Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 47/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 listopada 2019 r. sygnatura akt XVIII K 226/19

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.  Fakt, że w dniu 11 marca 2019 r. w godzinach wieczornych w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w W. doszło do awantury i szarpaniny pomiędzy W. M. a jego synem A. M.;

2.  Fakt, że oskarżony A. M. w trakcie tego zdarzenia wyzywał ojca i groził mu spowodowaniem obrażeń ciała i pozbawieniem życia;

3.  Fakt, że w trakcie zdarzenia używany był nóż i metalowy tłuczek do mięsa.

4.  Fakt, że interwencja T. G. i R. G. zakończyła agresywną napaść oskarżonego;

5.  Fakt, że w trakcie zdarzenia świadek R. G. znajdował się pod wpływem alkoholu co miało znaczenie dla postrzegania i odtwarzania postrzeżeń.

Zeznania świadka R. G. złożone na rozprawie w dniu 14 marca 2023 r. (k. 2920 – 2922)

Opinia sądowo – psychologiczna k. 2925 – 2927.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

--------------------------------------------------------

----------------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Zeznania świadka R. G. złożone na rozprawie w dniu 14 marca 2023 r. (k. 2920 – 2922)

Opinia sądowo – psychologiczna z dnia14 kwietnia 2023 r. (k. 2925 – 2927).

Zeznania świadka R. G. tylko częściowo, w zakresie w jakim korespondowały z zeznaniami pokrzywdzonego W. M. mogły zostać uznane za wiarygodne i stanowić podstawę dla ustalania przebiegu stanu faktycznego w sprawie. Zeznania te charakteryzowało, zwłaszcza w korelacji do upływającego czasu bagatelizowanie zdarzenia i rozmywanie odpowiedzialności oskarżonego oraz umniejszanie swojej przydatności jako świadka w sprawie.

Zeznania te Sąd Apelacyjny ocenił z dużą dozą ostrożności również z uwagi na fakt, że w trakcie zdarzenia świadek pozostawał w stanie nietrzeźwości. Uczestniczący w jego przesłuchaniu biegli uznali, że jakkolwiek nie przejawia on tendencji do fantazjowania lub konfabulacji to jego procesy spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania były osłabione proporcjonalnie do stanu nietrzeźwości i upośledzały właściwą ocenę sytuacji.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty apelacji prokuratora

§

1.  z akt sprawy ww. byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia, a co za tym idzie ich zeznania były istotne dla przedmiotowego postępowania, co powinno powodować ich bezpośrednie przesłuchanie Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a to art. 391 § 1 k.p.k., polegająca na jego niezasadnym zastosowaniu i zaniechaniu wezwania świadków R. G. i T. G. na rozprawę i poprzestanie jedynie na ujawnieniu ich zeznań złożonych w toku postępowania przygotowawczego, podczas gdy brak było podstaw do przyjęcia, że nie jest możliwe doręczenie im wezwania, a nadto jak wynika z akt sprawy byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia, co powinno powodować ich bezpośrednie przesłuchanie na rozprawie przed sądem, tym bardziej, że okoliczności przez nich podawane nie korespondowały w całości z wyjaśnieniami oskarżonego, co wykluczało zasadność zastosowania w tym stanie faktycznym normy z art. 350 a k.p.k.

2.  Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na niesłusznym uznaniu, że oskarżony A. M. nie działał z zamiarem pozbawienia życia W. M., podczas gdy materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowym postępowaniu oceniany w sposób logiczny, zgodnie ze wskazaniami doświadczenia życiowego wskazuje, iż oskarżony, działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia W. M., usiłował dokonać zabójstwa ww., a co za tym idzie, ze swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstw z art. 13 § 1k.k. w zw. z art. 148 § 1k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Ad 1.

Zarzut naruszenia przez Sad meriti przepisu art. 391 § 1 k.p.k. okazał się o tyle zasadny, że doprowadził do decyzji o przesłuchaniu w toku postępowania apelacyjnego świadków R. G. i T. G., którzy byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia w dniu 11 marca 2019 r. Rację miał przy tym skarżący prokurator, że brak było podstaw do uznania w trakcie postępowania przez Sądem Okręgowym, że świadkom tym nie można było doręczyć wezwania, co spowodowało sięgnięcie przez Sąd Okręgowy po mechanizm wprowadzenia tych zeznań do procesu na podstawie art. 391 § 1 k.p.k. Analiza przebiegu postępowania w sprawie wskazuje, że Sąd I instancji, choć niewątpliwie miał problemy z zapewnieniem stawiennictwa świadków na rozprawie, to jednak nie zachodziła sytuacja niemożności doręczenia im wezwań. Jeśli natomiast Sąd ten uznał, co wprost wynika z treści uzasadnienia postanowienia, że zeznania świadków nie są na tyle istotne aby konieczne było bezpośrednie ich przesłuchanie przed sądem winien był skorzystać z możliwości jakie daje odstąpienie od bezpośredniego przesłuchania świadków o jakim mowa w art. 392 k.p.k.

Uwzględniając zatem zarzut prokuratora Sąd Apelacyjny przeprowadził dowód z przesłuchania R. G., odstąpił natomiast od przeprowadzenia dowodu z przesłuchania T. G. z uwagi na jego śmierć (odpis skrócony aktu zgonu k. 733).

Ad. 2

Na uwzględnienie zasługuje zarzut prokuratora dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych dotyczących zamiaru oskarżonego w chwili czynu. Jakkolwiek prokurator wprost nie wyartykułował jakie przepisy kodeksu postępowania karnego dotyczące oceny dowodów zostały przez sąd naruszone co doprowadziło następnie do dokonania błędnych ustaleń faktycznych, to treść apelacji wskazuje na przekroczenie przez sąd granic swobodnej oceny dowodów. Sąd Apelacyjny stwierdza zatem, że w niniejszej sprawie doszło do błędu w logicznej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez wyprowadzenie przez sąd orzekający błędnych wniosków. Zdaniem sądu odwoławczego Sąd meriti dokonał dowolnej oceny wyjaśnień oskarżonego A. M., obdarzając je wiarą w zakresie zaprzeczenia aby działał z zamiarem pozbawienia życia swojego ojca W. M. i naruszył tym samym dyrektywy obowiązujące przy ocenie dowodów zawarte w art. 7 k.p.k. Jednocześnie obdarzając (prawidłowo) wiarą zeznania W. M. z postępowania przygotowawczego i dokonując rekonstrukcji przebiegu zdarzenia w znacznej części na ich podstawie nie uwzględnił wszystkich faktów wynikających z przeprowadzenia tego dowodu. Nie nadał bowiem odpowiedniego znaczenia tej części zeznań W. M., które obdarzył wiarą, a z których wynikało bezspornie, że oskarżony A. M. był inicjatorem napaści na swojego ojca, która to napaść po pierwszej wymianie zdań nabrała bardzo poważnego charakteru. Pokrzywdzony początkowo był bity i kopany, a następnie okładany przez swojego syna pięściami, głównie po głowie. W tym samym czasie napastnik groził, że rozpierdoli pokrzywdzonego w drobny mak i go zajebie. Z depozycji pokrzywdzonego wynika nadto, że akty agresji trwały długo, przeciągały się. Oskarżony raz po raz odpuszczał aby znów powrócić do bicia ojca, który bronił się przed padającymi razami. W międzyczasie oskarżony chwycił tłuczek z metalową końcówką, którym uderzał swojego ojca co najmniej trzykrotnie w głowę powodując dwie rany cięte skroni lewej i okolicy potylicznej. Gdy zdarzenie przeniosło się do części kuchennej mimo próśb o uspokojenie się oskarżony wstał z podłogi na której leżał, chwycił za nóż i ponownie szarpał się z ojcem. W pewnym momencie, wedle relacji pokrzywdzonego zamachnął się i w czasie szarpaniny trafił pokrzywdzonego dwukrotnie w klatkę piersiową, powodując rany cięte klatki piersiowej o długości 15 i 6 cm. Rany te miały charakter powierzchowny co miało związek z faktem, ze pokrzywdzony aktywnie się bronił, oskarżony zaś był pod wpływem alkoholu.

Słusznie podniósł w swojej apelacji prokurator, że Sąd I instancji przy ustalaniu postaci zamiaru towarzyszącego oskarżonemu pominął okoliczność związaną z intensyfikacją zachowań A. M. oraz fakt werbalizacji swojego zamiaru, który zawierał się w wypowiadanych groźbach pozbawienia ojca życia. Nie nadał właściwego znaczenia takim okolicznościom jak liczba ciosów i kopnięć oraz liczba i umiejscowienie obrażeń spowodowanych niebezpiecznymi narzędziami w postaci tłuczka i noża. Wbrew stanowisku Sądu meriti powierzchowny charakter obrażeń pokrzywdzonego nie może być w świetle wskazanych wcześniej okoliczności wyznacznikiem przesądzającym, iż oskarżony działał wyłącznie w celu zadania pokrzywdzonemu lekkich obrażeń ciała. Zwłaszcza, że taki a nie inny skutek był w głównej mierze pochodną podjęcia obrony przez pokrzywdzonego, faktu, że napastnik był pijany a zbudzeni sąsiedzi podjęli skuteczną próbę odciągnięcia oskarżonego od pokrzywdzonego ojca. Słusznie w tym kontekście podniósł prokurator, że dla bytu przestępstwa z art. 148 § 1 k.k., szczególnie w formie usiłowania nie jest konieczne nie tylko nastąpienie skutku o jakim traktuje ten przepis, ale nawet spowodowanie obrażeń powodujących chorobę realnie zagrażającą życiu. Trudno również zaakceptować twierdzenie Sądu I instancji, że użycie noża bez ostrego zakończenia wspiera tezę o braku zamiaru pozbawienia życia W. M.. W pierwszym rzędzie brak jest jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, iż wyboru rodzaju niebezpiecznego narzędzia dokonał oskarżony kierując się wskazanym przez Sad meriti kryterium. Po drugie zaś, jak słusznie zauważa prokurator ostrze użytego noża miało długość 17,5 cm i uderzenie nim pokrzywdzonego z odpowiednią siłą w klatkę piersiową doprowadziłoby do uszkodzenia istotnych narządów i finalnie zgonu.

Nie przekonuje również twierdzenie, ze stosunki pomiędzy oskarżonym a jego ojcem układały się poprawnie, choćby w świetle uprzedniego prawomocnego skazania A. M. za kierowanie gróźb do swojego ojca. Również z zeznań pokrzywdzonego wynika bezspornie, że syn miał duże problemy z alkoholem pod wpływem którego stawał się agresywny i nieobliczalny. W. M. nie akceptował takiego stanu rzeczy i wielokrotnie podkreślał, że oskarżony powinien zrozumieć, że w dużej części spożywanie przez niego alkoholu odpowiada za nieakceptowalne, przemocowe zachowania.

W świetle powyższych okoliczności błędne było obdarzenie wiarą wyjaśnień oskarżonego w części, w której wykluczał on działanie z zamiarem zabójstwa W. M.. Nie sposób przy tym nie zauważyć, że co do kluczowych okoliczności czynu wyjaśnienia oskarżonego są niewiarygodne gdyż są zmienne, niespójne wewnętrznie i przede wszystkim sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego. Słusznie wskazał prokurator w swojej apelacji, że w toku postępowania oskarżony był przesłuchiwany wielokrotnie i za każdym razem zmieniał on wersję wydarzeń.

Uznając zasadność podniesionych przez prokuratora w apelacji zarzutów Sąd Apelacyjny nie podzielił zapatrywania rzecznika oskarżenia w części dotyczącej postaci zamiaru towarzyszącego oskarżonemu. Zgodzić się należy z prokuratorem, iż zamiar towarzyszący oskarżonemu był zamiarem nagłym. Niemniej jednak mimo godzenia w newralgiczne części ciała pokrzywdzonego przebieg tego zdarzenia oraz skutek, który nastąpił wskazują, że oskarżony działał z zamiarem co najwyżej ewentualnym pozbawienia życia W. M. i w tym kierunku dokonana została zmiana zaskarżonego orzeczenia.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Brak jest jakichkolwiek podstaw do uchylania orzeczenia Sądu Okręgowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Uwzględniając zarzuty apelacji prokuratora należało dokonać zmiany zaskarżonego orzeczenia i orzec odmiennie co do istoty.

Lp.

Zarzuty apelacji obrońcy

1.  rażąca niewspółmierność kary poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, podczas gdy stopień społecznej szkodliwości czynu oraz winy oskarżonego, jak również jego postawa po popełnieniu czynu oraz dyrektywa wychowawczego oddziaływania kary wobec sprawcy sprzeciwiają się orzeczeniu wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w granicach górnego ustawowego zagrożenia przewidzianego w art. 157 § 2 k.k., tj. naruszenia przepisów art. 53 § 2 i § 3 k.k. w zw. z art. 115 § 2 k.k. oraz art. 58 § 1 k.k.

2.  naruszenie przepisów prawa procesowego tj art. 624 § 1 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie, co miało wpływ na treść wyroku w postaci zasądzenia od oskarżonego A. M. kosztów sądowych w sytuacji gdy wysokość uzyskiwanych dochodów przez oskarżonego, jego sytuacja rodzinna i majątkowa wskazują, iż uiszczenie przez oskarżonego w całości lub w części kosztów jest zbyt uciążliwe.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Ad. 1

Sąd Apelacyjny częściowo podziela zarzut apelacji obrońcy w zakresie wymiaru kary pozbawienia wolności A. M., choć z innych przyczyn niż wskazane w środku odwoławczym.

Niewspółmierność o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzić może tylko wówczas gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo. Chodzi bowiem nie o zwykłą nieproporcjonalność orzeczonej kary, ale o dysproporcję rażącą. Mowa jest zatem o takiej karze, której nie da się zaakceptować z powodu różnicy pomiędzy nią a karą sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej. Wymierzona przez Sąd Okręgowy za przypisany czyn kara pozbawienia wolności wbrew twierdzeniom obrońcy uwzględnia stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości, jest adekwatna w świetle okoliczności podmiotowych i przedmiotowych. Sąd wskazał z jakich przyczyn została ona wymierzona w górnych granicach ustawowego zagrożenia i te konstatacje Sąd Apelacyjny akceptuje i przyjmuje za własne. Umknęła jednak sądowi okoliczność, że jak wynika z akt sprawy, w tym deklaracji W. M. doszło pomiędzy nim a oskarżonym do pojednania, co umożliwia zastosowanie wobec oskarżonego instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. Niemniej jednak wobec uwzględnienia apelacji prokuratora i dokonania zmiany opisu przypisanego czynu i kwalifikacji na surowszą apelacja obrony nie mogła odnieść pożądanego przez obronę skutku.

Ad. 2

Należało zgodzić się z obrońcą co do podniesionego zarzutu naruszenia przez sąd art. 624 § 1 k.p.k. Sytuacja majątkowa, zarobkowa oraz możliwości oskarżonego, który posiada wykształcenie podstawowe i utrzymuje się z prac sezonowych są tego rodzaju, że dają podstawę do zwolnienia oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych za I instancję. Dodatkowo wymierzona mu została kara bezwzględnego pozbawienia wolności.

Wniosek

1.  o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu A. M. kary łagodniejszego rodzaju, alternatywnie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

2.  o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 6. Poprzez zwolnienie oskarżonego A. M. w całości lub części od kosztów sądowych

☒ zasadny co do pkt 2

☒ częściowo zasadny co do punktu 1

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Ad. 1

Wniosek co do zasady zasadny, lecz wobec uwzględnienia apelacji prokuratora nie odniesie postulowanego przez obronę skutku;

Ad. 2

Wniosek zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wskazanych wyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcia z pkt 3, 4 i 5 zaskarżonego orzeczenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Pomimo reformatoryjnego charakteru rozstrzygnięcia Sądu II instancji wskazane rozstrzygnięcia dotyczące przepadku i zwrotu dowodów rzeczowych oraz zasądzenia wynagrodzenia na rzecz obrońcy z urzędu należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w jego punktach 1 . i 6. w ten sposób, że:

VII.  uznał oskarżonego A. M. winnego tego, że w dniu 11 marca 2019 r. w lokalu przy ul. (...) w W., działając w zamiarze ewentualnym, nagłym pozbawienia życia W. M. i grożąc jednocześnie pokrzywdzonemu zamachem na jego życie i zdrowie, usiłował dokonać zabójstwa W. M. w ten sposób, że bił go pięściami i kopał po całym ciele, uderzył go co najmniej trzykrotnie tłuczkiem do mięsa w głowę, a następnie co najmniej dwukrotnie zadał ciosy nożem w klatkę piersiową, powodując obrażenia w postaci ran głowy w okolicy skroni lewej o wielkości 1,5 cm. i okolicy potylicznej o wielkości ok. 2,5 cm., dwóch ran ciętych klatki piersiowej na wysokości obu piersi o długości 15 cm. i 6 cm. oraz stłuczenia biodra prawego, które skutkowały rozstrojem zdrowia i naruszeniem czynności narządów ciała na czas trwający nie dłużej niż 7 dni, przy czym zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na podjęcie przez pokrzywdzonego czynnej obrony oraz interwencję T. G. i R. G. i za to, przy zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 60 § 2 pkt 1 k.k. skazał go a na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 2 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzy) lat pozbawienia wolności;

VIII.  zmienił zaskarżony wyrok w jego punkcie 6., w ten sposób, że zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji.

Zwięźle o powodach zmiany.

Zmiana wyroku w zakresie jego punktu 1 jest skutkiem uwzględnienia zarzutów apelacyjnych prokuratora i częściowo obrońcy. Powody zmiany zostały przedstawione wyżej w sekcji 3 uzasadnienia. Sąd zastosował instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzył oskarżonemu za przypisany czyn karę 3 lat pozbawienia wolności. Uwzględnił, że pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym doszło do pojednania. Obecnie wspólnie mieszkają i pracują, oskarżony deklaruje pozostawanie w trzeźwości. Tak wymierzona kara, biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności pozostaje adekwatną do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Będzie oddziaływać wychowawczo i odstraszająco w stosunku do oskarżonego, ale będzie również zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości oraz będzie uwzględniać potrzeby osoby pokrzywdzonej przestępstwem.

Zmiana wyroku w zakresie jego punktu 6 jest skutkiem uwzględnienia zarzutu obrońcy. Powody zmiany zostały przedstawione wyżej w sekcji 3 uzasadnienia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

IV

na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w punkcie I. wyroku kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 12 marca 2019 r. godzina 00.05. do dnia 13 listopada 2019 r.;

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

V, VI

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. A. kwotę 1080 (jeden tysiąc osiemdziesiąt) złotych, powiększoną o należny VAT, z tytułu wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu A. M. w postępowaniu odwoławczym z uwzględnieniem liczby stawiennictw na rozprawach;

Zwolniono oskarżonego w całości od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa, uwzględniając jego sytuację majątkową oraz konieczność odbycia kary pozbawienia wolności.

7.  PODPIS

Izabela Szumniak

Adam Wrzosek Anna Nowakowska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie w przedmiocie winy i przyjętej kwalifikacji

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie co do kary i kosztów postępowania.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana