Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

AKa 501/18

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok z dnia 12 września 2018 roku Sądu Okręgowy w Warszawie w XVIII Wydziale Karnym sygn. akt XVIII K 242/16

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

X w całości

w części

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

X

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

x

uchylenie

x

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

A. N. (1)

Umowa notarialna z dnia 21.05.2003 roku

Akt notarialny

(...)- (...)

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

Akt notarialny potwierdza stanowisko Sądu I instancji, iż oskarżony A. N. w dniu 21 maja 2003 roku, a zatem przeszło pół roku po zawarciu z (...) z siedzibą w W. umowy o roboty budowlane dokończenia realizacji budynków mieszkaniowych jako reprezentujący spółkę z o.o. pod firmą (...) zawarł z potencjalnymi nabywcami lokali umowę przedwstępną sprzedaży. W ocenie Sądu Apelacyjnego treść umowy nie ma wpływu na ocenę zachowania oskarżonego w dacie 17.10.2002 roku do marca 2003 roku, gdyż wierzytelności związane były z podpisanymi umowami inwestycyjnymi i nie były wymagalne przed dniem 17 .10.2002 ani w okresie objętym zarzutem.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

1) art. 7 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 in fine k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażającej się w sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, wybiórczej, bezkrytycznej i jednoznacznie ukierunkowanej na poniesienie odpowiedzialności karnej przez oskarżonego, analizy:

- zeznań świadka A. N. (3), która wskazywała, że sytuacja Spółki w dacie zaciągania zobowiązań była dobra, a także iż brak uregulowania zapłaty za wykonane prace na rzecz (...) W. - Północ była zbiegiem niefortunnych zdarzeń, za które nie ponosi odpowiedzialności A. N. (1), a także iż Spółka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz Spółki (...) 2001 Sp. z o.o. chciały dokończyć inwestycję, co okazało się jednak niemożliwe, z uwagi na trudną sytuację finansową Spółki, także wynikłą już po zawarciu umowy z (...);

- wyjaśnień oskarżonego, w których konsekwentnie nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu

2. art. 413 par. 2 pkt 1 k.p.k., polegającą na pominięciu w opisie czynu przypisanego oskarżonemu niezbędnego znamienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w postaci działania „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej;

3. naruszenia art. 5 par. 2 kpk, oraz będący ich konsekwencją błąd w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zawiera konkretnej argumentacji, które dowody zostały błędnie ocenione przez Sąd i w jakim zakresie. Wniosek obrońcy oskarżonego o nie udowodnieniu oskarżonemu winy jest dowolnym poglądem. Skarżący zarzucając bowiem błąd w ustaleniach faktycznych, nie stara się ich w logiczny sposób uzupełnić, czy wyjaśnić – nie dostarcza dowodów podważających dotychczasowe ustalenia Sądu I instancji, wyprowadzając wnioski o braku zamiaru kierunkowego dokonania oszustwa na szkodę pokrzywdzonej spółki.

Sąd I instancji wyczerpał możliwości analizy dowodów i ustalił zgodne z nimi fakty na podstawie zeznań świadka A. N. (3), skonfrontowanych z zeznaniami B. K. i A. M., pełniących funkcje prezesów w spółce (...), także T. W..

Sąd I instancji dokonał ustaleń dotyczących sytuacji finansowej i gospodarczej (...) Sp. z o.o., i nie miał wątpliwości co do zamiaru oskarżonego, z jakim działał zawierając w dniu 17.10.2002 roku umowę o roboty budowlane z pokrzywdzoną spółką Miejskim Przedsiębiorstwem (...). zo.o. w W..

Skarżący stawiając zarzuty odnoszące się w istocie do dwóch względnych przesłanek odwoławczych, skupia się i sprowadza do jednej kwestii − wykazania, że oskarżony nie miał zamiaru oszukania pokrzywdzonej spółki.

Apelacja w zakresie wszystkich zarzutów to polemika z ustaleniami Sądu, oparta na przedstawieniu poglądu skorelowanego z wyjaśnieniami oskarżonego, sprzeczna z dokumentami w postaci informacji z banku (...) SA, iż spółka na dzień 01.10.2002 roku miała saldo ujemne, wynoszące 97,11, zł, na dzień 31.10.2002 roku minus 169,58 zł i rachunek bankowy w dniu 14.01.2003 roku został zamknięty. Wyjaśnienia oskarżonego, konsekwentnie nie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu słusznie zostały uznane przez Sąd I instancji za niewiarygodne, skoro z informacji urzędu skarbowego wynikało, że P. T. Polska Sp. zo.o. w 2002 roku nie uzyskała żadnego dochodu, nie posiadała żadnych środków finansowych na swoim rachunku bankowym, zwłaszcza w obliczu podjęcia się tak poważnego zobowiązania, nie rokując zapłaty, i wysoce wątpliwa stawała się możliwość wywiązania się z takich poważnych zobowiązań jakie powstają przy budowie dużego osiedla mieszkaniowego w W., o wartości umowy oscylującej wokół kwoty 1,5 mln złotych. Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił, że oskarżony miał pełną świadomość przestępczości podejmowanego i przypisanego mu wyrokiem czynu i oceny tej nie zmienia analiza dopuszczonego w postępowaniu odwoławczym dowodu w postaci aktu notarialnego, z którego miałoby wynikać, iż zabezpieczeniem realizacji umowy o roboty budowlane miałaby być ekspektatywa wpłat zaliczek na lokale od potencjalnych klientów. Umowa spółki (...) z pokrzywdzonym Przedsiębiorstwem Budownictwa (...) ukierunkowana była na wywarcie błędnego przekonania o gotowości zapłaty za roboty budowlane, co dawało oskarżonemu czas na przyjęcie przedpłat od osób zamawiających mieszkania i uniknięcie zapłaty kwoty około 1,5 mln złotych, poprawiając swoje finanse i prowadzonych przez siebie spółek. Obrońca nie wykazał, aby ocena dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego i stojących do nich w całkowitej opozycji zeznań świadków B. K. czy A. M., dokonana przez Sąd I instancji była sprzeczna z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a zatem zarzut obrazy art. 7 k.p.k. nie jest zasadny;

Zarzut obrońcy, zmierzający do wykazania dokonania przez Sąd I instancji wybiórczej analizy i dowolnego przyjęcia przez Sąd faktu, jakoby spółka, na czele której stał oskarżony była w dobrej kondycji finansowej jest chybiony, gdyż świadek A. N. (3), żona oskarżonego złożyła zeznania stojące w opozycji z dokumentami bankowymi, dotyczącymi aktywów spółki w październiku 2002 roku. Nadto fakt nagłych przekształceń własnościowych miedzy spółkami, zależnymi od oskarżonego potwierdzał chęć oskarżonego do zwodzenia pokrzywdzonego przedsiębiorstwa w zakresie zapłaty za wykonane prace budowlane.

Sąd pierwszej instancji w sposób zgodny z art. 7 k.p.k. dokonał oceny zamiaru oskarżonego w zakresie przypisanego czynu, prezentując, z jakich powodów nie można przyjąć, że oskarżony A. N. (1) nie zamierzał w dniu 17 października 2002 roku, przy zawieraniu umowy w imieniu spółki (...) sp. zo.o. wprowadzić błąd Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) z siedzibą w W.; z tak przedstawioną i szeroko uargumentowaną oceną Sądu należy się w pełni zgodzić; materiał dowodowy w powiązaniu z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia dowodzi, że oskarżony w zakresie przypisanego mu aktem oskarżenia czynu miał pełną świadomość podejmowanych działań na szkodę innego podmiotu.

Wobec ustalenia i potwierdzenia przez Sąd I instancji istnienia po stronie oskarżonego A. N. zamiaru przestępnego zarzut obrońcy odnośnie braku w opisie czynu, przypisanego oskarżonemu, znamion działania w celu uzyskania korzyści majątkowej jest bezcelowy. Z istoty umowy stron wynikała konkretna kwota środków płatniczych, jako zapłata za prace budowlane, to brak zawarcia tego w opisie czynu nie pozbawia go znamienia – działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Przedmiotem oszustwa miała być ta właśnie kwota, co od początku postępowania było jasno wskazane w ustaleniach faktycznych i rozważaniach prawnych. Wniesienie apelacji od ww. wyroku na korzyść oskarżonego uniemożliwia, zgodnie z zakazem reformationis in peius, uzupełnienie opisu czynu.

Wniosek

O zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czyni , ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

X niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania podniesionych przez obrońcę zarzutów obrazy przepisów postępowania za niezasadne, za oczywiście bezprzedmiotowy uznać należy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych; ustalenia faktyczne, w tym te dotyczące zamiaru oskarżonego, są prawidłowe, o czym była mowa powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Sąd Apelacyjny, dokonując instancyjnej kontroli zaskarżonego orzeczenia nie dostrzegł przesłanek z art. 439 par. 1 kpk i art. 440 kpk, które obligowałyby do uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczyinformacje o jednostce

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok z dnia 12 września 2018 roku Sądu Okręgowy w Warszawie w XVIII Wydziale Karnym sygn. akt XVIII K 242/16

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie Sądu w zakresie zarzucanego i przypisanego czynu jest prawidłowe, zarzuty niezasadne. Sąd Apelacyjny nie uwzględnił żadnego z podniesionych w apelacji zarzutów. Brak jest również podstaw do zmiany bądź uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Wobec powyższego Sad Apelacyjny orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

Wprawdzie apelacja nie podniosła dodatkowo zarzutu rażącej surowości wymierzonej oskarżonemu kary, jednak z uwagi na treść art. 447 par. 1 kpk Sąd Apelacyjny dokonał kontroli zaskarżonego wyroku także w zakresie uchybień z art. 438 pkt 4 kpk. Wymierzoną przez Sąd I instancji karę 1 roku pozbawienia wolności nie można uznać za rażąco surową, zwłaszcza uwzględniając takie okoliczności jak postawa oskarżonego w toku postępowania czy charakter przypisanego mu przestępstwa. Sąd I instancji prawidłowo odniósł się do okoliczności łagodzących i obciążających oraz celów kary. Prawidłowo ustalił wysokość kwoty, na jaką oskarżony doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) z siedzibą w W..

6. 

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

4

Orzeczenie w kwestii kosztów postępowania odwoławczego wydano na podstawie art. 626 par. 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 634 kpk a także przepisów art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst. jedn. Dz. U. 1983.49.223 i późn. zm.) oraz par.17 pkt 2 ust. 5 I PKT 7 ROZPORZĄDZENIa MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI W SPRAWIE PONOSZENIA PRZEZ SKARB PAŃSTWA KOSZTÓW NIEOPŁACONEJ POMOCY PRAWNEJ UDZIELONEJ PRZEZ ADWOKATA Z URZĘDU ( z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714) i z dnia 30 listopada 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 18)

Sąd zasądził od oskarżonego A. N. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. kwotę 720,00 /siedemset dwadzieścia/ złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym;

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. B., Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 885,60 /osiemset pięćdziesiąt pięć 60/100/ w tym 23 % podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego A. N. (1) w postępowaniu odwoławczym;

Sąd zasądził od oskarżonego A. N. (1) na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180,00 /sto osiemdziesiąt/ złotych oraz obciążył oskarżonego pozostałymi kosztami postępowania odwoławczego.

7.  PODPIS

Małgorzata Janicz

Beata Adamczyk Łabuda Ewa Jethon

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. N. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok z dnia 12 września 2018 roku Sądu Okręgowy w Warszawie w XVIII Wydziale Karnym sygn. akt XVIII K 242/16

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana