Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II AKa 348/20 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2021-03-26

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2021-03-26
Data orzeczenia:
26 marca 2021
Data publikacji:
10 czerwca 2021
Data uprawomocnienia:
26 marca 2021
Sygnatura:
II AKa 348/20
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Warszawie
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Dorota Radlińska
Sędziowie:
Rafał Kaniok
Protokolant:
Adriana Hyjek
Hasła tematyczne:
Zamiar
Podstawa prawna:
art. 9 § 1 k.k.
Teza:
Jeżeli realizacja przez sprawcę czynności wykonawczych, w ramach przestępstwa rozboju, objętych zamiarem bezpośrednim, może zakończyć się bez spowodowania skutków, które objęte mogłyby zostać wyłącznie zamiarem ewentualnym, odstąpienie przez sprawcę od dalszych działań, po dokonaniu tego czynu zabronionego, będzie przemawiać za ustaleniem, że przy tych czynnościach nie kierował się on również zamiarem ewentualnym zabójstwa. Dodatkowo za takim ustaleniem będzie przemawiał fakt, że skutek w postaci śmierci pokrzywdzonej nie był koniecznym do wywołania, by skuteczne okazały się te czynności wykonawcze, które zmierzać miały do stworzenia warunków do zaboru mienia. Nadto ustalenia takie będzie również wspierała okoliczność, że swoim działaniem oskarżony nie stworzył bezpośredniego zagrożenia dla życia pokrzywdzonej, więc skutek w postaci jej śmierci nie mógł być postrzegany, ani jako nieuchronny, ani nawet prawdopodobny. Oskarżony nie mógł zatem się na taki skutek godzić, jeżeli nie był on nawet w polu jego świadomości, bo nie miał on powodu, by go przewidywać. Odwołując się ponownie do ustaleń sądu okręgowego stwierdzić zatem należy, że oskarżony nie chciał udusić pokrzywdzonej. Usiłując natomiast zaciskać linkę na jej szyi, bo do takiego skutecznego ucisku nie doszło (zamknięcie światła dróg oddechowych), nie musiał on przewidywać, że ucisk taki doprowadzi do jej śmierci, ponieważ podjęte przez niego czynności zmierzały do stłumienia krzyku pokrzywdzonej, a dla osiągnięcia takiego celu sprawca nie musiał doprowadzić do wystąpienia skutku dalece wykraczającego poza taki cel. Dla spowodowania śmierci pokrzywdzonej sprawca musiałby użyć siły z większą intensywnością i przez dłuższy czas niż wyłącznie do zdławienia jej głosu. Osiągnięcie zaś wyłącznie takiego rezultatu przełamałoby opór kobiety i zapobiegłoby sprowadzeniu pomocy, co umożliwiałoby realizację rabunkowego zamiaru sprawcy.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Piotr Grodecki
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  Dorota Radlińska,  Rafał Kaniok
Data wytworzenia informacji: