Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 111/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie zapadłego wyroku

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie wydany w dniu 22 grudnia 2023 roku w sprawie sygn. akt VIII K 179/23

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny- pełnomocnik Komendanta Stołecznego Policji

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Zarzuty

Na podstawie art. 438 pkt 2 i 4 k.p.k.:

1.  Obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości w zakresie wysokości kwoty pieniędzy której zaboru w celu przywłaszczenia dokonał oskarżony, na niekorzyść oskarżonego, co miało wpływ na treść orzeczenia poprzez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych i uznanie oskarżonego winnym tego, że przywłaszczył m.in. plecak z zawartością pieniędzy w kwocie 785.400 zł podczas gdy sam pokrzywdzony w pierwszych zeznaniach wskazał, że ma pewność jedynie co do kwoty 600.000 zł.

2. Wymierzenie kary rażąco surowej, wskutek niedostatecznego uwzględnienia w procesie wyrokowania okoliczności świadczących na korzyść oskarżonego, postawy w trakcie postępowania przygotowawczego jak i sądowego, jego sytuacji rodzinnej, osobistej, starań w zakresie porozumienia z pokrzywdzonym, co miało wpływ na treść wyroku w zakresie wymierzenia kary rażąco surowej.

☐ zasadne

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

1. Na wstępie uzasadnienia wskazać należy, że obrona nie kwestionowała winy R.Z. S. w popełnieniu, zarzucanego mu czynu a wniesione zarzuty, dotyczyły wyłącznie błędnego ustalenia sądu I instancji w zakresie wysokości kwoty pieniężnej skradzionej przez tę osobę pokrzywdzonemu i wynikających z tego konsekwencji dla zapadłego wyroku oraz wymierzenia oskarżonemu rażąco surowej kary pozbawienia wolności. Tym samym należało przyjąć, że przepis art. 447 § 1 k.p.k. nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania i wyrok sądu został zaskarżony jedynie w ww. zakresie, a nie w całości.

2. Wniesione w sprawie zarzuty zasługują w części na uwzględnienie. W istocie, sąd I instancji w sposób błędny przyjął wysokość kwoty pieniężnej skradzionej pokrzywdzonemu. Nie polega natomiast uwzględnieniu zarzut wymierzenia oskarżonemu rażąco surowej kary pozbawienia wolności.

3. Wydany w sprawie wyrok opierał się na, uznanych za wiarygodne, zeznaniach pokrzywdzonego M. M. (1). O ile jednak depozycje pokrzywdzonego co do przebiegu przestępstwa rzeczywiście korespondowały „ z materiałem dowodowym obdarzonym walorem wiarygodności” (vide uzasadnienie wyroku, k.725v), przez co w pełni zasadnie stanowiły podstawę ustaleń, to nie można się zgodzić z oceną sądu I instancji, że zeznania tej osoby na temat wartości przywłaszczonych przez oskarżonego pieniędzy, jako zgodne „ z przedstawionym przez niego (tj. pokrzywdzonego- przyp. sądu) zrzutem ekranu” i z uwzględnieniem postawy procesowej R.Z. S., który nie kwestionował tej wartości i „ zobowiązał się do podjęcia starania naprawienia szkody”, nie przedstawiały sobą istotnych wątpliwości co do tej okoliczności. Wręcz przeciwnie, opierając się na treści tych zeznań, w pełni uprawnioną jest teza, że M. M. nie wiedział, ile pieniędzy zostało mu skradzione i w jaki sposób, były one przez niego przechowywane w plecaku. Zeznania te, jak słusznie m.in. zauważała skarżąca, cytując w apelacji obszerne ich fragmenty, były bowiem rozbieżne. W szczególności zauważyć należy, że z jakiejkolwiek wypowiedzi pokrzywdzonego nie wynikało wyliczenie potwierdzające, że skradzione mu zostało 785.400 zł, wskazane przez tę osobę już w trakcie pierwszego przesłuchania i później powtarzane w kolejnych depozycjach a więc kwota, która ostatecznie znalazła się w opisie czynu przypisanego oskarżonemu. Po zsumowaniu kwot z pierwszego przesłuchania M.M. w sprawie otrzymujemy bowiem łączną wartość skradzionych mu przez R.Z. S. pieniędzy w wysokości ok. 790.400 zł, do której to wartości, pokrzywdzony w jakikolwiek sposób się nie odnosił.

4. Dokonując ustaleń w tym zakresie, nie można było jednak uwzględnić stanowiska obrońcy oskarżonego, że wgląd na przepis art. 5 § 2 k.p.k. uzasadniał przyjęcie, że wskutek przedmiotowego czynu, pokrzywdzonemu została skradziona przez R.Z. S. kwota pieniędzy w wysokości 600.000 zł.

Przy braku jakichkolwiek materialnych dowodów, takich jak choćby potwierdzeń przelewów czy wypłat z banku czy bankomatu, ustalenie że M. M. została wówczas skradziona kwota pieniędzy w wysokości ok. 702.000 zł, sąd II instancji oparł na zeznaniach tej osoby złożonych w trakcie rozprawy w dniu 21 listopada 2023r. (k.666-666v) oraz w jakiejś mierze, także na dowodzie ze zrzutu ekranu (k.63-65).

Kwota ta stanowi więc sumę pieniężną na którą składało się:

- 105 tyś zł „ w banknotach po 500 zł” znajdujące się w dużym, czarnym portfelu S.,

- 47 tyś zł znajdujące się w portfelu w kolorze brązowym (M.M. podał też jako prawdopodobną kwotę 50 tyś zł, która miała znajdować się w tym portfelu, i sąd II instancji przyjął wartość z tych dwóch niższą),

- ok. 550 tyś zł w banknotach po 500 zł spakowanych w paczki po 50 tyś zł każda oraz w woreczkach.

Kwota ta w jakimś stopniu odpowiadała sumie pieniężnej, którą to, uwzględniając wiarygodne w tym zakresie depozycje pokrzywdzonego oparte na dowodzie ze zrzutu ekranu, znajdowała się w czerwcu 2022 roku w wyłącznym posiadaniu tej osoby. Jednocześnie, wbrew twierdzeniom M.M., że do dnia kradzieży pozostała ona niezmienna, przyjąć należało, że w tym czasie uległa ona obniżeniu do ok. 702 tyś zł.

Ustaleniom tym nie przeczy sformułowanie zawarte w apelacji, że dowód ze zrzutu ekranu „… to tylko i wyłącznie dowód na to, że pokrzywdzony danego dnia zrobił zdjęcie kwoty którą sam wprowadził w kalkulator”. Brak jest bowiem powodu dla przyjęcia, że kwota ta, co do jej wysokości, w dniu, kiedy była zliczana, nie odpowiadała prawdzie.

5. Należy zauważyć, że obrońca oskarżonego, uwzględniając rzeczywiście wynikający z zeznań M.M. „ zgoła odmienny opis kwot banknotów oraz zawartości portfeli i przezroczystej plastikowej torby z pieniędzmi- której to torby już rzekomo w ogóle miało nie być”, przyjęła za najbardziej wiarygodną wersję pierwotnie przedstawioną przez pokrzywdzonego- 600.000 zł, a więc z pominięciem wskazywania przez tę osobę, także w trakcie pierwszego przesłuchania w sprawie, posiadania łącznie 785.400 zł (winno być 790.400 zł- przyp. sądu). Prowadziło to z jednej strony do niezasadnego pominięcia dowodu ze zrzutu ekranu, który zgodnie z jego oceną zaprezentowaną w niniejszym uzasadnieniu, w jakimś stopniu dowodził posiadania przez M. M. w chwili kradzieży kwoty znacznie przekraczającej tę, przyjętą w apelacji, jak również z drugiej strony, do zbagatelizowania trafnej uwagi zawartej w tym środku odwoławczym, że „ zeznania złożone zaraz po zdarzeniu- spontanicznie- najczęściej odpowiadają stanowi faktycznemu relacjonowanemu przez osobę składającą zeznania”, które również bardziej odpowiadały ustaleniom sądu niż obrońcy oskarżonego.

6. Odnośnie wyjaśnień oskarżonego, to zostały uznane przez sąd I instancji za wiarygodne źródło dowodowe „ w zakresie, w jakim korespondowały one z materiałem dowodowym, będącym podstawą czynienia ustaleń faktycznych w przedmiotowym postępowaniu, w tym zeznaniami M. M. (1), zeznaniami P. Ż., nagraniami z monitoringu oraz protokołem oględzin rzeczy”. Formuła ta nie wskazuje więc jednoznacznie, w jakiej części dowód ten został uwzględniony, a w tym, że ta pozytywna ocena dotyczyła też fragmentów pierwszego przesłuchania R.Z. S. w postępowaniu przygotowawczym i wyjaśnień przed sądem, w których przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (w tym więc i do kradzieży 785.400 zł). Jednocześnie, jako pozbawione podstaw przyjąć należy twierdzenie zawarte w apelacji, że „ w trakcie obszernych wyjaśnień składanych w prokuraturze, zaraz po zdarzeniu, oskarżony opisał, iż w plecaku była jedynie gotówka w jednym większym worku plastikowym oraz dwa portfele”. W rzeczywistości R.Z. S. podał wówczas (treść tej m.in. wypowiedzi, potwierdził następnie w trakcie rozprawy sądowej- przyp. sądu), że w plecaku znajdowała się reklamówka, a w niej gotówka, co nie pozostaje w zgodności z innymi dowodami. Niewątpliwie też, wbrew twierdzeniom zawartym w apelacji, osoba ta miała oczywisty wręcz interes w tym, aby wykazać mniejszą wartość skradzionych pieniędzy, od tej mu zarzucanej. Przy czym, dopiero w piśmie nazwanym apelacja, złożonym już po wydaniu wyroku (k.777-782), R.Z. S. podniósł zastrzeżenia co do tej okoliczności wskazując, że była to suma pieniędzy mniejsza, niż określona w zarzucie. Tym samym oskarżony podważył prawdziwość swojego przyznawania się do winy, obejmującego też tę sumę, co prowadzić winno do odrzucenia w pewnej mierze argumentacji zawartej w apelacji, opartej na procesowej postawie tej osoby, czyli w sposób szczegółowy dążącej do wyjaśnienia wszystkich okoliczności przedmiotowego czynu.

Uwzględniając powyższe uwagi, nie może więc podlegać uwzględnieniu teza zawarta w uzasadnieniu apelacji wskazująca na zgodność wyjaśnień oskarżonego z zeznaniami M.M. zwłaszcza, o czym była już mowa, że depozycje te, przez zmienność zawartych w nim twierdzeń co do wartości sumy pieniężnej, która została skradziona, nie mogą prowadzić do ich oceny jako całkowicie zbieżnych z innymi dowodami, w tym i z wyjaśnieniami R.Z. S.. Z kolei ten ostatni dowód nie stanowi wprost wiarygodnego potwierdzenia, stawianej w apelacji tezy, że w skradzionym plecaku znajdowało się 600.000 zł, ani tej okoliczności nie wykazuje pośrednio, z uwagi na niezgodne z M.M. wskazanie, w jaki sposób te pieniądze były w tym plecaku umieszczone, to jest czy w portfelach, paczkach, reklamówce czy luzem. Co do tych okoliczności, wyjaśnienia R.Z. S. nie mogą więc zostać ocenione jako w pełni wiarygodne.

Tak więc należało przyjąć, że w ramach przypisanego czynu, oskarżony R. S. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie około 702.000 złotych, a łączne straty z tytułu kradzieży wyniosły około 716.175 złotych.

7. Rażąca niewspółmierność kary, o jakiej stanowi art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzi wówczas, gdy pomiędzy karą wymierzoną przez sąd, a taką, która przy zastosowaniu dyrektyw wymiaru kary powinna być orzeczona, zachodzi taka dysproporcja, że ta orzeczona jest tak niesprawiedliwa, że wręcz nie daje się zaakceptować. Innymi słowy, tego rodzaju zarzut, jako należący do kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas „ gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą" ( wyrok Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 1985 r., sygn. V KRN 178/85, LEX nr 20053). Charakter omawianego zarzutu może polegać na wykazaniu przez skarżącego, że prawidłowo ustalone okoliczności mają takie znaczenie i ciężar gatunkowy, których orzeczona kara bądź nie uwzględnia w ogóle, bądź uwzględnia w stopniu niedostatecznym.

8. Postawiony w apelacji zarzut rażącej niewspółmierności kary nie jest zasadny. Wymierzając ją oskarżonemu, sąd I instancji uwzględnił wszystkie okoliczności, o których mowa w art. 53 k.k., w tym i te, wskazane w ww. środku odwoławczym przez obrońcę tej osoby, nadając im przy tym właściwe znaczenie dla rozstrzygnięcia. Stanowisko to podlega uwzględnieniu.

Należy też dodać, że efektem przeprowadzonego postępowania odwoławczego jest przyjęcie, że podnosząc wątpliwości co do wysokości sumy skradzionych pieniędzy, R.Z. S. ostatecznie wycofał się z przyznania się do winy uwzględniającego w pełni opis zarzuconego mu czynu. Nie można też nadawać zbyt dużego znaczenia faktowi, że jest on osobą uzależnioną od środków psychotropowych ani przemyśleniom tej osoby tuż po dokonaniu przestępstwa, że należało plecak z pieniędzmi zwrócić, skoro działania takiego ostatecznie nie podjął. Bezpodstawnym jest też wyciąganie zbyt daleko idących wniosków z obietnicy oskarżonego oddania M.M. skradzionych pieniędzy udzielonej po postępowaniu mediacyjnym, skoro jej nie zrealizował. Uwzględniając zachowanie tej osoby, należy przyjąć, że obietnica ta opierała się na kalkulacji, że będzie to miało korzystny wpływ na treść zapadłego w sprawie wyroku i nie wiązała się z rzeczywistym zamiarem naprawienia szkody w tym zakresie. Niezasadne jest więc stwierdzenie zawarte w apelacji, że „ w toku całego postępowania czynił (oskarżony- przyp. sądu) również starania, aby zwrócić skradzioną gotówkę pokrzywdzonemu”. Po wykonaniu kary, R.Z. S. prawdopodobnie będzie mógł więc korzystać ze skradzionych pieniędzy, które ukrył w nieznanym miejscu, bądź przekazał na przechowanie nieznanym osobom.

Wnioski

1. Zmiana opisu zarzucanego oskarżonemu czynu poprzez zastąpienie- „…plecaka z zawartością pieniędzy w kwocie 785.400 zł…” na opis „…plecaka z zawartością pieniędzy w kwocie 600.000…zł” i uznanie winnym oskarżonego czynu po zmianie w zakresie kwoty znajdującej się w plecaku, na kwotę 600.000 zł oraz pomniejszenie kwoty szkody do kwoty 600.250 zł, a kwoty strat do kwoty 615.150 zł.

2. Zmiana wyroku na korzyść oskarżonego R. S. w części dotyczącej kary i obowiązku naprawienia szkody, poprzez wymierzenie kary dwóch lat pozbawienia wolności zgodnie z wnioskiem oskarżyciela publicznego oraz orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w kwocie 600.275 zł.

3. Zwolnienie oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania przed Sądem II instancji w całości, przez wzgląd na sytuację finansową i rodzinną.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne

☐ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Uwzględniając przyjętą w efekcie postępowania odwoławczego wartość skradzionych pieniędzy, postawę R.Z. S. wobec powinności jej zwrotu osobie pokrzywdzonej oraz całokształt, wskazanych w uzasadnieniu sądu I instancji pozostałych okoliczności wpływających na wymiar kary, należało złagodzić wymierzoną tej osobie w punkcie 1 sentencji zaskarżonego wyroku karę do 3 lat pozbawienia wolności. Uwzględnia on w pełni wszystkie, ustawowe dyrektywy określone w przepisie art. 53 k.k.

Ustalenia co do kwoty skradzionych pokrzywdzonemu pieniędzy, tj. 702.000 zł, uzasadniały też obniżenie do tej wysokości orzeczonego wobec R. S. w punkcie 2 sentencji zaskarżonego wyroku, obowiązku naprawienia szkody.

Wreszcie, w trybie art. 624 § 1 k.p.k., sąd uwzględnił wniosek apelacji o zwolnienie R.Z. S. od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej za obie instancje, a poniesione w sprawie wydatki przejął na rachunek Skarbu Państwa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Brak okoliczności uzasadniających ich uwzględnienie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

W piśmie oskarżonego nazwanego apelacją (k.777-782), oskarżony zarzucił nienależytość obsadzenia sądu I instancji wynikającą z tego, że SSO Monika Szulkiewicz „ została wadliwie powołana na urząd sędziego przez upolityczniony KRS”, przez co nie był to sąd bezstronny i niezależny.

Stanowisko to jest błędne. Zgodnie z tezą 2 uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 2 czerwca 2022 roku (I KZP 2/22, OSNK 2022/6, poz. 22), „ Nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. albo sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego w sądzie powszechnym albo wojskowym na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z 8.12.2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 3), jeżeli wadliwość procesu powoływania prowadzi, w konkretnych okolicznościach, do naruszenia standardu niezawisłości i bezstronności w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności”.

Istnienia ww. okoliczności, oskarżony nie wykazał. Nie ma więc podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z powodu nienależytego obsadzenia sądu I instancji.

Dodać należy, że omawiana okoliczność nie była podnoszona przez R.Z. S. przez cały tok postępowania pierwszoinstancyjnego a przez obrońcę tej osoby, przez cały tok procesu. Tym samym należy przyjąć, że jedynym powodem podniesienia takiego zarzutu przez oskarżonego jest nie tyle obawa o zachowanie w prowadzonej przeciwko niemu sprawie standardów niezawisłości i bezstronności, co zamiar uchylenia wyroku sądu I instancji i tym samym przesunięcia w czasie momentu wydania wobec niego prawomocnego orzeczenia.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie wydany w dniu 22 grudnia 2023 roku w sprawie sygn. akt VIII K 179/23 w części, która nie została zmieniona.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Z przyczyn, jak wyżej.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd II instancji dokonał zmiany zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie wysokości kwoty pieniężnej skradzionej przez oskarżonego, czego konsekwencją były zmiany co do wymierzonej tej osobie kary pozbawienia wolności za ten czyn jak i co do obowiązku naprawienia szkody.

Zwięźle o powodach zmiany.

Z przyczyn jak wyżej.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

3.

W trybie art. 627 k.p.k, sąd zasądził od R. S. na rzecz M. M. (1) kwotę 1.200 (tysiąca dwustu) złotych tytułem zwrotu wydatku związanego z ustanowieniem w sprawie jednego pełnomocnika.

7.  PODPISY

Dorota Radlińska Sławomir Machnio Agnieszka Brygidyr- Dorosz

Oznaczenie zapadłego wyroku

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie wydany w dniu 22 grudnia 2023 roku w sprawie sygn. akt VIII K 179/23

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny- pełnomocnik Komendanta Stołecznego Policji

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana