Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VII AGa 699/20 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2021-06-25

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Warszawie z 2021-06-25
Data orzeczenia:
25 czerwca 2021
Data publikacji:
5 kwietnia 2022
Data uprawomocnienia:
25 czerwca 2021
Sygnatura:
VII AGa 699/20
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Warszawie
Wydział:
VII Wydział Gospodarczy
Przewodniczący:
sędzia Maciej Dobrzyński
Sędziowie:
Jolanta de Heij-Kaplińska
Protokolant:
Wiktoria Szewczak
Hasła tematyczne:
Odszkodowanie
Podstawa prawna:
art. 321 § 1 k.c., art. 415 k.c., art. 471 k.c., art. 405 k.c., art. 231 k.p.c., art. 1562 k.p.c. art. 193 k.p.c.
Teza:
1. Pouczenie z art. 1562 k.p.c. należy do czynności pomocniczych organów postępowania i zapewnia prawidłowy przebieg postępowania. Czynności tego rodzaju nie są czynnościami decyzyjnymi, a zatem nie wymagają wydania orzeczenia. Nie oznacza to, że pouczenie, o którym stanowi art. 1562 k.p.c., może nastąpić w formie dowolnej. Ze względu na jego treść, pouczenia sąd dokonuje w formie ustnej wobec stron obecnych na posiedzeniu przez uprzedzenie o możliwości orzeczenia na innej podstawie niż wskazana przez powoda. Postanowienie sądu, którego sentencja ma być transmisją pouczenia, nie stanowi zatem właściwej formy czynności pomocniczej sądu. Ze względu na charakter prawny pouczenia, którego istota zmierza do udzielenia informacji o określonym brzmieniu, postanowienie wydane na podstawie art. 1562 k.p.c. ma wyłączenie charakter deklaratoryjny o oznaczonej treści notyfikacyjnej. 2. Pouczenie z art. 1562 k.p.c. może zostać dokonane przez sąd na podstawie twierdzeń przytoczonych przez powoda, a nie w oparciu o twierdzenia, które mają zostać przedstawione później na skutek czynności sądu. Istota tego przepisu polega na tym sąd przewidując możliwość orzeczenia na innej podstawie, powinien uprzedzić o tym strony, jeżeli powód wskazał podstawę prawną roszczenia. Jednak zakres rozpoznania sprawy i możliwość rozstrzygnięcia na innej podstawie prawnej niż wskazana przez stronę może nastąpić wyłącznie w granicach rozpoznania sprawy wyznaczonych przez zgłoszone żądanie i przytoczone fakty. 3. Celem art. 1562 k.p.c. nie jest gromadzenie materiału procesowego (dowodów oraz faktów), lecz lojalne i rzetelne uprzedzenie przez sąd obu stron o możliwości rozstrzygnięcia na innej podstawie odpowiedzialności w granicach wyznaczonych art. 321 § 1 k.p.c. 4. Sam fakt dokonania czynności notyfikacyjnej z art. 1562 k.p.c., w braku okoliczności uzasadniających zastosowanie tego przepisu, nie stanowi naruszenia przepisu postępowania, które może mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy co do istoty, chyba że czynności procesowe sądu związane z tym pouczeniem doprowadziły do rozstrzygnięcia przez sąd na innej podstawie faktycznej niż wskazana przez stronę, a następstwie tego doszło do naruszenia art. 321 § 1 k.p.c. Istota art. 1562 k.p.c. polega bowiem na tym, że sąd może dokonać subsumcji twierdzeń powoda w ramach innego reżimu odpowiedzialności cywilnej, lecz nie może on tego reżimu zmieniać przez uzupełnienie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, które nie zostały wysłowione w toku procesu, a uzupełnione przez sąd w ramach czynności podejmowanych z urzędu.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Edyta Kaczmarek-Kępińska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  sędzia Maciej Dobrzyński,  Jolanta de Heij-Kaplińska
Data wytworzenia informacji: