Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SA– Aldona Wapińska (spr.)

Sędzia SA– Ewa Śniegocka

Sędzia SA – Małgorzata Kuracka

Protokolant: – sekr. sądowy Ewelina Murawska

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2012 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Zakładu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o umorzenie świadectw pochodzenia z energii odnawialnej

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów

z dnia 19 stycznia 2011 r.

sygn. akt XVII AmE 166/09

oddala apelację.

VI ACA 442/12 U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia 20 lipca 2009 r., nr (...)., po rozpatrzeniu wniosku Zakładu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. z dnia 30 marca 2009 r. o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii przedsiębiorcy w celu realizacji obowiązku o którym stanowi art. 9a ust 1 ustawy - Prawo energetyczne za 2008 rok, Prezes U RE postanowił odmówić temu przedsiębiorcy umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii na łączną ilość 7.277,000 MWh za rok 2008. W uzasadnieniu decyzji Prezes URE wskazał, iż wniosek przedsiębiorcy z dnia 30 marca 2009 r., o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, wpłynął do Urzędu w dniu 2 kwietnia 2009 r., a więc w terminie uniemożliwiającym umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii na wskazaną w nim ilość energii, w celu realizacji obowiązku o którym mowa w art. 9a ust 1 ustawy - Prawo energetyczne za rok 2008 r. Prezes URE wyjaśnił, iż przepisy ustawy - Prawo energetyczne nie określają terminu złożenia wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia, jednak zgodnie z art. 9e ust 14 ustawy, jedynie świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego, jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust 1 ustawy w poprzednim roku kalendarzowym. Zdaniem Prezesa URE, przepis ten jako materialna norma szczególna wyłącza możliwość jego przedłużenia poprzez „nadanie" pisma w rozumieniu art. 57 §5 k.p.a. Nadanie pisma w urzędzie pocztowym operatora publicznego w dniu 31 marca spowodowało, że decyzja o umorzeniu mogła zostać wydana najwcześniej w dniu 2 kwietnia 2009 r. Tymczasem wskazany stanowi precyzyjnie, że to decyzja musi zostać wydana najpóźniej w dniu 31 marca, aby można było zaliczyć umorzone świadectwa pochodzenia do rozliczenia obowiązku za rok poprzedni.

Od tej decyzji powód - Zakład (...) Sp. z o.o. w G. - wniósł odwołanie, zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej decyzji, zarzucił:

1) naruszenie przepisów art. 9e ust. 14 w zw. z art. 9a ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że Przedsiębiorca utracił prawo do umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii z uwagi na wystosowanie wniosku o umorzenie świadectw w dniu 31 marca 2009 r.,

2) naruszenie przepisów art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne w zw. z art. 57 §5 k.p.a. poprzez ich nie zastosowanie w niniejszej sprawie.

Powołując się na powyższe naruszenia powód wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, w celu realizacji obowiązku o którym stanowi art. 9a ust 1 ustawy - Prawo energetyczne za 2008 rok, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

W ocenie powoda wydając zaskarżoną decyzję Prezes URE dokonał błędnej interpretacji art. 9e ust 14 w zw. z art. 9a ust 1 Prawa energetycznego oraz art. 30 ust 1 tej ustawy z art. 57 §5 k.p.a. Powód podniósł, iż przepisy ustawy - Prawo energetyczne nie określają terminu złożenia wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, co wskazuje, iż w takim wypadku zastosowanie powinien znaleźć art. 57 §5 k.p.a., który stanowi, iż termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Zdaniem powoda, zastosowanie tego przepisu wynika z treści art. 30 ust 1 ustawy - Prawo energetyczne, który w zakresie postępowania przed Prezesem URE odsyła do przepisów k.p.a.

Powód podniósł również, iż skoro ustawa - Prawo energetyczne nie określa terminu złożenia wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, to za jedynie słuszną należy uznać taką interpretację przepisów ustawy, która byłaby zgodna z konstytucyjną zasadą demokratycznego państwa prawnego tzn., że określenie czy obywatel zachował termin złożenia wniosku do organu administracji publicznej, nie może być uzależnione od dowolnego uznania tegoż organu, lecz powinno wynikać z przepisów prawa.

W piśmie z dnia 26 października 2009 r., pozwany - Prezes URE podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2011 r. Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie. Podstawą rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego były następujące ustalenia:

Powód - Zakład (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. - jest przedsiębiorstwem energetycznym w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy Prawo energetyczne. W dniu 31 marca 2009r. powód nadał na poczcie skierowany do Prezesa URE, wniosek z dnia 30 marca 2009r. o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w celu realizacji obowiązku o którym stanowi art. 9a ust 1 ustawy - Prawo energetyczne, za rok 2008 r. W dniu 2 kwietnia 2009 r. wniosek powoda wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyki.

Pismem z dnia 11 maja 2009 r., Prezes URE zwrócił się do przedsiębiorcy o sprecyzowanie przedmiotu żądania wniosku poprzez wskazanie, za jaki okres rozliczeniowy wnioskodawca chce umorzyć świadectwa pochodzenia wymienione w piśmie z 30 marca 2009 r. W piśmie z dnia 22 maja 2009 r. powód wskazał, iż wniosek z dnia 30 marca 2009 r., dotyczy realizacji obowiązku o którym stanowi art. 9a ust 1 ustawy - Prawo energetyczne za rok 2008 r.

Oceniając zasadność zarzutów podniesionych w odwołaniu Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wskazał, iż zgodnie treścią art. 9a ust 1 ustawy - Prawo energetyczne, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii albo uiścić opłatę zastępczą. Natomiast art. 9e ust 14 tejże ustawy stanowi , że świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczaniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust 1, w poprzednim roku kalendarzowym.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji analiza powyżej cytowanych przepisów ustawy Prawo energetyczne wskazuje, że nie określają one terminu w jakim przedsiębiorca energetyczny powinien złożyć wniosek o umorzenie świadectw pochodzenia, w celu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust 1, w poprzednim roku kalendarzowym. Skoro jednak art. 9 e ust 14 ustawy jednoznacznie stanowi, iż tylko świadectwa pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego przez Prezesa URE, obejmujące energie elektryczną z odnawialnych źródeł wytworzoną w poprzednich latach kalendarzowych, jest uwzględniane przy rozliczaniu wykonania tego obowiązku w poprzednim roku kalendarzowym, to słusznie podnosi Prezes URE, że wniosek taki musi zostać złożony w terminie umożliwiającym podjęcie przez organ regulacyjny decyzji o umorzeniu świadectwa do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego.

Tymczasem załączony do akt materiał dowodowy bezsprzecznie wskazuje, iż co prawda wniosek z dnia 30 marca 2009 r., został przez powoda nadany w placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 31 marca 2009 r., jednakże z przyczyn obiektywnych wpłynął on do Urzędu Regulacji Energetyki dopiero w dniu 2 kwietnia 2009 r. Z tego powodu fizycznie niemożliwe było wydanie przez Prezesa URE decyzji o umorzeniu świadectw pochodzenia wnioskowanej przez powoda ilości energii elektrycznej w celu realizacji obowiązku o którym mowa w art. 9a ust 1 P.E., za rok 2008.

Sąd pierwszej instancji uznał za bezzasadny zarzut powoda dotyczący niezastosowania w sprawie art. 57 §5 k.p.a., wskazując, iż termin 31 marca , o którym mowa w art. 9 e ust 14 ustawy jest terminem podlegającym uwzględnieniu przez organ przy ocenie wniosku przedsiębiorcy o umorzenie świadectw pochodzenia w ten sposób , że może zaliczyć na poczet wykonania obowiązku ciążącego na przedsiębiorcy z mocy art.9 a ust 1 PE za poprzedni rok tylko te świadectwa , które zostały umorzone do 31 marca danego roku . W związku z tym przedsiębiorca, który chciałby aby uzyskane przez niego świadectwa pochodzenia zostały przez Prezesa URE umorzone do dnia 31 marca i zaliczone na poczet wypełnienia ciążącego na nim obowiązku za poprzedni rok, powinien wniosek o umorzenie świadectw złożyć w terminie umożliwiającym jego rozpoznanie przez ten organ, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

W ocenie Sądu pierwszej instancji zaskarżona decyzja znajduje oparcie w obowiązujących przepisach prawa energetycznego a zarzuty odwołania nie zasługiwały na uwzględnienie. Wobec braku podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił je jako bezzasadne – zgodnie z art. 479 ⁵³ §1 k.p.c.

Powyższy wyrok Sądu Okręgowego w całości zaskarżył apelacją powód Zakład (...) sp. z o.o. w G.., zarzucając:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a) art. 9e ust. 14 w związku z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia1997 r. - Prawo energetyczne przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż powód utracił prawo do umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii z uwagi na wystosowanie wniosku o umorzenie tych świadectw w dniu 31 marca 2009 r.,

b) art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne w związku z art. 57 § 5 kpa przez ich niezastosowanie w niniejszej sprawie.

2. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 328 § 2 k.p.c. przez nie wyjaśnienie prawnego znaczenia faktu złożenia przez powoda przed końcem marca 2009 r. wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii dla rozliczenia wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 za rok 2008.

Wskazując na powyższe zarzuty powód wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uchylenie decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr (...) z dnia 20 lipca 2009 r. o odmowie umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (na łączną ilość 7 277,000 MWh) w celu realizacji obowiązku, o którym stanowi art. 9a ust. 1 ustawy Prawo energetyczne, za 2008 rok dla przedsiębiorcy Zakład (...) Spółka z o.o. w G.. oraz zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych za obie instancje, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii (na łączną ilość 7 277,000 MWh) w celu realizacji obowiązku, o którym stanowi art. 9a ust. 1 ustawy Prawo energetyczne, za 2008 rok dla przedsiębiorcy Zakład (...) Spółka z o.o. w G.. oraz zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych za obie instancje, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Uzasadniając swoje stanowisko skarżący podniósł, iż nadając w polskiej placówce operatora publicznego przed końcem marca 2009 r. wniosek o umorzenie świadectw dochował terminu wynikającego z art. 9a ust. 1 w zw. z art. 9e ust. 1, 13 i 14 Prawa energetycznego ( w brzmieniach obowiązujących w dniu wydania decyzji), co wynika z prawidłowej (jego zdaniem) interpretacji przepisu art. 57 § 5 k.p.a. stanowiącego, że termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Przepisy procedury administracyjnej zawarte w k.p.a. stosuje się w zakresie postępowania przed Prezesem URE wprost - zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne. W ocenie powoda z art. 57 § 5 kpa wynika jedna z elementarnych (ustrojowych) zasad rządzących polską procedurą administracyjną i cywilną, celem której jest zapewnienie bezpieczeństwa obrotu prawnego, a pośrednio zagwarantowanie równości wobec prawa wszystkich obywatelom bez względu na miejsce ich zamieszkania i równego prawnego dostępu do instytucji państwowych.

Apelujący podniósł, iż taki sam pogląd odnoszący się do zastosowania art. 57 § 5 k.p.a. zajął Sąd Okręgowy Wydział XVII Ochrony Konkurencji i Konsumentów w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 października 2010 r., sygn. akt XVII AmE 169/09. Według Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przy ocenie, czy przedsiębiorstwo energetyczne zachowało termin do złożenia wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia, ma zastosowanie przepis art. 57 § 5 k.p.a. Zdaniem skarżącego przyjmując inny punkt widzenia należałoby założyć, że obywatel ponosi odpowiedzialność za rzetelne funkcjonowanie operatora publicznego, nie można bowiem wykluczyć sytuacji, że wniosek nadany na długo przed końcem marca danego roku kalendarzowego dotarłby do Prezesa URE - z winy Poczty Polskiej - dopiero w kwietniu. W takiej sytuacji w relacjach z państwem wnioskodawca ponosiłby odpowiedzialność za działania państwowego operatora publicznego jak za działania własne. Z punktu widzenia zasady demokratycznego państwa prawa taka sytuacja jest nie do zaakceptowania, zwłaszcza w świetle faktu, że odpowiedzialność prawna Poczty Polskiej jest - na mocy ustawy szczególnej - mocno ograniczona.

Skoro ustawa Prawo energetyczne nie określa terminu złożenia wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, to – zdaniem apelującego – za jedynie słuszną należy uznać taką interpretację przepisów tej ustawy, która byłaby zgodna konstytucyjną zasadą demokratycznego państwa prawnego.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wnosił o oddalenie apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem zarówno ustalenia faktyczne, jak i ich ocena prawna dokonane przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów są prawidłowe. Sąd Apelacyjny w pełni je podziela i przyjmuje za własne.

Zgodnie z art. 9e ust. 13 ustawy - Prawo energetyczne, Prezes URE, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia, umarza, w drodze decyzji, to świadectwo pochodzenia w całości albo w części. Zgodnie zaś z art. 9e ust. 14 ustawy, świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 w poprzednim roku kalendarzowym.

Argumentacja powoda odnosząca się do zastosowania przepisu art. 57 § 5 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 Prawa energetycznego nie może być uznana za słuszną właśnie z uwagi na treść art. 9e ust. 14 Prawa energetycznego. Przepis ten bowiem nie pozostawia wątpliwości, iż chodzi w nim o świadectwa pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego. Okolicznością relewantną w rozumieniu art. 9e ust. 14 prawa energetycznego jest zatem czynność podjęcia przez Prezesa URE decyzji o umorzeniu świadectw pochodzenia energii do terminu wynikającego z tego przepisu, nie zaś termin złożenia wniosku o umorzenie tych świadectw. Gdyby treść tego przepisu brzmiała w ten sposób, iż Prezes uwzględniałby przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 w poprzednim roku kalendarzowym świadectwa pochodzenia przedstawione do umorzenia do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego, wówczas istotnie należałoby dokonywać oceny dopełnienia tego obowiązku przez przedsiębiorcę energetycznego w aspekcie przesłanek wynikających z art. 57 § 5 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 Prawa energetycznego. Jednakże w obecnym stanie prawnym, jak też w stanie prawnym obowiązującym w dacie wydawania zaskarżonej decyzji, przedstawiona przez powoda wykładnia wymienionych wyżej przepisów jest nieuprawniona.

Takie właśnie stanowisko zajął tutejszy Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 6 września 2011 r. wydanego w sprawie VI ACa 258/11, w wyniku rozpoznania apelacji od wyroku Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 29.10.2010 r. w sprawie, na którą powoływał się powód w uzasadnieniu apelacji - o sygn. akt XVII AmE 169/09 (niepubl.) Sąd drugiej instancji podniósł, iż: „ spór dotyczył przede wszystkim interpretacji art. 9e ust. 14 ustawy - Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.). W ocenie sądu odwoławczego to Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji dokonał prawidłowej wykładni powyższego przepisu, natomiast interpretacja wskazana przez powoda nie zasługuje na uwzględnienie. Błędny jest także pogląd Sądu Okręgowego, który w istocie podzielił stanowisko powoda.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne (w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia wniosku przez powoda), przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 9, uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1, albo uiścić opłatę zastępczą, obliczoną w sposób określony w ust. 2. Natomiast z art. 9e ust. 13 i ust. 14 ustawy – Prawo energetyczne (w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia wniosku przez powoda) wynika, że Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 9a ust. 1, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia, umarza, w drodze decyzji, to świadectwo pochodzenia w całości albo w części. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 w poprzednim roku kalendarzowym.

Z powołanych przepisów wynika, że do rozliczenia obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne, można zaliczyć tylko te świadectwa, które zostały umorzone decyzją wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z datą nie późniejszą niż 31 marca. Przepis ten, jako norma o charakterze materialnoprawnym, wyłącza możliwość przedłużenia powyższego terminu na podstawie art. 57 § 5 k.p.a. (w wersji obowiązującej w dacie złożenia wniosku przez powoda) poprzez nadanie pisma zawierającego wniosek o umorzenie świadectwa pochodzenia w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego.

Nadanie wniosku w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 31 marca ze swej istoty musi powodować, że wydanie decyzji nastąpi po upływie terminu określonego w art. 9e ust. 14 ustawy – Prawo energetyczne. Ma rację Prezes Urzędu Regulacji Energetyki twierdząc, że jest to termin ustanowiony przez ustawodawcę dla organu administracji publicznej na dokonanie czynności polegającej na wydaniu decyzji administracyjnej, do którego nie znajdują zastosowania art. 57 § 5 k.p.a., ani art. 58 § 1 i nast. k.p.a. dotyczące przewrócenia terminu, które dotyczą wyłącznie terminów ustanowionych dla stron i innych uczestników postępowania (por. m.in. wyrok WSA w Warszawie z 31 stycznia 2006 r., VII SA/Wa 1293/05, Lex nr 206505).

W literaturze zasadnie wskazuje się, że przedsiębiorstwo energetyczne powinno złożyć wniosek o umorzenie świadectw pochodzenia energii z odpowiednim wyprzedzeniem, gdyż do postępowania przed Prezesem Regulacji Energetyki mają zastosowanie przepisy dotyczące terminów załatwiania spraw administracyjnych, w tym art. 35 k.p.a. Z art. 35 § 1 k.p.a. wynika, że organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Natomiast § 2 powołanego artykułu stanowi, że niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ. Z kolei z § 3 tego artykułu wynika, ze załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej, nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Dlatego złożenie przez przedsiębiorstwo energetyczne wniosku w dniu 31 marca także nie gwarantuje, że otrzyma on decyzję o umorzeniu świadectw pochodzenia energii w tym samym dniu.

Natomiast jeżeli Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przy wydawaniu decyzji administracyjnej naruszy powyższe przepisy, uchybiając określonym w nich terminom, przedsiębiorca energetyczny powinien skorzystać z przewidzianych w obowiązujących przepisach środków prawych, w szczególności wezwania do usunięcia naruszenia prawa (art. 36 § 1 k.p.a.) i skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji (art. 3 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Dlatego, w ocenie Sądu Apelacyjnego, prawidłowa jest decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 24 lipca 2009 r. o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wniosku przedsiębiorcy Zakład (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. z dnia 14 kwietnia 2009 r. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnych źródeł energii w celu realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne, za 2008 r. Postępowanie to podlegało umorzeniu, ponieważ termin określony w art. 9e ust. 14 ustawy – Prawo energetyczne nie jest terminem obowiązującym stronę postępowania administracyjnego i w związku z tym wnioskodawca nie miał legitymacji do złożenia wniosku o przewrócenie powyższego terminu. Jest to bowiem termin, do którego nie znajdują zastosowania art. 57 § 5 k.p.a., ani art. 58 § 1 i nast. k.p.a. W konsekwencji błędny jest pogląd sądu I instancji wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, oparty na zastosowaniu art. 57 § 5 k.p.a., co doprowadziło Sąd Okręgowy do wadliwego wniosku o nieuchybieniu przez powoda powyższego terminu, pomimo że termin ten dotyczy wyłącznie organu administracji publicznej.” (niepubl.).

W świetle powyższych wywodów uznać należy za prawidłowy pogląd Sądu Okręgowego, iż nie było możliwe umorzenie świadectw pochodzenia wskazanych przez Powoda w jego wniosku z dnia 30 marca 2009 r., który wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 2 kwietnia 2009 r., na rzecz spełnienia przez niego w/w obowiązku za rok 2008. Przepis art. 9e ust. 14 ustawy - Prawo energetyczne adresowany jest do organu administracji publicznej, a nie do strony postępowania administracyjnego i wskazuje konsekwencje niedochowania terminu w nim określonego jako brak możliwości uwzględnienia przez Prezesa URE świadectw pochodzenia w rozliczeniu obowiązku za poprzedni rok kalendarzowy. Zatem data 31 marca została ustalona dla Prezesa URE, jako data graniczna „załatwienia" złożonych przed tym terminem przez przedsiębiorców wniosków o umorzenie świadectw pochodzenia energii. Jest oczywistym, iż w niniejszej sprawie Prezes URE nie miał możliwości dochowania terminu określonego w art. 9e ust. 14 ustawy - Prawo energetyczne, ponieważ wniosek powoda wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 2 kwietnia 2009 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny – w pełni podzielając ustalenia faktyczne Sąd pierwszej instancji oraz dokonaną przez ten Sąd ich ocenę prawną – na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.