Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII AKa 372/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 21 sierpnia 2023 r. w sprawie V K 173/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Mająca wpływ na treść wydanego orzeczenia obraza przepisów postępowania w postaci naruszenia art. 167 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 170 § 1 pkt 4 kpk wobec bezzasadnego oddalenia wniosku dowodowego obrony oskarżonego w przedmiocie dopuszczenia opinii biegłego z zakresu wyceny rzeczy ruchomych celem ustalenia wartości przedmiotów objętych zarzutem przywłaszczenia postawionym oskarżonemu i w konsekwencji samodzielnego stwierdzenia przez Sąd okoliczności wymagających wiadomości specjalnych w zakresie rozmiaru wyrządzonej szkody i przyjęcia, iż wartość ta stanowi sumę wartości zarówno samochodu jak również urządzeń znajdujących się w jego wnętrzu z chwilą ich zakupu, czyli wartości nowych urządzeń i samochodu, podczas gdy w chwili zdarzenia wszystkie te przedmioty były przedmiotami "używanymi" i w związku z tym ich wartość była zdecydowanie niższa niż w chwili ich zakupu, co w konsekwencji doprowadziło do ustalenia wartości szkody na kwotę 135.300 zł. w odniesieniu do samochodu I. (...) o numerze VIN: (...) oraz kwoty 129.100 zł. w odniesieniu do znajdujących się we wskazanym pojeździe narzędzi, podczas gdy z doświadczenia życiowego wynika, iż wartość przedmiotów nowych nie jest równa wartości przedmiotów używanych, ale jest zdecydowanie wyższa, dlatego opinia biegłego z zakresu wyceny wartości poszczególnych przedmiotów była niezbędna, a dopuszczenie jej przez Sąd pierwszej instancji doprowadziłoby do wskazania, iż wartość szkody nie stanowi mienia znacznej wartości, a to z kolei doprowadziłoby do wyeliminowania z podstawy prawnej czynu zarzuconego oskarżonemu art. 294 § 1 kk, czego skutkiem byłoby orzeczenie wobec Ł. Z. zdecydowanie niższej kary.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zwerbalizowany przez obrońcę zarzut okazał się zasadny i to w całości. Istotnie, rzeczą Sądu meriti było spowodowanie pozyskania w procesie opinii biegłego, w zakresie postulowanym i była to czynność konieczna dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego, co też przekłada się na prawidłową kwalifikację prawną zarzucanego czynu, także może mieć istotne znaczenie w zakresie właściwości Sądu.

Niejako uprzedzając dalsze rozważania, skutki zasadnego zarzutu, jak wyżej przytoczony, a także w zestawieniu z drugim z zarzutów, przytoczonym niżej, są jednak dużo dalej idące, niż dostrzegł obrońca, a to z racji tego, w jaki sposób procedował Sąd a quo, przede wszystkim co do rzeczy, które miały zostać przez oskarżonego przywłaszczone, w tym, ale nie przede wszystkim, wartości tych rzeczy. Szczegółowo skutki zostaną omówione jednak niżej.

Więc, w toku postępowania jurysdykcyjnego został złożony wniosek o "dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny rzeczy ruchomych celem ustalenia wartości przedmiotów objętych zarzutem przywłaszczenia". Sąd, procedując na terminie rozprawy, wniosek ten jednak oddalił, na podstawie art. 170 § 1 pkt 4 kpk, wywodząc w uzasadnieniu swojego postanowienia jedynie, że "nie tylko precyzyjne, ale żadne ustalenie wartości przywłaszczonych przedmiotów nie jest możliwe z uwagi na ich brak".

W pisemnym zaś uzasadnieniu Sąd a quo podał, że wartości przedmiotów "dla pokrzywdzonej nie zmienia fakt, że były one użytkowane zgodnie z przeznaczeniem i z oczywistych względów uległy zużyciu" oraz że "strata jaka została wyrządzona przez oskarżonego to utrata przedmiotów o wartości zakupu".

Tezy Sądu Okręgowego, zawarta w uzasadnieniu postanowienia dowodowego oraz zawarte w pisemnym uzasadnieniu, choć wzajemnie się uzupełniają i wspierają, są w oczywisty sposób błędne i jako takie doprowadziły do wadliwej decyzji, w tym podjętej w toku procesu.

Po pierwsze więc, wartość rzeczy przywłaszczonych nie jest wartością rzeczy nowych, każda z tych rzeczy była jednak używana.

Po drugie zaś, możliwe jest ustalenie, przez podmiot fachowy, dysponujący wiedzą specjalistyczną, wartości rzeczy używanych, nawet jeśli rzeczy te odzyskane nie zostały.

Przecież, choćby samochód, który jest wykorzystywany przez pewien okres czasu, zgodnie z przeznaczeniem, wart jest mniej, niż samochód dopiero co zakupiony, jako nowy. Rozumowanie takie dotyczy każdej rzeczy, w szczególności będącej narzędziem, a z przyczyn oczywistych, dalsza argumentacja w tym kierunku nie jest konieczna.

Już na podstawie wiedzy ogólnej, można wywieść, bez obawy popełnienia błędu, że ten kto legitymuje się wiadomościami specjalnymi w zakresie wyceny ruchomości, może określić wartość rzeczy, rzeczą taką nie dysponując. Podstawą może więc być pierwotna cena, udokumentowana na przykład fakturą, opisy rzeczy, dokonany przede wszystkim przez tych, którzy rzecz taką wykorzystują do pracy, jak też opis tego, w jaki sposób z rzeczy korzystano, ewentualnie jej zdjęcie.

O ile więc do akt sprawy złożono kopie dokumentów potwierdzających nabycie rzeczy przywłaszczonych, w aktach sprawy odnaleźć można też fotografie rzeczy zasadniczej, a to samochodu, jednak nie pozyskano w toku procesu od osobowych źródeł dowodowych, w zakresie koniecznym, opisów przywłaszczonych rzeczy.

Dysponując bowiem wskazanymi dokumentami, a uzupełniająco możliwie szczegółowymi opisami z wyjaśnień i zeznań, w oparciu o wiadomości specjalne, w tym zapewne wypracowane przez naukę algorytmy, biegły niewątpliwie zadaniu sprosta i możliwie precyzyjnie oszacuje szkodę.

Powyższe, antycypując dalsze rozważanie, wymaga jednak ponownego i to rzetelnego, bo przeprowadzonego w sposób pogłębiony, postępowania dowodowego, ukierunkowanego nie tylko na sprawstwo i winę oskarżonego.

Zatem, to Sąd pierwszej instancji, z tej właśnie przyczyny, a sprowadzającej się nie tylko do pozyskania opinii biegłego, ale też do koniecznych czynności poprzedzających, winien czynności dowodowe przeprowadzić ponownie i to zasadniczo w całości.

Nie trzeba przekonywać, że wartość przywłaszczonego mienia jest w rozpoznawanej sprawie niezwykle istotna, ma bowiem decydujące znaczenie przy określeniu kwalifikacji prawnej przypisanego czynu.

Dość wskazać, że w ocenie Sądu meriti wartość ta to 264.440 zł, a wynika z cen nabycia.

Przy czym, wydaje się, że sam Sąd Okręgowy dostrzegł wątpliwości co do wartości, przyjął bowiem, że przywłaszczony samochód wart był 135.300 zł., a orzekł w tym zakresie, tytułem środka kompensacyjnego 100.200 zł.

Nie można też tracić z pola widzenia, że zarzucony czyn miał zostać popełniony 3 lutego 2023 r., rzeczy zaś były nabyte, co wynika z przedłożonych kopii faktur, nawet jeszcze w 2019 r.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z podstawy prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu Ł. Z. art. 294 § 1 kk oraz wymierzenie oskarżonemu kary w wysokości 1 roku i 3 miesięcy pobawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postulat zmiany może być uznany jedynie za częściowo zasadny, w kontekście powyższego zarzutu, istotnie bowiem wyrok pierwszoinstancyjny wymaga ingerencji orzeczniczej.

Ewentualna zmiana, po przeprowadzeniu dodatkowych czynności dowodowych, wystarczająca jednak nie jest, a to również dlatego, że pozyskanie dowodu z opinii biegłego poprzedzone musi być innymi czynnościami dowodowymi, w tym ponownym przesłuchaniem oskarżonego i świadków, ewentualnie też pozyskaniem dodatkowych dokumentów dotyczących przywłaszczonych rzeczy.

3.2.

Mająca wpływ na treść wydanego orzeczenia obraza przepisów postępowania w postaci naruszenia art. 49 § 1 kpk w zw. z art. 415 § 1 kpk poprzez zasądzenie na rzecz pokrzywdzonej A. O. tytułem naprawienia szkody kwoty obejmującej wszystkie przedmioty w postaci sprzętu i narzędzi znajdujących się w samochodzie I. (...), pomimo iż A. O. była właścicielką jedynie części z tych przedmiotów, pozostałe zaś były wypożyczone przez P.-ol A. O., podczas gdy zgodnie z treścią art. 415 § 1 kpk obowiązek naprawienia szkody może być zasądzony wyłącznie na rzecz pokrzywdzonego, zaś zgodnie z art. 49 § 1 kpk pokrzywdzonym jest osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo, zatem przy prawidłowym zastosowaniu wyżej wskazanych przepisów obowiązek naprawienia szkody zasądzony na rzecz A. O. ograniczyłby się jedynie do wartości przedmiotów stanowiących jej własność, a to z kolei oznaczałoby zasądzenie od oskarżonego kwoty o ok. 60 tys. niższej od kwoty zasądzonej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się w uzasadnieniu do orzeczonego na rzecz pokrzywdzonej A. O., będącej także oskarżycielką posiłkową, środka kompensacyjnego, Sąd Okręgowy wywiódł jedynie, że przedstawione zostały dokumenty uzasadniające roszczenie.

We wcześniejszym fragmencie uzasadnienia zaś, tenże Sąd podał, że pokrzywdzona część przedmiotów "wypożyczała".

Zeznając pokrzywdzona wskazała, że nie cały sprzęt w pojeździe był jej, po czym wymieniła przedmioty będące własnością innych podmiotów, nie pomijając tego też, jakie to są podmioty.

Zarzucone oskarżonemu przestępstwo jest przestępstwem przeciwko mieniu, a czynność sprawcza polega na przywłaszczeniu cudzej rzeczy ruchomej.

Tak właśnie miał zachowywać się oskarżony, to jest przywłaszczyć rzeczy cudze, ale właścicieli rzeczy było jednak więcej, niż przyjął w wyroku Sąd Okręgowy i wynika to jednoznacznie, z zeznań pokrzywdzonej, z przedłożonych przez pokrzywdzoną kopii dokumentów, a w części motywacyjnej, to jest w pisemnym uzasadnieniu, potwierdził to także Sąd a quo.

Więc, zarzut musi być oceniony jako zasadny, konieczne jest bowiem pogłębione rozważenie, a będzie to zadaniem Sądu Okręgowego procedującego ponownie, na rzecz jakich podmiotów orzec środek kompensacyjny.

Już w tym miejscu trzeba stwierdzić, że konsekwencja zarzutu jest znacznie dalej idąca, niż dostrzegł to skarżący. Sąd pierwszej instancji, przed ponownym procedowaniem będzie bowiem zobligowany do rozważenia, czy w spawie występują także i inni pokrzywdzeni.

Jeśli odpowiedź na tak postawione pytanie będzie pozytywna, nie można takiego kolejnego podmiotu, czy też podmiotów, pozbawić uprawnień procesowych, więc przede wszystkim wynikającego wprost z ustawy karnej procesowej prawa do bycia zawiadomionym "o terminie i miejscu rozprawy głównej".

Przypomnieć trzeba też w tym miejscu, że każdy pokrzywdzony, rzecz jasna w rozumieniu procesu karnego, może oświadczyć, że będzie działał w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Dwóch pokrzywdzonych w tym postepowaniu karnym z tego prawa skorzystało już.

Nie może jednak pozostać poza polem widzenia, że skuteczność oświadczenia takiego jest limitowana poprzez odwołanie się przez ustawodawcę do "czasu rozpoczęcia przewodu sądowego".

Dodatkowo, też w tym kontekście, istotna jest wartość przywłaszczonych rzeczy, co było już przedmiotem wyżej zamieszczonych rozważań.

Wniosek

Zasądzenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej kwoty 69.100 zł. tytułem naprawienia szkody.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już też okazało się przy ocenie zasadności poprzedniego zarzutu i poprzedniego wniosku, ingerencja orzecznicza jest konieczna i to ingerencja znacznie dalej idąca, niż postulowana.

Analizy wymaga przecież zagadnienie, na które już zwrócono wyżej uwagę, czy jeszcze inne podmioty są pokrzywdzonymi w rozpoznawanej sprawie. Jeśli tak, tym podmiotom zagwarantować trzeba realną możliwość skorzystania z uprawnień procesowych.

Dalszą konsekwencją może być przecież większe zróżnicowanie orzeczenia w zakresie kompensacyjnym, jednak po uprzednich czynnościach dowodowych, prowadzących do ustalenia rzeczywistej wartości przywłaszczonych rzeczy.

Zatem, konieczne jest wydanie przez Sąd Apelacyjny orzeczenia kasatoryjnego.

3.3.

Rażąca łagodność orzeczonej kary 3 lat pozbawienia wolności, w sytuacji gdy tylko kara 5 lat pozbawienia wolności oddaje w pełni stopień winy oskarżonego Ł. Z., a nadto uwzględnia w pełni wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, fakt przywłaszczenia mienia znacznej wartości, uprzednią karalność oskarżonego oraz czyni zadość zasadom prewencji generalnej i indywidualnej

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut może być poddany jedynie ocenie wstępnej. Ocena ostateczna, co do kary, należeć będzie do Sądu meriti procedującego ponownie, a to z przyczyn wyżej już podniesionych, przede wszystkim z powodu konieczności prawidłowego ustalenia wartości szkody.

Prima facie istotnie kara wymierzona jawi się jednak jako kara łagodna, w szczególności wobec kwalifikacji prawnej również z art. 294 § 1 kk i z art. 64 § 1 kk.

W tym kontekście nie można tracić z pola widzenia uprzednich skazań oskarżonego, ujawnionych w dokumencie w postaci karty karnej.

Zatem, zarzut oceniony może być jako zasadny, jednak tylko częściowo.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu Ł. Z. kary 5 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponowne orzeczenie o karze będzie rzeczą ponownie procedującego Sądu Okręgowego. Jednak, jak wyżej wskazano, kara wymierzona jawi się jako kara łagodna.

Wniosek wydaje się więc, tak jak i zarzut, w części zasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

W badanej sprawie konieczne jest przeprowadzenie przewodu w całości na nowo, z przyczyn szczegółowo powyżej wskazanych.

Trzeba bowiem w sposób pogłębiony przeanalizować, jakie podmioty w tym postepowaniu mają status pokrzywdzonego.

Uznanie, że pokrzywdzonymi są także i inne podmioty, niż dotychczasowi oskarżyciele posiłkowi, prowadzi przecież do konieczności zawiadomienia o pierwszym terminie rozprawy.

Dodatkowo więc, nie można wykluczyć, że w sprawie pojawią się także i inni oskarżyciele posiłkowi, podmioty takie muszą mieć jednak prawną możność złożenia skutecznego oświadczenia.

Konieczne jest też ponowne "wysłuchanie" osobowych źródeł dowodowych, w takim zakresie, w jakim w depozycjach zawarte zostaną opisy rzeczy przywłaszczonych.

Nie jest też wykluczone pozyskanie dokumentów odnoszących się do tych rzeczy

Dopiero w konsekwencji, będzie można pozyskać opinię biegłego.

Tylko tak właśnie procedując, będzie można doprowadzić do wydania sprawiedliwego rozstrzygnięcia sprawę w pierwszej instancji kończącego, sprawiedliwego także w zakresie sprawiedliwości proceduralnej, przy uwzględnieniu również praw i interesów wszystkich możliwych pokrzywdzonych.

Trafnie w tym zakresie wypowiedział się Sąd Najwyższy, co szczególnie odnosi się do zagadnienia pokrzywdzonych w badanej sprawie, wywodząc w wyroku z 18 października 2023 r. w sprawie II KS 43/23, że "Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, o której mowa w art. 437 § 2 zdanie drugie in fine kpk, jako powód uchylenia przez Sąd odwoławczy zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, zachodzi wówczas, gdy orzekający Sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa procesowego, co skutkowało, w realiach sprawy, nierzetelnością prowadzonego postępowania sądowego, uzasadniającą potrzebę powtórzenia (przeprowadzenia na nowo) wszystkich czynności procesowych składających się na przewód sądowy w sądzie pierwszej instancji".

Godzi się też w tym kontekście przytoczyć tezę z innego trafnego judykatu, mianowicie wyroku Sądu Najwyższego z 18 października 2023 r. w sprawie II KS 42/23, że "Wystąpienie którejkolwiek z tych przesłanek, wymienionych w art. 437 § 2 kpk, oznacza, że przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi meriti jest niezbędne dla realizacji celów postępowania karnego i nie ma możliwości sanowania błędów postępowania pierwszoinstancyjnego lub uzupełnienia materiału dowodowego w postępowaniu apelacyjnym".

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rekapitulując więc, Sąd Okręgowy rozważy wnikliwie jakie podmioty są pokrzywdzonymi w sprawie, dbając o realizację praw procesowych tych podmiotów, wysłowionych w ustawie karnej procesowej, na co już wyżej wskazano.

Nie można bowiem tracić z pola widzenia jednego z celów postępowania karnego, mianowicie uwzględnienia prawnie chronionych interesów pokrzywdzonych, z art. 2 § 1 pkt 3 kpk.

Następnie, Sąd Okręgowy prawidłowo przeprowadzi postępowanie dowodowe, dążąc także, w podany już sposób, to możliwie precyzyjnego ustalenia wartości szkody.

Dopiero wówczas będzie można zasadnie wypowiedzieć się, w ramach aktu stosowania prawa, o ewentualnych, sprawstwie, winie i karze, poprzez wydanie trafnego wyroku.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

Izabela Szumniak Michał Lasota Anna Grodzicka

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca z urzędu adw. K. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 21 sierpnia 2023 r. w sprawie V K 173/23

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej z wyboru adw. P. N.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z 21 sierpnia 2023 r. w sprawie V K 173/23

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana