Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1)

2)

3)

4)

Na podstawie przepisu art. 438 pkt 1 i 4 kpk zaskarżonej części orzeczenia zarzucono:

a)  rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec P. D. kary 2 lat pozbawienia wolności, gdyż Sąd I instancji nie uwzględnił i nie nadał właściwego znaczenia występującym w sprawie okolicznościom przemawiającym na korzyść oskarżonego – sposobu i okoliczności jakie towarzyszyły oskarżonemu podczas popełnienia wymienionego czynu, jego trudnej wówczas sytuacji życiowej, de facto wykorzystania tej sytuacji przez inne nieustalone dotychczas osoby, a także postawy oskarżonego po jego popełnieniu – przyznania się już na etapie postępowania przygotowawczego, złożenia obszernych wyjaśnień, które następnie pozwoliły ustalić stan faktyczny sprawy i okoliczności jego popełnienia, wyrażenia skruchy i żalu, woli zmiany swojego dotychczasowego życia, podjęcia terapii w zakresie uzależnienia, ukończenia kursu wychodzenia z bezdomności, podjęcia prac dorywczych, co w konsekwencji doprowadziło do orzeczenia wobec oskarżonego rażąco niewspółmiernej kary, która nie spełnia dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 kk, a których prawidłowe zastosowanie powinno skutkować orzeczeniem kary znacznie łagodniejszej;

b)  w zakresie pkt 3 wyroku - naruszenie prawa materialnego poprzez oparcie rozstrzygnięcia w zakresie kosztów za świadczoną pomoc prawną z urzędu o normę prawną, którą Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 20 grudnia 2022 r., SK 78/21 uznał za niezgodną z Konstytucją - § 17 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokatów z urzędu, podczas gdy Sąd I instancji winien był zastosować przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie i przyznać tytułem wynagrodzenia kwotę 2280 zł (netto) powiększoną o podatek VAT, zgodnie z § 11 ust. 1 pkt 2, § 11 ust. 2 pkt. 5 oraz § 17 pkt 1 w/w rozporządzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1)  Apelacja jest zasadna tylko co do zarzutu dotyczącego rozstrzygnięcia o kosztach za pomoc prawną świadczoną z urzędu. W tym zakresie Sąd Apelacyjny w pełni podziela stanowisko skarżącego, iż w świetle prokonstytucyjnej wykładni przepisów o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej przez adwokata z urzędu, stawki dla obrońców ustanowionych z urzędu nie powinny być niższe od stawek określonych w takich samych sprawach dla obrońców ustanowionych z wyboru. W praktyce oznacza to powinność ustalenia wynagrodzenia dla obrońcy z urzędu w niniejszej sprawie w oparciu o zasady określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.X.2015 w sprawie opłat za czynności adwokackie - § 11 ust. 1 pkt 2, § 11 ust. 2 pkt 5 oraz § 17 pkt 1 w/w rozporządzenia. Zgodnie z przytoczonymi przepisami – kwota wyliczona za postępowanie pierwszoinstancyjne winna wynosić (jak trafnie wskazano w apelacji) 2280 zł plus VAT należny na podstawie § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.X.2016 r. Z tych względów Sąd Apelacyjny zmienił wyrok w zakresie pkt 3 zasądzając na rzecz obrońcy kwotę wnioskowaną przez skarżącego.

2)  W pozostałym zakresie apelacja jest oczywiście bezzasadna. Zarzut rażącej niewspółmierności kary nie zasługuje na akceptacje, zaś argumenty przytoczone na jego poparcie są nieprzekonujące. Wyrok w zakresie dotyczącym kary realizuje bowiem we właściwy sposób ogólne dyrektywy wymierzania kar określone w art. 53 § 1 kk, jak też uwzględnia w należytych proporcjach wszelkie okoliczności istotne dla wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego w niniejszej sprawie.

3)  Sąd wymierzając karę trafnie wyeksponował w tym zakresie kwestię wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, w ocenie którego należy zwrócić uwagę zwłaszcza na rodzaj i charakter dobra naruszonego przestępstwem, to jest zarówno cudzego mienia jak i bezpieczeństwa obrotu gospodarczego, a także na rozmiar szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu podmiotowi (w wysokości 3.500.000 zł). Słusznie też odniesiono się w tym kontekście do okoliczności popełnienia czynu i motywacji sprawcy, który popełnił czyn w trakcie tzw. ciągu alkoholowego w celu zdobycia pieniędzy na alkohol (k 1218, k 357 v) jak też do sposobu życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa, w tym do jego wielokrotnej karalności .

4)  Należy podkreślić, że to właśnie karalność oskarżonego, w szczególności za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym za oszustwa i za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, wskazuje w sposób jednoznaczny, iż wymierzona mu obecnie kara 2 lat pozbawienia wolności nie może być uznana za karę niewspółmierną i wygórowaną, zwłaszcza jeżeli zważyć, że minimalne ustawowe zagrożenie za przestępstwo popełnione przez oskarżonego wynosi 1 rok pozbawienia wolności, zaś pułap maksymalny to 10 lat pozbawienia wolności. Na marginesie wypada odnotować, że oskarżony w przeszłości wielokrotnie nie wykorzystał szansy jaką były kary orzekane wobec niego z warunkowym zawieszeniem wykonania, doprowadzając każdorazowo do konieczności zarządzenia wykonania tych kar. Przemawia to dodatkowo za słusznością rozstrzygnięcia Sądu meriti, wskazującego na potrzebę dłuższej resocjalizacji oskarżonego w warunkach izolacji i tym samym przesądza o bezzasadności zarzutów i wniosków apelacyjnych, postulujących znaczne obniżenie wymierzonej oskarżonemu kary.

5)  W świetle omawianych wyżej okoliczności, kara niższa niż 2 lata pozbawienia wolności, byłaby karą rażąco niewspółmiernie łagodną.

Natomiast okoliczności korzystne dla oskarżonego, przytoczone w ramach apelacji - w tym przyznanie się do winy (jak się okazuje niekonsekwentne w toku postępowania sądowego), podjęcie terapii odwykowej, czy wyrażenie skruchy - nie równoważą ciężaru i powagi okoliczności obciążających oskarżonego, w tym w szczególności rozmiaru wyrządzonej przez niego szkody (przekraczającej przeszło 17 razy próg mienia znacznej wartości), ani jego wielokrotnej karalności.

6)  Z tych względów, wobec bezzasadności zarzutu i wniosku apelacyjnego w zakresie pkt a) apelacji Sąd Apelacyjny utrzymał w tej części zaskarżony wyrok w mocy, modyfikując go jedynie zgodnie z zarzutem i wnioskiem zawartym w pkt b) apelacji tj. co do kosztów obrony świadczonej z urzędu.

Wniosek

Na zasadzie przepisu art. 427 § 1 kpk oraz art. 437 § 1 i 2 kpk wniesiono o:

a)  zmianę przedmiotowego wyroku w zaskarżonym zakresie i wymierzenie oskarżonemu kary znacznie łagodniejszej

b)  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. 3 poprzez przyznanie obrońcy z urzędu kwoty 2280 zł (netto), powiększonej o podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez obrońcę z urzędu za postępowanie przez Sądem I Instancji z uwzględnieniem postępowania przygotowawczego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Powody omówione w pkt 3 Lp 2

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu