Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 316/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 roku, sygn. akt V K 145/19 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy – Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Apelacja obrońcy M. W. – zarzuty:

1. naruszenia art. 5§2 k.p.k. i art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów;

2. naruszenie art. 92 k.p.k. art.4 k.p.k. w zw. z art.. 366 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. w zw. z art. 424§1 pkt 1 k.p.k.

4. rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary.

Apelacja obrońcy A. J. (1) – zarzuty:

1. naruszenia prawa materialnego, tj. art. 284§2 k.p.k

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy M. W.

Zarzuty w całości były bezzasadne.

W punkcie 1 apelacji skarżący zarzucił obrazę art. 5§2 k.p.k. i w tym samym miejscu zakwestionował ocenę materiału dowodowego, której dokonał Sąd I instancji, w szczególności ocenę wyjaśnień A. J. /poprzez bezkrytyczne danie im wiary/. Nie sposób nie dostrzec wewnętrznej sprzeczności tak sformułowanego zarzutu. Z jednej bowiem strony obrońca lansuje tezę, iż wątpliwości / czyli braki dowodowe/ potraktowane zostały niezgodnie z instytucją z art. 5 §2 k.p.k., z drugiej zaś sam wskazuje źródło dowodowe, którego depozycje jego zdaniem powinny zostać inaczej ocenione niż uczynił to Sąd I instancji. W punkcie 2 apelacji obrońca podniósł zarzut obrazy art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego, której miał się dopuścić Sąd Okręgowy. Poddając analizie argumentację Sądu I instancji oraz zarzuty skarżącego w tym zakresie, Sąd Apelacyjny uznał, iż stanowisko obrońcy nie było przekonujące. W przeciwieństwie do argumentacji Sądu I instancji, którą uznać należy za profesjonalną a ocenę materiału dowodowego, której dokonał ten Sąd za zgodną z dyrektywami płynącymi z instytucji zawartej w art. 7 k.p.k., stanowisko skarżącego uznać należało jedynie za polemikę z prawidłowym orzeczeniem, która wynikała z roli procesowej, tj. występowanie w przedmiotowej sprawie w charakterze obrońcy oskarżonego. Wskazać bowiem należy, iż obrońca oskarżonego nie tylko uprawniony jest, ale wręcz zobowiązany do subiektywnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, o ile ocena taka stanowi przyjętą linię obrony. W przedmiotowej sprawie obrońca nie wykazał aby Sąd I instancji uchybił wskazywanym normom prawnym /punkt 2 apelacji/ poza przedstawieniem w tym zakresie własnej -subiektywnej- oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. W szczególności nie sposób zgodzić się z twierdzeniem obrońcy, iż materiał dowodowy nie dał podstaw do przypisania M. W. zarzuconego mu czynu. Dla przypomnienia wskazać należy, iż Sąd zobowiązany był do całościowej a przy tym obiektywnej oceny materiału dowodowego, w tym także depozycji poszczególnych osób. Sąd procedujący w przedmiotowej sprawie oceny takiej dokonał nie uchybiając przy tym instytucji z art. 7 k.p.k. Argumentacja przedstawiona przez obrońcę w apelacji odwołuje się jedynie do części materiału dowodowego /wybiórczo potraktowane depozycje części przesłuchanych w sprawie osób/. W zarzutach wskazane w punktach od 2.d.) do 2.g.) starał się nadać zbyt dużą wagę okolicznościom, które Sąd I instancji potraktował jedynie jako materiał pośrednio wspierający wyjaśnienia A. J.. Zarzuty wskazane w punktach a) i b) /str. 3 apelacji/ wskazywać miały okoliczności, które nie zostały wyjaśnione przez Sąd I. Tyle tylko, że obrońca w żadnym razie nie wykazał, aby ustalenia we wskazanym przez niego zakresie mogły mieć chociażby pośredni wpływ na treść ustaleń faktycznych o takim znaczenie, że mogłyby mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponownie zatem wskazać należy, iż także tym razem zarzuty sformułowane przez obrońcę stanowiły kontynuację linii obrony na korzyść oskarżonego. Wbrew twierdzeniom obrońcy /zarzut c.) str. 4 apelacji/ Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił wartość szkody i także w tym zakresie rozstrzygnięcia, które zapadły w sprawie są prawidłowe. Zarzut naruszenia z art. 438 pkt 4 k.p.k. uznać należało jako oczywiście niezasadny /str. 4 apelacji/. Podnosząc ten zarzut obrońca zasadniczo zakwestionował raczej wysokość orzeczonej kary wobec drugiego z oskarżonych, tj. A. J., kwestionując wiarygodność jego wyjaśnień. Nie ulega żadnych wątpliwości, że kara orzeczona wobec M. W. nie charakteryzowała się rażącą niewspółmiernością, a zatem także w tym zakresie Sąd Okręgowy wydał profesjonalne orzeczenie, którego treść pozostaje pod ochroną przepisów prawa karnego zarówno procesowego, jak też materialnego.

W sytuacji opisanej powyżej w sposób oczywisty zarzuty obrońcy nie mogły skutecznie zakwestionować orzeczenia Sądu I instancji.

Apelacja obrońcy A. J. (1)

Obrońca zarzucił Sądowi I instancji, iż naruszył prawo materialne poprzez błędną subsumpcję ustalonego stanu faktycznego i zakwalifikowanie czynu A. J. z art. 284§2 k.k. miast z art. 284§1 k.k. Skarżący podnosił, iż mienie, którym zadysponował oskarżony nie było mieniem mu powierzonym.

Po pierwsze – Sąd I instancji dokonał prawidłowej subsumpcji, tj. do prawidłowych ustaleń faktycznych zastosował prawidłową normę prawną. Twierdzenie obrońcy odnośnie braku znamienia -powierzenia- oskarżonemu mienia, którym ten następnie rozporządził nie zostało poparte zasadniczo żadną argumentacją, która oceniona przez pryzmat zasad logicznego rozumowania mogłaby skutecznie podważyć stanowisko Sądu I instancji. Zarzut ten uznać należało zatem za niezasadny.

Wnioski

o uchylenie sprawy do ponownego rozpoznania, bądź o zmianę

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne- także wnioski uznać należało w całości za niezasadne .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. Kancelaria Adwokacka kwotę 738,00 (siedemset trzydzieści osiem ⁰⁰/100) zł w tym VAT z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie;

zwolniono oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Anna Nowakowska Dorota Radlińska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 r., sygn. akt V K 145/19

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒w całości

☐w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego A. J. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 r., sygn. akt V K 145/19

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana