Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 93/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie

z dnia 10 czerwca 2022 r. sygn. akt V K 220/18

1.1.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońcy oskarżonych

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.1.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.1.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.1.  Ustalenie faktów

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

NIE DOTYCZY

1.1.1.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

NIE DOTYCZY

1.1.  Ocena dowodów

1.1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

NIE DOTYCZY

1.1.1.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

NIE DOTYCZY

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

I/ Obrońca osk. J. W. (1) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na treść orzeczenia, tj.:

a/ art. 7 k.p.k. poprzez częściowe uznanie wyjaśnień oskarżonej J. W. (1) jako niewiarygodnych w zakresie, w którym oskarżona wskazała, iż nie działała w zamiarze wyłudzenia kredytu w Banku (...) S.A., co wynikało z sytuacji zdrowotnej jej syna - S. W., który w okresie zarzucanych czynów poddawany był intensywnym zabiegom medycznym ze względu na zdiagnozowaną u niego chorobę, co znajduje potwierdzenie w materiale dowodowym w postaci dokumentacji medycznej S. W. złożonej do akt;

b/ art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie w ocenie materiału dowodowego dokumentacji medycznej syna oskarżonych - S. W., złożonej na rozprawie 22.04.2022 r., która to dokumentacja potwierdza, iż syn J. W. w okresie stawianych jej zarzutów ciężko chorował i to ona w szczególności zajmowała się leczeniem syna, a sprawami związanymi z uzyskaniem kredytu zajmował się jej mąż;

co w konsekwencji doprowadziło do błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez niezasadne przyjęcie, iż oskarżona działała z zamiarem umyślnym w sytuacji, gdy z prawidłowych z ustaleń faktycznych takiego zamiaru oskarżonej nie sposób przypisać.

II/ Obrońca osk. W. W. (1) zarzuciła:

I/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, polegający na uznaniu oskarżonego winnym oraz stwierdzeniu, że materiał dowodowy jednoznacznie przesądza o jego winie w sytuacji, gdy:

- oskarżony nie był stroną umowy kredytu bankowego;

- nie przygotowywał samodzielnie dokumentacji kredytowej dla ówczesnej żony i nie przedstawiał jej w banku;

- miał z ówczesną żoną rozdzielność majątkową;

- w postępowaniu przygotowawczym wskazał, że jego spółka przechodziła bardzo trudny czas, nie był nawet pewien, czy funkcjonował księgowość, ta okoliczność nie była badana ani w postępowaniu przygotowawczym, ani w jurysdykcyjnym;

- od początku wskazywał, że trudności w uzyskaniu kredytu nie polegały na braku zdolności kredytowej, a powodem odmów w bankach był wiek jego ówczesnej małżonki oraz kontrakt menadżerski zamiast umów o pracę;

- to, że ktoś kogoś prosi o pomoc w uzyskaniu kredytu, to nie znaczy, że ma to być pomoc niezgodna z prawem;

- kredyt był regularnie spłacany i ostatecznie spłacony przed czasem (jeden z 2 przypadków stwierdzonych w całym postępowaniu);

- R. wskazał kredytobiorców wg klucza - że pośredniczył Z., a co do W. nie wskazał ich z całą pewnością, że kredyt został udzielony na podstawie fałszywych dokumentów;

- materiał dowodowy wskazuje, że N. nadużył zaufania oskarżonego;

- J. W. (1) przyznała, że w trakcie postępowania była na etapie rozwodu z oskarżonym i mogła celowo złożyć zeznania, a później wyjaśnienia niezgodne z prawdą, żeby mu dokuczyć, że mogła być złośliwa;

- pieniądze z kredytu nie mogły być wprowadzone do żadnych spółek oskarżonego, gdyż miały one formę prawną w postaci spółek z o.o.;

- zarzuty zostały postawione już po spłacie kredytu;

- 28 kwietnia 2005 r. wpłynął wniosek J. W. (1) o obniżenie oprocentowania, co świadczy o uczciwości kredytobiorcy wobec banku;

II/ obrazę przepisów postępowania tj. art. 4, art. 7, art. 410 i art. 424 § 1 k.p.k., polegającą na nieodniesieniu się w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia do istotnych kwestii mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie, a mianowicie wskazanych w punktach powyższych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

a/ Apelacje obrońców oskarżonych dotyczą oceny materiału dowodowego, a więc celowe jest ich łączne rozpoznanie. Przy czym apelacja obrońcy W. W. (1) jest nieprawidłowo skonstruowana, gdyż zarzut obrazy przepisów postępowania w istocie ma charakter pierwotny w stosunku do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, a nie odwrotnie.

b/ Podzielić należy konsekwentne poglądy orzecznictwa, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i jej braku w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku /tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.04.2018 r. sygn. IV KK 104/18, lex nr 2498022/.

c/ W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie sprawstwa i winy oskarżonych J. W. (1) i W. W. (1) oraz dokonał jej na podstawie właściwej oceny, mając na uwadze treść art. 7 kpk, a ocena ta wymagała jedynie uzupełnienia. Oparł się na całości przedstawionego mu materiału dowodowego oraz wobec tego odnośnie poczynionych ustaleń nie naruszył art. 410 kpk, ponieważ uchybienie normie zawartej w przepisie art. 410 k.p.k. może nastąpić jedynie w wypadku nieuwzględnienia przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej /tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.03.2014 r. sygn. III KK 396/13, lex nr 1451526/. Dotyczy to zaś tylko istotnych kwestii, a nie wszystkich podnoszonych przez strony.

d/ Natomiast art. 4 kpk ustanawia ogólną dyrektywę nakazującą badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego – a więc przepis ten nie może samodzielnie stanowić podstawy zarzutu apelacyjnego i należy go powiązać z naruszeniem konkretnych regulacji czy uprawnień. Zatem jego naruszenie wymaga wykazania obrazy szczegółowych unormowań.

e/ Niespełnienie wymogów z art. 424 kpk nie może stanowić samodzielnej podstawy zmiany lub uchylenia wyroku, skoro jest to uchybienie o charakterze procesowym /art. 438 pkt 2 k.p.k./, a więc wymaga wykazania możliwego wypływu na treść orzeczenia. Takiego wpływu obrońca W. W. nie wykazał. Kwestię te przesądza nadto art. 455a kpk, który wyklucza uchylenie wyroku z powodu niespełnienia przez uzasadnienie wymagań z art. 424 kpk.

f/ Zarzuty podniesione w apelacjach okazały się bezzasadne. Sąd rozpoznający sprawę trafnie ocenił materiał dowodowy zgromadzony w aktach. Wnioski, oceny i konkluzje odpowiadają wymogom logiki, prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, a tym samym pozostają pod ochroną art. 7 k.p.k. Nie doszło zatem do obrazy art. 4 kpk, art. 7 kpk, art. 410 kpk ani art. 424 § 1 kpk czy innych przepisów, która uniemożliwiałaby instancyjną kontrolę prawidłowości wyroku bądź nakazywała jego zmianę w kwestii sprawstwa i winy oskarżonych. Wnioski obrońców o uniewinnienie oskarżonych są w oczywisty sposób bezzasadne.

g/ Odnośnie apelacji obrońcy J. W. (1) zauważyć należy, że bezsporna jest kwestia choroby syna oskarżonych w okresie objętym zarzucanym czynem, co wymagało wzmożonych działań medycznych i terapeutycznych. Fakt ten pozostaje jednak irrelewantny z punktu widzenia wypełnienia znamion przestępstwa przypisanego nieprawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego. Bez znaczenia pozostaje również to, kto głównie sprawował opiekę nad S. W.. Gołosłowne twierdzenia oskarżonej co do braku zamiaru wyłudzenia kredytu, powtórzone w zarzucie apelacji obrońcy, nie znajdują oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym. J. W. (1) bez wątpienia miała świadomość przedłożenia fałszywej dokumentacji w celu uzyskania pozytywnej decyzji kredytowej. W rzeczywistości okoliczność tę pośrednio potwierdziła podając, że w firmie męża nie otrzymywała wynagrodzenia w pełnej wysokości według umowy menedżerskiej i potrzebowała tychże pieniędzy między innymi na leczenie S. W.. Przeciwne twierdzenia apelującego pozostają oderwane od realiów sprawy. Niewątpliwie zatem działała w celu uzyskania przedmiotowego kredytu i nie zmieniają tego jej wyjaśnienia.

h/ Drugi z zarzutów podniesiony w apelacji obrońcy J. W. także nie mógł doprowadzić do postulowanej zmiany orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonej. O ile Sąd Okręgowy przy ocenie materiału dowodowego pominął wiarygodną dokumentację medyczną S. W., to nie ma to wpływu na treść zaskarżonego wyroku. Dokumentacja została sporządzona w ramach prowadzonego leczenia, przez osoby obce, niezainteresowane wynikiem postępowania. Niezależnie od tego - dowody te nie przyczyniły się do wyjaśnienia okoliczności mających znaczenie dla wydania sprawiedliwego wyroku. Jak bowiem wspomniano, choroba syna oskarżonych pozostaje irrelewantna dla przypisania im sprawstwa i winy. Leczenie i potrzeba zajmowania się synem nie usprawiedliwia ich przestępczego działania. Pewne znaczenie ma jedynie to, że pozyskane od Banku (...) S.A. środki pieniężne miały zostać przeznaczone także na leczenie S. W..

i/ Apelacja obrońcy W. W. (1) również nie zasługiwała na uwzględnienie, a w dużej mierze podniesiono okoliczności irrelewantne z punktu widzenia niniejszego postępowania, w tym w szczególności, że oskarżony nie był stroną umowy kredytu bankowego, nie przygotowywał samodzielnie dokumentacji kredytowej dla swojej ówczesnej żony i nie przedstawiał jej w banku, miał rozdzielność majątkową z J. W. (1), spółka przechodziła bardzo trudny czas i nie był pewien, czy funkcjonowała księgowość, kredyt był regularnie spłacany, postępowanie karne wszczęto po spłacie kredytu, pieniądze z kredytu nie mogły być wprowadzone do żadnych spółek oskarżonego jak też, że J. W. wniosła o obniżenie oprocentowania a J. R. nie był pewny, czy kredyt został udzielony na podstawie fałszywych dokumentów. Obrońca pomija fakt, że do przyznania kredytu doszło dopiero po przedstawieniu niewątpliwie fałszywej dokumentacji wskazanej w zarzucie. Bez znaczenia pozostają także wskazywane przez obrońcę okoliczności wpływające potencjalnie na negatywną odpowiedź banku /wiek i kontrakt menadżerski J. W./ przed przedłożeniem fałszywej dokumentacji. Z punktu widzenia przypisania oskarżonym sprawstwa i winy istotne jest przedłożenie dokumentacji poświadczającej nieprawdę i świadomość takiego działania. W okolicznościach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że zarówno J., jak i W. W. (4) mieli wiedzę i działali intencjonalnie z pełną świadomością przedkładania sfałszowanej dokumentacji na potrzeby przyznania kredytu. Słusznie Sąd Okręgowy odwołał się do depozycji D. N. (1), który podał, że zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach J. W. wystawił na polecenie W. W., a dokument ten niewątpliwie był fikcyjny. Także A. Z. wskazał, że to W. W. potrzebował finansowania. J. W. wystąpiła zaś o przyznanie kredytu i podpisała stosowne dokumenty. Oskarżeni działali zatem wspólnie i w porozumieniu.

j/ Trafnie skarżący wskazał, że sama prośba o pomoc w uzyskaniu kredytu nie musi implikować wypełnienia znamion przestępstwa, jednakże jeśli prośba ta polegać ma na poświadczeniu nieprawdy co do zarobków, stanowiska lub innych elementów dotyczących rzekomego zatrudnienia, to takie działanie jest penalizowane ustawą karną.

k/ W aktach sprawy brak jest także dowodów pozwalających na stwierdzenie, że to osoba trzecia (w ocenie obrony - D. N.) nadużył zaufania oskarżonego, a zatem okoliczność podnoszoną w tym zakresie uznać należy za nieuzasadnioną, niczym niepopartą subiektywną ocenę. Tak samo ocenić należy twierdzenia obrońcy, że J. W. (1) mogła celowo złożyć depozycje niezgodne z prawdą w celu dokuczenia W. W. z uwagi na rozpad związku małżeńskiego. Na poparcie w/w podniesionych okoliczności obrońca nie przytoczył w istocie żadnych dowodów mogących za tym przemawiać. Przyjęcie tych twierdzeń za udowodnione prowadziłoby do naruszenia przepisów procesowych, gdyż powodowałoby nieuzasadnione pominięcie zasad rozumowania i racjonalnej działalności sądu opartej na dowodach.

l/ W tej sytuacji skarżący nie wykazali, aby w chwili wydawania zaskarżonego orzeczenia było ono niesłuszne i niesprawiedliwe.

Wniosek

I/ Obrońca osk. J. W. (1) wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu.

II/ Obrońca osk. W. W. (1) wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec stwierdzenia bezzasadności zarzutów podniesionych w apelacjach, Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

W sprawie wystąpiło przedawnienie karalności czynu, czyli tzw. bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 9 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk, nakazująca uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania karnego.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

W tym wypadku, mimo prawidłowości wyroku w chwili jego wydania przez Sąd Okręgowy, w toku postępowania apelacyjnego doszło do przedawnienia karalności zarzucanego i przypisanego czynu z art. 297 § 1 kk /w zw. z art. 12 kk brzmieniu ustawy do 30.04.2004 r./, który miał być popełniony do 25.09.2003 r. Stosownie do treści art. 101 § 1 pkt 3 kk przedawnienie karalności czynu /zagrożonego karą do 5 lat pozbawienia wolności, a takim jest przypisany czyn z art. 297 § 1 kk/ wynosi 10 lat. Wedle art. 102 kk okres ten uległ wydłużeniu o kolejne 10 lat z uwagi na wszczęcie postępowania przeciwko osobie. Natomiast rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12 grudnia 2023 r., sygn. P 12/22, na mocy którego stwierdzono niezgodność przepisu art. 15 zzr ^{( 1)} ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem(...), innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych /Dz. U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm./ z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – nakazuje przyjąć, że nie doszło do wydłużenia okresu przedawnienia w oparciu o ten przepis. Tak więc przedawnienie karalności w niniejszej sprawie nastąpiło po 20 latach z upływem 25.09.2023 r.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.1.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie dotyczy

1.1.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy

1.1.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.1.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

W sprawie wystąpiła tzw. bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 9 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk, nakazująca uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania karnego.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

a/ W tym wypadku doszło do przedawnienia karalności zarzucanego i przypisanego czynu z art. 297 § 1 kk /w zw. z art. 12 kk brzmieniu ustawy do 30.04.2004 r./, który miał być popełniony do 25.09.2003 r. Stosownie do treści art. 101 § 1 pkt 3 kk przedawnienie karalności czynu /zagrożonego karą do 5 lat pozbawienia wolności, a takim jest przypisany czyn z art. 297 § 1 kk/ wynosi 10 lat. Wedle art. 102 kk okres ten uległ wydłużeniu o kolejne 10 lat z uwagi na wszczęcie postępowania przeciwko osobie. Natomiast rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12 grudnia 2023 r., sygn. P 12/22, na mocy którego stwierdzono niezgodność przepisu art. 15 zzr ^{( 1)} ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...), innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych /Dz. U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm./ z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – nakazuje przyjąć, że nie doszło do wydłużenia okresu przedawnienia w oparciu o ten przepis. Tak więc przedawnienie karalności w niniejszej sprawie nastąpiło po 20 latach z upływem 25.09.2023 r.

b/ Uchylenie nie dotyczy pkt V wyroku, gdyż przyznano nim wynagrodzenie dla obrońców z urzędu, należne za podjęte czynności.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

NIE DOTYCZY

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

NIE DOTYCZY

5.3.1.4.1.

NIE DOTYCZY

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

NIE DOTYCZY

1.1.1.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

NIE DOTYCZY

1.1.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

NIE DOTYCZY

NIE DOTYCZY

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. P. i adw. M. R. - Kancelarie Adwokackie w W. kwoty po 1476 zł brutto, w tym VAT, tytułem pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym stosownie do obowiązujących przepisów.

III

Kosztami sądowymi w sprawie obciążono Skarb Państwa w oparciu o art. 632 pkt 2 kpk.

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Dorota Radlińska Agnieszka Brygidyr - Dorosz

1.1.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca J. W. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty I-IV i VI wyroku Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie sygn. V K 220/18

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

1.1.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca W. W. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkty I-IV i VI wyroku Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie sygn. V K 220/18

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana