Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 195/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

5

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 4 lipca 2018 roku, sygnatura akt XII K 110/15

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Nie dotyczy – sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Apelacja prokuratora

Zarzut 1

Obraza przepisów prawa materialnego art. 60 § 3 k.k., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w stosunku do K. C. (1)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nieprawidłowo zastosował wobec oskarżonego K. C. (1) instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary unormowaną w art. 60 § 3 k.k. Po analizie wyjaśnień oskarżonego oraz ich treści w tym w kontekście czasu składania poszczególnych depozycji stwierdzić należy, że:

- oskarżony C. w początkowej fazie postępowania przygotowawczego kwestionował swoje sprawstwo i umniejszał własną rolę w zdarzeniu;

- na dalszym etapie składania wyjaśnień jakkolwiek przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów to jego wyjaśnienia nie były konsekwentne, zawierały sprzeczności, przekazywane informacje były przez niego dozowane. Umniejszał swoją rolę przerzucając odpowiedzialność na A. K.. Również Sąd I instancji obdarzył te wyjaśnienia wiarą jedynie w tych fragmentach, w których znalazły one potwierdzenie w innym materiale dowodowym. W pozostałym zakresie słusznie uznał je za przyjętą linię obrony mającą na celu umniejszenie bądź uniknięcie odpowiedzialności karnej. Tymczasem aby skorzystać z instytucji o jakiej mowa w § 3 art. 60 sprawca zobowiązany jest ujawnić wszystkie posiadane przez siebie informacje i jednocześnie muszą to być informacje istotne. W ramach tych okoliczności mieści się przy tym rola, jaką sam oskarżony odegrał w popełnieniu przestępstwa

- przekazane przez K. C. (1) informacje nie miały charakteru ujawnienia, gdyż na tamtym etapie postępowania przekazywane wiadomości były znane organom ścigania, które dysponowały wiedzą pochodzącą od większości ustalonych już wtedy pokrzywdzonych. W momencie stawiania zarzutów prokurator dysponował już takim materiałem dowodowym, który stał się podstawą zastosowania w stosunku do oskarżonego tymczasowego aresztowania. Jakkolwiek z § 3, w przeciwieństwie do § 4 art. 60 nie wynika, że muszą to być informacje całkiem nowe dla organów ścigania, nieznane dotychczas, to jednak z uwagi na fakt, ze mają być one istotne i rzetelnie oddające rolę poszczególnych sprawców powinny stanowić o ustawowych znamionach przestępstwa, jego rozmiarach, sposobie działania, wielkości wyrządzonej szkody, co w niniejszej sprawie nie nastąpiło

- dodatkowo nie było podstaw do przyjęcia nadzwyczajnego złagodzenia kary za czyn opisany w pkt. X aktu oskarżenia popełniony na szkodę E. A., z uwagi na działanie wspólnie i w porozumieniu tylko z jedną osobą – M. C. (1) (P.)

Wniosek

O zmianę i wymierzenie wskazanych w apelacji kar jednostkowych za poszczególne czyny oraz kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o zmianę wyroku i wymierzenie kar jednostkowych bez nadzwyczajnego ich złagodzenia oraz kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności wobec braku przesłanek z art. 60 § 3 k.k. jest prawidłowy. Sąd odwoławczy przyjął przy tym, że oskarżony K. C. (1) przypisanych mu czynów zabronionych dopuścił się w ramach czynu ciągłego z art. 12 k.k., co było obowiązkiem sądu przy stwierdzeniu istnienia ku temu przesłanek i w konsekwencji wymierzył jedną karę pozbawienia wolności i grzywny.

Lp.

Zarzut

2

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że zostały spełnione przesłanki z art. 60 § 5 k.k. do warunkowego zawieszenia wymierzonej K. C. (1) kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wobec braku możliwości zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary brak jest również podstaw dla zastosowania art. 60 § 5 k.k. Rację ma również skarżący, że wobec K. C. (1) z uwagi na jego sposób życia przed popełnieniem zarzucanych mu czynów, uprzednią karalność oraz zachowanie po ich popełnieniu brak jest podstaw do przyjęcia istnienia pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Wniosek

O zmianę wyroku i orzeczenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania przez Sąd odwoławczy braku podstaw do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary brak jest możliwości skorzystania z instytucji wskazanej w przepisie art. 60 § 5 k.k. i wniosek o zmianę w tym zakresie jest zasadny.

Lp.

Zarzut

3

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że zostały spełnione przesłanki z art. 69 § 1 i 2 k.k. do warunkowego zawieszenia wymierzonej M. C. (1) (P.) kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zmiana wyroku w części dotyczącej kary pozbawienia wolności i wymierzenie oskarżonej kary 4 lat pozbawienia wolności, co uniemożliwia zastosowanie instytucji z art. 69 § 1 i 2 k.k.

Wniosek

O zmianę wyroku i orzeczenie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec częściowego uwzględnienia wniosku prokuratora o zmianę wyroku i wymierzenie kary pozbawienia wolności w wymiarze wyższym niż dwa lata, wniosek o wymierzenie jej bez warunkowego zawieszenia jest w pełni zasadny

Lp.

Zarzut

4

Rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec M. C. (1) (P.) kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji zbyt dużą wagę nadał występującym w odniesieniu do oskarżonej okolicznościom łagodzącym, a to uprzedniej niekaralności, przeproszenia pokrzywdzonych, pełnienia drugoplanowej roli, trudnej sytuacji osobistej (która uległa zmianie na etapie postępowania odwoławczego, gdyż niepełnosprawny syn oskarżonej zmarł, a ona spodziewa się kolejnego dziecka). Jednocześnie nie nadał właściwego znaczenia dyrektywom sądowego wymiaru kary zawartym w art. 53 k.k. Tym samym wymierzona kara jest nieadekwatna zarówno do stopnia zawinienia (oskarżona jest osobą w pełni poczytalną) jak i stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych jej czynów zabronionych, który jest znaczny. Sąd I instancji wskazując na drugoplanową rolę oskarżonej w stosunku do pozostałych współsprawców pominął fakt, że została ona uznana za winną działania wspólnie i w porozumieniu z nimi, a wypełniając przypisaną jej w przestępczym procederze rolę akceptowała jednocześnie wszelkie działania podejmowane przez współsprawców. Nie nadał odpowiedniego znaczenia temu, że oskarżona wykorzystywała osoby znajdujące się w krytycznym położeniu, zaś rozmiar ujemnych następstw jej działań zarówno w majątku jak i w sferze doznań psychicznych osób pokrzywdzonych był ogromny. Skutkiem działań oskarżonych pokrzywdzeni utracili majątek stanowiący często jedyny dorobek ich życia, co skutkowało szeregiem osobistych tragedii tych ludzi, którzy byli niejednokrotnie wyrzucani na bruk lub eksmitowani w miejsca uwłaczające ludzkiej godności. Kara wymierzona oskarżonej przez Sąd I instancji nie spełni swojej roli w zakresie prewencji indywidualnej, faktycznie utwierdzając ją w poczuciu bezkarności nie będąc jednocześnie zgodną ze społecznym poczuciem sprawiedliwości, zwłaszcza w środowisku osób pokrzywdzonych. Jest ona rażąco niska nie tylko w odniesieniu do kary wymierzonej K. C. (1) ale orzeczonej już prawomocnie w innym procesie kary 8 lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. K..

Wniosek

O wymierzenie kary surowszej w wymiarze 5 lat pozbawienia wolności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zgodzić się należy, że wymierzona oskarżonej C. kara łączna 2 lat pozbawienia wolności jest rażąco niewspółmierna. Stosując jednak zasadę indywidualizacji wymiaru kary Sąd odwoławczy uznał, że właściwą karą za czyn przypisany oskarżonej będzie kara 4 lat pozbawienia wolności. Sąd wziął pod uwagę rolę, którą pełniła oskarżona w przestępczym procederze w zestawieniu z rolami współsprawców, dotychczasową jej niekaralność, wyrażoną skruchę oraz sposób życia po popełnieniu zarzucanych czynów.

Lp.

Zarzut

5

Obraza przepisów prawa materialnego, to jest art. 46 § 1 k.k., poprzez jego niezastosowanie wobec M. P. pomimo złożenia wniosków w tym zakresie przez pokrzywdzonych i prokuratora

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżona została uznana za winną na zasadzie współsprawstwa i wobec złożonych w trybie art. 46 § 1 k.k. wniosków brak było podstaw do odstąpienia od orzekania wobec niej obowiązku naprawienia szkody. Bez znaczenia pozostaje przy tym eksponowany w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia fakt, że oskarżona nie osiągała dodatkowego dochodu (poza pobieranym wynagrodzeniem) związanego z działaniami podejmowanymi wobec poszczególnych pokrzywdzonych. Podział zysków pochodzących z przestępstwa nie ma bowiem znaczenia dla statuowanego przez przepis art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody.

Wniosek

O zmianę poprzez orzeczenie obowiązku naprawienia szkody przez M. C. (1) (P.) solidarnie z K. C. (1)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Uchybienia w tym zakresie są podstawą do zmiany i orzeczenia wobec M. C. (1) obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych.

Lp.

Zarzut

1

Apelacja obrońcy oskarżonego K. C. (1)

Zarzut naruszenia art. 46 § 1 k.k. polegający na orzeczeniu w pkt. II, IV, X, XII, i XVIII wyroku Sądu I instancji obowiązku naprawienia szkody w kwotach wyższych aniżeli realnie wyrządzonych oraz z pominięciem zastosowanej wobec oskarżonego instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- Sąd I instancji niewłaściwie uznał, że kwoty szkody wyrządzonej przestępstwem równe są przyjętej przez Sąd kwocie niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonych, choć prawidłowo ustalił, że część pieniędzy została w ramach pożyczki przekazana pokrzywdzonym. Tym samym w ocenie Sądu odwoławczego kwota orzeczona z tytułu obowiązku naprawienia szkody winna uwzględniać zarówno kwoty przekazane tytułem pożyczki pokrzywdzonym, jak i kwoty spłaconych rat zwrócone z tego tytułu oskarżonym. Niezasadne są natomiast żądania obrońcy pomniejszenia kwoty odszkodowania o odsetki od udzielonych pożyczek oraz koszty aktów notarialnych poniesione przez oskarżonych. Zupełnie pozbawiony podstaw jest zarzut niezastosowania przez Sąd I instancji nadzwyczajnego złagodzenia kary do orzeczonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody na rzecz osób pokrzywdzonych. Sąd Apelacyjny stoi na stanowisku, że oskarżeni powinni być obciążeni obowiązkiem naprawienia szkody w całości i solidarnie, a nie co do połowy roszczenia, gdzie drugą połowę miałby spłacić skazany w innym postępowaniu A. K.. Wobec jednak faktu, że środki odwoławcze w tym zakresie złożone zostały wyłącznie przez pełnomocników B. G. i E. A. tylko w odniesieniu do tych osób zmienił Sąd Apelacyjny orzeczenie o obowiązku naprawienia szkody i orzekł jego naprawienie w zakresie całości poniesionej szkody.

Wniosek

1.  w zakresie pkt. II wyroku o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 72.716,60 zł

2.  w zakresie pkt. IV wyroku o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 128.970,40 zł

3.  w zakresie pkt. X wyroku o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 51.820,66 zł

4.  w zakresie pkt. XII wyroku o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 35.847,55 zł

5.  w zakresie pkt. XVIII wyroku o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 38.840 zł

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

1.  W zakresie pkt. II wyroku wniosek niezasadny. Jednocześnie wobec uwzględnienia słusznego wniosku pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej B. G. o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody co do całości (a nie połowy) szkody Sąd odwoławczy zasądził kwotę 210 000 zł. solidarnie z oskarżoną M. C. (1);

2.  W zakresie pkt. IV wyroku wniosek o obniżenie kwoty odszkodowania jest zasadny ale w części. Sąd odwoławczy obniżył kwotę odszkodowania na rzecz C. L. o kwotę pożyczki w wysokości w jakiej rzeczywiście została udzielona, tj 32.000 zł a powiększył o spłacone raty w wysokości 8.010 zł. i zasądził na jego rzecz kwotę 138.005 zł. (300.000-32.000+8.010:2) Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia

3.  W zakresie pkt. X wyroku wniosek o obniżenie kwoty odszkodowania jest zasadny ale w części. Sąd odwoławczy obniżył kwotę odszkodowania na rzecz D. S. o kwotę pożyczki w wysokości w jakiej rzeczywiście została udzielona, tj 25.000 zł. a nie postulowaną przez obrońcę w wysokości 28.452,96 zł. Nie uwzględnił również wniosku w zakresie obniżenia kwoty o odsetki od pożyczki w wysokości wskazanej przez obrońcę na kwotę 1.305,71 zł. Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia i kwotę szkody ustalił na 107, 500 zł.(240.000-25.000:2)

4.  W zakresie pkt XII wyroku wniosek o obniżenie kwoty odszkodowania jest zasadny ale w części. Sąd odwoławczy obniżył kwotę odszkodowania na rzecz M. i W. L. o kwotę pożyczki w wysokości w jakiej rzeczywiście została udzielona, tj 31.200 zł. a nie postulowaną przez obrońcę w wysokości 36.620 zł. Nie uwzględnił również wniosku w zakresie obniżenia kwoty o odsetki od pożyczki w wysokości wskazanej przez obrońcę na kwotę 10.684,90 zł. Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia i kwotę szkody ustalił na 53.400 zł (138.000-31.200:2)

5.  W zakresie pkt XVIII wyroku wniosek o obniżenie kwoty odszkodowania jest zasadny ale w części. Sąd odwoławczy obniżył kwotę odszkodowania na rzecz J. S. o kwotę pożyczki w wysokości w jakiej rzeczywiście została udzielona, tj 70.000 zł. a nie postulowaną przez obrońcę w wysokości 77.319,15 zł. Nie uwzględnił również wniosku w zakresie obniżenia kwoty o odsetki od pożyczki w wysokości wskazanej przez obrońcę na kwotę 3500 zł. oraz istniejące zaległości czynszowe w kwocie 5000 zł. Uwzględnił natomiast spłacone przez pokrzywdzonego raty pożyczki, które wyniosły 7.226,25 zł. Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia i kwotę szkody ustalił na 41.613,125 zł (146.000-70.000+7.226,25:2)

Lp.

Zarzut

7

Apelacja obrońcy oskarżonego K. C. (1)

Zarzut naruszenia art. 46 § 1 k.k. polegający na orzeczeniu w pkt. VI, VIII, XIV, XVI, XXI i XXIII wyroku Sądu I instancji obowiązku naprawienia szkody w sytuacji gdy szkoda nie została w ogóle wyrządzona, ewentualnie jej orzeczeniu w kwotach wyższych aniżeli realnie wyrządzonych oraz z pominięciem zastosowanej wobec oskarżonego instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- Sąd I instancji niewłaściwie uznał, że kwoty szkody wyrządzonej przestępstwem równe są przyjętej przez Sąd kwocie niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonych, choć prawidłowo ustalił, że część pieniędzy została w ramach pożyczki przekazana pokrzywdzonym. Tym samym w ocenie Sądu odwoławczego kwota orzeczona z tytułu obowiązku naprawienia szkody winna uwzględniać zarówno kwoty przekazane tytułem pożyczki pokrzywdzonym, jak i kwoty spłaconych rat zwrócone z tego tytułu oskarżonym. Niezasadne są natomiast żądania obrońcy pomniejszenia kwoty odszkodowania o odsetki od udzielonych pożyczek oraz koszty aktów notarialnych poniesione przez oskarżonych oraz te, w których wnosi o przyjęcie, że szkoda w ogóle nie powstała.

Wniosek

6.  w zakresie pkt. VI wyroku o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody, ewentualnie orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 103.133,25 zł

7.  w zakresie pkt. VIII wyroku o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody

8.  w zakresie pkt. XIV wyroku o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody

9.  w zakresie pkt. XVI wyroku o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody, ewentualnie orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 95.008,88 zł

10.  w zakresie pkt. XXI wyroku o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody

11.  w zakresie pkt. XXIII wyroku o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody, ewentualnie orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie nie wyższej niż 104.428,75 zł

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

1.  W zakresie pkt.VI wyroku wniosek o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody jest niezasadny. Częściowo zasadny jest wniosek o obniżenie kwoty odszkodowania. Sąd odwoławczy obniżył tę kwotę zasądzoną na rzecz M. C. (2) o kwotę rzeczywiście udzielonej pożyczki w wysokości 6.100 zł. Nie uwzględnił również wniosku w zakresie obniżenia kwoty o odsetki od pożyczki w wysokości wskazanej przez obrońcę na kwotę 798 zł. Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia i kwotę szkody ustalił na 106, 950 zł. (220.000-6.100:2)

2.  W zakresie pkt. VIII wyroku wniosek o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody jest niezasadny. Sąd odwoławczy obniżył kwotę zasądzonego na rzecz K. S. odszkodowania o kwotę udzielonej rzeczywiście pożyczki tj. 60.000 zł i powiększył o kwotę spłaconych rat w wysokości 2600 zł Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia i kwotę szkody ustalił na 16.300 zł. (90.000-60.000+2.600:2). Nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym i jest sprzeczne z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji twierdzenie obrony, że pokrzywdzona uzyskała od oskarżonych pożyczkę w kwocie 91 000 zł. Nie zasługuje również na uwzględnienie wniosek o obniżenie kwoty odszkodowania zasądzonego na rzecz K. S. o odsetki od pożyczki i koszty aktu notarialnego określone przez obrońcę na kwotę 18.791 zł;

3.  W zakresie pkt. XIV wyroku wniosek o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody jest niezasadny. Sąd odwoławczy obniżył kwotę zasądzonego na rzecz S. G. odszkodowania o kwotę udzielonej rzeczywiście pożyczki tj. 31.200 zł i powiększył o kwotę spłaconych rat w wysokości 3.099 zł Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia i kwotę szkody ustalił na 55.949,50 zł. (140.000-31.200+3.099:2). Nie jest zasadne wnioskowane przez obrońcę doliczenie do kwoty pożyczki odsetek od kapitału oraz kosztów sporządzenia aktu notarialnego. Fakt zawarcia ugody pomiędzy stronami nie znosi obowiązku orzeczenia w przedmiocie wniosku o naprawienie szkody złożonego na podstawie art. 46 § 1 k.k.;

4.  W zakresie pkt. XVI wyroku wniosek o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody jest niezasadny. Sąd odwoławczy zasądził na rzecz A. i E. Ś. kwotę 125 000 zł.(250.000 -35.000+35.000:2), przyjmując, że jakkolwiek została im udzielona pożyczka w wysokości 35.000 zł. to została ona w całości spłacona (zeznania A. Ś. k. 3124 tom XVI). Kwota pożyczki wyniosła zgodnie z ustaleniami Sądu I Instancji 35.000 zł., a nie 59.982,24 zł. Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia;

5.  W zakresie pkt. XXI wyroku wniosek o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody jest niezasadny. Sąd odwoławczy zasądził na rzecz A. i L. A. kwotę 41 000 zł. Wartość nieruchomości (178 000 zł.) pomniejszył o kwotę udzielonej pożyczki (16.000 zł) oraz o wartość mieszkania przekazanego w rozliczeniu (90.000 zł) oraz powiększył o kwotę zapłaconych rat (10.000 zł) Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia. Nie znajdują uzasadnienia twierdzenia obrońcy, iż pokrzywdzeni A. w ramach rozliczeń otrzymali mieszkanie o wartości 200 000 zł (za tyle nabyte) w sytuacji gdy eksmitowano ich do dawnego mieszkania K. S. położonego w G., którego realna wartość (przyjęta również jako wysokość niekorzystnego rozporządzenia mieniem) wynosiła 90.000 zł. Było to mieszkanie zdewastowane i wymagające olbrzymich nakładów;

6.  W zakresie pkt.XXIII wyroku wniosek o wyeliminowanie obowiązku naprawienia szkody jest niezasadny. Bez znaczenia dla obowiązku naprawienia szkody jest fakt, że nieruchomość finalnie nie została sprzedana skoro przeszła na własność (...) LTD. Zasadny jest wniosek o obniżenie kwoty odszkodowania. Sąd odwoławczy obniżył tę kwotę zasądzoną na rzecz K. i E. W. o kwotę rzeczywiście udzielonej pożyczki w wysokości 54 000 zł. uwzględnił jednakże, że pokrzywdzeni spłacili część zadłużenia w wysokości 14,914 zł (1491,42 zł płacone od maja 2014 do lutego 2015 k. 757 t. IV). Wobec braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie Sąd nie znalazł podstaw do zmiany w zakresie orzeczenia obowiązku naprawienia szkody co do połowy a nie całości roszczenia i kwotę szkody ustalił na 95.265,10 zł. (229.616,17-54.000+14.914:2).

Lp.

Zarzut

8

Apelacja obrońcy oskarżonego K. C. (1)

Zarzut naruszenia art. 41 § 1i 2 k.k. polegający na orzeczeniu w pkt. XXVIII wyroku wobec oskarżonego środka karnego w wymiarze nie uwzględniającym zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary oraz bezzasadnym orzeczeniu zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych i reprezentacyjnych w podmiotach gospodarczych prowadzących działalność w zakresie agencji bankowych oraz udzielania pożyczek i kredytów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji w realiach przedmiotowej sprawy prawidłowo zastosował przepis art. 41 § 1 i 2 k.k. K. C. (1) wykonując faktycznie zawód związany z udzielaniem pożyczek nadużył tego zawodu. Brak jest jakichkolwiek podstaw, w tym w szczególności związanych z instytucją nadzwyczajnego złagodzenia kary, która nie może być zastosowana co do oskarżonego aby uznać, że środek ten w ogóle nie powinien zostać orzeczony, ewentualnie, że jego długość winna zostać określona w dolnej granicy przewidzianej przez ustawę.

Wniosek

O wyeliminowanie orzeczonego w punkcie XXVIII środka karnego w postaci zakazu zajmowania stanowisk kierowniczych i reprezentacyjnych w podmiotach gospodarczych prowadzących działalność w zakresie agencji bankowych oraz udzielania pożyczek i kredytów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie stwierdzono naruszenia przepisu art. 41 § 1 i 2 k.k.

Lp.

Zarzut

9

Apelacja pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej E. A. . Zarzut niezastosowania przez Sąd I instancji środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonych na rzecz pokrzywdzonej ani w całości ani w części.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji błędnie uznał, że w stosunku do roszczenia E. A. ma zastosowanie klauzula antykumulacyjna z art. 415 § 1 k.p.k. Jakkolwiek wyrokiem z dnia 3 grudnia 2012 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie I C 1258/11 zasądził na rzecz pokrzywdzonej kwotę 350 000 zł. to zobowiązana do zapłaty tej kwoty jest spółka (...) Sp. z o.o., a nie oskarżeni K. C. (1) i M. C. (1). Oskarżeni nie mają również żadnych formalnych uprawnień do reprezentowania spółki (...) co dawałoby możliwość sięgnięcia do ich majątków osobistych w celu wyegzekwowania roszczenia należnego od spółki. Podniesiony przez pełnomocnika zarzut braku tożsamości podmiotowej pomiędzy stroną pozwaną w procesie cywilnym a oskarżonymi w przedmiotowej sprawie karnej jest w pełni zasadny.

Wniosek

O zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez nałożenie obowiązku naprawienia szkody od oskarżonych po 217.300 zł od każdego z nich na rzecz pokrzywdzonej, ewentualnie o zasądzenie od każdego z nich na rzecz pokrzywdzonej kwoty po 42.300 zł.

☒ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadny jest wniosek o nałożenie obowiązku naprawienia szkody. Kwota zasądzona przez Sąd Apelacyjny solidarnie od obojga oskarżonych to kwota 410.600 zł. (434.600 zł- kwota niekorzystnego rozporządzenia mieniem pomniejszona o 24.000 zł. pożyczki udzielonej E. A.)

Lp.

Zarzut

10

Apelacja pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej D. S.

-rażąca niewspółmierność kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu K. C. (1)

- niesłuszne zastosowanie wobec oskarżonego K. C. (1) warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na podstawie art. 60 § 5 k.k. (omyłkowo wskazany k.p.k.)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do apelacji złożonej przez prokuratora Sąd Apelacyjny uzasadnił, że błędnie Sąd I instancji zastosował wobec oskarżonego K. C. (1) instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary. Jednocześnie zgodzić się należy zarówno z prokuratorem jak i z pełnomocnikiem D. S., że wymierzona oskarżonemu kara łączna 4 lat pozbawienia wolności jest niewspółmiernie łagodna w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości, liczby pokrzywdzonych, rozmiaru doznanych przez nich szkód materialnych i cierpień moralnych, przy uwzględnieniu roli oskarżonego C. w przestępczym procederze.

Wniosek

O zmianę wyroku w jego pkt. XXIV poprzez wymierzenie K. C. (1) kary łącznej w wymiarze przekraczającym 5 lat lub wymierzenie mu kary łącznej powyżej 4 lat pozbawienia wolności, oraz o uchylenie w całości pkt XXVI wyroku dotyczącego warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

We wskazanych okolicznościach, wobec braku podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia kary wniosek o wymierzenie kary surowszej i bez warunkowego zawieszenia jej wykonania jest w pełni zasadny.

Lp.

Zarzut

11

Apelacja pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej B. G.

- błąd w ustaleniach i nieprzyjęcie w orzeczeniu i uzasadnieniu wyroku, że oskarżony K. C. (1) działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą trzecią prowadził działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu pożyczek z zabezpieczeniem w postaci przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości posługując się w tym celu udostępnioną mu firmą spółki prawa cypryjskiego (...);

- nieujęcie w kwalifikacji prawnej czynu, że oskarżony C. wraz z ustaloną osobą trzecią poza doprowadzeniem pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem dopuścił się dodatkowo przywłaszczenia pieniędzy pochodzących ze sprzedaży nieruchomości w części przekraczającej kwoty faktycznie udzielonych pożyczek wraz z oprocentowaniem oraz, że czynów mu zarzucanych dopuścił się jako ciągu przestępstw oraz w warunkach czynu ciągłego co do ogółu czynów a zatem jego działanie winno być kwalifikowane z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 284 § 1 lub § 2 k.k. w zb. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 304 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 91 k.k. i art. 11 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

-- brak jest podstaw aby przyjąć, że oskarżeni działając tym samym czynem oprócz wyczerpania znamion przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. (oszustwo) wyczerpali również znamiona art. 284 § 1 albo 2 k.k. (przywłaszczenia). Oskarżeni, działając ze z góry powziętym zamiarem wprowadzali właścicieli mieszkań w błąd co do zamiaru zwrotu nieruchomości po spłaceniu pożyczki i czynili to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, będącej wartością przejmowanych mieszkań. Nie sposób zatem przyjąć, że nadto (dodatkowo) przywłaszczali sobie pieniądze pochodzące ze sprzedaży przejętych mieszkań. Wobec przyjęcia przez sąd odwoławczy z urzędu, że oskarżeni w zakresie wszystkich przypisanych im czynów zabronionych działali w ramach czynu ciągłego z art. 12 k.k. brak jest możliwości przyjęcia w odniesieniu do tych samych zarzutów działania w ramach instytucji ciągu przestępstw z art. 91 k.k.

Wniosek

- o zmianę wyroku przez ustalenie, że oskarżony C. działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą trzecią prowadził działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu pożyczek z zabezpieczeniem w postaci przewłaszczenia na zabezpieczenie nieruchomości posługując się w tym celu udostępnioną mu firmą spółki prawa cypryjskiego (...);

- o zakwalifikowanie działań oskarżonego jako jednego czynu ciągłego składającego się ze zdarzeń będących ciągiem przestępstw wobec danego pokrzywdzonego z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 284 § 1 lub § 2 k.k. w zb. z art. 294 § 1 k.k. w zb. z art. 304 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 91 k.k. i art. 11 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd z urzędu przyjął działanie oskarżonych w warunkach art. 12 k.k. i zmienił opis czynu. Wniosek o zmianę kwalifikacji i opisu czynu w sposób wskazany przez pełnomocnika jest niezasadny co jest pochodną uznania zarzutu postawionego w tym zakresie za niezasadny.

Lp.

Zarzut

12

Przyjęcie nieprawidłowej kwalifikacji czynu wobec K. C. (1) i bezpodstawne przyjęcie, że po jego stronie wystąpił żal i szczery zamiar naprawienia szkody. Jednocześnie pełnomocnik nie kwestionuje zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Apelacyjny częściowo zmienił kwalifikację czynu przypisanego K. C., przyjmując działanie w warunkach art. 12 k.k. Uznał natomiast, przychylając się w tym zakresie do zarzutów i wniosków apelacji prokuratora i pełnomocnika D. S., że błędnie Sąd I instancji zastosował wobec oskarżonego C. instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary, a w dalszej kolejności warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności

Wniosek

Wymierzenie oskarżonemu stosownej kary pozbawienia wolności do lat 5 z jej zawieszeniem na okres 10 lat

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadny jest wniosek pełnomocnika o wymierzenie kary surowszej niż 4 lata. Sąd Apelacyjny uznał, że karą adekwatną do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego K. C. (1) będzie kara 5 lat pozbawienia wolności. Niezasadny jest wniosek o warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec braku podstaw do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec K. C. (1), o czym szerzej wyżej, przy uzasadnianiu orzeczenia w części dotyczącej apelacji prokuratora i pełnomocnika oskarżycielki D. S..

Lp.

Zarzut

13

Nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody na rzecz B. G. jedynie w kwocie 105 000 zł (połowa wartości utraconej nieruchomości) podczas gdy oskarżony C. winien jako solidarnie odpowiedzialny za szkodę być zobowiązany do jej naprawienia w całości, to jest w kwocie co najmniej 210 000 zł

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- wobec uznania winy oskarżonego K. C. (1) ale również M. C. (1), działających wspólnie i w porozumieniu winni oni być obciążeni solidarnym obowiązkiem naprawienia szkody co do całości roszczenia B. G. i W. S., które wyniosło 210 000 zł.

Wniosek

O orzeczenie obowiązku naprawienia szkody przez K. C. (1) na rzecz B. G. i W. S. w wysokości 210 000 zł.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec trafności podniesionego zarzutu wniosek o zmianę wysokości odszkodowania zasługuje na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Sąd Apelacyjny wymierzył oskarżonym jedną karę pozbawienia wolności i grzywny:

- w stosunku do K. C. (1) 5 lat pozbawienia wolności i grzywny 500 stawek dziennych przy przyjęciu wysokości jednej stawki za równoważną kwocie 200 zł. (w wyroku Sądu I instancji kara łączna grzywny została orzeczona w wymiarze 588 stawek dziennych po 200 zł każda);

- w stosunku do M. C. (1) 4 lat pozbawienia wolności i grzywny 100 stawek dziennych przy przyjęciu wysokości jednej stawki za równoważną kwocie 50 zł. (identycznie jak Sąd I instancji, który wymierzył karę łączną grzywny w tej samej wysokości)

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Orzeczenie jednej kary pozbawienia wolności i jednej kary grzywny jest konsekwencją przyjęcia, że oskarżeni działali w ramach czynu ciągłego z art. 12 k.k. Argumentacja dotycząca wysokości wymierzonych kar pozbawienia wolności znajduje się we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia. Sąd odwoławczy obniżył wysokość orzeczonej wobec K. C. (1) kary grzywny, uznając, że przyjęcie, iż działał on w ramach jednego czynu daje możliwość wymierzenia niższej kary grzywny niż orzeczonej jako kary łącznej w orzeczeniu Sądu I instancji. Odnośnie kary grzywny orzeczonej wobec M. C. (1) wymierzył ją w tej samej wysokości, biorąc pod uwagę, że, choć i ona działała w ramach jednego czynu zabronionego w warunkach art. 12 k.k. to wymierzona jej przez Sąd I instancji kara grzywny została wymierzona w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W zakresie punktu XXVIII wyroku Sądu Okręgowego

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji w realiach przedmiotowej sprawy prawidłowo zastosował przepis art. 41 § 1 i 2 k.k. K. C. (1) wykonując faktycznie zawód związany z udzielaniem pożyczek nadużył tego zawodu. Brak jest jakichkolwiek podstaw, w tym w szczególności związanych z instytucją nadzwyczajnego złagodzenia kary, która nie może być zastosowana co do oskarżonego aby uznać, że środek ten w ogóle nie powinien zostać orzeczony, ewentualnie, że jego długość winna zostać określona w dolnej granicy przewidzianej przez ustawę.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

- opis czynu

Sąd Apelacyjny zmienił opis czynu i przyjął, że oskarżeni K. C. (1) i M. C. (1), działając również we wskazanym w orzeczeniu zakresie wspólnie i w porozumieniu z A. K. dopuścili się zarzucanych im czynów zabronionych działając w warunkach art. 12 k.k. (czynu ciągłego) oraz wskazał, że oskarżeni działali w (...) spółki (...) z siedzibą w N. i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej polegającej na przejęciu mieszkań za kwoty udzielonych pożyczek, stanowiących zaledwie część wartości mieszkania. Działania podejmowane przez oskarżonych podjęte zostały wobec wskazanych pokrzywdzonych w krótkich, często zazębiających się odstępach czasowych. Oskarżeni podejmując się przestępczego procederu działali ze z góry powziętym zamiarem przejęcia jak największej ilości mieszkań. Potwierdzeniem tej okoliczności jest fakt, że klientów pozyskiwali zamieszczając ogłoszenia i reklamując swoją działalność tak aby była dostępna dla jak największej liczby osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej;

- kwalifikacja prawna;

- wymiar kary;

- wysokość zasądzonych odszkodowań.

Zwięźle o powodach zmiany

Zmiany w znacznej części związane były z częściowym uwzględnieniem zarzutów zawartych w złożonych apelacjach do których Sąd Apelacyjny odniósł się we wcześniejszej części uzasadnienia. Zmiana w opisie czynu przypisanego oskarżonym związana była z przyjęciem działania oskarżonych w warunkach art. 12 k.k. Opisując na nowo czyn przypisany Sąd Apelacyjny doprecyzował znamiona, w tym czasokres, sposób działania, wysokość szkody.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji- nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV

- zaliczenie tymczasowego aresztowania na podstawie art. 63 § 1 k.k. co do K. C. (1)

- zasądzenie od oskarżonych K. C. (1) i M. C. (1) solidarnie na rzecz oskarżycieli posiłkowych E. A. i B. G. kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Z uwagi na orzeczone długotrwałe kary pozbawienia wolności zwolniono oskarżonych od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa

7.  PODPIS

Ewa Gregajtys

Izabela Szumniak Rafał Kaniok

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

- uznanie przez sąd, że wobec K. C. (1) zachodzą przesłanki do nadzwyczajnego złagodzenia kary;

- przyjęcie przez sąd, że w stosunku do K. C. (1) i M. P. zachodzą przesłanki z art. 60 § 5 k.k. i 69 § 1 i 2 k.k. do warunkowego zawieszenia wymierzonych im kar pozbawienia wolności;

-wysokość kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec M. P.;

- brak orzeczenia o obowiązku naprawienia szkody wobec M. P.;

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. C. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

-rozstrzygnięcie w zakresie obowiązku naprawienia szkody zawarte w pkt II, IV, VI, VIII, X, XII, XIV, XVI, XVIII, XXI, XXIII wyroku;

- rozstrzygnięcie o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej zawarte w pkt XXVIII wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej E. A.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

- niezastosowanie środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody w stosunku do oskarżonych na rzecz E. A.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej B. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

- w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej

- w zakresie orzeczenia o karze

- w zakresie środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. G.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej D. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

- co do kary wymierzonej K. C. (1)

- zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej K. C. (1) kary pozbawienia wolności

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana