak zniekształceń związanych z upływem czasu to jest to stan niemożliwy do osiągnięcia, w tym również w sytuacjach gdy sąd ma do czynienia z dowodem z pomówienia. W przedmiotowej sprawie Sąd meriti wyraźnie podkreślił, że kluczowe informacje dotyczące samego przemytu, liczby tabletek, osoby z którą współdziałał R. P. pozostawały stałe i niezmienne. Opisał i wskazał dowody poboczne, które tę wersję potwierdzają. Argumentacja obrońcy jest w tym zakresie wyłącznie polemiczna. Nie ma sprzeczności w ustaleniu sądu, że osoba u której przebywał oskarżony w Stanach Zjednoczonych nie została zidentyfikowana, skoro oskarżony odmówił podania jej danych osobowych. To, że miał do tego pełne prawo jako oskarżony jest sprawą odrębną i wbrew twierdzeniu obrony nie spowodowało ustaleń negatywnych dla jego sytuacji procesowej;

- Sąd apelacyjny nie dopatrzył się uchybień w oddaleniu wniosku dowodowego obrońcy o przesłuchanie w charakterze świadka I. Ł., skoro nie wykazano aby świadek ten miał jakąkolwiek wiedzę na temat zdarzeń będących przedmiotem niniejszego postępowania;

- zdaniem Sądu odwoławczego uzasadnienie orzeczenia Sądu I instancji nie zawiera wad przypisywanych mu przez obrońcę. Uzasadnienie to jest pełne, jasne, logiczne. Sąd wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, na jakich oparł się dowodach, uznając ich wiarygodność i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Pamiętać przy tym należy, że powoływana przez obrońcę rzekoma obraza przepisu art. 424 k.p.k. nie stanowiła nigdy i nie stanowi obecnie naruszenia prawa procesowego o charakterze mającym wpływ na treść orzeczenia, bowiem do sporządzenia uzasadnienia dochodzi po wydaniu wyroku. Nadto, z uwagi na treść art. 455 a k.p.k. obowiązującego od 1.07.2015 r. podnoszenie tego rodzaju zarzutu jest niezasadne i bezcelowe, skoro nie można uchylić wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 424 k.p.k.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego R. J. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec braku potwierdzenia zarzutów apelacji wniosek jest niezasadny.

Lp.

Zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego M. P.

1.  obraza przepisów postępowania mającą wpływ na treść wydanego orzeczenia, a w szczególności art. 4, 5 § 2, 7 k.p.k., polegająca na:

a)  przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie tejże oceny w sposób dowolny z naruszeniem zasad obiektywizmu oraz prawidłowego rozumowania, czego efektem stało się przyjęcie przez Sąd w oparciu o mało wiarygodne relacje R. P. (pomówienia), że to oskarżony podżegał go do zgłoszenia w (...) S.A. w W. fikcyjnej kradzieży samochodu osobowego marki F. (...) o nr rej. (...) i wyłudzenia odszkodowania.

b)  rozstrzygnięciu na niekorzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości w zakresie jego winy wbrew regule in dubio pro reo, które to wątpliwości z uwagi na treść złożonych przez R. P. zeznań pojawiły się zdaniem obrony już na etapie postępowania dowodowego,

c)  odrzuceniu wszystkich logicznych i konsekwentnych zdaniem obrony wyjaśnień osk. M. P., zaprzeczającego jakiemukolwiek udziałowi w zarzucanym mu czynie z art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na tym, iż dokonane przez Sąd ustalenia w zakresie zarzucanego oskarżonemu M. P. czynu zostały oparte jedynie na zeznaniach R. P., których to obiektywna i logiczna analiza poddaje pod wątpliwość możliwość podżegania R. P. do dokonania czynu z art. 286 § 1 k.k., polegającego na wyłudzeniu odszkodowania poprzez zgłoszenie fałszywej kradzieży jego własnego samochodu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzuty obu apelacji, wywiedzionych przez obrońców oskarżonych w tym obrońcy oskarżonego M. P. są niezasadne. Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego oraz dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych.

Zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k., który pojawił się w obu apelacjach jest dalece nietrafny skoro lektura uzasadnienia orzeczenia sądu I instancji nie wskazuje aby orzekający w sprawie sąd powziął jakiekolwiek wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych czy wykładni prawa. Tym samym stwierdzić należy, że wywody zawarte w obydwu apelacjach sprowadzają się w zasadzie do odmiennej oceny dowodów, w szczególności dowodu z zeznań świadka R. P. niż ta, która została dokonana przez sąd. Jednocześnie podnosząc zarzuty naruszenia art. 7 i 5 k.p.k. zapominają, że przepisy te mają charakter rozłączny a zatem zastosowanie art. 5 § 2 k.p.k. jest możliwe wówczas gdy mimo przeprowadzenia wszystkich możliwych dowodów oraz dokonania ich oceny, spełniającej wymogi określone w art. 7 k.p.k. pojawią się wątpliwości, których nie da się wyeliminować.

Kwestionowanie prawidłowej oceny dowodu z zeznań świadka R. P. jest w zasadzie polemiką z tą oceną dokonan w sposób prawidłowy i rzetelny przez Sąd okręgowy. Odnosząc się pokrótce do przedstawionej w apelacjach w tym zakresie argumentacji Sąd apelacyjny stwierdza, że:

Odnośnie apelacji obrońcy M. P.:

- powtórzyć należy, iż sam fakt korzystania z dobrodziejstwa art. 60 § 3 kk przez świadka P. nie wyklucza, przy prawidłowej ocenie, uznania tego dowodu jako w pełni wartościowego. I ponownie zgodzić się należy, iż zachodzi konieczność aby w takiej sytuacji oceniać dowód z dużą ostrożnością, czemu Sąd okręgowy sprostał;

- w przedmiotowej sprawie, wbrew twierdzeniom obrony sąd orzekał w oparciu o wszystkie zgromadzone dowody, które ocenił prawidłowo i właściwie uzasadnił dlaczego części z nich (zeznaniom R. P.) wiarę dał a wyjaśnieniom oskarżonego M. P. tej wiary odmówił. Szczegółowa argumentacja sądu w tym zakresie znajduje się w treści pisemnego uzasadnienia. Ustalone okoliczności sprawy nie dają podstaw do twierdzenia, że R. P., który czyn ujawnił i sam został skazany w odrębnym procesie bezpodstawnie o współudział pomówił swojego znajomego M. P.. W świetle zeznań A. P. (1) słusznie Sąd meriti linię obrony oskarżonego, polegającą na sugerowaniu zemsty P. za romans z jego konkubiną uznał za niepotwierdzoną;

- ocena depozycji świadka R. P. dokonana przez inny sąd w innej sprawie (Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XVIII K 85/15) nie może mieć jakiegokolwiek znaczenia dla oceny depozycji dotyczących sprawy przedmiotowej. Idąc tym tokiem można by odwrócić rozumowanie obrony uznając, że określona ocena zeznań P. w niniejszym postępowaniu stawia pod znakiem zapytania prawidłowość oceny jego zeznań w sprawie I. M. i innych o sygnaturze XVIII K 85/15. Jest to natomiast wnioskowanie niedopuszczalne w kontekście przesłanek z art. 7 k.p.k.

- wbrew postawionym zarzutom Sąd okręgowy w sposób szczegółowy uzasadnił dlaczego odmówił wiary wyjaśnieniom M. P. i uznał je za przyjętą przez tego oskarżonego linię obrony, zwłaszcza w kontekście zeznań świadka A. P. (2). Sąd apelacyjny tę argumentację podziela i przyjmuje za własną.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego M. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec braku potwierdzenia zarzutów apelacji wniosek jest niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość rozstrzygnięcia Sądu I instancji

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Podniesione w apelacji zarzuty nie zostały potwierdzone w postępowaniu apelacyjnym, a nadto sąd odwoławczy nie stwierdził także okoliczności prowadzących do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego orzeczenia poza granicami środków odwoławczych.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

W stosunku do M. P. w punkcie 4 wyroku podstawę prawną warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności uzupełniono o art. 70 §1 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany.

Przepis art. 70 § 1 k.k. wskazuje na długość okresu próby przy zawieszeniu wykonania kary.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

-----------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

IV

Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym opłatę, nie znajdując podstaw do ich zwolnienia z ponoszenia kosztów sądowych.

7.  PODPIS

Izabela Szumniak

Katarzyna Wróblewska Anna Nowakowska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość orzeczenia Sadu I instancji.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość orzeczenia Sądu I instancji

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana