Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 87/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie sygn. XII K 149/21 z dnia 10.03.2022 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca oskarżonych

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1/

I/ Obrońcy osk. A. G. (1) naruszenia przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 kpk w zw. z art. 4 kpk w zw. z art. 5 § 2 kpk poprzez przeprowadzenie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego w postaci zeznań świadka M. M. (1) oraz wyjaśnień oskarżonej w zakresie, w jakim Sąd uznał, że oskarżona wiedziała o tym, że faktycznie doszło do odwołania pełnomocnictwa udzielonego jej przez R. S., podczas gdy z zeznań świadka jednoznacznie wynika, że nigdy wcześniej ani później nie rozmawiała z A. G., oskarżona jej nie znała, co z kolei koresponduje z treścią wyjaśnień oskarżonej, co z kolei doprowadziło do uznania, że jej zachowanie wypełnia czyn z art. 272 kk w zb. z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk /winno być w zw. z art. 294 § 1 kk – uwaga SA/, podczas gdy czynu tego można dokonać tylko w zamiarze bezpośrednim.

II/ Obrońcy osk. M. K. (1) błędu w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegającego na przyjęciu, że:

1/ oskarżony wiedział o odwołaniu pełnomocnictwa udzielonego przez R. S. oskarżonej A. G. (1), podczas gdy żaden z przeprowadzonych dowodów nie wskazuje, że oskarżony miał jakąkolwiek wiedzę w tym zakresie, a tylko posiadanie tej wiedzy mogłoby pozwolić przypisać mu sprawstwo czynu, za który został skazany tj. z art. 272 kk w zb. z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

2/ szkoda powstała i ma charakter szkody znacznej wartości, podczas gdy wartość zbycia nieruchomości nie daje podstawy do przyjęcia takiej wartości;

co doprowadziło do uznania jego sprawstwa mimo braku wypełnienia przez niego znamion ustawowych czynu.

x zasadny co do M. K.

x częściowo zasadny co do A. G.

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Obie apelacje dotyczą zbliżonych okoliczności, a więc celowe jest ich łączne rozpoznanie.

b/ Podzielić należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2018 r. sygn. IV KK 104/18, lex nr 2498022/. Natomiast art. 4 kpk ustanawia ogólną dyrektywę nakazującą badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego – a więc przepis ten nie może samodzielnie stanowić podstawy zarzutu apelacyjnego i należy go powiązać z naruszeniem konkretnych regulacji czy uprawnień.

c/ Chybiony jest zarzut obrońcy A. G. (1) naruszenia art. 5 § 2 kpk, gdyż Sąd I instancji nie miał nieusuwalnych, obiektywnych wątpliwości co do zachowania oskarżonej czy innych osób, a ich istnienie warunkuje zastosowanie tego przepisu. Zarzut obrazy tego przepisu może być uznany za skuteczny tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że orzekający sąd rzeczywiście miał wątpliwości o takim charakterze i nie rozstrzygnął ich na korzyść danego oskarżonego. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do stanu dowodów /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego sygn. V KK 68/2018 z 04.04.2018 r. lex nr 2488989/. Ponadto nieprawidłowe jest łączenie zarzutu obrazy art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk, ponieważ niedające się usunąć wątpliwości mogą powstać dopiero w następstwie oceny dowodów przeprowadzonej zgodnie z regułami art. 7 kpk. Wtedy dopiero można bowiem stwierdzić, czy wątpliwości, jeśli w ogóle występowały, były poważne i istotne, a nie jedynie spekulacyjne oraz czy i jakie miały one znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności prawnej oskarżonego. Zarazem w sytuacji, gdy dokonanie określonych ustaleń faktycznych zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów lub też dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego, nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo. Ewentualne zastrzeżenia powinny być w takiej sytuacji podnoszone i rozstrzygane na płaszczyźnie zachowania lub przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów. To zaś, że w toku postępowania zarysowały się różne wersje przebiegu zdarzenia nie oznacza zaistnienia przesłanek, o jakich mowa w art. 5 § 2 k.p.k. Rozstrzygnięciu powstających wątpliwości służy bowiem inicjatywa dowodowa oraz ocena przeprowadzonych dowodów zgodna z art. 7 k.p.k. /tak np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.02.2018 r. sygn. III KK 286/17, lex nr 2559388/.

d/ Zarzut obrońcy A. G. (1) nie jest zasadny. Nie doszło do obrazy art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 5 § 2 kpk czy innych przepisów procesowych, które prowadziłyby do podważenia przeprowadzonej oceny dowodów i ustaleń faktycznych. Natomiast analiza materiału dowodowego i poczynionych ustaleń faktycznych nakazuje dokonanie zmiany co do kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej z art. 272 kk w zb. z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, o czym niżej. Zatem wniosek obrońcy o uniewinnienie oskarżonej nie okazał się zasadny.

e/ Zauważyć należy, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych może dotyczyć wyprowadzenia wniosków i poczynienia ustaleń niewynikających w ogóle z materiału dowodowego. W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy dokonał częściowo błędnych ustaleń faktycznych, co doprowadziło do nieprawidłowego przyjęcia winy oskarżonego M. K. (1). Rację należy przyznać obrońcy, że nie wykazano świadomości oskarżonego o odwołaniu pełnomocnictwa udzielonego przez R. S. oskarżonej A. G. (1).

f/ Celowe jest odwołanie się do analizy ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego. Dokonanie transakcji sprzedaży nieruchomości w dniu 27 marca 2017 r. w W. w Kancelarii Notarialnej przy ul. (...) za kwotę 170.000 zł potwierdza wypis z aktu notarialnego Repertorium A nr (...) /k.7/. Odwołanie 20.03.2017 r. pełnomocnictwa udzielonego oskarżonej A. G. przez R. Ś. – S. i poinformowanie o tym oskarżonej 21.03.2017 r. dowodzą korelujące dokumenty /k.8-9/ oraz zeznania pokrzywdzonego /k.232/ i M. M. (1) /k.20, 234/. Działanie niezgodnie z wolą pokrzywdzonego wypływa z jego przekonującej relacji /k.525v/ Wartość nieruchomości według R. Ś. – S. wynosiła nie mniej niż 240.000 zł /k.524v/.

g/ Z wyjaśnień oskarżonej A. G. wynika, że poznała pokrzywdzonego R. S. na Teneryfie za pośrednictwem kuzynki tj. J. K. (1). Pokrzywdzony udzielił jej pisemnego pełnomocnictwa do sprzedaży działki, po odwołaniu pełnomocnictwa dla swojej siostry. Była w kancelarii notarialnej i sprzedała działkę M. K. (1). Przyznała, że dzwoniła do niej kobieta, która powiedziała, iż jest siostrą pokrzywdzonego i on odwołał oskarżonej w/w pełnomocnictwo /k.523v/. Pisemne odwołanie otrzymała 2 tygodnie po spisaniu aktu notarialnego. O ile takie wyjaśnienia korelują z pozostałymi dowodami, to słusznie nie dano wiary wyjaśnieniom A. G. w tej kwestii, że nie uwierzyła w odwołanie pełnomocnictwa. Nie ma znaczenia, że nie znała wcześniej siostry pokrzywdzonego tj. M. M. (1) a ta nie przesłała kopii odwołania pełnomocnictwa. Logiczne i spójne zeznania R. S. i M. M. (1) poparte dokumentacją /k.26 i in./ dowodzą, że pełnomocnictwo dla A. G. zostało odwołane 20.03.2017 r. przed zawarciem przez nią umowy sprzedaży nieruchomości i w tym celu 21.03.2017 r. wysłała jej sms M. M. i skontaktowała się też z nią telefonicznie. Oskarżona oświadczyła, że nie przyjmuje odwołania do wiadomości. Dodatkowo odwołanie wysłano pocztą, ale oskarżona go nie odbierała. Pokrzywdzony wskazał na wartość nieruchomości w wysokości co najmniej 240.000 zł, gdyż za tyle ją kupił /k.524v/ i po jej sprzedaży nie otrzymał żadnych pieniędzy ani informacji o sprzedaży /k.54, 525/. Oskarżona działając jako jego pełnomocnik miała tego świadomość. Jego zdaniem to J. K. nakazała oskarżonej sprzedać tę nieruchomość. Wbrew stanowisku obrońcy, nieprzesłanie zdjęcia odwołania pełnomocnictwa przez M. M. nie oznacza, że nie było ono skuteczne. To oskarżona miała obowiązek skontaktowania się z pokrzywdzonym jako mocodawcą, aby wyjaśnić ważność jej pełnomocnictwa, a skoro tego nie zrobiła, to znaczy, iż wiedziała, że faktycznie zostało odwołane. Nie ma znaczenia, że poprzednio R. Ś. – S. odwołał inne pełnomocnictwo dla swojej siostry. Oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla M. K. /co zostało opisane w wyroku jako przywłaszczenie prawa własności/, skoro zbyła na jego rzecz nieruchomość i potwierdziła otrzymanie za to zapłaty /art. 115 § 4 kk/.

h/ Natomiast nie podważono wyjaśnień oskarżonego M. K. (1), wedle których kupił w sposób legalny działkę, notariusz sprawdził pełnomocnictwo oskarżonej i wszystko się zgadzało /k.231/. O ile budzą pewne zastrzeżenia wyjaśnienia, że działkę wziął jako rozliczenie za pieniądze przekazane gotówką w 2016 r. pokrzywdzonemu na Teneryfie na zakup apartamentu /k.231/, gdyż jest to sprzeczne z przekonującymi zeznaniami R. Ś. – S. i nie sporządzono żadnego pokwitowania dotyczącego tak znacznej sumy, to nie oznacza to winy oskarżonego. Przy tym zapłata za inne nielegalne czynności nie może zostać uwzględniona. Natomiast korelują z tym zeznania J. K. (1), że pokrzywdzony otrzymał 40.000 euro zaliczki od oskarżonego /k.291, 527/, czego nie podważono mimo jej konfliktu z R. Ś. – S. i znajomością obu stron transakcji. Ponadto w kluczowej kwestii świadomości oskarżonego co do odwołania w/w pełnomocnictwa brak jest dowodu, który by na to wprost wskazywał. Pokrzywdzony wskazał na swój konflikt z byłą partnerką J. K. (1) i jedynie podejrzewa, że M. K. jest kolegą A. G.. Natomiast J. K. podała, że oskarżony jest jej kolegą. Nie wynika z tego, aby oskarżony został w ogóle poinformowany przez A. G. czy jakąkolwiek inną osobę o odwołaniu pełnomocnictwa, skoro oskarżona /czy J. K./ mogła tę informację zataić właśnie w celu realizacji sprzedaży. Nie zmienia tego fakt umówienia terminu u notariusza przez M. K. i brak szukania innych nabywców. Zatem nie wykazano, aby oskarżony wiedząc o odwołaniu pełnomocnictwa dla A. G. działał z nią wspólnie i w porozumieniu oraz w celu przestępczym dokonał zakupu nieruchomości, czyli należało go uniewinnić od popełnienia zarzucanego mu czynu. Niezgodne z prawdą oświadczenie o otrzymaniu kwoty 170.000 zł tytułem sprzedaży w/w nieruchomości zostało złożone wyłącznie przez A. G. i nie stanowi o podstępnym wprowadzeniu w błąd notariusza przez M. K. z art. 272 kk. Dodatkowo nadmienić można, że żaden dowód nie wskazuje, aby oskarżony miał wiedzę o wyrządzeniu szkody majątkowej znacznej wartości tzn. przekraczającej 200.000 zł /art. 115 § 5 i 7 kk/, gdyż wartość zbycia nieruchomości tj. 170.000 zł nie daje do tego podstawy. Dodatkowo Sąd Okręgowy przyjął w zaskarżonym wyroku, że przywłaszczenia prawa własności dokonała A. G., a nie oskarżony – nie można zaś poczynić niekorzystnych dla niego ustaleń z uwagi na zakaz z art. 434 kpk. Zatem jego zachowanie nie wyczerpuje znamion art. 296 § 1 i 2 kk ani art. 284 § 1 kk.

i/ Powyższe równocześnie świadczy, że A. G. podstępnie wprowadziła w błąd notariusza P. O., będącego funkcjonariuszem publicznym, co do obowiązywania udzielonego przez R. S. pełnomocnictwa do sprzedaży nieruchomości nr (...) położonej w miejscowości S. oraz poprzez złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia co do otrzymania kwoty co najmniej 170.000 zł tytułem sprzedaży w/w nieruchomości, której własność zbyła na rzecz M. K. (1), czym wyłudziła poświadczenie nieprawdy w akcie notarialnym Repertorium A nr (...). Oznacza to wyczerpanie znamion przestępstwa z art. 272 kk. Ponadto oskarżona w ten sposób nadużyła udzielonych jej na mocy pełnomocnictwa uprawnień i działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla M. K., przez co wyrządziła pokrzywdzonemu znaczną szkodę majątkową w wysokości 240.000 zł, co stanowi o dodatkowej kwalifikacji prawnej czynu z art. 296 § 1 i 2 k.k. Nie chodzi tu o przywłaszczenie prawa własności do nieruchomości, jak błędnie przyjął Sąd Okręgowy, skoro oskarżona nie działała w imieniu własnym i nie uzewnętrzniła w żaden sposób, aby uznawała się za właścicielkę, tylko w imieniu i na rzecz pokrzywdzonego jako jego pełnomocnik. Takie działanie pełnomocnika niezgodne z wolą mocodawcy uznać trzeba za nadużycie udzielonych na mocy pełnomocnictwa uprawnień /porównaj przepisy art. 98-109 kodeksu cywilnego/, przy czym pełnomocnik jest obowiązany do zajmowania się sprawami mocodawcy, w tym przypadku sprawami majątkowymi dotyczącymi w/w nieruchomości. Sprzedaż bez uzyskania zapłaty wyrządziła znaczą szkodę majątkową tj. przekraczającą wysokość 200.000 zł /art. 115 § 5 i 7 k.k./. Całokształt okoliczności świadczy, że ustalone działanie oskarżonej zostało podjęte z zamiarem bezpośrednim – nie chodzi tu o przypuszczenia czy podejrzenia z jej strony a o umyślne, celowe zachowanie.

j/ Dokonanie zmiany opisu i kwalifikacji prawnej przypisanego czynu nie narusza jego tożsamości, gdyż niewątpliwie chodzi o to samo zdarzenie w ujęciu historycznym. Nadto nie narusza to zakazu reformationis in peius tj. pogarszania sytuacji oskarżonej z art. 434 kpk /apelację wniesiono tylko na jej korzyść/, ponieważ dokonane zmiany mieszczą się w opisie czynu przypisanego w zaskarżonym wyroku i ustaleniach faktycznych Sądu Okręgowego. Przy tym opis i kwalifikacja prawna czynu z art. 296 § 1 i 2 k.k. jest korzystniejsza dla oskarżonej od przyjętych w zaskarżonym wyroku, gdyż przewiduje niższe zagrożenie karą tj. od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności.

Wniosek

I/ Obrońcy osk. A. G. (1) wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego czynu.

II/ Obrońca osk. M. K. (1) wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego czynu.

x zasadny co do M. K.

☐ częściowo zasadny

x niezasadny co do A. G.

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

a/ Wniosek obrońcy o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego czynu okazał się niezasadny – co wynika z rozważań odnośnie zarzutu apelacji obrońcy.

b/ Zasadny był wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego czynu, co wynika z powyższych rozważań odnośnie zarzutu apelacji obrońcy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zastosowanie art. 296 § 1 i 2 k.k. odnośnie zachowania oskarżonej.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Opis czynu przypisanego oskarżonej w zaskarżonym wyroku wskazuje nie na przywłaszczenie prawa własności do nieruchomości, a nadużycie udzielonych na mocy pełnomocnictwa uprawnień i działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie dotyczy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

I/ W punkcie I zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego M. K. (1) w ten sposób, że uniewinniono oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego mu i przypisanego w punkcie III sentencji, a nadto uchylono co do niego rozstrzygnięcie z punktu V sentencji o obowiązku naprawienia szkody i wydatkami sądowymi w części uniewinniającej obciążono Skarb Państwa;

II/ W punkcie II zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonej A. G. (1) w ten sposób, że :

a) odnośnie czynu zarzucanego jej i przypisanego w punkcie I sentencji uznano oskarżoną za winną tego, że w dniu 27 marca 2017 r. w W. w Kancelarii Notarialnej przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podstępnie wprowadziła w błąd notariusza P. O., będącego funkcjonariuszem publicznym, co do obowiązywania udzielonego przez R. S. pełnomocnictwa do sprzedaży nieruchomości nr (...) położonej w miejscowości S. oraz poprzez złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia co do otrzymania kwoty 170.000 zł tytułem sprzedaży w/w nieruchomości, której własność zbyła na rzecz M. K. (1), czym wyłudziła poświadczenie nieprawdy w akcie notarialnym Repertorium A nr (...), a w ten sposób nadużyła udzielonych jej na mocy pełnomocnictwa uprawnień, przez co wyrządziła pokrzywdzonemu znaczną szkodę majątkową w wysokości 240.000 zł, tj. czynu z art. 272 k.k. w zb. art. 296 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie tych przepisów skazano oskarżoną, a na mocy art. 296 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono jej karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

b) wykonanie kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej na mocy art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby;

c) w punkcie V sentencji na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonej A. G. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę kwoty 240.000 zł na rzecz R. S..

Zwięźle o powodach zmiany

1/ Uniewinnienie oskarżonego M. K. od zarzucanego czynu – wynika z rozważań z części 3. W konsekwencji uchylono co do niego rozstrzygnięcie z punktu V sentencji o obowiązku naprawienia szkody z art. 46 § 1 k.k. i wydatkami sądowymi w części uniewinniającej obciążono Skarb Państwa na mocy art. 632 pkt 2 kpk.

2/ a/ Zmiana opisu i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonej A. G. – wypływa z rozważań z części 3. Wymierzenie niższej kary tj. 10 miesięcy pozbawienia wolności jest uzasadnione dużym stopniem społecznej szkodliwości czynu i stopniem winy sprawczyni, podstępnym sposobem działania, a także uwzględnia zmianę kwalifikacji prawnej na korzystniejszą dla oskarżonej, jej dotychczasową niekaralność, częściowe przyznanie niektórych okoliczności i ustabilizowany tryb życia;

b/ Zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby związane jest z pozytywną prognozą kryminologiczną względem oskarżonej. Orzeczona kara nie jest nadmiernie łagodna ani surowa i jej ukształtowanie czyni zadość potrzebom prewencji indywidualnej i generalnej oraz odpowiada dyrektywom zamieszczonym w art. 53 § 1 i 2 kk. Całokształt okoliczności sprawy przekonuje, że taki wymiar kary jest właściwy i celowy, a w konsekwencji sprawiedliwy.

c/ Orzeczenie wobec oskarżonej obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę kwoty 240.000 zł na rzecz R. Ś. – S. - uwzględnia wniosek jego pełnomocnika i rozmiar wyrządzonej szkody.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Nie dotyczy

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

Nie dotyczy

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

I.

III.

I/ Wydatkami sądowymi w części uniewinniającej obciążono Skarb Państwa na mocy art. 632 pkt 2 kpk.

III/ Zasądzono od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz przypadające na nią wydatki w części skazującej w sprawie – na mocy art. 627 kpk, art. 633 kpk i art. 634 kpk.

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Sławomir Machnio Piotr Maksymowicz

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. A. G. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty I-II, V i VI sentencji wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca osk. M. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty III-VI sentencji wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana