Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 85/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2022 r., sygnatura akt XII K 208/20

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1. Fakt, że świadek P. P. na skutek swoich rozmów z prezesem firmy (...) udzielił pełnomocnictwa notarialnego do działania w swoim imieniu D. A.;

2. Fakt, że świadek P. P. akceptował działania podejmowane w jego imieniu przez ustanowionego pełnomocnika.

Zeznania P. P. złożone na rozprawie apelacyjnej w dniu 1 lipca 2024 r.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

Fakt, że umowa z dnia 22 czerwca 2010 r. jest nieważna i nie wywołała skutków prawnych.

Zeznania P. P. i wyjaśnienia oskarżonego D. D. (1) złożone na rozprawie apelacyjnej w dniu 1 lipca 2024 r.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.zeznania świadka P. P. złożone na rozprawie apelacyjnej w dniu 1 lipca 2024 r.

2. wyjaśnienia oskarżonego D. D. (1) złożone na rozprawie apelacyjnej w dniu 1 lipca 2024 r.

Ad 1 W części dotyczącej udzielenia pełnomocnictwa zeznania świadka są wiarygodne. Potwierdza je zebrany materiał dowodowy, w tym zapisy umowy z 22.06.2010 r. W pozostałym zakresie zeznania te są często skorelowane z aktualną sytuacją procesową w zakresie toczących się postępowań cywilnych. Wskutek powyższego świadek buduje przebieg stanu faktycznego dostosowując go do własnych potrzeb. Powoduje to zasłanianie się niepamięcią bądź negowanie faktów, jak choćby tych związanych z powstaniem umowy z 22 czerwca 2010 r.;

Ad 2 Wyjaśnienia oskarżonego potwierdzają fakt, że w dniu 22 czerwca 2010 r. doszło nadto do umowy sprzedaży udziałów (...) sp. z o.o. na mocy, której (...) nabył 501 udziałów dłużnika (P. P.) w spółce (...). Bez wątpienia F. te udziały wykazywał w swoich sprawozdaniach. Kwestia ta jest nadto przedmiotem toczących się przed sądami cywilnymi sporów cywilnoprawnych, wobec faktu, że P. P. neguje ich sprzedaż spółce (...).

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i prokuratora

Zarzuty apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego:

I. Mający wpływ na treść wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na:

1.  Mylnym uznaniu, iż P. P. w dacie czynu to jest 17 lutego 2012 r. nie był dłużikiem (...) Sp.z o.o. i tym samym przedmiotowa wierzytelność nie została przeniesiona umową cesji na rzecz P. D. w sytuacji gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego oraz analiza prawna treści umowy z dnia 22.06.2010 r. (...) z (...) Ltd pozwala na ustalenie, że:

- umowa jest niepełna, albowiem nie zawiera dokumentu w postaci pełnomocnictwa do jej zawarcia rzekomo udzielonego przez P. P. na rzecz D. A.;

- brak jest w aktach sprawy i obrocie prawnym umowy przeniesienia 501 udziałów P. P. w (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Ltd, skutkiem czego umowa (...) nie weszła w życie i tym samym dłużnikiem (...) Sp. z o.o. pozostaje P. P.

2. błędnej ocenie zeznań P. P.., L. C., J. K. oraz M. D. w zakresie zawarcia umowy z dnia 22.06. 2010 r. (...) i wyciągnięciu chybionego wniosku o faktycznym i skutecznym prawnie zawarciu umów, podczas gdy prawidłowa ocena zeznań w/w świadków prowadzi do wniosku przeciwnego;

A w przypadku niepodzielenia powyższego zarzutu:

II. mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę prawa karnego materialnego art. 13 § 2 k.k., polegającą na niezastosowaniu w ustalonym stanie faktycznym usiłowania nieudolnego popełnienia przestępstwa z art. 296 § 1, § 2 i § 3 k.k. i uniewinnienie oskarżonych podczas gdy – o ile uznać, że umowy (...) oraz umowa przeniesienia praw do udziałów w (...) Sp. z o.o. zostały zawarte i weszły w życie, oskarżeni swym działaniem zmierzali do wyprowadzenia majątku z (...) Sp. z o.o. lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na brak przedmiotu czynu.

