Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 113/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 8 listopada 2023 r. w sprawie XVIII K 83/23.

1.1.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.1.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.1.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.1.  Ustalenie faktów

1.1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.1.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.1.  Ocena dowodów

1.1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów i danie wiary zeznaniom złożonym przez W. S., a następnie ustalenie stanu faktycznego niniejszej sprawy również w oparciu właśnie o jej depozycje, podczas gdy jej zeznania należy co najmniej oceniać w sposób ostrożny, albowiem za brakiem ich wiarygodności przemawiają następujące okoliczności:

⚫

W. S. była partnerką oskarżonego, jak sama wskazywała przez blisko 19 lat, prowadziła wspólnie z J. Ł. (1) gospodarstwo domowe przy czym oskarżony również przyczyniał się do utrzymania W. S., a więc zgodnie z doświadczeniem życiowym oraz zasadami logiki można założyć, że świadek W. S. mogła być zazdrosna o oskarżonego i celowo zeznawać w sposób, który obciążał winą J. Ł. (1) za śmierć pokrzywdzonej, z uwagi na poczucie skrzywdzenia i chęci odegrania się na oskarżonym za to, że chciał on kontynuować związek z pokrzywdzoną, a nawet wziąć z nią ślub;

⚫

W. S. zrelacjonowała okoliczności zdarzenia, które miały mieć miejsce w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej, pomimo tego, iż nie była ona naocznym świadkiem tego co wydarzyło się w rzeczonym pustostanie, a z uwagi na śmierć W. S. nie było możliwości przesłuchania jej w toku postępowania sądowego w celu skonfrontowania jej faktycznej wiedzy o zdarzeniu z zeznaniami złożonymi w toku postępowania przygotowawczego oraz w zestawieniu z wyjaśnieniami oskarżonego J. Ł. (1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie rozważań godzi się przypomnieć, także obrońcy, normatywną treść z art. 7 kpk, a dotyczącą modelu oceny każdego przeprowadzonego dowodu.

Otóż, zgodnie ze wskazanym przepisem, każdy przeprowadzony dowód, w tym przez Sąd, oceniony ma być swobodnie, jednak z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Takiej oceny dokonał właśnie Sąd meriti, co zwerbalizował w pisemnym uzasadnieniu wyroku, choć w sposób nieco skrótowy.

Sąd ten bowiem wywiódł, co zasługuje na pełną akceptację, a co sprzeczne jest z twierdzeniem obrońcy, że dowód z zeznań W. S. jest logiczny, spójny i zbieżny z pozostałym materiałem dowodowym. Sąd a quo zaznaczył też, że z tego dowodu wynika zachowanie oskarżonego, jak też Sąd nie znalazł powodów, zapewne przekonywujących, które to miałyby przemawiać za celowym przedstawianiem zachowania oskarżonego w sposób niezgodny z faktycznym przebiegiem zdarzeń.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, na co zwrócił uwagę Sąd Okręgowy, że dowód z zeznań kwestionowanego przez obrońcę świadka, nie był dowodem jedynym, który przemawiał za sprawstwem i winą skazanego. Przeciwnie, dowód ten wpisywał się harmonijnie w logiczny ciąg innych dowodów.

Nie można zaprzeczyć jednak, na co zwróciła uwagę obrońca, że ocena dowodu z zeznań W. S. była utrudniona, świadek bowiem zmarła i przesłuchanie jej bezpośrednio przed Sądem nie było z tej przyczyny możliwe.

Oczywiste jest przy tym, że W. S. nie była świadkiem bezpośrednim zdarzenia zasadniczego, będącego przedmiotem oceny, a mogła być jedynie tak zwanym świadkiem ze słyszenia i przez to zrelacjonować tylko to, czego się dowiedziała.

Nie budzi też żadnych wątpliwości, że świadek była wieloletnią partnerką skazanego.

Wedle obrońcy, świadek mogła podać nieprawdę właśnie dlatego, że była wieloletnią partnerką skazanego, prowadziła z nim wspólne gospodarstwo domowe, a skazany przyczyniał się do jej utrzymania. Zatem, świadek mogła, jak dalej wywodzi obrońca, odczuwać wobec skazanego zazdrość, a w konsekwencji po prostu pomówić go, poprzez podanie nieprawdy.

Podkreślenia przede wszystkim wymaga, że zarzut obrońcy nie ma charakteru stanowczego, a jest sformułowany jako przypuszczenie, poprzez użycie jednoznacznych zwrotów.

Tym samym obrońca po prostu przeciwstawia i to nie jednoznacznie, pożądaną przez siebie ocenę, ocenie dokonanej przez Sąd meriti. Tym samym, rozumowanie i wnioskowanie z apelacji nie może być ocenione inaczej niż jako polemiczne.

Przy tym, rozumowanie to jest zupełnie dowolne, bo ze stałej relacji, powiązanej ze współłożeniem na utrzymanie, obrońca wyprowadza zazdrość, która nawet nie miała, a mogła prowadzić do nieprawdziwych depozycji na niekorzyść skazanego.

Pozostając w narracji zaprezentowanej w apelacji, równie dobrze można twierdzić, że mogły być złożone nieprawdziwe zeznania, jednak na korzyść skazanego, świadek mogła się bowiem zasadnie spodziewać się długotrwałego pobytu skazanego w jednostce penitencjarnej, więc przez to pogorszenia warunków życia, w związku z oczywistym brakiem możliwości pomocy w utrzymaniu, a przy braku już, co też oczywiste, pokrzywdzonej.

Zarzut nie ma też charakteru konsekwentnego. Konstruując bowiem zarzut kolejny, który sprowadza się do postulowanej wadliwej oceny wyjaśnień, obrońca odwołuje się do zeznań świadka, co do odzieży i śladów.

Dodatkowo podkreślić też trzeba, nawiązując do wcześniejszych wywodów, że dowód z zeznań W. S. nie jest dowodem jedynym, w zakresie zdarzenia głównego, jak też tego, co to zdarzenie poprzedziło. Groźby wobec pokrzywdzonej, stanowiące w istocie zapowiedź tego, czego skazany ostatecznie się dopuścił, relacjonowali przecież także i inni świadkowie niż W. S.. Także i inne dowody były podstawą do ustalenia stanu faktycznego w zakresie zabójstwa.

Nadto, relacja świadka, o czym przekonuje już prosta lektura protokołu, na charakter spontaniczny i oględny. Wypowiedzi najistotniejsze nie pojawiają się od razu, a mają przy tym charakter stonowany. Jeśliby świadek istotnie chciała skazanego pomówić, z całą pewnością inaczej skonstruowałaby swoją wypowiedź, zaczynając od zbrodni zabójstwa, a jej przebieg werbalizowałaby w sposób drastyczny.

Świadek też, sama poszukiwałaby kontaktu z Policją, tymczasem po prostu została zatrzymana, po tym jak funkcjonariusze, którzy rutynowo wykonywali swoje czynności służbowe, dotarli do miejsca w którym przebywała.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. Ł. (1) od zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Obrońca w apelacji nie podważył skutecznie oceny zeznań świadka, dokonanej przez Sąd Okręgowy. Zatem, nie tylko w przekonaniu Sądu Apelacyjnego, depozycje W. S. zostały zasadnie ocenione jako wiarygodne.

Więc, nie ma jakichkolwiek racjonalnych podstaw, by kwestionować sprawstwo i winę skazanego.

Ewentualna zmiana zatem wyroku Sądu a quo, w zakresie postulowanym przez obrońcę, nie miałaby żadnych podstaw, czy to faktycznych, czy prawnych, a jako taka jest po prostu niedopuszczalna.

Wniosek z apelacji oceniony musie być więc jako niezasadny i to w stopniu oczywistym.

3.2.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie art. 7 kpk poprzez dokonanie przez Sąd I instancji dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego i uznanie wyjaśnień oskarżonego J. Ł. (1) za niewiarygodne w zakresie, w jakim nie przyznał się do on do zarzuconego mu czynu, podczas gdy oskarżony od samego początku postępowania wskazywał, iż nie jest on winny zarzuconego mu czynu, przy czym wskazywał m. in. na okoliczność, iż to Ł. S. mógł dopuścić się zabójstwa pokrzywdzonej, a to z tej przyczyny, że pokrzywdzona planowała wrócić do J. Ł. (1) i kontynuować z nim związek, a ponadto jak wielokrotnie wskazywał oskarżony w trakcie składanych wyjaśnień, a co potwierdziła W. S., w chwili zatrzymania J. Ł. (1) miał na sobie czystą odzież, a więc nie mogły na niej zostać zabezpieczone ślady krwi pokrzywdzonej, przy czym odzież, którą wcześniej w dniu zdarzenia miał na sobie oskarżony, została spalona w piecyku znajdującym się w pustostanie, w którym zamieszkiwał wraz z W. S.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd pierwszej instancji nie dał wiary wyjaśnieniom ówczesnego oskarżonego, a przyczyny tego podał w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Ocena ta, wbrew treści zarzutu i w nieznacznym zakresie uzupełniającym zarzut wywodom z uzasadnienia apelacji, jest trafna, a przez to Sąd Apelacyjny w pełni ją podziela.

Istotnie, skazany konsekwentnie zaprzeczał swojemu sprawstwu i swojej winie. Wskazywał przy tym, że to inne osoby, czy to Ł. S., czy też W. S., lub też dwóch innych mężczyzn, miały popełnić zbrodnię zabójstwa.

Wyprowadzenie jednak jedynie z twierdzeń zaprzeczających i pomawiających wniosek postulowany, uznane musi być co najmniej za rozumowanie wielce naiwne. Tym bardziej, jeśli rozumowanie takie zostanie zestawione z pozostałymi dowodami, które zostały przeprowadzone i ocenione w postępowaniu przed Sądem Okręgowym, nawet jeśliby w tym zestawieniu pominąć dowód z zeznań W. S..

Dodatkowo zaś zastanowić muszą wywody z uzasadnienia, a odnoszące się do planowanego ślubu. Sąd meriti bowiem, rekonstruując stan faktyczny, nie stracił tej okoliczności z pola widzenia, sytuując ją jednak temporalnie trafnie wcześniej. Niewątpliwie bowiem, w czasie czynu pokrzywdzona zamieszkiwała już razem z Ł. S., co jednoznacznie wynika z wyjaśnień skazanego, który przecież dla obrońcy jawi się jako wiarygodny, a co było zasadniczym motywatorem bezprawnego zachowania skazanego, w postaci zbrodni zabójstwa.

Niewątpliwie, przy zatrzymaniu skazany miał na sobie inną odzież, niż w chwili czynu, czego także obrońca nie kwestionuje.

Sąd meriti nie stwierdził jednak, jak podnosi obrońca, że na tym innym ubraniu zabezpieczono ślady krwi pokrzywdzonej. Ślady krwawe ujawniono bowiem, co ustalił Sąd a quo, na prawym przedramieniu skazanego, a okazały się być krwią pokrzywdzonej.

Dodatkowo, pod paznokciami skazanego stwierdzono obecność materiału biologicznego zawierającego DNA pokrzywdzonej.

Zatem, podsumowując, Sąd Okręgowy ocenił dowód z wyjaśnień ówczesnego oskarżonego prawidłowo, zgodnie z normatywnym wzorcem z art. 7 kpk.

Zarzut więc jest niezasadny i to w stopniu oczywistym, a sprowadza się jedynie do polemicznego wywodu.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. Ł. (1) od zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut został oceniony jako niezasadny i to w stopniu oczywistym, także i wypływający z tego zarzutu wniosek musi być oceniony tożsamo.

Nie sposób bowiem, rozsądnie rozumując, stwierdzić, że skazany podawał w trackie postępowania prawdę, nie można więc zmienić wyroku pierwszoinstacyjnego w sposób postulowany.

3.3.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie art. 7 kpk poprzez dokonanie przez Sąd I instancji dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i zbagatelizowanie depozycji złożonych przez I. S., który zeznał, że przeglądał wraz z funkcjonariuszem Policji monitoring zamontowany na terenie jego nieruchomości i aczkolwiek sam nie był w stanie rozpoznać osób zarejestrowanych na nagraniu, to ten funkcjonariusz miał stwierdzić, że wie kim te osoby były, a w konsekwencji stwierdzenie, iż ww. świadek nie wskazał żadnych okoliczności, które byłyby doniosłe lub istotne dla niniejszego postępowania, podczas gdy ustalenie tożsamości dwóch powyżej wskazanych osób mogło być istotne z punktu widzenia niniejszego postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd meriti nie zbagatelizował depozycji złożonych przez I. S.. Przeciwnie, uznał zeznania tego świadka za wiarygodne, czemu dał wyraz w pisemnym uzasadnieniu.

W tożsamy sposób został oceniony dowód z zeznań P. S..

Co więcej, wskazane dowody zostały uznane przez Sąd Okręgowy za dowody istotne, bo także na ich podstawie rekonstruowany był stan faktyczny.

Niewątpliwie przy tym umyka apelującej to co świadek S., zeznał, odpowiadając zresztą na jej pytanie, że "tam się kręci dużo ludzi". Świadek ten też podał, odpowiadając tym razem na pytanie przewodniczącej, że "monitoring obejmuje moje podwórko, bramę gdzie widać jak ktoś przechodzi" i "jedynie przy mojej posesji, przy bramie widać".

Bez obawy popełnienia błędu można więc w tym kontekście podkreślić procesową taktykę skazanego, która sprowadzała się do pomawiania innych osób o popełnienie przypisanej mu już prawomocnie zbrodni zabójstwa, co miało zapewne, w subiektywnym przeświadczeniu skazanego, ale też i obrońcy, doprowadzić do swoistej ekskulpacji.

Sąd meriti więc nie obraził art. 7 kpk, także w zakresie trzeciego z zarzutów.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. Ł. (1) od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Także i w tym przypadku, oczywiście niezasadny zarzut nie może prowadzić do postulowanej zmiany zaskarżonego wyroku.

3.4.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie art. 7 kpk poprzez dokonanie przez Sąd I instancji dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i zbagatelizowanie okoliczności, że z opinii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji z dnia 15.11.2022 r. (sygn. LKE 1801/2022) wynika, że z próbki oznaczonej do badania nr I/1I, pobranej z brzeszczotu noża (z wyłączeniem miejsc występowania widocznych zabrudzeń oraz miejsca występowania odwzorowania linii papilarnych) (Przedmiot Nr 1), wyizolowano mieszaninę DNA, pochodzącą od co najmniej dwóch osób, a w mieszance tej nie stwierdzono obecności DNA pochodzącego od J. Ł. (2), podczas gdy ta mieszanka DNA mogła pochodzić od dwóch osób, których tożsamość nie została ustalona, wobec zaniechania wezwania funkcjonariusza Policji P. S..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Formułując powyższy zarzut obrońca zupełnie abstrahuje od rzeczywistej treści opinii poddanej ocenie przez Sąd Okręgowy i w związku z tym uznanej za rzetelną, także na podstawie której był rekonstruowany stan faktyczny.

Przypomnieć więc trzeba, także obrońcy, że do badań przedstawiono dwa noże.

Na pierwszym z nich, zabezpieczonym podczas przeszukania skazanego, ujawniono jego DNA. To właśnie na tym nożu ujawniono również mieszaninę DNA pochodzącą od co najmniej innych dwóch osób.

Na drugim nożu, ujawnionym na terenie zielonym przy ul. (...), ujawniono DNA, zarówno skazanego, jak i pokrzywdzonej.

Przeto, także i ten zarzut oceniony musi być jako niezasadny, również w stopniu oczywistym. Sąd meriti bowiem dowód z opinii ocenił zgodnie z art. 7 kpk.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. Ł. (1) od zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kolejny zarzut nie został uznany za zarzut zasadny, w związku z czym ingerencja w wyroku Sądu Okręgowego jest niedopuszczalna, jako pozbawiona jakiejkolwiek podstawy, faktycznej i prawnej.

3.5.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie art. 170 § 1 pkt 2 kpk poprzez oddalenie przez Sąd I instancji na rozprawie w dniu 31 października 2023 r. wniosku obrońcy oraz oskarżonego o ponowne wezwanie świadka w osobie funkcjonariusza Policji P. S. wobec stwierdzenia, że zaniechanie wezwania świadka jest zasadne albowiem jego bezpośrednie przesłuchanie nie jest niezbędne, w szczególności z uwagi na fakt, że świadek nie był bezpośrednim obserwatorem zdarzenia, a swoją wiedzę czerpał jedynie ze zgłoszenia od Ł. S., która to osoba była już bezpośrednio przesłuchana przed Sądem, przy czym brak wezwania ponownie świadka skutkował tym, iż nie było możliwe ustalenie tożsamości dwóch osób, które miały być niedaleko miejsca zamieszkania pokrzywdzonej w dniu zdarzenia, co mogło mieć istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Po pierwsze, wbrew temu, co można wyprowadzić z treści zarzutu, w tym przede wszystkim z wskazanego przepisu, który jakoby miał zostać naruszony, dowód z zeznań P. S. został przed Sądem Okręgowym przeprowadzony, tylko że w sposób pośredni, poprzez odczytanie zeznań z postepowania przygotowawczego.

Po drugie, autorka apelacji była obecna na terminie rozprawy, kiedy to Sąd meriti miał przeprowadzić i przeprowadził dowód z zeznań tego świadka. Wówczas to, jak wynika z protokołu, wniosła o wezwanie tego świadka na kolejny termin rozprawy, nie podając w tym zakresie żadnych argumentów, w szczególności więc nie odnosząc się do możliwej wiedzy o dwóch mężczyznach z nagrania z monitoringu.

Przy tym, zaznaczyć w tym miejscu trzeba, co kontekstowo jest istotne, że obrońca wniosła w mowie końcowej o wymierzenie możliwie najłagodniejszej kary za popełniony czyn.

Po trzecie, zagadnienie merytoryczne, co do dwóch mężczyzn z nagania, zostało już omówione wyżej,

Zatem, procedując w zakresie kwestionowany, Sąd Okręgowy nie tylko nie obraził art. 170 § 1 pkt 2 kpk, nie obraził żadnego przepisu polskiej procedury karnej.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. Ł. (1) od zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak wyżej wywodzono, prawidłowe procedowanie Sądu a quo nie może prowadzić do wzruszenia orzeczenia, tym bardzie zmiany w zakresie postulowanym w apelacji.

3.6.

W konsekwencji wskazanych naruszeń, stanowiących obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, poprzez uznanie, że oskarżony J. Ł. (1) dopuścił się zarzuconego mu czynu, podczas gdy prawidłowe ustalenia poczynione w niniejszej sprawie prowadzą do wniosku, iż pozostały w dalszym ciągu okoliczności, które nie zostały dostatecznie wyjaśnione.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy nie obraził procedury. Czynności tego Sądu były oparte na przepisach obowiązujących w polskim porządku prawnym.

W szczególności, co wyżej wskazywano, każdy z kwestionowanych przez obrońcę dowodów został przeprowadzony, a następnie oceniony prawidłowo, zgodnie z art. 7 kpk.

Przeprowadzono także, we właściwej formie procesowej, każdy konieczny dowód.

Zatem, konsekwencją jest trafne zrekonstruowanie stanu faktycznego, co sprowadzało się do prostego przetransponowania treści z dowodów.

Opis ze zrekonstruowanego stanu faktycznego odpowiada więc prawdziwemu przebiegowi zdarzenia.

Nie można zatem, rozsądnie rozumując, wywodzić, że Sąd meriti dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. Ł. (1) od zarzuconego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Przebieg zdarzenia został prawidłowo zrekonstruowany, na podstawie prawidłowo przeprowadzonych i ocenionych dowodów, więc nie doszło do błędu w ustaleniach faktycznych.

Nie ma więc podstaw, by zmienić kontrolowany w trybie instancyjnym wyrok, tym bardziej w taki sposób, jaki postuluje autorka apelacji.

3.7.

Na zasadzie zarzutu ewentualnego, rażąca niewspółmierność kary pozbawienia wolności orzeczonej względem oskarżonego J. Ł. (1) w zakresie przypisanego mu czynu, tj. kary 25 lat pozbawienia wolności, która to kara jest rażąco surowa, podczas gdy takie ukształtowanie kary narusza dyrektywy jej wymiaru, a w szczególności orzeczona kara nie uwzględnia stopnia winy oraz celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie kara ma osiągnąć wobec oskarżonego, złożenia przez niego wyjaśnień, opisujących okoliczności dotyczące spotkania z pokrzywdzoną w dniu zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wyżej już podano, że autorka apelacji podczas mowy końcowej nie wnosiła o uniewinnienie, a o wymierzenie możliwie najłagodniejszej kary za popełniony przez ówczesnego oskarżonego czyn.

Istotnie, wymierzona kara 25 lat pozbawienia jawi się jako kara obiektywnie surowa.

Niemniej, wbrew wywodom obrońcy, w tej konkretnej sprawie wobec tego już skazanego, kara 25 lat pozbawienia wolności jest karą po prostu współmierną.

W zarzucie skarżącą podała tylko jedną okoliczność o charakterze konkretnym, w pozostałym zakresie ograniczając się do przytoczenia ustawowych zwrotów.

Tą okolicznością konkretną miałoby być opisanie przez skazanego okoliczności dotyczących spotkania z pokrzywdzoną w dniu zdarzenia, uzupełniona w uzasadnieniu apelacji o plany matrymonialne.

Wskazane twierdzenia, które zgodnie z wolą obrońcy, miałyby prowadzić do zmiany wyroku poprzez wymierzenie kary łagodniejszej, co najistotniejsze, nie są jednak zgodne z prawdą. Skazany przecież zabił pokrzywdzoną, zadając jej nie mniej niż kilkanaście ciosów nożem.

Nie sposób więc przyjąć, czego chciałaby autorka apelacji, że nieprawdziwe wyjaśnienia miałyby prowadzić do wymierzenia kary łagodniejszej w postępowaniu odwoławczym, niż kara wymierzona w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Obrońca też pomija te okoliczności, które przytoczył Sąd meriti, a które Sąd Apelacyjny akceptuje, jako trafne i przez to zasadne, a które zostały przedstawione w pisemnym uzasadnieniu wyroku, a w świetle których właśnie kara niższa jawi się jako niewspółmierna, w znaczeniu nadmiernie łagodna.

Podkreślić trzeba i przypomnieć, że skazany działał z zamiarem bezpośrednim, że zadał nożem nie mniej niż kilkanaście ciosów, że motywowała go zazdrość oraz że był wielokrotnie uprzednio skazywany za przestępstwa, w konsekwencji czego odpowiadał w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk.

Wniosek

Ewentualnie więc, zmiana zaskarżonego wyroku i orzeczenie kary pozbawienia wolności w możliwie najniższym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kara, którą Sąd Okręgowy wymierzył, jest karą współmierną do przypisanego czynu, będącego zbrodnią zabójstwa.

Także więc i w zakresie zarzutu ewentualnego, zaskarżony wyrok nie może i nie powinien być zmieniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.1.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 8 listopada 2023 r. w sprawie XVIII K 83/23, w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak wyżej szczegółowo podano, zarzuty z apelacji nie potwierdziły się.

Nadto, kontrola instancyjna prowadzona z urzędu, w zakresie w jakim Sąd Apelacyjny był uprawniony, nie doprowadziła do zidentyfikowania uchybień.

Konsekwencją jest więc powinność utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku.

1.1.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.1.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.1.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.1.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.1.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. C. 1.476 zł. brutto, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym.

Obrońca substytucyjny bowiem wniosła o powyższe, zarówno pisemnie w apelacji, jak i ustnie w trakcie rozprawy, oświadczając jednocześnie, że koszty te nie zostały uiszczone.

Podstawą prawną orzeczenia w tym zakresie jest art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 4 ust. 3 i § 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

3.

Zwolniono ówczesnego oskarżonego w całości od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, a wydatkami za to postępowanie obciążono Skarb Państwa, zgodnie z art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk.

Skazany odbywa karę 25 lat pozbawienia wolności, przy czym liczy sobie 63 lata, a przebywając na wolności pozostawał w zasadzie w kryzysie bezdomności, utrzymując się jedynie ze zbieractwa.

Zapłata kosztów sądowych w tej sprawie byłaby więc dla niego nie tyle zbyt uciążliwa, co niemożliwa.

7.  PODPIS

Michał Lasota

Agnieszka Brygidyr-Dorosz Przemysław Filipkowski

1.1.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca z urzędu adw. M. M., z substytucji obrońcy z urzędu adw. Ł. C..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 8 listopada 2023 r. w sprawie XVIII K 83/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana