Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

I I AKa 492/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie V K 268/21

Podmiot wnoszący apelację

☐ prokurator

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca x2

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do wysokości zadośćuczynienia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zarzuty obu złożonych apelacji (vide apelacje obrońców)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Zarzuty obu złożonych apelacji są niezasadne przeto wnioski w nich zawarte nie mogą być uwzględnione. Sąd Okręgowy prawidłowo przeprowadził postepowanie dowodowe, jest ono kompletne w rozumieniu art. 410 kpk, a także zawarta w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia ocena dowodów oparta została o art. 7 kpk, argumenty zawarte w złożonych apelacjach twierdzeń tych nie obaliły.

Niewątpliwie stan faktyczny tej sprawy należy do skomplikowanych, w tym sensie , że wymaga szczegółowej oceny obszernych depozycji świadków i oskarżonego, ale jak już zaznaczono powyżej, sąd okręgowy wywiązał się z tego zadania prawidłowo. Niewątpliwie strony zawarły pomiędzy sobą umowę cywilnoprawną, choć w ocenie sądu nie można mówić o umowie kupna sprzedaży gdyż miałaby ona , jak ustalił sąd meriti, po stronie oskarżonego charakter pozorny. Na mocy tego porozumienia, w trakcie którego oskarżony wyraził chęć kupienia przedmiotowego m. (...) model (...) B. 4 M. o nr rej. (...), o nr VIN (...), rok prod. 2015 o wartości nie mniejszej niż 300 000 zł, P. Ć. przekazał mu przedmiotowy pojazd celem przetestowania auta ze zobowiązaniem do ewentualnego zwrotu bądź zakupu. Poza zapłaconą wtedy kwotą 50 000 zł oskarżony nie zapłacił pozostałej kwoty stanowiącej cenę auta, nie zwrócił samochodu, pomimo wielokrotnych wezwań do zwrotu, unikał kontaktu z bratem pokrzywdzonego oraz z pokrzywdzonym. Niewątpliwie wobec tego rozporządzał pojazdem jak swoim, użytkował go ( musiał zapłacić ok 800 EURO tytułem mandatów karnych), przechowywał na swojej nieruchomości. Jednocześnie nie był faktycznie jego właścicielem, poza jednym wypadkiem, nie uiszczał opłat za jego ubezpieczenie, a także nie dysponował wszystkimi dokumentami samochodu. W niniejszej sprawie z całą pewnością, wbrew twierdzeniom apelującego ( vide str 2 apelacji adwokata M. K.) nie doszło do przeniesienia własności rzeczy i następnie jej wydania zgodnie z „rozporządzającą umową sprzedaży”. Biorąc pod uwagę, iż w apelacji obrońca zarzuca naruszenie prawa materialnego tj art. 284 par. 2 kk , jednocześnie kwestionując przyjęty w sprawie i prawidłowo , w ocenie Sądu Apelacyjnego ustalony, stan faktyczny godzi się przypomnieć, iż uchybienie polegające na naruszeniu prawa materialnego sprowadza się do wadliwego zastosowania lub niezastosowania przepisu prawa, odpowiednio w sytuacji, gdy sąd miał ustawowy obowiązek dany przepis zastosować lub nie było ustawowych podstaw do jego zastosowania, albo na błędnej wykładni prawa. Zarzut ten można skutecznie postawić jedynie wtedy, gdy podnoszący go w środku zaskarżenia nie kwestionuje ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a wyłącznie podważa trafność oceny prawnej czynu poddanego subsumcji ustalonych faktów pod dany przepis prawa materialnego (albo też nie zgadza się z dokonaną przez sąd wykładnią tego przepisu). Brak jest jakiegokolwiek naruszenia prawa materialnego, albowiem dokonana subsumpcja przez Sąd Okręgowy była jak najbardziej uprawiona - w oparciu o swobodną ocenę dowodów i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne. Niewątpliwie działania oskarżonego wskazują na wypełnienie znamion czynu z art. 284 par 2 kk, albowiem zamiar włączenia rzeczy do majątku sprawcy może wyrażać się w jakimkolwiek jego zachowaniu, które polega na realizacji uprawnień właścicielskich, a więc np. na posiadaniu rzeczy, dysponowaniu nią, czy też czerpaniu z niej korzyści, przy jednoczesnej świadomości o braku po stronie sprawcy tytułu do władania rzeczą, względnie utraty tytułu do takiego władania. Zarzuty obrazy art. 284 par 2 kk nie są wobec tego zasadne. Nie zasadne są także pozostałe zarzuty dotyczące błędnej oceny dowodów z wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków oraz tożsame w treści zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku. Wbrew twierdzeniom apelujących ( w szczególności drugiego obrońcy oskarżonego M. H.-(vide zrzuty apelacji tego obrońcy), Sąd Okręgowy w sposób właściwy ocenił zebrane dowody. Analiza zeznań J. Ć. wskazuje, iż na wszystkich etapach ich składania świadek zeznawał spójnie. Chodzi o istotne dla rozpoznania niniejszej sprawy okoliczności. Niewątpliwie to on pozostał właścicielem samochodu ( dla tych ustaleń bez znaczenia jest , że w jakimś okresie samochód użytkował jego brat), posiadał też widzę, iż oskarżony uiścił kwotę 50 000 zł na poczet przyszłej sprzedaży auta. Zeznania te korespondują z pozostałym materiałem dowodowym w tym zeznaniami P. Ć., częściowo z zeznaniami I. P., M. M., D. M. oraz w części z wyjaśnieniami oskarżonego. Wyjaśnienia oskarżonego, w szczególności twierdzenia, iż uiścił całą kwotę za przedmiotowy samochód nie są wiarygodne, tę ocenę Sądu meriti należy podtrzymać. Twierdzenia te sprzeczne są nie tylko z zeznaniami P. Ć., ale i M. M. oraz częściowo I. P.. Wymierzona kara w dolnej granicy ustawowego zagrożenia nadto z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 2 lata wraz ze zobowiązaniem oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby nie może być uznana za rażąco surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk. Oskarżony dokonał czynu o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, jako okoliczność łagodzącą przyjęto fakt uprzedniej niekaralności oskarżonego. Tak wymierzona kara spełni wymogi prewencji indywidualnej i generalnej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Koszty postępowania przejęte na rachunek Skarbu Państwa

7.  PODPIS

Dorota Tyrała Małgorzata Janicz Rafał Kaniok