Zarzuty apelacji prokuratora:

1.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na nieuwzględnieniu wynikającego z zeznań P. P. i K. K. (2) faktu, że P. P. nadal posiada 501 udziałów (...) sp. z o.o. i korzysta z wynikających z nich uprawnień, co skutkowało bezzasadnym przyjęciem, że doszło do zbycia tych udziałów spółce (...) Ltd i ustaleniem, że efektem zawarcia umowy (...) było wygaśnięcie zobowiązania P. P. wobec (...) sp. z o.o., a w konsekwencji bezpodstawnym przyjęciem, że w chwili czynu P. P. nie był dłużnikiem (...) sp. z o.o., a więc spółka nie poniosła szkody w następstwie działania oskarżonych i wydaniem wyroku uniewinniającego;

2.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegającym na dowolnym przyjęciu, że doszło do skutecznego zawarcia umowy (...) w dniu 22 czerwca 2010 r., podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego płynie wniosek przeciwny, co skutkowało ustaleniem, że doszło do przejęcia długu P. P. w (...) sp. z o.o. przez (...) Ltd, iże działania oskarżonych nie wyrządziły szkody pokrzywdzonej spółce, a w konsekwencji uniewinnieniem oskarżonych,

Ewentualnie na wypadek nieuwzględnienia ww. zarzutów:

3.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na nieustaleniu, że oskarżeni nie uświadamiali sobie, że w dniu 22 czerwca 2010 r. doszło do zawarcia umowy (...), w rezultacie, której P. P. przestałbyć dłużnikiem (...) Sp. z o.o., a co za tym idnie brak było przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k., choć wynika to z przeprowadzonych dowodów, co miało wpływ na treść orzeczenia i skutkowało uniewinnieniem oskarżonych, podczas gdy swoim zachowaniem wyczerpali oni znamiona usiłowania nieudolnego (art. 13 § 2 k.k.) zarzucanych im w akcie oskarżenia czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ zarzuty obu apelacji niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Apelacje zarówno oskarżyciela publicznego jak i oskarżyciela posiłkowego nie były uzasadnione. Obie apelacje zarzucały istnienie błędów w ustaleniach faktycznych poczynionych przez Sąd Okręgowy w postaci nieuprawnionego przyjęcia, że umowa z dnia 22 czerwca 2010 r. była ważna, a zatem aby na mocy jej postanowień doszło do przeniesienia długu jaki miał P. P. wobec (...) sp. z o.o. w W. na rzecz (...) z siedzibą w N. (C.). W konsekwencji zaś nieuprawnionego – zdaniem obu odwołujących – przyjęcia, że na skutek zbycia owego długu na rzecz (...) z siedzibą w N. (C.) dotychczasowy dłużnik P. P. przestał nim być, wobec czego przelew nieistniejącej wobec P. P. wierzytelności jakiego dokonał działający za spółkę (...) oskarżony K. C. na rzecz P. D. nie prowadził do pokrzywdzenia zbywcy.

Tak skonstruowane zarzuty są nietrafne i nie pozostają w korelacji ze zgromadzonym w sprawie niniejszej materiałem dowodowym. Dodatkowo argumenty użyte przez Sąd Okręgowy wzmocniło uzupełniające postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Sąd Apelacyjny.

Przede wszystkim podkreślić należy, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób jednoznaczny wykazał, że P. P. udzielił skutecznego pełnomocnictwa D. A.. Istnienie takiego pełnomocnictwa potwierdziły strony w umowie z 22 czerwca 2010 r. Fakt udzielenia pełnomocnictwa przyznał także świadek P. P. ( zeznania złożone przed Sądem Apelacyjnym w dniu 1 lipca 2024 r.).

Powyższe ustalenie wyklucza możliwość prostego poddania w wątpliwość skuteczności zawartej umowy z 22 czerwca 2010 r. z tej tylko przyczyny, że P. P. był nienależycie reprezentowany. Mało tego biorąc pod uwagę podejmowane po zawarciu owej umowy działania P. P. w postaci podjęcia obrony przed sądem w procesie o ustalenie nieważności tej umowy (sprawa prowadzona przez Sąd Okręgowy w P. T. zakończona oddaleniem powództwa o ustalenie) nakazują przyjmować, że działania D. A. – jako pełnomocnika – nie wykroczyły poza granice pełnomocnictwa, ani nie były uznawane przez tego świadka za niezgodne z jego wolą. Próba zasłonięcia się przez P. P. w trakcie zeznań niewiedzą o tej umowie w świetle i tych samych zeznań, ale przede wszystkim w świetle działań ukierunkowanych na zaprzeczenie nieważności zawartej umowy nie mogą być ocenione jako wiarygodne. Zeznania składane przez P. P. na przestrzeni lat w toku postępowania przygotowawczego, rozpoznawczego i odwoławczego w świetle wiedzy pochodzącej z postępowań cywilnych oraz dowodów zgromadzonych w niniejszym postępowaniu nie mogą zostać uznane w całej swej rozciągłości za wiarygodne. W tym aspekcie Sąd Apelacyjny nie podziela oceny dokonanej przez Sąd Okręgowy. Działania podejmowane na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat przez P. P. pokazują, że swoją sytuację procesową i ocenę poszczególnych wydarzeń związanych z zadłużeniem wobec (...) sp. z o.o. dostosowywał do swoich doraźnych potrzeb związanych z jednej strony z chęcią zwolnienia się z długu, z drugiej zaś zachowania udziałów w firmie (...). Tymczasem kwestia przedmiotowych udziałów wciąż jest przedmiotem postępowań cywilnych, z których część została już zakończona pozytywnie dla P. P.. Z drugiej zaś strony jak wyjaśnił oskarżony D. D. (1) z dostępnych sprawozdań (...) wynika, że nabyła ona wierzytelność na skutek umowy i ujawniała w swoich sprawozdaniach fakt posiadania udziałów w firmie (...). Jakkolwiek oskarżony na dowód swoich słów przedstawił sprawozdania w języku angielskim i greckim, którego to dowodu sąd nie wprowadził do materiału dowodowego, to jednak dokument ten funkcjonuje w przestrzeni publicznej i potwierdza jego wyjaśnienia.

Tym samym choć świadek P. P., zwłaszcza w zakresie swojej wiedzy o konkretnych zdarzeniach, w których uczestniczył, zasłania się niepamięcią lub niewiedzą, to dalszy bieg wydarzeń wskazuje niezbicie, że w zakresie udzielenia pełnomocnictwa D. A. jego zeznania są prawdziwe.

W świetle powyższego potrzeba jest analizy zawartej w dniu 22 czerwca 2010 r. umowy (umowa k. 435 – 437). Sąd Apelacyjny zasadniczo podzielając wywód Sądu Okręgowego dodatkowo wskazuje, iż analiza umowy określonej przez jej strony jako „ (...) ” z dnia 22 czerwca 2010 r. ujawnia, że w jej ramach P. P. (dłużnik (...) sp. z o.o.) zawarł z osobą trzecią tj. (...) umowę przejęcia długu jaki P. P. miał w stosunku do (...) sp. z o.o. w oparciu o przepis art. 519 § 2 pkt 2 k.c. (co wynika też wprost z punktu 4 umowy). Przyjęcie takiej konstrukcji do ważności umowy wymaga złożenia oświadczeń woli przez dłużnika (P. P.) i osobę trzecią ( (...)). W toku postępowania nie podnoszono zastrzeżeń do skuteczności złożenia oświadczenia woli przez osobę trzecią ( (...)). Wbrew stanowisku świadka P. P. brak jest także dostatecznych podstaw do przyjęcia, że zawarta w dniu 22 czerwca 2010 r. umowa nie zawierała jego oświadczenia woli w związku z działaniami D. A.. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w sposób jednoznaczny ujawniają, że działająca za dłużnika osoba miała do tego należyte umocowanie.

Mimo, iż jak wcześniej zaznaczono Sąd Apelacyjny nie ma wątpliwości, co do zgodności działań D. A. z wolą P. P., to nawet hipotetyczne przyjęcie odmiennego zapatrywania nie prowadziłoby, w ustalonym w sprawie stanie do podważenia ważności zawartej umowy. To bowiem czy określone działanie było zgodne z intencją mocodawcy nie musi mieć znaczenia dla ważności umowy. Zauważyć bowiem trzeba, że utrwalone w orzecznictwie sądów cywilnych pozostaje, że czym innym jest wykroczenie poza zakres pełnomocnictwa (art. 103 k.c.), a czym innym jest nadużycie umocowania. Nadużycie umocowania może obejmować różnorodne sytuacje odznaczające się istotnymi cechami wspólnymi, tj. pełnomocnik działa w granicach umocowania, jednak działa wbrew jego rzeczywistej lub hipotecznej woli. Ze względu na niezależność pełnomocnictwa od stosunku podstawowego działanie pełnomocnika będące nadużyciem umocowania, co do zasady nie wywiera wpływu na stosunek zewnętrzny z osobą trzecią. Przeto działanie pełnomocnika w stosunku do jego mocodawcy sprzeczne z intencją mocodawcy, co można kwalifikować jako sprzeczność np. z zasadami współżycia społecznego, nie przesądza o tym, że czynność prawna zawarta przez pełnomocnika z osobą trzecią jest automatycznie nieważna, na podstawie art. 58 § 2 k.c. Uznanie bowiem, że stosunek wewnętrzny wywiera bezpośredni wpływ na zakres umocowania, groziłoby rozlicznymi powikłaniami w praktyce obrotu.

Wyjątkowo dopuszcza się możliwość oceny dokonanej czynności prawnej z punktu widzenia jej zgodności z zasadami współżycia społecznego nie tylko w relacji pomiędzy mocodawcą i jego pełnomocnikiem, ale także w relacji pomiędzy mocodawcą i osobą trzecią. Nie jest wykluczone uznanie za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego czynności prawnej dokonanej pomiędzy pełnomocnikiem i osobą trzecią, wówczas, gdy osoba ta wiedziała o zawieraniu czynności prawnej przez pełnomocnika sprzecznych z wolą jego mocodawcy lub bez trudu mogła się o tym dowiedzieć. Pomijając sytuację ewentualnej zmowy pomiędzy pełnomocnikiem i osobą trzecią – co mogłoby nawet prowadzić do uznania zawartej przez nich czynności prawnej za popełnienie przestępstwa, a w konsekwencji do nieważności czynności prawnej na podstawie art. 58 § 1 k.c. – za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego może być uznane takie działanie osoby trzeciej, która dokonuje czynności prawnej z pełnomocnikiem, wiedząc (lub dopuszczając taką ewentualność) o tym, że jest ona nie tylko sprzeczna z wolą mocodawcy, ale także ma na celu uzyskanie ochrony własnego interesu majątkowego osoby trzeciej kosztem osoby mocodawcy (art. 58 § 2 k.c.). Należy przy tym podkreślić, że art. 58 § 2 k.c. przewiduje sankcję bezwzględnej nieważności czynności prawnej, co oznacza, iż powinien ją uwzględnić sąd z urzędu w każdym stanie sprawy.

W świetle tych rozważań niepodobna pominąć, że pełnomocnictwo udzielone przez świadka P. P. zostało wykorzystane do zawarcia korzystnej z punktu widzenia jego – jako dłużnika spółki (...) sp. z o.o. – interesów, umowy przeniesienia długu, czyli umowy zwalniającej go z obowiązku zwrotu kwoty pożyczki. Zastrzec przy tym trzeba, że przedmiotem oceny w niniejszej sprawie może być jedynie ten komponent umowy, który odnosi się do przeniesienia długu, nie zaś element związany z ewentualnym przeniesieniem własności udziałów w spółce (...). Jak wynika bowiem z punktu (iv) preambuły umowy z dnia 22 czerwca 2010 r. umowa przeniesienia własności udziałów stanowiła umowę odrębną i została już zawarta (użycie czasu przeszłego dokonanego). W takich okolicznościach zwolnienie świadka P. P. z długu wobec (...) sp. z o.o. nie może być per se oceniane jako dla niego niekorzystne. Brak jest przy tym materiału dowodowego pozwalającego na negatywną ocenę ważności umowy przenoszącej udziały w kontekście istnienia przyczyny przysporzenia ( causae) umowy przeniesienia długu. W takim zaś stanie twierdzenie o nieważności umowy przeniesienia długu nie mogłoby znaleźć uzasadnienia, także gdyby ( na co nie ma dowodów) okazało się, że D. A. nadużyła zaufania osoby reprezentowanej.

Brak jest także podstaw do przyjęcia, że wierzyciel ( (...) sp. z o.o.) nie wyraził skutecznie zgody na przejęcie długu (o czym mowa w punkcie 4 umowy z dnia 22 czerwca 2010 r.). Byłoby to o tyle trudne, że Prezes Zarządu (...) sp. z o.o. w umowie z dnia 22 czerwca 2010 r. uczestniczył, wobec czego już sam tylko ten fakt przesądzał o udzieleniu przezeń w imieniu spółki zgody na taką czynność. Fakt podpisania umowy z 22 czerwca 2010 r. jednomyślnie potwierdzili także J. K. i S. C..

Zaznaczyć trzeba, że w toku postępowania nie ujawniono także następczych czynności stron tej umowy, które prowadziłyby do uchylenia się przez którąkolwiek z nich od skutków złożonych oświadczeń woli. Twierdzenia zatem odwołujących się o bezskuteczności umowy z dnia 22 czerwca 2010 r. nie mogły znaleźć aprobaty Sądu Apelacyjnego.

Powyższe nakazuje przyjąć, że Sąd Okręgowy niewadliwie ustalił okoliczność zbycia przez świadka P. P. długu jaki miał wobec pokrzywdzonej spółki, a zatem, że spółce – w dacie czynności podejmowanych przez oskarżonych – nie przysługiwała wierzytelność, która była przedmiotem tych czynności. Skoro tak, to brak jest możliwości przyjmowania, że działania te powodowały powstanie szkody w majątku spółki. Spółka bowiem nie mając wierzytelności wobec P. P. nie mogła doznać uszczerbku w wyniku usiłowania jej sprzedaży, co prawidłowo ustalił Sąd I Instancji. Oskarżeni zatem, dokonując szeregu czynności cywilnoprawnych mających za przedmiot rozporządzenie wierzytelnością nie mogli doprowadzić do wyrządzenia spółce (...) sp. z o.o. szkody majątkowej.

Słusznie przy tym skonstatował Sąd meriti, że jakkolwiek brak jest jednoznacznych dowodów na okoliczność faktycznego zrealizowania postanowień umowy z dnia 22 czerwca 2010 r. oraz dalszych losów wierzytelności – to tym bardziej braki te przemawiają za rozstrzygnięciem ich na korzyść oskarżonych w myśl zasady domniemania niewinności. Jednocześnie stopień skomplikowania sytuacji cywilnoprawnej tej wierzytelności i powiązanych z nią udziałów w firmie (...) nie pozwala, również z uwagi na treść przepisu art. 5 § 2 k.p.k. na konstruowanie ich odpowiedzialności na podstawie art. 13 § 2 k.k. czyli w formie usiłowania nieudolnego.

Wnioski pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i prokuratora

O uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec bezzasadności zarzutów podniesionych w apelacji pełnomocnika oskarżonego i prokuratora, nie dostrzeżono podstaw do uchylenia wyroku zgodnie z postulatami skarg apelacyjnych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

NIE DOTYCZY

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

NIE DOTYCZY

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość rozstrzygnięcia Sądu I Instancji

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Z przyczyn jak opisano wyżej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

NIE DOTYCZY

Zwięźle o powodach zmiany.

NIE DOTYCZY

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

NIE DOTYCZY

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

NIE DOTYCZY

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

NIE DOTYCZY

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

NIE DOTYCZY

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

NIE DOTYCZY

5.

NIE DOTYCZY

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

NIE DOTYCZY

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

NIE DOTYCZY

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

-----------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

II

Z uwagi na charakter rozstrzygnięcia kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Izabela Szumniak

Anna Nowakowska Agnieszka Brygidyr – Dorosz

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonych od popełnienia zarzucanych im czynów

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana