Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 83/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2024r.,

sygn. akt VIII Ko 30/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ pełnomocnik wnioskodawczyni

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1)

Naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 558 k.p.k. w zw. z 116 k.p.w. poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na przyjęciu, iż kwota 3.000 zł stanowi odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę ustaloną w toku postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji pełnomocnika wnioskodawcy bezprzedmiotowy wobec stwierdzenia przez Sąd Odwoławczy bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., obligującej do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu.

Lp.

Zarzut

2)

Naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k. w ten sposób, że Sąd zaznajomiony z treścią całego materiału dowodowego, który został oceniony jako wiarygodny (wyjaśnienia wnioskodawczyni), ocenił go nieprawidłowo, tj. nie wziął pod uwagę całokształtu faktów wynikających z wymienionych dowodów i w efekcie znacznie zaniżył rozmiar doznanej przez wnioskodawczynię krzywdy , podczas gdy z materiału dowodowego wynika, że krzywda ta jest znacznie bardziej dotkliwa, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych i niesłusznego uznania, że kwota 3.000 zł zadośćuczynienia jest kwotą odpowiednią do zrekompensowania subiektywnego poczucia krzywdy i wywołanego u wnioskodawczyni stresu związanego z niesłusznym skazaniem oraz pozostaje odpowiednia do warunków życia społeczeństwa, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny powinien doprowadzić Sąd do wniosku, że kwota adekwatną do rozmiaru krzywdy wnioskodawczyni jest kwota 9000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji pełnomocnika wnioskodawcy bezprzedmiotowy wobec stwierdzenia przez Sąd Odwoławczy bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., obligującej do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu.

Lp.

Zarzut

3)

Naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 361 § 2 k.c, w zw. z art. 558 k.p.k. w zw. z art. 116 k.p.w. poprzez oddalenie roszczenia o odszkodowanie w wysokości 2000 zł, która to kwota stanowiła wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną skazanemu w postępowaniu na skutek złożenia skargi o wznowienie postępowania w postępowaniu przez Sądem Okręgowym w sprawie X Ko 247/22.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji pełnomocnika wnioskodawcy bezprzedmiotowy wobec stwierdzenia przez Sąd Odwoławczy bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., obligującej do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu.

Lp.

Zarzut

4)

Naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 322 k.c. w zw. z art. 558 k.p.k. w zw. z art. 116 k.p.w. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, ze wysokość roszczenia nie została wykazana przez wnioskodawcę, a co za tym idzie została nieudowodniona.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji pełnomocnika wnioskodawcy bezprzedmiotowy wobec stwierdzenia przez Sąd Odwoławczy bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., obligującej do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu.

Wniosek

1)  uchylenie wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

2)  ewentualnie o zmianę wyroku i zasądzenie na rzecz wnioskodawczyni dodatkowo kwoty 3000 zł;

3)  zasądzenie na rzecz pełnomocnika wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną wnioskodawczyni z urzędu, według norm przepisanych z uwzględnieniem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 lutego 2024 roku (SK 90/22), które to nie zostało opłacone w części ani w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec konieczności uchylenia wyroku z przyczyn wskazanych w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. wniosek powiązany bezpośrednio z zarzutami apelacji – na obecnym etapie bezprzedmiotowy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Stwierdzenie bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Apelacyjny dokonując kontroli instancyjnej wyroku ma obowiązek rozpoznać zarzuty podniesione w środku odwoławczym, ale w pierwszej kolejności zbadać, czy zaskarżony wyrok nie jest dotknięty wadą w postaci bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 k.p.k.

Bezspornym jest, że stanowiąca skład Sądu I instancji, który wydał wyrok z dnia 30 stycznia 2024 r., w sprawie sygn. VIII Ko 30/23, Pani Sędzia M. S. otrzymała nominację do Sądu Okręgowego w Warszawie w dniu 27 czerwca 2022 r. (postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2022 r., M.P. poz. 752) w oparciu o rekomendacje KRS w kształcie nadanym ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o KRS i niektórych innych ustaw, wyrażone w uchwale Nr 630/2021 Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 8 czerwca 2021r.

Opierając się na ugruntowanym poglądzie prawnym przedstawionym w uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 2022 r. w sprawie sygn. akt I KZP 2/22 oraz uchwale połączonych Izb Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (...) I-4110-1/20 oraz wskazując na wnioski płynące z szeregu judykatów Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (m.in. przedstawione w wyrokach (...) z 19 listopada 2019 r. wydanym w połączonych sprawach C 585/18, 624/18 i C 625/18; z 2 marca 2021 r, C 824/18; z 15 lipca 2021 r., C-791/19; z 6 października 2021 r. C 487/19; z 16 listopada 2021 r. C-748/19 do C-754/19 oraz w wyrokach (...) z 22 lipca 2021 r., skarga nr (...) R. przeciwko Polsce; z 8 listopada 2021 r., skargi nr (...) i (...) D.-F. i O. przeciwko Polsce; z 3 lutego 2022 r., skarga nr (...) A. P. przeciwko Polsce; z 15 marca 2022 r. skarga nr (...) G. przeciwko Polsce, wyrok z 6 października 2022 r. skarga nr (...) J. p-ko Polsce, a także wyrok z dnia 23 listopada 2023 r. w sprawie (...) W. przeciwko Polsce) – stwierdzić należy, że sędzia M. S. została powołana na stanowisko w sądzie wyższej instancji, tj. w Sądzie Okręgowym w Warszawie, w procedurze uznanej za wadliwą.

We wskazanych bowiem powyżej orzeczeniach w sposób jednoznaczny oceniono, że postępowanie nominacyjne prowadzone przez organ utworzony w trybie ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz.3) nie wypełnia standardów obowiązujących w państwie demokratycznym i gwarantowanych w Konstytucji RP – w szczególności wynikających z przepisów art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 ust.1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności gwarantujących stronom postępowania rozpatrzenie ich sprawy przez niezależny sąd. Powołania w Polsce sędziów wszystkich szczebli z udziałem KRS w znowelizowanym w 2017 r. kształcie (vide m.in. pkt 329 wyroku z dnia 23 listopada 2023 r. w sprawie (...) W. przeciwko Polsce) są obarczone wadą systemową, która umożliwiła władzy wykonawczej i ustawodawczej bezpośrednią lub pośrednią ingerencję w procedurę powoływania sędziów, tym samym systematycznie podważając legitymację sądu złożonego z tak powołanych sędziów (vide m.in. pkt 321 i 322 wyroku z dnia 23 listopada 2023 r. w sprawie (...) W. przeciwko Polsce). Sąd Apelacyjny w niniejszym składzie w pełni aprobuje oceny prawne wyrażone w wymienionych judykatach przez co ich szczegółowe przytaczanie jest zbędne.

Zauważenia także w tym miejscu wymaga, że postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 czerwca 2022 r. o powołaniu sędzi M. S. urząd sędziego sądu okręgowego oraz nominacja w dniu 27 czerwcu 2022 r. nie ma mocy konwalidującej wadliwą procedurę awansową przeprowadzoną przez niekonstytucyjnie powołaną Krajową Radę Sądownictwa i nie uzdrawia skażonego procesu nominacyjnego sędziów. Akt nominacji musi opierać się na sumie niezbędnych etapów gwarantujących obiektywny i transparentny wybór najlepszych, niezależnych, kandydatów do służby sędziowskiej. W etapach wyboru sędziów, po 2018 r., pominięto oceny sędziowskich zgromadzeń, protestujących przeciwko nowemu modelowi kształtowania kadry. Staranną i obiektywną procedurę oceny kandydatów do awansu zastąpiono konkursem przed grupą osób w przeważającej części wyraźnie powiązaną z Ministrem Sprawiedliwości i realizującą politykę kadrową nadzorowaną przez władzę polityczną. Oprócz odnoszących się do tej wadliwości licznych orzeczeń Trybunału Europejskiego i Sądu Najwyższego RP, należy zwrócić uwagę na znamienny fakt jednogłośnego wykluczenia, w dniu 28 października 2021 r. w W., polskiej Krajowej Rady Sądownictwa z (...), sieci tworzonej przez demokratyczne państwa szanujące praworządność w kształcie zapisanym w traktatach i konwencjach chroniących prawa obywatelskie, w tym prawo do niezależnego sądu. Podstawowym zarzutem do polskiej KRS był brak niezależności od władzy politycznej.

Równocześnie jednak w dotychczasowym orzecznictwie Sąd Najwyższy wielokrotnie stwierdzał, że sam fakt, iż w składzie orzekającym zasiada sędzia sądu powszechnego powołany na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 3) nie powoduje jeszcze kwalifikowanej wady prawnej wydanego przez ten sąd orzeczenia, a niezbędne jest przeprowadzenie tzw. „testu bezstronności” . W przywołanej już uchwale Sądu Najwyższego w sprawie I KZP 2/22 wskazano bowiem, że "Najistotniejszym skutkiem dopuszczenia do funkcjonowania, w przestrzeni obejmującej swoim zasięgiem proces nominacyjny sędziego, organu powołanego w sposób sprzeczny z Konstytucją RP, jest obalenie funkcjonującego dotąd in gremio i a priori domniemania niezawisłości tak powołanego sędziego. Nie istnieje ono już w stosunku do kandydatów, którzy przystąpili do konkursów sędziowskich po dniu 17 stycznia 2018 r. Nie oznacza to samo w sobie stwierdzenia ich stronniczości, lecz nie ma wobec opisanego wyżej «skażenia» procesu nominacyjnego, możliwości prostego odwołania się do tego domniemania".

Oznacza to, że brak bezstronności i niezawisłości sądu, w składzie którego zasiadał sędzia sądu powszechnego, który uzyskał nominację w wadliwym procesie przed Krajową Radą Sądownictwa od 17 stycznia 2018 r., należy ustalić in concreto”.

Oprócz wadliwości samego procesu nominacyjnego sędziego, istotną rolę w tej ocenie powinny odgrywać m.in.: równoczesność (lub zbliżony czas) uruchomienia drogi awansowej z objęciem ważnego stanowiska w administracji sądowej w drodze arbitralnej decyzji Ministra Sprawiedliwości, utajnienie obrad KRS w zakresie danej kandydatury, jednoznacznie negatywna opinia zgromadzenia ogólnego sędziów, porównanie osiągnięć zawodowych kandydata z doświadczeniem zawodowym i poparciem środowiska dla kontrkandydatów, fakt uzyskania nominacji na stanowiska funkcyjne pozostające w dyskrecjonalnej kompetencji władzy politycznej, udział w pracach gremiów powiązanych z władzą polityczną, wykonywanie określonych zadań lub funkcji na podstawie arbitralnych decyzji władzy politycznej, co obejmuje również tzw. delegacje ministerialne, dodatkowe zatrudnienie w jednostkach bezpośrednio podporządkowanych władzy politycznej, charakter sprawy, do której rozstrzygnięcia ukształtowano dany skład sądu, a także działalność publiczna i wypowiedzi danego sędziego, wykraczające poza gwarantowane przez Konstytucję ramy udziału w debacie publicznej, a wskazujące na zaangażowanie w realizację określonych celów politycznych władzy wykonawczej (zob.m.in. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2022 r. II KS 32/21, z dnia 30 maja 2023 r., II KK 23/22 i z dnia 26 września 2023 r., II KK 288/23).

W tym aspekcie w kontekście rzeczonego „testu bezstronności” niebagatelnego znaczenia nabierają niewątpliwie następujące okoliczności odnoszące się do osoby Pani Sędzi M. S.:

1)  Pani sędzia M. S. z dniem 1 sierpnia 2002 r. została mianowana asesorem sądowym w Sądzie Rejonowym w Grodzisku Mazowieckim; z dniem 30 marca 2006 r. została powołana do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w Grodzisku Mazowieckim; z dniem 1 czerwca 2010 r. została przeniesiona na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego dla Warszawy – Woli w W.; w 2015 r. na pięciu terminach sesyjnych orzekała w ramach jednodniowych delegacji w X Wydziale Karnym Sądu Okręgowego w Warszawie; z dniem 9 kwietnia 2018 r. została przeniesiona na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w W.; z dniem 1 lipca 2018 r. Pani sędzi M. S. powierzone zostały obowiązki sędziego sądu dyscyplinarnego przy Sądzie Apelacyjnym w Warszawie na okres sześciu lat; z dniem 17 grudnia 2018 r. została powołana do pełnienia funkcji Wiceprezesa Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w W. na okres czterech lat i funkcję tę pełniła do dnia 16 grudnia 2022 r. (por. informacje Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie co do przebiegu służby nadesłane w oparciu o wykaz służbowy - k.214-215);

2)  Pani Sędzia M. S. starania o awans w procesie nominacyjnym rozpoczęła zgłoszeniem się na jedno spośród 67 stanowisk sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Warszawie, ogłoszonych w Monitorze Polskim z dnia 16 marca 2018 r., poz. 291 – niemniej uchwałą nr 870/2019 z dnia 1 października 2019 r. nie uzyskała rekomendacji KRS do przedstawienia jej kandydatury Prezydentowi RP. Z uzasadnienia tej uchwały wynika, że choć kandydatka pełni obowiązki orzecznicze od 2002 r. to jednak całościowa ocena jej dotychczasowej drogi zawodowej nie przemawia, zdaniem Rady, za wystąpieniem z wnioskiem o powołanie kandydatki do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego (por. Uchwała Nr 630/2021 KRS z dnia 8 czerwca 2021 r. - k. 161 oraz Uchwała Nr 870/2019 KRS z dnia 1 października 2019 r. publikowana na stronach internetowych Krajowej Rady Sądownictwa);

3)  W wyniku odwołania się od tej uchwały m.in. przez sędzię M. S. wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 6 września 2019 r., I NO 131/19 uchwała w omawianej części została uchylona i zgłoszenie Pani Sędzi podlegało ponownemu rozpoznaniu. Uchwałą Nr 630/2021 z dnia 8 czerwca 2021 r. Krajowa Rada Sądownictwa w oparciu o wcześniej złożone dokumenty, w tym wydane opinie o kandydatach, uzupełnione jedynie o uaktualnione dane statystyczne tym razem udzieliła rekomendacji kandydatce i wniosek Pani M. S. o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego przedstawiła Prezydentowi RP;

4)  z uzasadnienia obu uchwał Krajowej Rady Sądownictwa wynika ponadto, że pozytywną ocenę kwalifikacyjną w tym postępowaniu konkursowym wydał sporządzający opinię Pan P. S. – sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie, nie pełniący w tym czasie funkcji wizytatora w wymienionym sądzie, od dnia 4 czerwca 2018 r. powołany przez ówczesnego Ministra Sprawiedliwości Z. Z. na nowoutworzoną funkcję Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych. Zauważenia wymaga, że analiza treści tejże opinii wskazuje, że opiniujący m.in. poddał analizie 13 spraw, w których doszło do zmiany lub uchylenia orzeczenia na skutek złożonej apelacji, skargi kasacyjnej lub kasacji oraz 1 sprawę, w której uwzględniono skargę na przewlekłość postępowania – przy czym odnośnie stabilności orzecznictwa w opiniowanym okresie nie zawarł informacji o liczbie poddanych kontroli instancyjnej spraw z referatu Pani Sędzi i oceniając stabilność jako dobrą nie odniósł jej do danych w tym zakresie co do innych sędziów wydziału, sądu czy okręgu. W tej sytuacji w istocie trudno uznać, by wyrażone oceny zostały poparte pełną analizą. (ocena kwalifikacji kandydata ubiegającego się o stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 września 2018 r. - k. 219-225);

5)  Pani sędzia M. S. na przełomie 2021/2022 r. zaangażowała się w proces kształtowania składu Krajowej Rady Sądownictwa udzielając poparcia kandydatom do neo-KRS drugiej kadencji, tj.: Ł. P. (1) – b. wiceministrowi sprawiedliwości, który stracił stanowisko po ujawnieniu w 2019 r. afery hejterskiej oraz D. D. (2) – wiceprzewodniczącemu neo-KRS pierwszej kadencji. Zauważenia także wymaga, że we wrześniu 2017 r. ówczesny Minister Sprawiedliwości Z. Z. odwołał w trakcie trwającej kadencji wiceprezesów Sądu Okręgowego w Warszawie i m.in. powołał na funkcję wiceprezesa do spraw karnych D. D. (2); Pani Sędzia M. S. udzieliła poparcia tym kandydatom obok m.in. sędziego P. S., P. R., M. N., zaliczanych do twarzy i głównych beneficjentów reform tzw. dobrej zmiany;

6)  Odnotowania także wymaga, że Pani sędzia M. S. miała pełne rozeznanie, że startując do konkursu przed organem wadliwie ukształtowanym, którego członkowie objęli funkcje w wyniku przerwania kadencji członków Krajowej Rady Sądownictwa w kształcie przed nowelizacją, zostali wybrani głosami polityków rządzącej partii, przy sprzeciwie środowiska sędziowskiego, w oparciu o listy poparcia, które nie tylko początkowo były utajnione, ale też za żądanie ujawnienia których sędziowie byli ścigani dyscyplinarnie – wzięła de facto dwukrotnie udział w konkursie legalizując ten organ, wbrew orzecznictwu Trybunałów (...) i uchwałom Sądu Najwyższego, a także wbrew uchwałom zgromadzeń sędziowskich apelacji (...) i okręgu (...) z 2018 i 2019 r., wzywającym sędziów do nieuczestniczenia w wadliwej procedurze nominacyjnej przed takim organem. Co znamienne: Pani sędzia w 2022 r. udzieliła poparcia kandydatom do KRS (patrz pkt 5). Wiedzą powszechną w tym czasie było (co potwierdziły opublikowane w lutym 2020 r. zgłoszenia do KRS), że podpisanie list poparcia kandydatom do Krajowej Rady Sądownictwa po zmianach legislacyjnych w 2017 r. zamknęło się w bardzo wąskiej grupie sędziów, z których zdecydowana większość w kolejnych latach w szybkim tempie awansowała i obejmowała stanowiska kierownicze. W takiej sytuacji faktycznej i prawnej, gdy względem nowoobsadzanej KRS podnoszono zarzuty niekonstytucyjności, a jednocześnie nie było już prawidłowo działającego organu mogącego tę niekonstytucyjność naprawić (w przestrzeni publicznej odbywała się szeroka debata na temat kryzysu konstytucyjnego wywołanego nieprawidłowym obsadzeniem przez Sejm VIII kadencji trzech miejsc sędziowskich zwolnionych po upływie kadencji w dniu 6 listopada 2015 r., a także wyborze J. P. na stanowisko Prezesa Trybunału Konstytucyjnego) sędzia M. S. zdecydowała się na poparcie wymienionych sędziów jako członków neo-KRS drugiej kadencji.

Wszystkie tu naprowadzone okoliczności, w ocenie Sądu Apelacyjnego, świadczą o ponadprzeciętnych, nadmiernie bliskich i widocznych powiązaniach Pani sędzi M. S. z władzą wykonawczą. Awans sędziowski na wyższe stanowisko sędziowskie w Sądzie Okręgowym w Warszawie nastąpił nie tylko w niekonstytucyjnej i upolitycznionej procedurze, ale wiązał się z pełnionymi funkcjami we wprowadzonym po 2015 r. specjalnym systemie dyscyplinarno – nadzorczym (wiceprezes sądu rejonowego, powołanie do sądu dyscyplinarnego), wykorzystywanym przez byłe kierownictwo ministerstwa sprawiedliwości (Z. Z., Ł. P. i innych), do podporządkowania sobie niezależnego sądownictwa. Kariera sędzi M. S., która przyspieszyła od 2018 r., mogła wynikać z jawnego popierania osób odpowiedzialnych za szkodliwe zmiany w sądach (listy poparcia do neo-KRS). Sędzia M. S. przyjęła ponadto nominację ze świadomością naruszenia konstytucyjnych zasad ukształtowania neo-KRS i dotychczasowych procedur wyboru kadry sędziowskiej, z istotnym udziałem samorządu sędziowskiego (por. postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie w sprawach sygn. akt II AKz 2116/24, II AKz 3/24).

Tym samym uprawniony jest wniosek, że skład Sądu Okręgowego z udziałem Pani sędzi M. S. nie dawał gwarancji sądu niezależnego i bezstronnego, a więc realizującego standard określony w Konstytucji RP (art. 45 ust. 1), jaki i w Karcie Praw Podstawowych (art. 47), czy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (art. 6 ust. 1).

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1 Nie dotyczy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1 Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Wydane orzeczenie zapadło w nienależytym składzie w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Omówione w punkcie 4. Uzasadnienia.

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Wobec zaistnienia w postępowaniu przed Sądem I instancji bezwzględnej podstawy odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., konieczne stało się uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. Procedując powtórnie Sąd ten rozpozna sprawę w składzie nie rodzącym wątpliwości co do jego niezależności, niezawisłości i bezstronności, a więc w składzie spełniającym wymóg "sądu ustanowionego ustawą".

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

Ewa Leszczyńska-Furtak Dorota Tyrała Ewa Gregajtys

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik wnioskodawczyni

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2024r.,

sygn. akt VIII Ko 30/23

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana