Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 191/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15.02.2023 r. sygn. akt VIII K 229/21 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Na rozprawie odwoławczej w dniu 20.12.23r. Sąd II instancji przesłuchał świadka E. S.. W cenie Sądu Apelacyjnego zeznania tego świadka nie zawierały treści, które mogłyby mieć znaczenie w przedmiotowej sprawie, w szczególności, aby mogły wpłynąć treść zaskarżonego orzeczenia.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Apelacja obrońcy – zarzuty:

1. błędu w ustaleniach faktycznych;

2. rażącej niewspółmierności kary.

Apelacja prokuratora – zarzuty:

1. obrazy art. art. 7 kpk, i art. 410 kpk;

2. błędu w ustaleniach faktycznych;

3. rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy

Podniesione przez obrońcę zarzuty nie były zasadne.

Obrońca podnosił, iż Sąd I instancji niezasadnie w oparciu o zeznania funkcjonariuszy CBŚ przypisał popełnienie zarzuconego mu przestępstwa w ramach czynu zarzuconego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia. Skarżący wskazywał, iż funkcjonariusze ci występowali w potrójnej roli, tj. prowadzili czynności operacyjne, następnie swoje ustalenia zabezpieczali na potrzeby procesu, jak również w sprawie występowali jako świadkowie.

Odnosząc się do powyższej kwestii wskazać należy, iż ta „potrójna rola” funkcjonariuszy w niczym nie umniejsza wartości ich zeznań. Skoro były to osoby prowadzące czynności operacyjne i zabezpieczające, to naturalną koleją rzeczy było przesłuchanie ich w charakterze świadków w sprawie.

Nadto skarżący podnosił, iż nie było bezpośrednich dowodów świadczących o tym, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu.

Twierdzenie obrońcy było zasadne. Jednakże mając na uwadze rolę procesową skarżącego nie sposób czynić mu zarzuty, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potraktował wybiórczo i wskazywał w apelacji tylko te okoliczności, które mogły przynieść pozytywne rozstrzygnięcie dla oskarżonego. Innymi słowy – subiektywna i wybiórcza ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z racji wykonywania obowiązków obrońcy wobec oskarżonego była jak najbardziej usprawiedliwiona. Sąd zobowiązany był do całościowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i wyciągnięcia z oceny tej logicznych i zgodnych z doświadczeniem życiowych wniosków. W przedmiotowej sprawie Sąd I instancji z obowiązku tego wywiązał się w sposób nie budzący żadnych wątpliwości. Co więcej, ocenę materiału dowodowego, której dokonał Sąd Okręgowy, jak też wnioski końcowe, uznać należało za wysoce profesjonalne. Wskazać należy, iż Sąd Apelacyjny w całości podzielił rozważania poczynione na stronach 24 - 26 uzasadnienia, z których w sposób nie budzący żadnych wątpliwości wynika na jakiej podstawie przypisane zostało oskarżonemu sprawstwo /kwestionowane przez obrońcę/. Sąd I instancji wykazał, iż kierując się zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym przy ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego sprawstwo oskarżonego w przypisanym mu zakresie nie budziło wątpliwości. O wnikliwości i profesjonalizmie Sądu I instancji dodatkowo świadczy okoliczność, iż ta część zarzutu z punktu 1 aktu oskarżenia, która nie została dostatecznie potwierdzona w zgromadzonym materiale dowodowym, została wyeliminowana z opisu przypisanego czynu, jak też kwalifikacja odnosząca się do tej części.

Nie znajdował także uzasadnienia zarzut rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego. Był to zarzut alternatywny. Wbrew twierdzeniom obrońcy Sąd I instancji rozważył wszystkie okoliczności, które mogły mieć wpływ na wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary. Sąd I instancji w sposób wyczerpujący uzasadnił swoje stanowisko /str. 30-32/, w tym przedstawił logiczną argumentację, z której wynika, iż uwzględnił dyrektywy z art. 53 k.k. Za zbędne uznać należało przytaczanie słusznego stanowiska Sądu I instancji, które Sąd Apelacyjny w pełni podzielił.

Apelacja prokuratora :

Podobnie jak zarzuty obrońcy, także zarzuty apelacyjne prokuratora nie były zasadne. Skarżący poddał krytyce orzeczenie w zakresie, w jakim Sąd I instancji uniewinnił oskarżonego w zakresie zarzuconego mu przestępstwa w punkcie 2 aktu oskarżenia. Nadto w ocenie prokuratora wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo charakteryzowała się rażącą niewspółmiernością i wynosić powinna miast 7 – 12 lat pozbawienia wolności.

Sąd I instancji uniewinnił oskarżonego od czynu zarzuconego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia stosując instytucję z art. 5 § k.p.k. Analiza zarówno akt sprawy, jak też lektura uzasadnienia Sądu I instancji nie tylko uprawnia, ale rzec należy – zobowiązuje Sąd Apelacyjny aby stwierdzić, iż instytucja ta zastosowana została przez Sąd Okręgowy w sposób nad wyraz profesjonalny. Ocena taka wynika z faktu, iż Sąd I instancji w sposób absolutnie wnikliwy, a wręcz drobiazgowy, rozważył każdy ze zgromadzonych w sprawie dowodów. Ocenił nie tylko pojedyncze dowody, ale także powiązał je i wykazał wzajemną korelację. Co najistotniejsze to zauważyć należy, iż Sąd Okręgowy wskazał, iż nie wyklucza, że faktycznie wersja podana przez prokuratora w akcie oskarżenia nie była do wyeliminowania, jednakże wyrok skazujący nie może opierać się na domniemaniu, czy też wysokim prawdopodobieństwie. Z całą stanowczością stwierdzić należy, iż takie stanowisko Sądu I instancji jest w pełni aprobowane przez Sąd Apelacyjny i świadczy o daleko idącym profesjonalizmie.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się prokurator i w wywiedzionej apelacji na piętnastu stronach usiłował wykazać, że Sąd I instancji bardziej wnikliwie powinien zweryfikować materiał dowodowy zgromadzony w sprawie o sygn. akt VK 273/21. Ponadto prokurator przedstawił własną ocenę tego materiału. Przeprowadzając obszerny wywód starał się wykazać powiązania pomiędzy bratem oskarżonego S. K., M. L., P. M. i K. P.. Oczywiście prokurator zauważył, że kwestia ta była przedmiotem oceny przez Sąd I instancji, jednakże skarżący nie zgadza się z wnioskami końcowymi w tym przedmiocie, które legły u podstaw rozstrzygnięcia. Prokurator zarzucił bowiem Sądowi I instancji, że ten pominął fakt, że z materiałów sprawy sygn. V K 231/21 /str. 9 uzasadnienia/ wynika, iż działalność gospodarcza, którą prowadził oskarżony była przykrywką dla procedur obrotu narkotykami. Co do zasady, to oczywiście nie można stanowczo zaprzeczyć twierdzeniom prokuratora, czego także nie kwestionował Sąd I instancji. Rzecz jednak w tym, iż całość obszernego wywodu prokuratora /którego nie ma powodu przytaczać, gdyż znajduje się w aktach sprawy/ prowadzić ma do zakwestionowania orzeczenia Sądu I instancji w tym zakresie, a mianowicie, że Sąd ten nie przypisał oskarżonemu czynu z art. 299 § 1 k.k. na podstawie dużego prawdopodobieństwa. Nie sposób inaczej ocenić stanowiska prokuratora, gdyż nawet sam autor apelacji nie wykazał, iż w sposób nie budzący wątpliwości oskarżony dopuścił się czynu zarzuconego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia. Analiza uzasadnienia Sądu I instancji nie pozostawia żadnych wątpliwości, że wbrew twierdzeniom prokuratora, Sąd I instancji miał na uwadze sytuację finansową działalności gospodarczej, którą prowadził oskarżony, w szczególności przepływy na rachunkach bankowych. W żadnym razie nie można podzielić poglądu skarżącego, że doszło do powierzchownej i wybiórczej oceny materiału dowodowego przez Sąd I instancji. Powtórzyć należy, iż ocena ta nie tylko pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., ale charakteryzuje się najdalej idącym profesjonalizmem. W przedmiotowej sprawie Sąd I instancji wzorcowo wręcz zastosował instytucję z art. 5 § 2 k.p.k. Nawet najdalej idące prawdopodobieństwo, przy braku jednak 100 procentowej pewności dowodowej o popełnieniu przestępstwa, musi skutkować uniewinnieniem i to w przedmiotowej sprawie nastąpiło.

Sąd Apelacyjny nie podzielił także stanowiska prokuratora w części, w jakiej kwestionował wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego. Także w tym zakresie Sąd I instancji wykazał pełen profesjonalizm i wziął pod uwagę wszelkie okoliczności zarówno na korzyść, jak też na niekorzyść oskarżonego. Stwierdzenie prokuratora /str. 14 apelacji/, że oskarżony nie przyznał się do popełnienia przypisanego mu czynu i nie wyraził żadnej skruchy ani żalu, sugerujące, jak się wydaje, uznanie tych okoliczności na niekorzyść oskarżonego, jest oczywiście nie do przyjęcia. Skorzystanie z uprawnień do obrony nie może być traktowane jako okoliczność obciążająca oskarżonego. A contrario – gdyby oskarżony przyznał się do popełnienia tego czynu, wyraził skruchę i żal – oczywiście byłaby to okoliczność łagodząca.

Reasumując stwierdzić należy, iż żadna z wywiedzionych apelacja nie mogła przynieść oczekiwanych rezultatów przez skarżących, wobec faktu, że Sąd I instancji dokonał rzetelnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i w oparciu o tę ocenę dokonał profesjonalnych ustaleń w sprawie. W tych okolicznościach zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

Wnioski

o zmianę

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne – także wnioski uznać należało w całości za niezasadne .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

7.  PODPIS

Dorota Radlińska

Przemysław Filipkowski Piotr Maksymowicz

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15.02.2023r. sygn. akt VIII K 229/21

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐w całości

☒w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15.12.2023r. sygn. akt VIII K 229/21

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana