Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 68/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 października 2018 roku, sygn. akt XII K 170/17 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy – Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Apelacja obrońcy Z. G.– zarzuty:

1. błędu w ustaleniach faktycznych, który jest konsekwencją dokonania przez Sąd I instancji dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego;

2. naruszenie art. 170§1 pkt 3 k.p.k.

3. ograniczenie prawa do obrony

Apelacja prokuratora- zarzuty:

1.rażącej niewspółmierności orzeczonych wobec oskarżonego kar;

2. obraza art. 45§1k.k.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy Z. G. .

Skarżący zakwestionował ocenę materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji przedstawiając w tym zakresie własną ocenę pozostającą w opozycji do tej, którą wskazał Sąd Okręgowy. W punktach od 1 do 6 obrońca wymienił szereg świadków, których zeznania jego zdaniem ocenione zostały przez Sąd I instancji dowolnie a nie swobodnie. Obrońca twierdził, iż ta błędna, nietrafna i nie korespondująca z instytucją z art. 7 k.p.k. ocena materiału dowodowego legła u podstaw kolejnych uchybień, tj. błędów w ustaleniach faktycznych. Uchybienia ta w ocenie skarżącego doprowadziły do niezasadnego skazania oskarżonego w przedmiotowej sprawie. Zarówno analiza akt, jak też uzasadnienia Sądu I instancji i zawartej w nim argumentacji prowadzi do oczywistego wniosku, że zarzuty wskazane w apelacji stanowiły jedynie polemikę z prawidłowo dokonaną oceną materiału dowodowego, której dokonał Sąd Okręgowy. Wbrew bowiem twierdzeniom obrońcy, Sąd Okręgowy dokonał całościowej oceny depozycji poszczególnych osób i wyciągnął z oceny tej prawidłowe wnioski, które mogły posłużyć do ustalenia stanu faktycznego. Zbędnym byłoby przywoływanie stanowiska Sądu I instancji, które w całości podzielił Sąd Apelacyjny. Na ponad dziesięciu stronach uzasadnienia /str. od 8 do 18/ Sąd I instancji wyczerpująco wykazał w jakim zakresie i z jakich powodów uznał za wiarygodne /bądź przeciwnie nie dał wiary/ depozycjom poszczególnych osób. Argumentacja obrońcy, który kwestionował stanowisko Sądu Okręgowego nie była zasadna i wynikała z jego roli procesowej w sprawie. Obrońca nie przedstawił żadnych przekonujących argumentów ponad wybiórcze i subiektywne wskazanie poszczególnych elementów z zeznań świadków. Takie stanowisko nie mogło stanowić skutecznej przeciwwagi dla prawidłowego i obiektywnego stanowiska Sądu I instancji. W szczególności skarżący nie wykazał, aby Ł. A., D. G. czy R. B. złożyli obciążające zeznania Z. G. aby umniejszyć własną rolę w przestępczej działalności. Zarzut ten był oczywiście gołosłowny, gdyż świadkowie ci w żadnym razie nie umniejszali swojej roli a składali zeznania na okoliczność popełnianych przestępstw z oskarżonym. Także kwestionując ocenę zeznań M. H., obrońca starał się wskazać na drobne szczegóły z tych depozycji, które jego zdaniem świadczyć miały o ich niewiarygodności. Ponownie zatem podnieść należy, iż z obowiązku obrończego skarżący kierując się daleko idącym subiektywizmem starał się podważyć stanowisko Sądu I instancji. Wobec faktu, że Sąd Okręgowy w przeciwieństwie do obrońcy dokonał obiektywnej oceny także zeznań M. H. czemu dał wyraz w profesjonalnie sporządzonym uzasadnieniu, także w tym zakresie zarzut apelacyjny uznać należało za oczywiście bezzasadny.

W punkcie 7 apelacji /także apelacja sporządzona pierwotnie przez oskarżonego/ skarżący podnosił, iż Sąd I instancji z naruszeniem przepisów procedury oddalił wnioski dowodowe o przesłuchanie świadków. W osobistej apelacji oskarżony podnosił, że oddalenie przez Sąd I instancji wniosku o przesłuchanie 70 świadków stanowiło naruszenie jego prawa do obrony. Rzecz jednak w tym, iż skarżący nie przedstawił żadnej logicznej argumentacji, która mogłaby podważyć stanowisko Sądu Okręgowego w tym zakresie.

Reasumując stwierdzić należy, iż apelacja obrońcy nie była zasadna.

Apelacja prokuratora.

Także apelacja oskarżyciela publicznego była niezasadna.

Odnośnie rażącej niewspółmierności orzeczonych kar wobec oskarżonego- zarzut niezasadny i stanowił jedynie polemikę ze słusznym stanowiskiem Sądu Okręgowego. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd I instancji wymierzając kary jednostkowe, jak też karę łączną wobec oskarżonego w żadnym razie nie uchybił zasadom wynikającym z normy art. 53 k.k. Sąd Apelacyjny w całości podzielił pogląd i argumentację Sądu I instancji wskazane w uzasadnieniu /str.21-23/. Za zbędne zatem uznać należy przytaczanie tego stanowiska, wskazując jednocześnie, iż także w tym zakresie Sąd Okręgowy wykazał daleko idący profesjonalizm.

Wbrew twierdzeniom prokuratora, Sąd I instancji nie uchybił normie z art. 45§1 k.k. W tym zakresie Sąd Apelacyjny podzielił częściowo stanowisko Sądu Okręgowego /str. 23 uzasadnienia/. Nadto Sąd II instancji w całości podzielił pogląd Sądu Najwyższego / sygn. akt IIKK 315/17/, zgodnie, z którym brak ustalenia faktycznego, wskazującego na osiągnięcie przez oskarżonego korzyści z przypisanego mu przestępstwa i orzeczenie środka karnego w postaci przepadku osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej nie ma uzasadnienia i stanowiłoby rażące naruszenie prawa materialnego, to jest art. 45 k.k. W przedmiotowej sprawie ani w postępowaniu przygotowawczym, ani też przed Sądem I instancji nie zostało ustalone czy oskarżony osiągnął korzyść majątkową i w jakiej ewentualnie wysokości. Wskazana przez prokuratora kwota w apelacji wyliczona została jedynie hipotetycznie i w żadnym razie nie mogłaby w okolicznościach przedmiotowej sprawy stanowić podstawy do zastosowania wobec oskarżonego instytucji z art. 45 k.k. Na marginesie wskazać należy, iż nawet sam skarżący nie ma pewności co do faktu sprzedaży środków odurzających – „Z uwagi na to, że zostały one /środki odurzające/ najprawdopodobniej sprzedane, zasadne jest orzeczenie przepadku ich równowartości” /str. 6 apelacji/. Wypada zatem stwierdzić, iż prawdopodobieństwo nie może zastąpić pewnych ustaleń faktycznych, które dawałyby podstawę do zastosowania instytucji z art. 45 k.k.

W okolicznościach wskazanych powyżej także apelację prokuratora uznać należało za niezasadną.

Wnioski

o zmianę

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne- także wnioski uznać należało w całości za niezasadne .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym 600 (sześćset ) złotych tytułem opłaty.

7.  PODPIS

Dorota Radlińska

Paweł Dobosz Przemysław Filipkowski

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego Z. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 X 2018 r., sygn. akt XII K 170/17

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒w całości

☐w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 X 2018 r., sygn. akt XII K 170/17

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana