Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SA Krzysztof Tucharz (spr.)

Sędziowie: SA Małgorzata Kuracka

SO (del) Marcin Łochowski

Protokolant: Katarzyna Łopacińska

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko B. S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 27 czerwca 2014 r.

sygn. akt IV C 555/13

oddala apelację.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 1 marca 2013 r. powód A. S. wnosił o zasądzenie od pozwanego B. S., na swoją rzecz, kwoty 198.347 zł oraz kosztów postępowania.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Wyrokiem z dnia 27 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 18.347 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 września 2012 r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części i obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu powodowi części poniesionych przez niego kosztów procesu.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne.

W dniu 12 lipca 2010 r. powód zawarł z pozwanym B. S. umowę pożyczki, w której przekazał pozwanemu kwotę 180.000 zł z obowiązkiem spłaty tej należności jednorazowo lub w ratach w terminie do dnia 12 lipca 2015 r.

Od udzielonej pożyczki naliczone były odsetki kapitałowe według stopy procentowej wynoszącej 15% w stosunku rocznym, które pożyczkobiorca zobowiązywał się płacić miesięcznie począwszy od lipca 2011 r. w wysokości 2.250 zł.

Początkowo pozwany spłacał odsetki ale w miesiącu styczniu 2012 r. powód nie otrzymał całej raty odsetkowej a od lutego 2012 r. pozwany w ogóle zaprzestał regulować te należności.

W wezwaniu z dnia 10 września 2012 r. powód zażądał od pozwanego zaległej kwoty z tytułu ww. odsetek w wysokości 18.437 zł, a wobec braku reakcji dłużnika na to wezwanie wystąpił do Sądu z pozwem domagając się zasądzenia całej kwoty należności głównej (180.000 zł), oraz odsetek kapitałowych (18.347 zł), co dało łącznie kwotę 198.347 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od niej, począwszy od daty wypowiedzenia umowy pożyczki tj. do 19 września 2012 r.

W ocenie Sądu Okręgowego, powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części dotyczącej roszczenia o zapłatę zaległych odsetek kapitałowych, natomiast żądanie zwrotu kwoty 180.000 zł podlegało oddaleniu jako roszczenie jeszcze niewymagalne. Z tytułu odsetek zasądzona została od pozwanego na rzecz powoda kwota 18.347 zł, gdyż o zapłatę należności w takiej wysokości powód mimo, że z jej prawidłowego wyliczenia wynikała suma o 100 zł wyższa.

Co się zaś tyczy odsetek ustawowych to jako początkowy termin ich naliczania Sąd przyjął dzień, w którym upłynęło 14 dni od daty wezwania pozwanego do zapłaty długu (odsetek kapitałowych).

Stosowanie do wyniku sprawy Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda 16% poniesionych przez niego kosztów procesu tj. kwotę 1.351,80 zł.

Od tego wyroku apelację wniosły obie strony z tym, że apelacja pozwanego została prawomocnie odrzucona. Natomiast powód podniósł w swojej apelacji zarzut naruszenia przepisu prawa procesowego tj. art. 316 k.p.c. poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 18.347 zł zamiast kwoty 18.437 zł pomimo, że w uzasadnieniu pozwu wskazane zostały kwoty dochodzonych od pozwanego należności w rozbiciu na poszczególne raty odsetkowe oraz zarzut niezasądzania od dochodzonej kwoty należności głównej odsetek umownych w wysokości 15%.

W oparciu o przytoczone wyżej zarzuty powód wnosił o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez zasądzenie do pozwanego, na jego rzecz kwoty 18.437 zł z odsetkami umownymi w wysokości 15% od dnia 28 września 2012 r. do dnia zapłaty.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest oczywiście bezzasadna.

Powołany przez stronę skarżącą przepis tj. art. 316 k.p.c. stanowi, że Sąd wydaje wyrok biorąc pod uwagę, stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy.

Powód wyraźnie wskazał w pozwie, że na dochodzoną przez niego kwotę 198.347 zł składają się dwie pozycje – należność główna (180.000 zł) oraz odsetki do dnia wniesienia pozwu (18.347 zł) – k. 7 a.s.

W toku dalszego postępowania, aż do momentu zamknięcia rozprawy powód popierał powództwo w niezmienionej postaci.

Słusznie zatem uznał Sąd I instancji, że zasądzeniu kwoty wyższej z tytułu zaległych odsetek stoi na przeszkodzie przepis art. 321 § 1 k.p.c.

Nie ma przy tym istotnego znaczenia okoliczności, że zsumowanie wszystkich zaległych rat odsetkowych dawałoby nieco wyższą kwotę od wskazanej w petitum pozwu.

Już tylko ubocznie wypada zauważyć, że różnica pomiędzy kwotą 18.437 zł a kwotą 18347 zł wynosi 90 zł a nie 100 zł jak wskazano to w apelacji.

Odnośnie zarzutu związanego z określeniem rodzaju odsetek za opóźnienie należy wyjaśnić, iż to strona powodowa domagała się aby zasądzić na jej rzecz odsetki ustawowe mimo, że stosownie do treści art. 481 § 2 zd. 2 k.c. wierzyciel mógł żądać odsetek według stopy wyższej tj. według skali oprocentowania wierzytelności (15%). Jednak również i w tym przypadku Sąd Okręgowy był związany stanowiskiem powoda.

Użyty w art. 481 § 2 zd. 2 k.c. zwrot „wierzyciel może żądać” oznacza, że to uprawnionemu przysługuje wybór – co do jednej z dwóch przewidzianych tam opcji – odsetkowych.

Mając to wszystko na uwadze wniesioną apelację należało oddalić w całości, na podstawie art. 385 k.p.c.

af