Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 430/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2019 r.,
sygn. akt XII K 36/14

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

Apelacja obrońcy oskarżonych

I. obraza prawa karnego procesowego - art. 7 kpk, art. 410 kpk polegająca na przekroczeniu granic swobodnej oceny przy ocenie wyjaśnień oskarżonych, opinii W. M. biegłego z zakresu rachunkowości i finansów, zeznań świadków w szczególności: T. P., A. S. (1), K. N. (2), R. C., R. Z., P. K. (1) (i innych wskazanych w treści apelacji), dokumentów z protokołów posiedzeń Prezydium (...) i oraz oparciu orzeczenia o niepełny a ujawniony materiał dowodowy, co doprowadziło do sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego wniosków i skutkowało wydaniem błędnego orzeczenia,

II. obraza prawa karnego procesowego - art. 167 kpk, art. 193 § 1 kpk, art. 201 kpk, art. 366 § 1 kpk, art. 391 § 1 kpk polegająca na:

1. dopuszczeniu dowodu z opinii ustnej W. M. biegłego z zakresu rachunkowości i finansów, który opiniował na terminie rozprawy w dniu 8 listopada 2018r. oraz w dniu 5 marca 2019r. bez uprzedniego zapoznania biegłego z obszernym i istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy materiałem dowodowym zgromadzonym w toku postępowania jurysdykcyjnego oraz po dniu 16 września 2013r. kiedy biegły składał opinię pisemną,

2. zaniechaniu dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, finansów i funkcjonowania przedsiębiorstw o specjalności wyceny udziałów i majątku spółek prawa handlowego oraz procesów restrukturyzacji na okoliczność ustalenia:

• jaka była wartość udziału w Spółkach z o.o. (...) przed dniem 25 maja 2010r. to jest datą zawarcia aktów notarialnych podwyższenia kapitału zakładowego Spółek i ich wzajemnego objęcia w szczególności, czy była dodatnia czy ujemna, zaś jeśli była dodatnia to czy nastąpiła zmiana wartości udziału w związku z zawarciem przedmiotowych umów,

• czy proponowana przez T. P. konsolidacja Spółek w kontekście podjęcia przez oskarżonych działań korporacyjnych w Spółkach (...) była racjonalna z ekonomicznego punktu widzenia i czy mogła przynieść oczekiwane założenia w zakresie uzyskania rentowności skonsolidowanych przedsiębiorstw,

3. zaniechaniu dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości i finansów w celu wyjaśnienia istotnych rozbieżności w opiniach biegłego W. M. (pisemnej i ustnych), a w szczególności w celu weryfikacji obliczenia wartości szkody w wyniku zawarcia umów, o których mowa w pkt. II.2 w sytuacji, gdy biegły w toku przesłuchania w dniu 6 lutego 2014r. wskazał, że:

• nie wyceniał wartości przedsiębiorstw (E. i Z. - odmiennie niż z opinii pisemnej),

• nie dysponował wystarczającym materiałem dowodowym - źródłowym do oceny zarówno sytuacji ekonomicznej Spółek jak również oceny planu naprawczego (nie podniósł tej okoliczności opiniując pisemnie),

• opierał się na założeniu, że przedstawione mu 2 bilanse Spółek są rzetelne i prawidłowe bez ich weryfikacji, zaś ustosunkowując się do dokumentów złożonych do akt w toku śledztwa uznał, że wartość udziału w Spółce (...) mogła być ujemna czyli bez wartości,

zaś opiniując przed Sądem podtrzymał sprzeczne opinie i wnioski potwierdzając przy tym brak obliczenia wartości udziału w w/w Spółkach;

4. zaniechaniu bezpośredniego przesłuchania świadka P. M., który został przesłuchany w toku śledztwa w sytuacji nieobrania stanowiska stron co do jego wezwania lub odczytania jego zeznań, gdy jego zeznania były istotne z punktu widzenia stawianych oskarżonym zarzutów,

5. zaniechaniu ponownego wezwania świadków:

A/ w zakresie zaliczonych do materiału dowodowego akt Sądu Okręgowego w Kielcach sygn. VII GC 134/10:

• Z. K. albowiem jego zeznania w zakresie wiedzy o planie konsolidacji Spółek są odmienne od zeznań złożonych w niniejszej sprawie

B/ w zakresie niniejszego postępowania:

• J. B., P. K. (2), J. K. (1),

• A. S. (2),

6. zaniechaniu ustalenia przyczyn, w wyniku których nie ukończono w terminie umowy z dnia 4 lutego 2009r. z V. W. na budowę strony internetowej, w tym w szczególności ustalenia i przesłuchania osób odpowiedzialnych w oddziałach terenowych (...) oraz w Centrum (...) za przygotowanie i przesłanie do (...) materiałów do budowy platformy internetowej oraz przyczyn opóźnienia w zakończeniu przedmiotowej umowy,

7. zaniechaniu ustalenia faktycznego zakresu zadań realizowanych przez kancelarie prawne: B.&McKenzie, J. K. (2), M. M., K. W. na okoliczność, czy podejmowane przez w/w podmioty prace na rzecz (...) pokrywały się z zadaniami realizowanymi przez (...),

III. obraza prawa karnego procesowego - art. 41 § 1 kpk w zw. z art. 2 § 1 pkt. 1 kpk i art. 4 kpk polegająca na niewyłączeniu od orzekania Sędzi Przewodniczącej pomimo ujawnienia w toku postępowania okoliczności wskazujących na brak obiektywizmu i bezstronności w niniejszej sprawie,

IV.obraza prawa karnego procesowego - art.6 kpk polegająca na niezapewnieniu tłumacza języka migowego na wszystkich rozprawach względnie zobowiązania przesłuchiwanych świadków do zwrócenia się przodem do oskarżonych wobec tego, że A. K. jest osobą niesłyszącą lecz czytającą z ruchu warg zaś K. N. (1) jest osobą ze znacznym stopniem upośledzenia słuchu,

V. obraza prawa karnego materialnego - art. 46 kk polegająca na zasądzeniu od oskarżonych obowiązku częściowego naprawienia szkody w sytuacji, gdy wartość szkody nie została udowodniona co do zasady jak i wysokości.

Apelacja oskarżyciela posiłkowego (...):

1.  rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonych kary w wymiarze po dwa lata pozbawienia wolności a także zastosowanego na podstawie art. 46 §1 kk środka karnego poprzez solidarne zasądzenie od oskarżonych A. K. i K. N. (1) zapłaty na rzecz (...) knoty 3.000.000 zł tytułem częściowego naprawienia s. w sytuacji gdy spowodowana przez w/w strata obejmowała kwotę 7 910 891,12 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutów za zasadne lub niezasadne.

Podniesione w obu apelacjach zarzuty są chybione i bezpodstawne a zatem brak było podstaw do ich uwzględnienia.

Obnośnie apelacji obrońcy oskarżonych A. K. i K. N. (1).

Wszystkie podniesione w tej apelacji zarzuty są chybione i bezpodstawne.

Wbrew twierdzeniom autora omawianej apelacji Sąd Okręgowy nie dopuścił się obrazy art. 79 § 1 pkt 2 i 4 oraz § 2 k.p.k. stanowiącej bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 pkt 10 k.p.k.

Nie można zaakceptować stanowiska skarżącego, że w toku rozprawy w dniu 29 czerwca 2016 r. doszło do naruszenia art. 79 § 1 pkt 2 i 4 oraz § 2 k.p.k. poprzez to, że Sąd meriti kontynuował przesłuchania świadków pod nieobecność obrońcy oskarżonych. Dokonując analizy treści protokołu z dnia 29 czerwca 2016 r. należy stwierdzić, że w tym dniu z uwagi na usprawiedliwione niestawiennictwo tłumacza języka migowego na godz. 9.30 zarządzono przerwę w rozprawie do godz. 13.30.

Po przerwie stawili się dotychczas obecni ale nie stawił się obrońca oskarżonych adw. M. Z., który wnosił przed przerwą o prowadzenie postępowania w tym dniu pod jego nieobecność, jeżeli jego udział w rozprawie nie jest obowiązkowy. W związku z tym oświadczeniem obrońcy Przewodnicząca składu orzekającego stwierdziła, że skoro oskarżeni A. K. i K. N. (1) nie są osobami głuchymi a jedynie niedosłyszącymi to ich obrona nie jest obligatoryjna a w związku z tym udział obrońcy nie jest obowiązkowy gdyż nie zachodzą także okoliczności z art. 80 k.p.k. Z treści omawianego protokołu wynika także, że w tym dniu został przesłuchany w charakterze świadka J. D. i w jego przesłuchaniu aktywnie uczestniczyli obaj oskarżeni, którzy zadawali pytania. Podkreślić w tym zakresie należy, że obrońca oskarżonych nie wnosił aby przesłuchać tego świadka ponownie z jego udziałem a z uzasadnienia zaskarżonego wyroku (str. 56 – 57) wynika, że świadek J. D. zdaniem Sądu meriti nie podał żadnych istotnych okoliczności na temat zdarzeń będących przedmiotem rozpoznania. W opisanej sytuacji postawiony przez obrońcę zarzut jest całkowicie bezpodstawny.

Za całkowicie chybione i bezpodstawne uznać należy także pozostałe zarzuty obrazy przepisów postępowania karnego i obrazy prawa materialnego zawartych w pkt I – V analizowanego środka zaskarżenia. Przed dokonaniem analizy podniesionych w pkt I i II zarzutów obrazy prawa procesowego ze sfery gromadzenia i oceny dowodów tj. art. 7 k.p.k., 410 k.p.k., 167 k.p.k., 193 § 1 k.p.k., art. 201 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k. i 391 § 1 k.p.k. należy stwierdzić, że zgodnie z treścią art. 438 pkt 2 k.p.k. oraz utrwalonym orzecznictwem zarówno Sądu Najwyższego jak również Sądów Apelacyjnych skuteczne postawienie tego rodzaju zarzutu wymaga wykazania od skarżącego, że rzeczywiście Sąd meriti dopuścił się naruszenia określonych przepisów prawa procesowego ale również, że owa obraza mogła, czyli w przekonaniu skarżącego miała wpływ na treści wyroku. Zdaniem Sądu Apelacyjnego w przypadku przepisów postępowania karnego takich jak art. 7 k.p.k., 410 k.p.k. czy pozostałych wymienionych w zarzucie z pkt II, które odnoszą się do sfery gromadzenia i oceny dowodów, skuteczne wykazanie wpływu obrazy tych przepisów na treści wyroku może być wykazane poprzez jednoczesne zakwestionowanie dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych w całości lub w części. Jest bowiem oczywiste, że dowolna ocena określonego dowodu (obraza art. 7 k.p.k.) czy też jego pominięcie przy analizie i ocenie (obraza art. 410 k.p.k.) może być skuteczną podstawą zarzutu obrazy prawa procesowego jeżeli wskazane uchybienia doprowadziły Sąd meriti do dokonania błędnych ustaleń faktycznych w całości lub w części tj. odnośnie określonego elementu strony przedmiotowej lub podmiotowej. Natomiast w sytuacji gdy wprawdzie doszło do dokonania dowolnej oceny określonego dowodu, czy też jego pominięcia przy analizie i ocenie lub też doszło do innego uchybienia związanego z naruszeniem określonego przepisu ze sfery gromadzenia dowodów ale nie wykazano, że to uchybienie skutkowało dokonaniem błędnych ustaleń faktycznych, to tego rodzaju uchybienie nie podlega uwzględnieniu przez Sąd odwoławczy z powodu braku jego wpływu na treści wyroku czyli wobec braku spełnienia wymogu określonego w art. 438 pkt 2 k.p.k.

Z treści petitum apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonych wynika, że w podstawie prawnej zarzutów wymienione zostały pkt 1, 2 i 4 art. 438 k.p.k., co oznacza, że nie postawiono zarzutu określonego w art. 438 pkt 3 k.p.k. poprzez który kwestionowane są ustalenia faktyczne. Skoro więc autor omawianej apelacji akceptuje w całości dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne to oznacza, że nawet gdyby przyjąć, że Sąd ten dopuścił się obrazy wymienionych przepisów postępowania karnego to owa obraza nie miała wpływu na treść tych ustaleń i tym samym na treść wydanego orzeczenia.

W opisanej sytuacji zawarte w pkt I i II zarzuty nie mogły zostać uwzględnione z uwagi na brak wykazania wpływu wymienionych przez skarżącego przepisów postępowania na treść wyroku.

Zdaniem Sądu odwoławczego należy uznać również, że autor omawianej apelacji nie wykazał w sposób przekonujący żeby Sąd meriti naruszył zarówno art. 7 k.p.k. jak też pozostałe wymienione przepisy procedury karnej.

Zarzucając obrazę art. 7 k.p.k., która ma polegać na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonych, opinii biegłego W. M. oraz zeznań świadków: T. P., A. S. (1), K. N. (2), R. C., R. Z., P. K. (1) i wymienionych dokumentów skarżący nie wykazał w sposób logiczny i przekonujący, że Sąd meriti rzeczywiście przy ocenie wymienionych dowodów naruszył art. 7 k.p.k. Jak wynika bowiem z utrwalonego w tym zakresie orzecznictwa zarówno Sądu Najwyższego jak też Sądów Apelacyjnych skuteczne zakwestionowanie oceny poszczególnych dowodów nie może ograniczać się do stwierdzenia, że ta ocena ma charakter dowolny bez wykazania jakich konkretnie uchybień w procesie tej oceny dopuścił się Sąd meriti. Skuteczne zakwestionowanie tej oceny wymaga bowiem wykazania, że zawiera ona błędy natury faktycznej lub logicznej nie respektuje zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego i dlatego też ma charakter oceny dowolnej a nie swobodnej. W ocenie Sądu odwoławczego zarówno treść omawianego zarzutu jak również jego uzasadnienie ma charakter wyłącznie polemiczny i skarżący nie wykazał poza ogólnym stwierdzeniem, jakich konkretnie uchybień przy ocenie wymienionych dowodów dopuścił się Sąd Okręgowy.

Bezpodstawny jest również zarzut obrazy art. 410 k.p.k. i z treści zarzutu z pkt I w żaden sposób nie wynika na czym konkretnie obraza tego przepisu ma polegać. Zaznaczyć należy, że w aktualnych uregulowaniach prawnych naruszenie art. 410 k.p.k. może nastąpić poprzez pominięcie określonego dowodu czy dowodów przy analizie i ocenie albo też poprzez pominięcie przy ustaleniach faktycznych dowodu czy dowodów, które zostały uznane za wiarygodne. Zdaniem Sądu odwoławczego w przedmiotowej sprawie żadna z tych sytuacji nie zachodzi bowiem Sąd meriti dokonał analizy i oceny wszystkich dowodów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy a te które uznał za wiarygodne poczynił podstawą dokonanych ustaleń faktycznych.

Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Okręgowy nie dopuścił się również obrazy przepisów postępowania wymienionych w zarzucie z pkt II tj. art. 167 k.p.k., 197 § 1 k.p.k., art. 201 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k. i art. 391 § 1 k.p.k.

W zakresie dopuszczenia dowodu z ustnej opinii biegłego W. M. nie sposób doszukać się obrazy któregoś z wymienionych przepisów postepowania oraz zaakceptować stanowiska autora apelacji, że biegły ten opiniował bez uprzedniego zapoznania się z materiałem dowodowym sprawy mającym wpływ na treść wydanej opinii. Twierdzenia obrońcy oskarżonego w omawianym zakresie mają charakter wyłącznie polemiczny i nie mogą zasługiwać na akceptację ze strony Sądu odwoławczego.

Należy także zauważyć, że obrońca oskarżonych w ramach omawianego zarzutu z jednej strony kwestionuje dopuszczenie dowodu z opinii ustnej W. M. biegłego z zakresu rachunkowości i finansów a jednocześnie w pkt 2 tego zarzutu podnosi zaniechanie dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, finansów i funkcjonowania przedsiębiorstw o specjalności wyceny udziałów i majątku spółek prawa handlowego oraz procesów restrukturyzacji na wskazane w dalszej części zarzutu okoliczności.

Odnośnie omawianej kwestii dotyczącej podwyższenia kapitału zakładowego w spółkach zależnych (...) sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. to Sąd meriti dokonał wnikliwej i wszechstronnej analizy zgromadzonych w sprawie dowodów na str. 29 – 45 i z tych dowodów wysnuł logiczne i prawidłowe wnioski. Istota tego zagadnienia wynika z pisemnej i ustnej opinii biegłego W. M., którą Sąd meriti zasadnie uznał za podstawę dokonanych ustaleń faktycznych. Z dowodu tego wynika w sposób jednoznaczny, że zmiany dokonane w umowach spółek (...) aktami notarialnymi z dnia 25 maja 2010 r. były „ wybitnie niekorzystne dla Stowarzyszenia”. Biegły podkreślił, że wprowadzenie podwyższenia kapitału zakładowego w obydwu spółkach i objęcie ich przez nowych wspólników na zasadach określonych w tych umowach nie naruszyło żadnych przepisów KSH, ale co istotne doprowadziło do utraty kontroli przez (...) nad tymi spółkami, czyli całym ich majątkiem. Biegły wyliczył, że w wyniku tych zmian (...) utraciło kontrolę nad swoim majątkiem w obydwu spółkach o ogólnej wartości mierzonej wartością aktywów netto w kwocie 7.285.582 zł przy czym (...) nie otrzymało niczego w zamian, a spółki nie zostały zasilone kapitałowo. Sąd Okręgowy na str. 45 swojego uzasadnienia zasadnie uznał, że biegły w sposób przekonujący i logiczny wyjaśnił dlaczego w opinii przyjął metodę wartości aktywów netto, podając, że jest to wartość czystego majątku bez obciążeń ustalona na dzień 31 grudnia 2009 r. Zasadnie również uznano, że wydana w omawianym zakresie opinia jest rzetelna a wnioski w niej zawarte logiczne i spójne i zdaniem Sądu odwoławczego wywody autora apelacji zawarte w uzasadnieniu tego pisma tego stanowiska nie podważają. Nie można w szczególności zaakceptować stanowiska skarżącego zawartego na str. 23 apelacji, że biegły a za nim Sąd popełnili w tym zakresie błąd merytoryczny i metodologiczny uznając, że majątkiem (...) jest majątek spółki, w której (...) posiada udziały oraz, że w wyniku uchwał (...) nie utraciło udziałów ani nie utraciło kontroli nad tymi udziałami. Powyższe twierdzenia obrońcy mają charakter polemiczny i nie znajdują oparcia zarówno w materiale dowodowym niniejszej sprawy jak również obowiązujących przepisach prawa Kodeksu Spółek Handlowych.

W ocenie Sądu odwoławczego skarżący w ramach okoliczności podniesionych w pkt 1 – 7 zarzutu z pkt II nie wykazał, że w tym zakresie Sąd I instancji dopuścił się obrazy art. 167 k.p.k., 193 § 1 k.p.k., art. 201 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k. i art. 391 § 1 k.p.k. Należy zaznaczyć, że istota obrazy art. 193 § 1 k.p.k. polega na samodzielnym ustaleniu i rozstrzygnięciu przez Sąd tych okoliczności, które wymagają wiadomości specjalnych. W przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie występuje bowiem Sąd meriti dysponował opiniami biegłego sądowego W. M. w zakresie tych zagadnień, które wymagały wiadomości specjalnych.

Nie został również naruszony art. 201 k.p.k. bowiem nie można uznać, że wydana przez wskazanego biegłego opinia jest niepełna lub niejasna albo też zawiera wewnętrzne sprzeczności a tylko wówczas zasadne jest powołanie kolejnego biegłego. Wbrew twierdzeniom skarżącego biegły podczas opiniowania na terminach rozprawy w dniach 8 listopada 2018 r. oraz 5 marca 2019 r. wyjaśnił wszystkie istotne okoliczności z zakresu opiniowanych zagadnień. Ponadto zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego wady i braki opinii, o których mowa w art. 201 k.p.k. powinny wynikać z oceny Sądu meriti w tym zakresie a nie stanowiska stron postępowania karnego. Nie można także uznać, że zostały naruszone pozostałe przepisy wymienione przez skarżącego tj. art. 167 k.p.k., 366 § 1 k.p.k. i 391 § 1 k.p.k. gdyż zarówno w treści omawianego zarzutu jak również w uzasadnieniu apelacji nie wykazano w sposób przekonujący i merytoryczny w jaki sposób Sąd meriti naruszył owe przepisy ze sfery gromadzenia dowodów.

Za chybiony uznać również należy zarzut z pkt III dotyczący obrazy art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 2 § 1 pkt 1 k.p.k. i art. 4 k.p.k. W ocenie Sądu odwoławczego twierdzenia skarżącego odnośnie braku obiektywizmu i bezstronności Sędzi Przewodniczącej są całkowicie bezpodstawne i nie zostały poparte żadnymi merytorycznymi argumentami. Nie można zatem uznać, że Sąd Okręgowy rozpoznając w dniu 31 stycznia 2017 r. wniosek z dnia 17 stycznia 2017 r. o wyłączenie Sędzi Przewodniczącej naruszył i to w sposób rażący art. 41 § 1 k.p.k. oraz pozostałe wymienione w tym zarzucie przepisy.

Nie można również uznać, że w przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy dopuścił się obrazy art. 6 k.p.k. Uzasadnienie tego zarzutu na str. 31 uzasadnienia omawianego środka zaskarżenia jest bardzo lakoniczne i zdaniem Sądu odwoławczego w żaden sposób nie wykazano, że zostało naruszone prawo do obrony oskarżonych zwłaszcza w sytuacji gdy sam skarżący przyznaje, że strony zmodyfikowały swoje stanowisko odnośnie obecności tłumacza języka migowego. Za błędny rodzajowo i bezpodstawny uznać należy także zarzut obrazy art. 46 k.k. (bez wskazania konkretnej jednostki redakcyjnej). Należy w tym zakresie stwierdzić, że w sytuacji gdy Sąd meriti uznał oskarżonych za winnych popełnienia przypisanego im czynu i został w terminie określonym w art. 49a k.p.k. wniosek to Sąd ten miał obowiązek zasądzenia na rzecz (...) określonej kwoty tytułem naprawienia wyrządzonej szkody. Nie można w tym zakresie zaakceptować stanowiska skarżącego, że wartość szkody nie została udowodniona co do zasady i wysokości. Sąd odwoławczy w pełni akceptuje zaś rozważania Sądu I instancji zawarte na str. 72 uzasadnienia wyroku gdzie w sposób logiczny i przekonujący wykazano zasadność zasądzenia od oskarżonych solidarnie na rzecz (...) kwoty 3.000.000 zł tytułem częściowego naprawienia wyrządzonej szkody.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, że całkowicie prawidłowe i trafne są dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne, które mają pełne oparcie w materiale dowodowym zgromadzonym i ocenionym również w sposób prawidłowy respektujący obwiązujące przepisy procedury karnej w tym art. 7 i 410 k.p.k.

Nie budzi również żadnych zastrzeżeń przyjęta w wyroku kwalifikacja prawna z art. 296 § 1 i 3 k.k. w zakresie przypisanego obu oskarżonym czynu i dokonanych ustaleń faktycznych. Rozważania Sądu Okręgowego zawarte na str. 60 – 70 pisemnych motywów zaskarżonego wyroku są logiczne i prawidłowe. Wykazano zatem w sposób przekonujący, że obaj oskarżeni swoim zachowaniem wyczerpali wszystkie znamiona występku określonego w art. 296 § 1 i 3 k.k. Nie mogą zatem zasługiwać na akceptację wywody skarżącego zawarte na str. 32 – 35 kwestionujące wypełnienie znamion zawartych w art. 296 k.k., które zdaniem Sądu odwoławczego mają charakter wyłącznie polemiczny i w żaden sposób nie podważają prawidłowej oceny prawnej zachowania obu oskarżonych przyjętej przez Sąd meriti. Podkreślić należy, że ze wskazanych na str. 32 powodów autor omawianej apelacji w jej petitum nie postawił zarzutu obrazy prawa materialnego tj. art. 296 k.k. a zatem nie ma potrzeby aby szerzej odnosić się do tego zagadnienia.

Sąd Apelacyjny nie znalazł również podstaw aby zmienić wyrok w zakresie orzeczonych kar pozbawienia wolności, które nie noszą cech rażącej surowości w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Przy ich wymiarze i określaniu ich rodzaju Sąd meriti uwzględnił bowiem wszystkie istotne okoliczności zarówno obciążające jak też łagodzące i nadał im właściwe znaczenie. Uznać zatem należy, że orzeczone kary po 2 lata pozbawienia wolności są adekwatne do stopnia winy obu oskarżonych, stopnia społecznej szkodliwości przypisanego im czynu oraz realizują w sposób właściwy cele i dyrektywy kary określone w art. 53 k.k.

Wnioski

Apelacja obrońcy oskarżonych

- o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja oskarżyciela posiłkowego (...):

- o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o karze :

1) poprzez wymierzenie A. K. i K. N. (1) na podstawie art. 296 §3 kk kary po 4 (cztery)lata pozbawienia wolności,

2) zasądzenie od oskarżonych A. K. i K. N. (1) solidarnie na rzecz (...) na podstawie art. 46 §1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 r. w zw. z art. 4 §1 kk kwoty 4.000.000 (słownie: cztery miliony) zł tytułem częściowego naprawienia wyrządzonej szkody.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Trafność i zasadność rozstrzygnięcia Sądu I instancji w zakresie ustaleń faktycznych, kwalifikacji prawnej oraz rodzaju wymiaru kary orzeczonej wobec obu oskarżonych przy jednoczesnej bezpodstawności zarzutów zawartych w obu wniesionych apelacjach skutkowała brakiem podstaw do uwzględnienia wniosków końcowych skarżących i w konsekwencji utrzymaniem w mocy zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Brak takich okoliczności.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość rozstrzygnięcia Sądu I instancji odnośnie obu oskarżonych.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Trafność i zasadność wydanego przez Sąd meriti rozstrzygnięcia i jednocześnie bezpodstawność zawartych w obu apelacjach zarzutów i wniosków końcowych skutkowała utrzymaniem zaskarżonego wyroku w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

A. K.

K. N. (1)

pkt II

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżonych oraz oskarżyciela posiłkowego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze mając na uwadze sytuację majątkową oskarżonych oraz względy słuszności.

7.  PODPIS

Zbigniew Kapiński

Anna Zdziarska Przemysław Filipkowski

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonych A. K.
i K. N. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w całości

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie dotyczące kary i środka karnego

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana