Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 22/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 2 X 2023 r. sygn. akt V K 303/21 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy – Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Zarzuty obrońcy osk. M. G.

1. Obrazy art. 60 §3k.k. ;

2. rażącej niewspółmierności orzeczonej kary.

Zarzuty obrońcy osk. A. P.

1.uchybienia, o którym mowa w art. 439§1 pkt 9 w zw. z art. 17§1 pkt 9 k.p.k. i w art. 439§1 pkt 10 k.p.k.

2. naruszenia art. 404§2 k.p.k. 413§2 k.p.k. art. 4 k.p.k. art. 5§2 k.p.k. art.7 k.p.k. art. 410 k.p.k. art. 167§1 k.p.k. 170§1 pkt 5 k.p.k.

2. błędu w ustaleniach faktycznych;

3. rażącej niewspółmierności kary.

Zarzuty obrońcy osk. K. Z.

1.naruszenia art. 7 k.p.k. ;

2. błędu w ustaleniach faktycznych.

☐ zasadny

☒częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obrońcy osk. M. G.

Podniesiony przez obrońcę tego oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności kary był zasadny. Uwzględnienie w całości argumentacji obrońcy w tym zakresie skutkowało uwzględnieniem także w całości jego wniosku, a zatem obniżeniem orzeczonej kary pozbawienia wolności do piętnastu lat. Szersza argumentacja w tym zakresie wydaje się zbędna wobec braku wniosku o sporządzenie uzasadnienia prokuratora. Wystarczającym będzie wskazanie, iż zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa bezdyskusyjnie pomogło organom ścigania w prowadzonym śledztwie w przedmiotowej sprawie. Nie mogło zatem ulegać wątpliwości, że okoliczności tej należało nadać większą rangę niż uczynił to Sąd I instancji.

Nie był natomiast zasadny zarzut wskazany w punkcie I apelacji. W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji zasadnie nie zastosował wobec tego oskarżonego instytucji z art. 60 §3 k.k. W tym zakresie Sąd Okręgowy przekonująco uzasadnił swoje stanowisko, czym dał wyraz, iż okoliczność ta nie uszła jego uwadze. Jedynie powtórzyć należy, za Sądem I instancji, że o ile oskarżony podał szereg okoliczności, które z pewnością przyczyniły się do zakończenia postępowania, o tyle nie mogły zostać uznane za informacje „nieznane” w ujęciu instytucji art. 60§3 k.k.

Zarzuty obrońcy osk. A. P.

Obrońca tego oskarżonego wskazał uchybienia, do których jego zdaniem doszło na sześciu stronach apelacji. Żaden z tych zarzutów nie okazał się zasadny. Nie może dziwić oczywiście fakt, że obrońca dokonał własnej, przy czym wybiórczej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. W żadnym razie także nie można czynić kwestii obrońcy, że zupełnie pominął te okoliczności, które nie były korzystne dla oskarżonego. Nie tylko prawem, ale obowiązkiem obrońcy jest działanie na korzyść swojego mocodawcy. Inna jest rola sądu. Ten bowiem zobowiązany jest do całościowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przy zachowaniu pełnej bezstronności. W przedmiotowej sprawie Sąd I instancji bez wątpienia sprostał temu obowiązkowi.

W punkcie I apelacji skarżąca zarzuciła Sądowi I instancji, iż ten doprowadził do przekroczenia granic skargi uprawnionego oskarżyciela poprzez ujęcie w zmodyfikowanym opisie czynu zabronionego zachowań, które nie były objęte skargą wniesioną przez oskarżyciela publicznego. Otóż w punkcie V wyroku Sąd I instancji zmodyfikował czyn, który wskazany został w komparycji wyroku w punkcie 4. W ocenie Sądu Apelacyjnego w tym przypadku Sąd Okręgowy w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy doprecyzował poprzez uzupełnienie opis czynu i wskazał ile sztuk naboi w sposób nieuprawniony posiadał oskarżony. Zauważyć przy tym należy, iż Sąd Okręgowy nie przypisał oskarżonemu nowego czynu /nie objętego aktem oskarżenia/ a jedynie uzupełnił zarzucony czyn o dodatkowe okoliczności pozostając w granicach historycznych czynu, tj. nie naruszając jedności zarzuconego i przypisanego czynu. Z tych też powodów zarzut obrońcy z punktu I apelacji uznać należało za niezasadny.

W punkcie II apelacji obrońca podnosiła, iż zdaniem jego obrońca reprezentujący oskarżonego w okresie od lutego 2022r. do 19 grudnia 2022r. nie wypełniał rzetelnie swoich obrończych obowiązków, co jego zdaniem powinno być uznane za równoznaczne z tym, że we wskazanym okresie oskarżony nie posiadał obrońcy. Z takim twierdzeniem nie sposób się zgodzić. W żadnym razie skarżąca nie wykazała aby faktycznie uchybienia przez nią wskazywane miały taki ciężar, że należałoby potraktować je jako kompletne nie wykonywanie czynności obrończych, co z kolei mogłoby zostać uznane za nie posiadanie przez oskarżonego obrońcy we wskazanym przez skarżącą okresie. Wskazać przy tym należy, iż sam fakt, że oskarżony nie był zadowolony z kontaktów z obrońcą nie mógł przesądzić o uznaniu, że mecenas dopuścił się rażących przewinień. Analiza akt nie potwierdza tych okoliczności.

W punkcie oznaczonym cyfrą 1 /str. 2 apelacji/ skarżąca podnosiła, iż Sąd I instancji uchybił art. 404§2 k.p.k. ponownie wskazując, że oskarżony nie posiadał faktycznie obrońcy w okresie wskazanym jak w zarzucie z punktu II apelacji. Zdaniem skarżącej sprawa winna być prowadzona od początku. Nie podzielając argumentacji skarżącej, iż oskarżony nie posiadał obrońcy, tym samym nie można było zgodzić się, że doszło do uchybienia art. 404§2 k.p.k.

Zarzut wskazany w punkcie 2 apelacji /str. 3/ a dotyczący uchybienia normie z art. 413§2 pk1 k.p.k. także nie był zasadny. Zgodnie bowiem z przywołaną normą prawna- wyrok skazujący powinien zawierać- dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu oraz jego kwalifikację prawną. Analiza treści wyroku prowadzi do wniosku, iż zawiera on elementy, o których traktuje norma art. 413 §2 pkt 1 k.p.k.

W punkcie 3 apelacji /str. Od 3 do 5/ skarżąca zarzuciła, że Sąd I instancji dopuścił się uchybienia przepisom – art. 4 k.p.k., art. 5§2 k.p.k. art. 7 k.p.k. art. 410 k.p.k. w punkcie 3 a.) skarżąca zakwestionowała ocenę zeznań G. M., której dokonał Sąd I instancji. W punktach 3 b.) c.) i d.) obrońca podnosiła, iż konsekwencją błędnej oceny zeznań M. S. i E. S. oraz wyjaśnień oskarżonego było uchybienie wskazane w punkcie 3a.). Mając na uwadze rolę procesową skarżącej w żadnym razie nie dziwi dokonana przez nią ocena wskazanego powyżej materiału dowodowego. Ocena ta stanowi realizację przyjętej linii obrony poprzez subiektywne podejście do zeznań świadków, jak też wyjaśnień oskarżonego co wynika z obowiązku obrończego, tj. działania jedynie na korzyść oskarżonego. Trudno zatem byłoby wymagać od obrońcy obiektywizmu w dokonywaniu oceny poszczególnych dowodów. Inaczej rzecz się ma z podejściem sądu do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. W zakresie wskazanym przez skarżącą / zarzuty z punktów 3 od a.) do d.)/ Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zarówno zeznań wskazanych przez skarżącą świadków, jak tez samego oskarżonego. Nie uszły przy tym uwadze Sądu meriti relacje w jakich pozostawał świadek G. M. z oskarżonym. Także w tym zakresie Sąd I instancji nie dopuścił się uchybień, które starała się wykazać skarżąca. Sąd I instancji szczegółowo przedstawił argumentację w zakresie oceny dowodów, którą to ocenę zakwestionowała skarżąca. Nie widząc potrzeby ponownego jej przytaczania podkreślić należy, że Sąd II instancji w całości ją podziela.

W punkcie 3 od e.) do h.) skarżąca ponownie zakwestionowała ocenę zeznań świadków /wskazanych w podpunktach e. i f./ oraz wyjaśnień współoskarżonych /podpunkty g. i h./ w zakresie, w jakim były one niekorzystne dla oskarżonego i uznane zostały przez Sąd I instancji za wiarygodne. Ponownie powtórzyć należałoby, iż analiza zarówno depozycji tych osób, jak też argumentacja Sądu I instancji z uzasadnienia nie pozostawia wątpliwości, że także tym razem Sąd Okręgowy dokonał oceny tego materiału z dalece idącym profesjonalizmem, a zatem ocena ta pozostaje pod ochroną instytucji z art. 7 k.p.k.

Uchybienia wskazane przez skarżącą w punktach od 4 do 8 apelacji dotyczyły oddalenia przez Sąd I instancji wniosków dowodowych. Analiza zarówno zarzutów, jak też uzasadnienia apelacji w tym zakresie w zestawieniu ze stanowiskiem Sądu Okręgowego prowadzi do wniosku, że decyzje Sądu w tym zakresie były prawidłowe. Obrońca nie wskazała żadnych nowych kwestii ani okoliczności, które mogłyby poddać pod wątpliwość stanowisko Sądu I instancji w tym zakresie.

W punktach od 9 do 14 apelacji skarżąca podnosiła, iż Sąd I instancji dopuścił się uchybienia błędu we wszystkich ustaleniach faktycznych, które to ustalenia były niekorzystne dla oskarżonego. I tak skarżąca starała się podważyć: zasadność orzeczenia na rzecz pokrzywdzonych kwot zadośćuczynienia oraz kwot tytułem naprawienia szkody /pkt 11 apelacji/; ustalenia w zakresie podżegania G. M. przez oskarżonego do zabójstwa J. P. i R. F.; ustalenia w zakresie motywu oskarżonego do dokonania zabójstwa na wyżej wymienionych.

Żaden z powyższych zarzutów nie był zasadny. Otóż ustalenia powyższe były wynikiem dokonanej przez Sąd I instancji profesjonalnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Po dokonaniu tej oceny Sąd Okręgowy – czyniąc to w sposób także dalece profesjonalny przystąpił do ustaleń faktycznych. Skoro ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w pełni pozostawała pod ochroną instytucji z art. 7 k.p.k., to ustalenia faktyczne także korzystają z tej ochrony prawnej, a zatem są prawidłowe. Ponownie jedynie wskazać należy, iż rola procesowa skarżącej usprawiedliwia podważanie prawidłowych ustaleń, gdyż nie są one korzystne dla oskarżonego, a obrońca zobligowany jest działać jedynie na jego korzyść.

W ostatnim – alternatywnym zarzucie /zarzut 15 apelacji/ skarżąca podnosiła, iż orzeczone wobec oskarżonego kary były rażąco niewspółmierne. Także ten zarzut nie okazał się zasadnym. Sąd I instancji szczegółowo wskazał czym kierował się wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe, jak też karę łączną. Sąd Okręgowy w pełni zastosował dyrektywy, o których mowa w art. 53 k.k. Nie widząc potrzeby powtarzania przekonującej argumentacji Sądu I instancji stwierdzić jedynie należy, iż skarżąca nie przedstawiła żadnych kontrargumentów, które nakazywałyby ingerencję w tę część rozstrzygnięcia odnoszącą się do oskarżonego.

Reasumując stwierdzić należy, iż zarzuty apelacyjne skarżącej były w całości bezzasadne i stanowiły jedynie kontynuacje przyjętej linii obrony.

Zarzuty obrońcy osk. K. Z.

Także zarzuty podniesione przez tego skarżącego nie były zasadne i stanowiły próbę podważenia prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd I instancji poczynił wobec oskarżonego K. Z. (1). Obrońca poddał krytyce ocenę wyjaśnień oskarżonego M. G. (1), której dokona Sąd I instancji w zakresie, w jakim były one niekorzystne dla jego mocodawcy.

Analiza zarówno zarzutów, jak też ich uzasadnienia nie pozostawia wątpliwości, że także tym razem stanowisko obrońcy wynika jedynie z jego roli procesowej i związanym z tym obowiązkiem, tj. działania jedynie na korzyść oskarżonego. Poddając w wątpliwość wiarygodność poszczególnych fragmentów wyjaśnień oskarżonego G. zasadniczo dokonuje subiektywnej ich oceny- iż nie jest możliwe, aby oskarżony M. G. (1) nie widział co robi K. Z. (1) / mocodawca skarżącego/. Tymczasem realizując przyjętą linię obrony, obrońca zupełnie pomija okoliczność, że obaj wspomniani oskarżeni dokonują czynów i każdy z nich skupiony jest na swoim działaniu. W tych okolicznościach trudno byłoby wymagać aby każdy z nich dokładnie przyglądał się i rejestrował zachowania drugiego. Zauważyć należy, iż oskarżeni udali się na miejsce w celu dokonania zabójstwa pokrzywdzonych i oddalenia się z tego miejsca jak najszybciej. Stąd nie może dziwić, że każdy z nich skupiony był na czynnościach przestępczych przez siebie wykonywanych. Stąd też twierdzenia obrońcy zmierzające do zakwestionowania wyjaśnień M. G. (1) nie mogły przynieść zamierzonego przez niego skutku. W tych okolicznościach za bezzasadny uznać należało także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który miał być następstwem wadliwej oceny wyjaśnień oskarżonego G.. Skoro wyjaśnienia M. G. ocenione zostały przez Sąd I instancji z respektowaniem instytucji z art.7 k.p.k. to dokonane w oparciu o tę ocenę ustalenia faktyczne także pozostają pod ochroną tej normy.

Wnioski

o uchylenie sprawy do ponownego rozpoznania, bądź o zmianę

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania częściowo apelacji oskarżonego M. G. za zasadną – także wniosek w tej części uznać należało za zasadny. W pozostałym zakresie, tj. wnioski obrońców osk. P. i Z. wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne- także należało w całości uznać za niezasadne .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części odnośnie oskarżonych P. i Z..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana wobec oskarżonego M. G.- karę pozbawienia wolności orzeczoną w punkcie XII obniżono do 15 /piętnastu lat/ ; na podstawie art. 85§1 k.k. i art.86 §1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 24.06.2020r. orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w punkcie XIII wyroku Sądu Okręgowego i w punkcie I. podpunkt 3 połączono i wymierzono mu karę łączną 15 /piętnastu/ lat pozbawienia wolności;

Zwięźle o powodach zmiany

W zakresie wysokości orzeczonej kary jednostkowej i kary łącznej w całości Sąd II instancji podzielił zarzut apelacyjny.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

na podstawie art. 63§1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 20.12. 2020r. godz. 6:05 do dnia 21.06.2024r.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

zwolniono oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. B. i adw. O. W. kwoty po 1200 /tysiąc dwieście/ złotych plus VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonych M. G. (1) i A. P. (1) w postępowaniu odwoławczym;

7.  PODPIS

Dorota Radlińska

Agnieszka Brygidyr- Dorosz Anna Nowakowska

Przemysław Filipkowski Sławomir Machnio

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 2.10.2023 r., sygn. akt V K 303/21

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐w całości

☒w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego A. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 2.10.2023 r., sygn. akt V K 303/21

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. Z.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 2.10.2023 r., sygn. akt V K 303/21

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒w całości

☐w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana