Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 57/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 lutego 2022 roku, sygn. akt VIII K 72/17 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy – Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

1. błędu w ustaleniach faktycznych, który skutkował naruszeniem przepisów art. 286, 284 i 294 k.k.

2. obrazy art. art. 7 kpk,

3. obrazy art. 8§1 i2 k.p.k.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesione zarzuty nie były zasadne.

Przede wszystkim zgodzić należy się z twierdzeniem Sądu I instancji, że zarzuty wskazane przez oskarżyciela subsydiarnego w akcie oskarżenia są nazbyt ogólne bez precyzyjnego wskazania zachowań, które zdaniem skarżącego miałyby świadczyć o przestępnych działaniach oskarżonych. Wbrew twierdzeniom pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego, Sąd I instancji profesjonalnie przeprowadził całość postepowania dowodowego nie dopuszczając się żadnych w tym także wskazywanych przez skarżącego uchybień. Ponadto, także argumentacja wskazana przez Sąd Okręgowy w sporządzonym uzasadnieniu w charakteryzuje się wysokim stopniem profesjonalizmu. W tych okolicznościach oczywistym będzie fakt, że Sąd Apelacyjny w całości argumentację tę podzielił.

Pierwszy z postawionych przez skarżącego zarzutów apelacyjnych odnosił się do uchybienia w postaci błędu w ustaleniach faktycznych. Jednakże skarżący nie wskazał precyzyjnie na czym uchybienie to miałoby polegać. W uzasadnieniu apelacji skarżący podnosi, iż Sąd I instancji dokonał nieprawidłowej oceny opinii biegłych psychiatrów odnośnie zdrowia psychicznego K. G. (1) /str. 2-3 apelacji/. Z takim stwierdzeniem, czy wręcz zarzutem w żaden sposób nie można się zgodzić. Na aprobatę bowiem zasługuje stanowisko Sądu Okręgowego, iż sam fakt stwierdzenia choroby (...) nie powoduje automatycznie, że chory od momentu diagnozy nie może dokonywać świadomie i skutecznie czynności prawnych. Słusznie podnosił Sad I instancji, że kwestionowane przez skarżącego pełnomocnictwa były pełnomocnictwami notarialnymi, a zatem sporządzone zostały przez profesjonalnego notariusza, co do którego nie zostały sformułowane żadne zarzuty. Nadto co także bardzo precyzyjnie wskazał Sąd I instancji K. G. (1) w 2012r. zawarł związek małżeński z reprezentującą go w przedmiotowej sprawie M. G.. Gdyby przyjąć, że sam fakt stwierdzenia w 2009roku u K. G. (1) choroby (...) był równoznaczny z brakiem możliwości podejmowania przez niego świadomych decyzji, to oznaczałoby, że także w zakresie wstąpienia w związek małżeński decyzja ta nie została podjęta świadomie.

Kolejną podnoszoną okolicznością, która zdaniem skarżącego powinna świadczyć o winie oskarżonych wynikać miała z orzeczenie, które zapadło w sprawie o sygn. akt XXVC 1690/21. Skarżący podnosił bowiem, że we wskazanej sprawie orzeczono o pozbawieniu wykonalności tytułu wykonawczego – (...) wystawionego przez (...) Bank SA przeciwko K. G. (1).

Wskazywana powyżej okoliczność przez oskarżyciela nie ulega co do zasady żadnej wątpliwości. Wskazać jednak należy na fakt, iż sąd karny nie jest orzeczeniem tym związany w przedmiotowej sprawie. Po wtóre wydane orzeczenie /w sprawie sygn. akt XXVC 1690/21/ w żadnym razie nie mogło i nie może niejako automatycznie przesądzać o winie oskarżonych. Przypomnieć bowiem należy, iż oskarżonym dla skutecznego przypisania winy należałoby udowodnić działanie z zamiarem kierunkowym i to w sposób nie budzący żadnych wątpliwości. Każda bowiem wątpliwość, zgodnie z treścią art. 5§2 k.p.k. potraktowana musi być na korzyść oskarżonych. Jak wynika z akt sprawy pewne czynności także dotyczące operacji na koncie K. G. (1) dokonywał osobiście a częściowo w oparciu o udzielone mu pełnomocnictwo B. B.. Relacje i uzgodnienia co do zajmowania się sprawami K. G. przez B. B. wobec śmierci tego pierwszego w chwili obecnej nie mogą zostać właściwie zbadane a co za tym idzie precyzyjnie ocenione. Nie może ulegać wątpliwości, że za życia K. G. (1) miał prawo rozporządzać całym swoim majątkiem, także za pośrednictwem upoważnionych przez siebie osób. Pomimo stwierdzonej u K. G. (1) w 2009r. choroby (...), jak wynika z akt sprawy prowadził on także po tym okresie własne sprawy, które wymagały podejmowania decyzji z zachowaniem pełnej świadomości /np. zawarcie związku małżeńskiego w 2012r./. W tych okolicznościach nie można przyjąć swoistego automatu, który mógłby świadczyć o winie oskarżonych. Jak wynika z treści apelacji /str. 4/ oskarżyciel przyjmuje założenie, że B. B. zdawał sobie sprawę ze stanu zdrowia K. G. (1) i w tych okolicznościach jego działania na szkodę pokrzywdzonego były w pełni świadome i umyślne. Teza ta jako domniemanie może nawet znaleźć uzasadnienie. Rzecz jednak w tym, że winę oskarżonym należy udowodnić w 100 procentach i nie może to być jedynie /chociażby najdalej idące/ domniemanie. Nie dziwi, że Sąd I instancji dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego B. B. w sytuacji, w której brak było dowodów, które mogłyby obalić wiarygodność jego depozycji.

Nie sposób podzielić zarzutów oskarżyciela wskazanych na stronach 5-6 apelacji. Skarżący dokonuje własnej oceny wyciągów bankowych, z których wynika jakich wypłat dokonywał B. B. z rachunku K. G.. Wskazując na określone kwoty skarżący stawia pytania- „W jakim celu? J. potrzeby K. G. (1) w ten sposób zaspokajał?” O ile stawianie tego rodzaju pytań mogłoby doprowadzić do konkretnych ustaleń, o tyle domniemanie, iż B. B. nie wydał tych pieniędzy na zaspokojenie potrzeb K. G. nie mogło stanowić podstawy do przypisania mu winy przy braku jakichkolwiek dowodów, które mogłyby podważyć wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie.

Reasumując stwierdzić należy, iż żaden ze wskazanych przez oskarżyciela zarzutów nie był zasadny. Nie doszło bowiem w przedmiotowej sprawie ani do uchybienia w postaci błędu w ustaleniach faktycznych, ani też uchybienia instytucji uregulowanej w art.. 7 k.p.k. Nie było także podstaw do uznania za skarżącym, że Sąd I instancji dopuścił się uchybienia art. 8 §1 i 2 k.p.k. Wbrew twierdzeniom oskarżyciela treść wskazanego przez niego orzeczenia w sprawie o sygn. akt XXV C 1690/21 i ustalenia w tej sprawie nie mogły zwolnić Sądu Okręgowego od dokonania ustaleń w zakresie winy oskarżonych. W tych okolicznościach wobec braku dowodów jednoznacznie świadczących o winie oskarżonych należało ich uniewinnić od postawionych im zarzutów.

Wnioski

o uchylenie sprawy do ponownego rozpoznania,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne- także wnioesk uznać należało w całości za niezasadny .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

Kosztami obciążono Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Dorota Radlińska

Przemysław Filipkowski Piotr Maksymowicz

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik

oskarżyciela subsydiarnego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. akt VIII K 72/17

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒w całości

☐w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana