Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 172/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2022 r., sygnatura akt XII Ko 52/22.

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny – pełnomocnik wnioskodawcy M. J.

☒ inny – pełnomocnik Skarbu Państwa – Komendanta Stołecznego Policji

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sąd odwoławczy nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

----

----------------------

------------------------------------------------------------

-------------------------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

------------------

-------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

------------------

-----------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty apelacji pełnomocnika wnioskodawcy

3.1

Apelacja pełnomocnika wnioskodawcy M. J..

1) Naruszenie art. 24 k.c. poprzez pominięcie, a to poprzez uznanie, iż osobie niesłusznie i bezprawnie zatrzymanej nie przysługuje zadośćuczynienie w wysokości prewencyjnej mającej istotne znaczenie ekonomiczne dla sprawcy naruszenia wolności pokrzywdzonego,

2) Naruszenie art. 6 k.c. poprzez wadliwą wykładnię a to poprzez uznanie iż powód nie udowodnił rozmiaru szkody niematerialnej i krzywdy ponad kwotę 5.000 zł, a nadto iż nie udowodnił przesłanek zastosowania kwoty prewencyjnej w wysokości mającej istotne znaczenie ekonomiczne dla sprawcy naruszenia wolności pokrzywdzonego,

a nadto poprzez wadliwe ustalenie okoliczności faktycznych,

3) art. 415 k.c. poprzez wykładnie a to poprzez uznanie zbyt swobodnie by rzec dowolnie ustalenie iż szkoda niematerialna i krzywda poniesiona przez skarżącego zamyka się w kwocie 5.000 zł,

4) naruszenie prawa materialnego w sposób mający wpływ na wynik postępowania ze względu na przepisy prawa procesowego art. 54 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 roku o Prokuratorii poprzez błędną wykładnię a to poprzez uznanie iż osoba nie posiadająca uprawnień radcy prawnego lub adwokata może podejmować czynności jako radca Prokuratorii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Dokonując oceny podniesionych zarzutów Sąd Apelacyjny nie podzielił ich zasadności. Ani zarzuty obrazy przepisów postępowania, ani błędu w ustaleniach faktycznych, który jest konsekwencją tych błędów i przez który miał być zrealizowany obowiązek zawarty w art. 438 pkt 2 k.p.k. - wykazania wpływu obrazy przepisów procedury karnej na treść wyroku, nie znalazły akceptacji sądu odwoławczego.

Na wstępie należy stwierdzić, że Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób prawidłowy i rzetelny. Zostały przeprowadzone wszystkie dowody niezbędne dla wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności sprawy i ustalenia prawdy materialnej. Sąd I instancji, stosownie do wymogu określonego w art. 410 k.p.k., ujawnił w toku rozprawy głównej całość materiału dowodowego. Jednocześnie Sąd Okręgowy w sposób przekonywujący, zgodny z zasadami doświadczenia życiowego i zasadami logiki ocenił cały zgromadzony materiał dowodowy, wskazując które z dowodów są wiarygodne i w jakiej części, czemu dał wyraz w pisemnych motywach wyroku. W kontekście zarzutów skarżącego podkreślić należy, iż niniejsza sprawa ma charakter cywilny i stosownie do art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. ciężar udowodnienia zasadności i wysokości roszczenia spoczywa na wnioskodawcy, przy czym w postępowaniu dowodowym przed Sądem I instancji przesłuchano M. J. w charakterze świadka i uznano za materiał dowodowy akta sprawy II Kp 1196/20. Tym samym, zarzuty pełnomocnika wnioskodawcy, w ocenie Sądu Apelacyjnego stanowią wyłącznie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu meriti w części dotyczącej wysokości zasądzonego zadośćuczynienia na rzecz M. J.. Sąd ów dostrzegł i nadał właściwe znaczenia wszystkim okolicznościom, które złożyły się na decyzję o przyznaniu przez Sąd zadośćuczynienia w kwocie 5.000 złotych. Kwota ta wbrew podniesionym przez skarżącego zarzutom nie jest zaniżona lecz utrzymana, zważywszy na okoliczności zatrzymania wnioskodawcy, w rozsądnych granicach. Ma charakter kompensacyjny, stanowi wartość odczuwalną ekonomicznie, nie prowadząc przy tym do nadmiernego wzbogacenia uprawnionego. W związku z powyższym niewątpliwie wnioskodawcza doznał krzywdy niematerialnej wobec faktu niezasadnego zatrzymania i przebywania w izolacji, a sytuacja ta stanowiła dla niego dyskomfort psychiczny, poczucie zagrożenia, wywołała cierpienie w związku z kilkugodzinnym okresem zatrzymania, ograniczeniem w dostępie do toalety w warunkach zapewniających intymność, ograniczeniem w dostępie do wody, w szczególności w kontekście jego problemów zdrowotnych (choroba serca i konieczność zażywania leków). Tym niemniej, zważywszy, iż postawa funkcjonariuszy policji wobec wnioskodawcy była poprawna, a czas zatrzymania wyniósł około 8 godzin, przyznana mu kwota nie może być oparta jedynie na subiektywnych odczuciach wnioskodawcy, bez odniesienia do jakichkolwiek obiektywnych kryteriów. Ponadto ustalenie kwoty należnego zadośćuczynienia pozostaje w dyskrecjonalnej władzy sędziego i nie może być ono przyznane wyłącznie na podstawie innych spraw o podobnej materii, gdyż każda sprawa jest indywidualnie rozpatrywana i cechują ją indywidualne okoliczności. Pisemne uzasadnienie wyroku przekonuje, że Sąd I instancji nie pominął w swych rozważaniach istotnych okoliczności mających wpływ na wysokość zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie jest adekwatne i jednocześnie czyni zadość poczuciu sprawiedliwości społecznej. Kwota zadośćuczynienia powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, stosownych do zasobów majątkowych społeczeństwa, siły nabywczej pieniądza i nie powinna kontrastować z przeciętnymi zdolnościami finansowymi obywatela. Nie powinna być uznawana za niewspółmierną do doznanej krzywdy. Uwzględniając czas i stopień natężenia cierpień psychicznych i fizycznych wynikających z krótkotrwałego pozbawienia wolności wnioskodawcy, a także brak udokumentowanych negatywnych następstw i wpływu zatrzymania na sposób jego funkcjonowania w społeczeństwie, za odpowiednie należy uznać zadośćuczynienie w kwocie 5.000 zł, które jednocześnie nie będzie stanowić źródła wzbogacenia.

W tym miejscu, wskazać należy, iż skarżący niezasadnie podnosi zarzut błędnych ustaleń faktycznych gdyż, nie dostrzega, że Sąd Okręgowy uznał i należycie wykazał, okoliczności warunkujące przyznanie zadośćuczynienia we wskazanej kwocie.

Kontynuując podnieść należy, iż pełnomocnik wnioskodawczyni wskazując naruszenie prawa materialnego art. 24 k.c., art. 6 k.c., art. 415 k.c., nie wykazał zasadności zarzutów w tym względzie. Bowiem przy ustalaniu zadośćuczynienia obowiązujący system prawa zobowiązuje do badania sytuacji wnioskodawcy w jego konkretnej sprawie (nie obowiązuje system „taryfikacyjny”). Określenie kwoty, jaka w danym przypadku będzie adekwatna należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego osadzonego w realiach konkretnej sprawy i na podstawie zgromadzonych dowodów. Sąd Okręgowy, w sposób prawidłowy rozpoznał roszczenie o zadośćuczynienie. Sąd ten miał na względzie, że zadośćuczynienie winno być proporcjonalne do rodzaju naruszenia prawa oraz stopnia dolegliwości dla wnioskodawcy. Jego wysokość powinna stanowić rzeczywistą ekonomiczną wartość, a nie tylko symboliczną kompensatę wyrządzonej krzywdy. Zadośćuczynienie jako forma rekompensaty za krzywdy moralne i fizyczne powinno być mierzone ich dolegliwością, a jednocześnie z uwzględnieniem aktualnych warunków i przeciętnej stopy życiowej społeczeństwa. Kryteria jakie Sąd I instancji przyjął dla ustalenia rodzaju i rozmiaru krzywdy, mającymi wpływ na wysokość zadośćuczynienia były: warunki pobytu w radiowozie a następnie w Komendzie Policji, poddanie rygorom związanym z zatrzymaniem, brak możliwości ze swobodnego korzystania z telefonu, skorzystanie z toalety w obecności trzech policjantów i przy otwartych drzwiach, poddanie badaniu alkomatem, dyskomfort psychiczny związany z powyższym i związane z tym negatywne przeżycia psychiczne wnioskodawczy, ale też ustalenie, że nie doznał żadnych widocznych obrażeń fizycznych, oraz wyjaśnił z jakich przyczyn miarkował kwotę zadośćuczynienia. Te poglądy Sąd odwoławczy podzielił. Podkreślić należy, że w niniejszej sprawie przesądzono, iż żądanie zadośćuczynienia jest zasadne – miarkowano natomiast wysokość kwoty. Odnośnie zadośćuczynienia Sąd I instancji wypowiedział się również, z jakich przyczyn nie uwzględnił w całości żądania wnioskodawczyni.

Nie sąd również zasadne zarzuty dotyczące rzekomego naruszenie prawa materialnego w sposób mający wpływ na wynik postępowania ze względu na przepisy prawa procesowego art. 54 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 roku o Prokuratorii poprzez błędną wykładnię a to poprzez uznanie iż osoba nie posiadająca uprawnień radcy prawnego lub adwokata może podejmować czynności jako radca Prokuratorii. Skarżący – poza przywołaniem treści orzeczeń i zacytowaniem w sposób wybiórczy ich fragmentów nie przedstawił żadnych faktów podważających sposób procedowania przez Sąd pierwszej instancji w niniejszej sprawie.

W aspekcie powyższego, w ocenie Sądu Odwoławczego, przedmiotowa apelacja ma charakter wyłącznie polemiczny z prawidłowymi ustaleniami i ocenami poczynionymi przez Sąd I instancji i w żaden sposób nie może ich podważyć. Stanowisko Sądu Apelacyjnego w niniejszej sprawie w istocie mogłoby się sprowadzić do powtórzenia rozważań przedstawionych przez Sąd Okręgowy w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Uzasadnienie to jest wystarczająco szczegółowe, uwzględnia także zasady logiki i doświadczenia życiowego, co powoduje, że zawarte tam ustalenia i oceny są w pełni trafne, a Sąd Odwoławczy w całości je akceptuje.

Wniosek

Wniosek o uchylenie w zaskarżonej części wyroku z dnia 28 grudnia 2022 roku XII Ko 52/22 i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania lub zmianę wyroku z dnia 28 grudnia 2022 roku XII Ko 52/22 zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwot zgodnie z żądaniem pozwu oraz kosztów postępowania przed Sądem I i II instancji z uwzględnieniem kosztów stawiennictwa osobistego na rozprawach wg klucza 350 kmx2 strony x1,15 zł /km co stanowi 805 zł za każdą rozprawę przed Sądem I instancji w której brał udział powód oraz zasądzeniem kosztów postępowania przed Sądem Apelacyjnym na rzecz strony powodowej z uwzględnieniem kosztów dojazdu wg klucza 350 km x 2 strony x 1,15 zł/km co stanowi 805 zł oraz kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wobec nie podzielenia przez Sąd odwoławczy zarzutów apelacji wniosek o zmianę wyroku i zasądzenie zadośćuczynienia we wskazanej w pozwie kwocie należy uznać za niezasadny, a w związku z tym nie jest zasadne również żądanie przyznania kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym. W kwestii kosztów przed Sądem pierwszej instancji to w tym zakresie istnieje możliwość wystąpienia w trybie art. 626 k.p.k. po uprzednim należytym udokumentowania kosztów poniesionych przez stronę w postępowaniu przed tymże sądem.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty apelacji pełnomocnika Skarbu Państwa – Komendanta Stołecznego Policji.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mających wpływ na jego treść, a polegający na niezasadnym zasądzeniu kwoty 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia jako adekwatnej do doznanych przez wnioskodawcę M. J. krzywd oraz cierpień fizycznych związanych z niewątpliwie niesłusznym zatrzymaniem w dniu 16 maja 2020 r. w W. podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonych w sprawie dowodów prowadzi do wniosku, iż kwota ustalonego zadośćuczynienia jest rekompensatą nadmiernie wygórowaną.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Zarzut pełnomocnika Komendanta Stołecznego Policji nie może być skuteczny. Bowiem dokonując jego wykładni w powiązaniu z treścią uzasadnienia apelacji i wnioskiem o oddalenie roszczeń wnioskodawcy zarzut ten należy rozumieć jako kwestionowanie, aby zatrzymanie M. J. spowodowało obiektywną krzywdę wynikłą wskutek przedmiotowego zatrzymania implikującą przyznanie mu kwoty 5.000 złotych, gdyż w ocenie skarżącego zatrzymanie nie cechowała drastyczność ze strony Policji, a wnioskodawca nie szkody fizycznej i psychicznej (także rozciągniętej w czasie). W tym zakresie podzielić należy przekonujące stanowisko Sądu Okręgowego, że zatrzymanie w dniu 16 maja 2020 roku było niewątpliwie niesłuszne, co wynika z postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z 05.02.2021 r. sygn. II KP 1196/20 uznającego je m. in. za niezasadne oraz z oceny zeznań wnioskodawcy. Skarżący nie dostrzega, że Sąd Okręgowy uznał i należycie wykazał, że nie zaistniały żadne podstawy do przyjęcia, że M. J. stworzył bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia uczestnicząc w zgromadzeniu w czasie stanu epidemii. W tej sytuacji wnioskodawca był uprawniony do dochodzenia roszczenia o zadośćuczynienie za przedmiotowe zatrzymanie i trudno przyjąć, aby w świetle klarownie wyeksponowanych okoliczności sprawy nie doznał żadnej krzywdy.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 1 i oddalenie wniosku także co do zasądzonej kwoty 5.000 zł ewentualnie gdyby Sąd uznał zasądzenie zadośćuczynienia za uzasadnione o zmianę zaskarżonego orzeczenia w pkt 1 poprzez obniżenie kwoty przyznanego zadośćuczynienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Sąd Apelacyjny nie podzielił zarzutów apelacji i tym samym brak jest podstaw do postulowanej przez pełnomocnika Skarb Państwa – Komendanta Stołecznego Policji zmiany wyroku Sądu I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

---------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Sąd Apelacyjny nie podzielił zarzutów apelacji pełnomocnika wnioskodawcy oraz pełnomocnika Skarbu Państwa – Komendanta Stołecznego Policji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.

-------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

---------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

. Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

2.

Z uwagi na to, że postępowanie jest wolne od kosztów na podstawie art. 554 § 4 k.p.k. kosztami tymi obciążono Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Izabela Szumniak

Dariusz Drajewicz Anna Gąsior - Majchrowska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika: 1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik wnioskodawcy M. J..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2022 roku – w zakresie oddalającym roszczenia wnioskodawy w punkcie 1.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do oddalonego roszczenia w punkcie 1

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik Skarbu Państwa – Komendanta Stołecznego Policji.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2022 roku.

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do uwzględnionego roszczenia w punkcie 1

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana