Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 373/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2021 r. o sygn. akt XVIII K 88/19.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie ( ewentualny wniosek obrońcy)

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie prowadzono postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie prowadzono postępowania dowodowego w postepowaniu odwoławczym.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonej:

1. naruszenie treści przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia to jest art. 186 §1 kpk w zw. z art. 394§ 2 kpk i art. 167 kpk poprzez zaliczenie do materiału dowodowego wyjaśnień A. B., jakie złożył on w postępowaniu przygotowawczym i postępowaniu sądowym w sprawie sygn. akt XVIII K 142/17, chociaż będąc przesłuchiwany w niniejszym postępowaniu w charakterze świadka, skorzystał z możliwości odmowy składania zeznań w oparciu o treść art. 182 §1 kpk, a zatem jego wyjaśnienia z cytowanego wyżej postępowania nie powinny zostać zaliczone do materiału dowodowego w niniejszym postępowaniu, co skutkowało tym, iż wyrok przeciwko G. F. (2) oparty został na niedopuszczalnym z mocy prawa materiale dowodowym.

2.naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia to jest art. 4 kpk, 7 kpk i art. 410 kpk poprzez nieobiektywne i z przekroczeniem granicy swobodnej oceny dowodów a przez to niesprawiedliwe dokonanie przez Sąd I instancji analizy materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień G. F. (2) i A. B., zeznań świadka P. P. oraz

dokumentów w postaci operacji na rachunku bankowym G. F. (2), co doprowadziło do błędnej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie i niewłaściwe przyjęcie, że oskarżona G. F. (2) zakładając rachunek bankowy w Banku (...) SA miała świadomość, iż na ten rachunek będą wpływały pieniądze z przestępstwa przywłaszczenia środków pieniężnych na szkodę P. P., a także że świadomie, z pokrzywdzeniem P. P., rozdysponowała kwotą 1 150 000 zł, podczas gdy prawidłowa analiza całości materiału dowodowego winna skutkować przyjęciem, że G. F. (2) zakładając ww. konto bankowe pozostawała w przekonaniu, że będą na nie wpływać pieniądze z legalnie sprzedanego domu przy ul. (...) w W., że sprzedaż ta faktycznie miała miejsce, a P. P. jako nabywca tej nieruchomości tam zamieszkuje, a także, że wypłacając z przedmiotowego konta na swoją rzecz kwotę 630 000 zł ma zezwolenie matki W. B. jako pierwotnej właścicielki i zbywcy domu i może traktować ją jako swój udział w rodzinnym majątku, co w konsekwencji winno skutkować uniewinnieniem G. F. (2) w tej sprawie.

III. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, poprzez przyjęcie, że G. F. (2) zasłużyła na wymierzenie jej kary bezwzględnej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy, podczas gdy prawidłowa analiza okoliczności podmiotowych i przedmiotowych sprawy a w szczególności, że rola oskarżonej w tej sprawie sprowadzała się do założenia i udostępniła konta bankowego „ że pomimo swojego już poważnego wieku nigdy nie była karana, nigdy nie była notowana, całe życie ciężko pracowała zawodowo, obecnie jest już na emeryturze, że jest osobą schorowaną winno skutkować wymierzeniem jej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

II.  Zarzuty zawarte w apelacji prokuratora:

1.błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na bezpodstawnym przyjęciu, kwoty 1150 000,00 zł. jako przywłaszczonej przez oskarżoną, zamiast 2 000 000, 00 zł., co wywiedziono z błędnego przyjęcia, że „brak jest wystarczających podstaw do przyjęcia, że oskarżona przywłaszczyła również wcześniej przekazywane kwoty A. B. i że wiedziała wcześniej o ustaleniach między bratem" podczas gdy całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania, w tym fakt, że w transakcję od samego początku zaangażowana była cała rodzina B., że A. B. nie zamierzał przyjmować równowartości ceny sprzedawanego domu tylko w gotówce, a z racji karalności nie chciał zakładać rachunku bankowego na swoje nazwisko, przy zastosowaniu reguł swobodnej a nie dowolnej oceny dowodów, określonej w art. 7 kpk, a także przy zastosowaniu zasad doświadczenia życiowego prowadzi do odmiennego wniosku, a mianowicie że już skazany A. B. i oskarżona G. F. (2) działali wspólnie i w porozumieniu od samego początku transakcji sprzedaży domu i wspólnie przywłaszczyli kwotę 2 000 000zł., co uznał Sąd Apelacyjny w wyroku II AKa 414/18 z dnia 15 lutego 2019r,

2.obrazę przepisu prawa materialnego, tj. art. 46§ 1 kk poprzez brak orzeczenia względem oskarżonej obowiązku naprawienia szkody, pomimo tego iż spełnione zostały wszystkie przesłanki z art. 46 §1 kk, o orzeczenie tego obowiązku wniósł bowiem prokurator, oskarżyciel posiłkowy i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego, i mimo tego iż w takiej sytuacji orzeczenie tego obowiązku jest obligatoryjne, a brak jest jednocześnie przeszkód prawnych do orzeczenia tego środka,

III.  Zarzuty zawarte w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego:

— zaniżonej wartości przypisanego G. F. (2) przywłaszczenia mienia pokrzywdzonego, o kwotę 850 tysięcy złotych.

:

naruszenie prawa materialnego, tj. art. 46 §1 kk poprzez zignorowanie wniosku pokrzywdzonego o naprawienie wyrządzonej mu przez oskarżoną szkody materialnej, przejawiającej się całkowitym pominięciem wniosku P. P., który Sąd miał obowiązek uwzględnić, choćby w części, w sytuacji wydania wyroku skazującego i obligatoryjnego charakteru normy art. 46§ 1 kk,;

błędne ustalenia Sądu, naruszające zasadę swobodnej oceny dowodów, w zakresie kwoty przywłaszczenia przypisanego G. F. (2), polegające na uznaniu jako przywłaszczonych jedynie środków finansowych, przelanych na konto oskarżonej przez P. P.(kwota milion sto pięćdziesiąt tysięcy złotych), podczas gdy okoliczności sprawy wskazywały, że G. F. (2) od początku realizacji sprzedaży domu przy ul. (...) w W. P. P., współdziałała ze swoim bratem A. B. oraz matką W. B., a pośrednio również z własną córką L. F., działając na szkodę P. P., wyrządzając mu szkodę materialną w kwocie 2 milionów złotych.

☒ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad I/ Odnośnie zarzutów apelacji sformułowanych przez obrońcę oskarżonej

1.  zarzut obrazy prawa procesowego tj. art. 186 §1 kpk w zw. z art. 394 §2 kpk i art. 167 kpk poprzez zaliczenie do materiału dowodowego wyjaśnień A. B., jakie złożył on w postępowaniu przygotowawczym i postępowaniu sądowym w sprawie sygn. akt XVIII K 142/17, chociaż będąc przesłuchiwany w niniejszym postępowaniu w charakterze świadka, skorzystał z możliwości odmowy składania zeznań w oparciu o treść art. 182 §1 kpk.

Stwierdzić należy, iż istotnie Sąd Okręgowy ujawnił wyjaśnienia A. B. posiadającego w niniejszym postępowaniu status świadka ( będącego osobą najbliższą – bratem oskarżonej) jednakże nie poczynił na podstawie tych depozycji ustaleń faktycznych ( vide: uzasadnienie Sądu Okręgowego). Sąd I instancji wskazał w tym zakresie jedynie, iż P. P. uzyskał numer rachunku bankowego od A. B., na które to konto miały być dokonywane wpłaty pieniędzy przeznaczonych na zakup nieruchomości przy ul. (...). Ten fakt natomiast był ustalony zarówno na podstawie wyjaśnień G. F. (2) ( w części w której zostały one uznane za wiarygodne) oraz zeznań P. P., a także dołączonej do akt sprawy dokumentacji bankowej. Nie można zatem stwierdzić aby ujawnienie tych depozycji miało wpływ na treść orzeczenia.

2.  Nie jest zasadnym również zarzut obrońcy, dotyczący obrazy art. 4 kpk , art. 7 kpk i art. 410 kpk .

Na wstępie w kwestii poruszonej obrazy prawa procesowego – art. 410 kpk oraz art. 7 kpk godzi się podkreślić, iż przepisu art. 410 kpk nie można rozumieć w ten sposób, że każdy z przeprowadzonych na rozprawie głównej dowodów ma stanowić podstawę ustaleń faktycznych. Byłoby to w wielu wypadkach w istocie niemożliwe ze względu na wzajemną sprzeczność okoliczności wynikających z różnych dowodów. Odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżoną, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów – art. 7 kpk.

Wyjaśnienia oskarżonej oraz zeznania świadków, w szczególności pokrzywdzonego P. P. zostały w prawidłowy sposób przez Sad I instancji ocenione, Zważyć bowiem należy, iż Sad oceniając materiał dowodowy odniósł się do zgromadzonej w sprawie dokumentacji bankowej, (potwierdzeń przelewów – bankowego wyciągu z konta oskarżonej). Dowody te nie były przez strony kwestionowane. Materiał ten dowodowy koreluje z zeznaniami świadków, których Sąd obdarzył walorem wiarygodności, w tym - jest też spójny z relacją przedstawioną przez pokrzywdzonego.

Wyciąg z konta oskarżonej ( k.504-512) G. F. (2) dokumentuje, że na założone przez nią konto dokonywane były wpłaty przez pokrzywdzonego a tytuł tych wpłat opiewał na zakup nieruchomości przy ul. (...) w W.. Oskarżona w żadnym stopniu niebyła ani właścicielką tej nieruchomości uprawnioną do dokonywania rozporządzeń związanych z tą nieruchomością. Akceptowała wpływy pieniędzy jakie czynił pokrzywdzony, a co więcej rozporządzała tymi pieniędzmi dla zaspokajania własnych potrzeb (w dniu 16 stycznia 2009 r. osobiście przelała z rachunku kwotę aż 430.000 zł tytułem zapłaty za zakupione przez siebie mieszkanie położone przy ul. (...). Ponadto osobiście wypłaciła z rachunku w dniu 24 września 2009 r. kwotę 95.000 zł, a w dniu 30 lipca 2009 r. 100.000 zł, a więc ponownie rozporządziła pieniędzmi, które nie stanowiły jej własności). Oskarżona na powyższy rachunek bankowy sama nie dokonywała żadnych wpłat, A. B. konto to zasilał drobnymi wpłatami.

Jako członek rodziny - siostra A. B. – oskarżona miała niewątpliwie wiedzę o możliwościach zarobkowych brata, jego przeszłości, sposobie życia. Niewątpliwie z tych względów zgodziła się aby środki z transakcji finansowych zawieranych przez brata wpływały na jej konto ( nie zaś na konto założone przez A. B.) . Jako bliski członek rodziny miała też orientację, iż kwoty jakie brat miał możliwości zarobkowe, a kwoty wpłacane przez oskarżonego w wysokim stopniu przekraczały możliwości zarobkowe A. B..

Innymi słowy oskarżona niewątpliwie miała pełną świadomość, iż pieniądze wpłacone na jej rachunek w łącznej kwocie 1.150.000 zł nie mogły być wpłacone przez brata, lecz przez inną osobę. Do tego jednocześnie G. F. (2) była niewątpliwie świadoma, że nie stanowią one jej własności, a więc stanowiły cudze mienie. ( vide: tytuły wpłat na konto oskarżonej). Z tych przyczyn w ocenia Sadu odwoławczego materiał dowodowy został w sposób prawidłowy zebrany i oceniony przez Sąd orzekający w I instancji z punktu widzenia art. 4 kpk, art. 410 kpk i art. 7. Dokonana ocena dowodów jest logiczna i wyczerpująca , zatem korzysta z ochrony art. 7 kpk., i art. 4 kpk, została oparta na zebranym materiale, w tym bezwpływowym w postaci dokumentów bankowych. Słusznie Sąd Okręgowy zauważył w uzasadnieniu swojego wyroku, iż kwoty przelane na rachunek oskarżonej G. F. (2) przez pokrzywdzonego z tytułu zakupu nieruchomości , powinny zostać przekazane właścicielce nieruchomości przy ul. (...) , czego wszak oskarżona nie uczyniła, a pokrzywdzony nie zawarł umowy kupna nieruchomości. A gdyby istotnie w sprawie nieruchomości przy ul. (...) oskarżona kontaktowała się z jej właścicielką – to wiedziałaby tez, że nieruchomość ta została sprzedana innej osobie.

Ad I.3/ zarzut ten zawarty w apelacji obrońcy oskarżonej okazał się zasadny. Sąd odwoławczy wziął pod uwagę, czas jaki upłynął od popełnienia przestępstwa, fakt, iż oskarżona nie była wcześniej karana, nałożony nań obowiązek naprawienia szkody. Te okoliczności sprawiły, iż Sąd odwoławczy doszedł do przekonania, iż warunkowe zawieszenia wykonania wymierzonej kary pozbawienia wolności będzie dostatecznym zagrożeniem, aby realizować cele kary a nadto powstrzyma oskarżoną do wchodzenia w konflikt z prawem w przyszłości. (Zawieszając warunkowo wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd odwoławczy przyjął na zasadzie art. 4 §1 kk stan prawny obowiązujący w dacie popełnienia czynu – a więc względniejszy wobec oskarżonej pod względem możności zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzekanej pod rządami tej ustawy maksymalnie na okres lat 2 na okres próby lat 3. In concreto oskarżonej Sąd I instancji wymierzył karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której to kary wykonanie Sąd odwoławczy warunkowo zawiesił na okres próby lat 3. Dla kontroli nad postępowaniem oskarżonej w czasie okresu próby Sąd zobowiązał ją do informowania o przebiegu okresu próby.

II. Odnosząc się do zarzutów przedstawionych w apelacji oskarżyciela posiłkowego i prokuratora, ponieważ są one zbieżne, dla uniknięcia powtórzeń, zostaną omówione w jednym miejscu.

Odnośnie zarzutów dotyczących ustaleń faktycznych w kontekście kwoty przedmiotu przestępstwa z art. 284 §2 kk w zw. z art. 294 §1 kk (sprzeniewierzenia). Wysokość tej kwoty została ustalona w sposób – jak to określił Sąd I instancji „niewątpliwy”. Sąd meriti przyjął kwotę jaka wpłynęła na konto założone przez oskarżoną tj . 1 150 000 zł. ( Jak wynikało z zeznań P. P. udostępniła ona swoje konto do wpłat na prośbę A. B..)

A. B. przypisano przestępstwo z art. 284 §2 kk w zw. z art. 294 §2 kk. , gdzie przedmiotem czynu zabronionego była kwota 2 000 000 zł. Z materiału dowodowego nie wynikało jednakże w sposób niewątpliwy, czy istotnie oskarżona wiedziała o całokształcie ustaleń finansowym między P. P. a A. B.. Ten ostatni w rozliczeniu przyszłej umowy sprzedaży przyjmował m.in. od pokrzywdzonego samochody, lub bezpośrednio gotówkę. Oskarżona w żaden sposób nie szacowała wartości tych przedmiotów przekazywanych bezpośrednio, w żaden sposób nie wynika z materiału dowodowego aby brała udział w tych negocjacjach finansowych z P. P. z tytułu sprzedaży nieruchomości. Niewątpliwą natomiast jest kwota, jaka łącznie wpłynęła na jej konto a oskarżona nie czyniąc żadnych starań zwrotu – przyjęła tę kwotę. Zatem zasadnie Sąd I instancji odrzucił wszelkie domniemania, a bazując na posiadanym materiale – wobec oskarżonej obliczył kwotę jaką ona przyjęła na swoje konto z tytułu wpłat dokonywanych przez P. P.. Z tej przyczyny , opierając się na udokumentowanych dowodach, Sąd odwoławczy nie czynił zmiany wysokości sumy przedmiotu przestępstwa przypisanego oskarżonej.

Sąd odwoławczy baczył, iż podczas postępowania przed Sądem I instancji został w terminie zgłoszony wniosek o naprawienie szkody zgłoszony na podstawie art. 46 §1 kk i doszedł do przekonania, iż szkoda w mieniu, jaka została wyrządzona przestępstwem powinna zostać naprawiona ( do wysokości kwoty określonej w czynie przypisanym oskarżonej).

W we wcześniejszym postępowaniu zakończonym wyrokiem Sądu I instancji, oskarżona wprawdzie została uniewinniona, ale wpłynął środek odwoławczy na jej niekorzyść – zatem przy ponownym rozpoznaniu sprawy także w zakresie środka kompensacyjnego należało wydać orzeczenie. Ponieważ czyn, który przypisano oskarżonej dotyczył działania wspólnie i w porozumieniu z A. B. – zatem Sąd odwoławczy orzekł o solidarnym naprawieniu szkody. Ponieważ odpowiedzialność solidarna ( dłużników) opiera się na zasadzie takiej, kiedy jeden z dłużników zaspokoi roszczenie, kolejny zostaje zwolniony ze swojego świadczenia – zatem w tej mierze nie działa klauzula antykumulacyjna ( z art. 415 §5 kpk), tym bardziej, że różne są podmioty zobowiązane do świadczenia.

Wniosek

I wniosek apelacji obrońcy:

o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonej G. F. (2) lub wymierzenie jej kary pozbawienia wolności z zawieszeniem jej wykonania, ewentualnie, gdyby Sąd nie znalazł przesłanek do takiego orzeczenia, o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

II wniosek apelacji prokuratora:

- przyjęcie, iż G. F. (2) przywłaszczyła wspólnie i w porozumieniu z powierzoną im kwotę 2000000 zł., zamiast przypisanej jej w zaskarżonym wyroku kwoty 1150 000 zł.

- orzeczenie na podstawie art. 46§ 1 kk w stosunku do G. F. (2) środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody w kwocie 2 000 000 zł. i wskazanie, że w tym zakresie odpowiada ona solidarnie wraz ze wskazanym w zaskarżonym wyroku, już wcześniej skazanym A. B.

III Wniosek apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego:

o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez:

— przyjęcie, że G. F. (2) przywłaszczyła na szkodę P. P. kwotę 2 milionów złotych, działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. oraz

— zasądzenie od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego, w oparciu o art. 46 §1 kk, tytułem obowiązku naprawienia szkody w całości, kwotę 2 milionów złotych, solidarnie z A. B..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Okoliczności i argumenty związane z częściowym uwzględnieniem wniosków apelacji, zostały opisane przy omówieniu zarzutów apelacyjnych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok przypisujący winę oskarżonej G. F. (2) i ustalenia faktyczne oraz rozstrzygnięcia o karze.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody rozstrzygnięcia zostały omówione wraz z zarzutami przedstawionymi w apelacjach.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Warunkowe zawieszenie wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności na okres próby lat 3 , oraz orzeczenie na podstawie art. 46 §1 kk naprawienia szkody w mieniu solidarnie z A. B. w kwocie 1 150 000zł

Zwięźle o powodach zmiany

Powody rozstrzygnięcia zostały omówione wraz z zarzutami przedstawionymi w apelacjach.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3 i 4

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art.627 kpk Sąd zasądził od oskarżonej koszty postępowania za postępowanie odwoławcze oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego.

7.  PODPIS

Izabela Szumniak Katarzyna Capałowska Sławomir Machnio

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący oskarżoną

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie ( alternatywny)

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Ustalenie faktyczne – wysokość kwoty przedmiotu szkody i brak rozstrzygnięcia o środku kompensacyjnym z art. 46 §1 kk

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Ustalenie faktyczne – wysokość kwoty przedmiotu szkody i brak rozstrzygnięcia o środku kompensacyjnym z art. 46 §1 kk

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana