Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Sygnatura akt

II AKa 320/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 21 kwietnia 2022r. w sprawie V K 147/21.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ pełnomocnik wnioskodawcy

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------------------------------

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------------------------------------

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------------------------------

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Rażąca niewspółmierność środka kompensacyjnego orzeczonego przez sąd jako obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego (...) (Polska) Sp. z o.o. w kwocie 218 903,11 zł w sytuacji, gdy oskarżony w związku z zarzuconym mu czynem osiągnął korzyść majątkową w wysokości jedynie 10.000zł a ponadto oskarżony obecnie znajduje się w trudnej sytuacji materialnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut bezprzedmiotowy wobec stwierdzenia w sprawie bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 kpk.

Wniosek

O zmianę wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkody w wysokości do kwoty 10.000zł stanowiącej rzeczywistą korzyść majątkową osiągniętą przez oskarżonego w związku z popełnieniem zarzuconego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski niezasadne, wobec konieczności uchylenia wyroku z przyczyny wskazanej w art. 439 § 1 pkt 2 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Nienależyta obsada Sądu Okręgowego, którego skład tworzył sędzia powołany w wadliwej procedurze nominacyjnej przed Krajową Radą Sądownictwa w jej kształcie nadanym ustawą z 8 grudnia 2017r, co stanowi bezwzględną przesłankę odwoławczą z art. 439 § 1 pkt 2 kpk podlegającą uwzględnieniu z urzędu.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Apelacyjny dokonując kontroli instancyjnej orzeczenia ma obowiązek rozpoznać zarzuty podniesione w środku odwoławczym (art. 433 § 1 i 2 kpk), ale w pierwszej kolejności zbadać, czy zaskarżone orzeczenie nie jest dotknięte wadą w postaci bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 439 § 1 kpk. Każde z uchybień ujętych w tym przepisie w tak istotnym stopniu narusza zasady prawidłowego rozstrzygania w sprawach karnych, że dotknięte nim orzeczenie nie może być uznane za rezultat rzetelnego procesu i to niezależnie od tego, czy miało ono wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia. W rozpoznawanej sprawie zaistniała bezwzględna przesłanka odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 2 kpk w postaci nienależytej obsady sądu, która wynika z zasiadania w jego składzie (a w zasadzie jego tworzenia, wobec składu jednoosobowego) sędziego powołanego na stanowisko sędziego w sądzie okręgowym w wadliwej procedurze nominacyjnej przed Krajową Radą Sądownictwa ukształtowaną przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018, poz. 3).

Prawo do sądu oraz efektywnej ochrony sądowej stanowi wartość prawnie chronioną w polskim porządku prawnym (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP), a także w prawie międzynarodowym (art. 6 i 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności). Aby realizować skuteczną ochronę prawną wyznaczoną standardem niezależności i bezstronności, organ inicjujący proces powoływania sędziów, a przez to kształtujący standard sądu z ich udziałem, musi być w wystarczającym stopniu niezależny od władzy wykonawczej i ustawodawczej, bowiem sposób powoływania sądu, w tym mianowania sędziów, stanowi istotny element systemu gwarancji i niezależności. Dla ich realizacji powołano Krajową Radę Sądownictwa, której cel działania i skład określono w art. 186 i 187 Konstytucji RP. Wprowadzając ustawą z 8 grudnia 2017r. sprzeczny ze standardami konstytucyjnymi i konwencyjnymi tryb kreowania składu personalnego nowej KRS, władze wykonawcza i ustawodawcza intencjonalnie przejęły kontrolę nad tym organem, naruszając zasadę trójpodziału władzy. W tym zakresie przywołać należy wypowiedź Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobry, będącego wówczas liderem ugrupowania politycznego tworzącego skład rządu, który w dniu 15 stycznia 2020r. w Senacie RP wprost oświadczył, że do Rady wybrano osoby lojalne wobec władzy politycznej („ Myśmy zgłosili takich sędziów, którzy naszym zdaniem byli gotowi współdziałać w ramach reformy sądownictwa” stenogram z posiedzenia Senatu z 15.01.2020r.). Sposób działania zreformowanej Rady wskazuje, że to współdziałanie w praktyce oznacza podporządkowanie władzy, a w efekcie działanie wbrew konstytucyjnej funkcji stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Wniosek ten potwierdza orzecznictwo sądów krajowych - Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego i sądów powszechnych, ale także Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (m. in. uchwały składu połączonych Izb Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 23 stycznia 2020r. BSA I-4110-1/20 oraz składu siedmiu sędziów Izby Karnej z 2 czerwca 2022r. I KZP 2/22, także wyrok z 5 grudnia 2019r. w sprawie III PO 7/18; postanowienia z 15 stycznia 2020r. w sprawach III PO 8/18 i III PO 9/18, z 16 września 2021r. I KZ 29/21, z 29 września 2021r. V KZ 47/21, z 28 października 2021r. II KK 237/21; Naczelny Sąd Administracyjny, m. in. wyroki z 6 maja 2021r. II GOK 2/18, II GOK 3/18, II GOK 5/18, II GOK 6/18, II GOK 7/18 oraz z 13 maja 2021r. II GOK 4/18; Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej: m. in. wyrok z 19 listopada 2019r. w połączonych sprawach C 585/18, C 626/18 i C 625/18; wyrok z 2 marca 2021r. w sprawie C 824/18; wyrok z 15 lipca 2021r. w sprawie C 791/19; wyrok z 6 października 2021r. w sprawie C 487/19, wyrok Wielkiej Izby z 5 czerwca 2023r. w sprawie C-204 Komisja Europejska p-ko Polsce; Europejski Trybunał Praw Człowieka: m. in. wyrok Wielkiej Izby z 1 grudnia 2020r. wniosek 26374/18 Guðmundur Andi Ástráðson p-ko Islandii; wyrok z 22 lipca 2021r. w sprawie 43447/19 Reczkowicz p-ko Polsce; wyrok z 8 listopada 2021r. w sprawie 49868/19 i 57511/19 Dolińska-Ficek i Ozimek p-ko Polsce; wyrok Wielkiej Izby z 15 marca 2022r., 43572/18 Grzęda p-ko Polsce, a przede wszystkim w wyroku z 3 lutego 2022r. skarga 1469/20 sprawa Advance Pharma p-ko Polsce).

Omówiony sposób powołania nowej Rady, poprzedzony przerwaniem kadencji członków konstytucyjnej, legalnie działającej Krajowej Rady Sądownictwa, powoduje, że prowadzone przez Radę postępowania konkursowe na stanowiska sędziowskie obarczone są na tyle wysokim ryzykiem ich rozstrzygania w oparciu o inne kryteria, niż obiektywizm i rzetelność, że godzą w dobro wymiaru sprawiedliwości. Z tego też powodu, większość doświadczonych sędziów nie poddała się procedurze nominacyjnej przed tak wyłonionym gremium i nie uczestniczyła w konkursach na stanowiska sędziowskie w sądach wyższych instancji.

Wobec niekonstytucyjnego powołania nowej Rady, a ta okoliczność już w toku prac nad ustawą nowelizującą była podnoszona przez środowiska i autorytety prawnicze, od 2018r. samorządy sędziowskie powstrzymywały się od opiniowania kandydatów na stanowiska sędziowskie. W przypadku apelacji warszawskiej, już uchwałą z 12 grudniu 2018r. Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów odroczyło opiniowanie kandydatów, podnosząc, że udział samorządu sędziowskiego w takiej procedurze stanowiłby legitymizowanie działań wprost szkodzących wymiarowi sprawiedliwości. Podkreślono, że działania nowej Rady świadczą o tym, że wbrew art. 186 Konstytucji RP, nie stoi na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Stanowisko to Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów Apelacji Warszawskiej podtrzymało w uchwałach z 14 maja i 26 czerwca 2019r. To jednak w konkursie przed taką Radą rekomendację, a następnie nominację na obecnie zajmowane stanowisko sędziowskie – sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym Warszawa-Praga w Warszawie – otrzymała Pani Sędzia Ewa Grabowska.

Pani Sędzia, jako jedyna kandydatka, zgłosiła się na wolne stanowisko sędziowskie w Sądzie Okręgowym Warszawa-Praga w Warszawie ogłoszone 6 lipca 2020r. (MP. poz. 622). Uchwałą niekonstytucyjnej KRS z 14 kwietnia 2021r. nr 375/2021 została przedstawiona z wnioskiem o powołanie na stanowisko sędziego w tym sądzie, nominację otrzymała 6 września 2021r. Ocenę kwalifikacji Pani Sędzi sporządziła sędzia Justyna Dołhy, powołana na stanowisko sędziego sądu okręgowego w maju 2020r, w tożsamej procedurze.

Pani sędzia w toku procedury nominacyjnej nie była opiniowana przez Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów Apelacji Warszawskiej. Organ ten, poza wcześniej przywołanymi stanowiskami, w uchwale z dnia 29 sierpnia 2019r. wyraził dezaprobatę dla działań KRS polegających na pobraniu z systemu teleinformatycznego danych o kandydatach z naruszeniem obowiązujących procedur nominacyjnych, tj. pominięciem ocen samorządu zawodowego. Zgromadzenie apelowało do Prezydenta RP, by nie powoływał wymienionych kandydatów na stanowiska sędziowskie, bowiem takie działanie stanowi legitymizowanie naruszeń prawa krajowego i międzynarodowego. Podobną uchwałę, w dniu 12 września 2019r., podjęło Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów Okręgu Sądu Okręgowego w Warszawie. Zgromadzenie apelowało do Prezydenta RP, by nie powoływał wymienionych tam imiennie kandydatów na stanowiska sędziowskie, bowiem takie działanie stanowi legitymizowanie naruszeń prawa krajowego i międzynarodowego. Apele samorządu sędziowskiego, wobec publikacji ich treści, były powszechnie znane, nie spowodowały jednak żadnej refleksji po stronie części osób uczestniczących w konkursach, w tym Pani Sędzi Ewy Grabowskiej. Pani Sędzia, o obecnie zajmowane stanowisko ubiegała się już w tym konkursie przed KRS, którego dotyczyła uchwała z 29 sierpnia 2019r. Wówczas nie została przedstawiona z wnioskiem o powołanie, jednak zgłosiła swoją kandydaturę na kolejne stanowisko ogłoszone 6 lipca 2020r.

Udział samorządu sędziowskiego w opiniowaniu kandydatów na stanowiska sędziowskie zapewniał staranną i obiektywną ich ocenę. Ta, jak i inne kompetencje samorządu sędziowskiego, zostały zmarginalizowane do tego stopnia, że Rada powołana na podstawie przepisów ustawy z 8 grudnia 2017r. może rekomendować kandydatów nawet bez opinii zgromadzenia, kolegium sądu i bez jakichkolwiek dokumentów stanowiących załącznik do karty zgłoszenia kandydata, a obrazujących jego dorobek zawodowy i inne okoliczności istotne dla podjęcia decyzji (skutek nowelizacji m. in. art. 35 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa dokonanej ustawą z dnia 20 lipca 2018r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. 2018. 1443). Tym samym, szczegółową i obiektywną ocenę kandydatów zastąpiono konkursem przed grupą osób powiązaną z Ministrem Sprawiedliwości-Prokuratorem Generalnym realizującą jego politykę kadrową.

Przyjmując powołanie na stanowisko sędziowskie w sądzie okręgowym, Pani Sędzia Ewa Grabowska miała świadomość skutków procesów nominacyjnych przed nową Radą, które były przedmiotem licznych orzeczeń sądów krajowych i trybunałów międzynarodowych. W przywołanych na wstępie wyrokach, wydanych także przed datą powołania Pani Sędzi na obecne stanowisko, Trybunały europejskie wskazywały – odpowiednio – na naruszanie przez Rzeczpospolitą Polską przepisów traktatowych i konwencyjnych regulujących prawo do sądu, podnosząc, że u podstaw tych naruszeń legły wady systemowe wynikające z wadliwego powoływania sędziów w procedurze przed upolitycznioną KRS.

Postanowienie Prezydenta RP o powołaniu na urząd sędziego nie konwaliduje wadliwej procedury przed niekonstytucyjną KRS, bowiem nie tworzy trwałego i niepodważalnego domniemania spełnienia standardu niezawisłości i bezstronności. Włączenie KRS w proces powoływania sędziów miało na celu wyeliminowanie swobody czynnika politycznego w podejmowaniu decyzji nominacyjnej, a aktualny model, w którym to właśnie czynnik polityczny uzyskał decydujący wpływ na skład, a tym samym funkcjonowanie Rady, koliduje z tą ideą (tak w Komentarzu do art. 179 Konstytucji RP pod red. Prof. Piotra Tulei, LEX 2021).

Ubiegając się o stanowisko sędziowskie przed nową KRS, Pani Sędzia Ewa Grabowska zignorowała uchwały organów samorządu sędziowskiego, korzystając tym samym z tego, że większość doświadczonych sędziów i prawników w wadliwych konkursach nie uczestniczyła i nadal nie uczestniczy, ale, co istotniejsze, zignorowała przywołane na wstępie orzeczenia sądów krajowych i obu trybunałów europejskich - Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka - odnoszące się do prawa do sądu niezależnego, niezawisłego, ustanowionego ustawą. Orzeczenia trybunałów zostały wydane w następstwie skarg przeciwko Polsce będących konsekwencją przeprowadzanych od 2015r, tzw. reform wymiaru sprawiedliwości, które wprost godzą w europejskie standardy niezależności sądownictwa.

Powołanie na stanowisko sędziowskie w takich warunkach narusza standardy państwa demokratycznego, w tym zasadę trójpodziału władzy stanowiącą gwarancję niezależności sądownictwa i powoduje, że sąd z udziałem tak powołanego sędziego nie spełnia kryteriów art. 45 ust. 1 Konstytucji i art. 6 Konwencji, tym samym jest nienależycie obsadzony w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 kpk ze skutkami, które przepis ten wprowadza.

W ostatnim wyroku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej (z 23 listopada 2023r.), w sprawie 50849/21 Wałęsa p-ko Polsce, Europejski Trybunał Praw Człowieka po raz kolejny stwierdził, że naruszenie przez RP prawa do rzetelnego procesu gwarantowanego w art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ma swój początek w powiązanych ze sobą problemach systemowych, dla których punkt wyjścia stanowi wadliwa procedura powoływania sędziów z udziałem KRS utworzonej na mocy ustawy zmieniającej z 2017 roku. ETPC zastosował przy tym procedurę wyroku pilotażowego wstrzymując rozpoznanie powiązanych spraw pod warunkiem, że rząd niezwłocznie podejmie działania w celu przyjęcia krajowych środków wymaganych do wykonania wyroku. Środki te jak dotychczas nie zostały wprowadzone, zatem jedyną możliwością zapewnienia stronom prawa do sądu jest instytucja wyłączenia wadliwie powołanych sędziów, a w przypadku wydania wyroku z ich udziałem, jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd niezawisły i bezstronny ustanowiony na mocy ustawy, zatem sąd, o jakim stanowi art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, a także art. 6 i 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1-------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

------------------

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1---------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 kpk.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Omówiono wyżej.

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznanie sprawy przez sąd należycie obsadzony, zatem z udziałem sędziego, powołanego w prawidłowej procedurze nominacyjnej i zdolnego do tworzenia sądu niezależnego i bezstronnego w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, a także przywołanych przepisów konwencyjnych.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata H. T.-Kancelaria Adwokacka w W. - kwotę 1771,20 zł (jeden tysiąc siedemset siedemdziesiąt jeden złotych dwadzieścia groszy) obejmującą 23% VAT, z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Ustalając wysokość wynagrodzenia na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2023.1964), sąd uznał, że różnicowanie wynagrodzeń obrońców poprzez znaczne zaniżenie stawek przysługujących za obronę z urzędu w stosunku do tych, które są należne za obronę z wyboru, nie znajduje uzasadnienia w demokratycznym państwie prawa naruszając konstytucyjną zasadę równości wobec prawa (art. 32 ust. 1 Konstytucji RP).

7.  PODPIS

SSA Anna Zdziarska SSA Ewa Gregajtys SSA Ewa Leszczyńska-Furtak

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zasądzenie w całości obowiązku naprawienia szkody.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana